មេរៀនទី ១៦ ថ្ងៃទី ៤
យ៉ូហាន ២០-២១
សេចក្តីផ្ដើម
នៅថ្ងៃអាទិត្យបន្ទាប់ពីការឆ្កាង ម៉ារាពីស្រុកម៉ាក់ដាឡាបានឃើញថាផ្នូរដែលដាក់ព្រះសពរបស់ព្រះយេស៊ូវបាននៅទទេស្អាត ហើយគាត់បានទៅ ហើយប្រាប់ពេត្រុស និង យ៉ូហាន ក្រោយមកពួកលោកបានរត់ទៅឯផ្នូរ ។ ព្រះគ្រីស្ទដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បានបង្ហាញព្រះកាយដល់ម៉ារា ហើយក្រោយមកដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ។ នៅលើច្រាំងសមុទ្រកាលីឡេ ព្រះយេស៊ូវបានអញ្ជើញពេត្រុសឲ្យបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ដោយឲ្យចំណីដល់ចៀមរបស់ទ្រង់ ។
យ៉ូហាន ២០:១-១០
ម៉ារា ជាអ្នកស្រុកម៉ាក់ដាឡាឃើញផ្នូររបស់ព្រះយេស៊ូវបាននៅទទេស្អាត ហើយប្រាប់ពេត្រុស និង យ៉ូហាន ហើយក្រោយមកពួកលោកបានរត់ទៅឯផ្នូរ
សូមស្រមៃថាអ្នកអាចមានអារម្មណ៍បែបណា ប្រសិនបើអ្នកមានវត្តមាននៅពេលព្រះសពរបស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានបញ្ចុះក្នុងផ្នូរនោះ ។ វាគឺនៅថ្ងៃសុក្រ ហើយការបញ្ចុះសពរបស់ទ្រង់ត្រូវតែបញ្ចប់មុនថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់ពួកសាសន៍យូដា ដែលចាប់ផ្តើមនៅពេលសុរិយាអស្តង់គត ហើយបន្តរហូតដល់ល្ងាចនៅថ្ងៃសៅរ៍នោះ ។ ដូចអ្នកបានអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីនក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ សូមស្រមៃពីរបៀបដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវទទួលអារម្មណ៍ ៖
« ខ្ញុំគិតអំពីពីភាពខ្មៅងងឹតយ៉ាងខ្លាំងនៅថ្ងៃសុក្រនោះ នៅពេលដែលព្រះគ្រីស្ទត្រូវបានលើកឡើងនៅលើឈើឆ្កាង ។
« នៅថ្ងៃសុក្រដ៏សោកសៅនោះ ផែនដីបានរំជួយ ហើយងងឹតកាន់តែខ្លាំង ។ ព្យុះសង្ឃរាបានបក់បោកខ្លាំងលើផែនដី ។
« មនុស្សទុច្ចរិតទាំងនោះបានព្យាយាមផ្តាច់ព្រះជន្មទ្រង់ដោយក្តីរីករាយ ។ ឥឡូវនេះដោយព្រះយេស៊ូវពុំមានទៀតឡើយ ពិតណាស់ថាអស់អ្នកដែលដើរតាមទ្រង់នឹងបែកខ្ញែកគ្នា ។ នៅថ្ងៃនោះពួកគេឈរយ៉ាងមានជោគជ័យ ។
« នៅថ្ងៃនោះវាំងនននៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធបានរហែកជាពីរ ។
« ម៉ារាពីស្រុកម៉ាក់ដាឡា និង ម៉ារាម្តាយរបស់ព្រះយេស៊ូវ ទាំងពីរនាក់បានមានភាពសោកសៅ និង ក្តីអស់សង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំង ។ បុរសដ៏អស្ចារ្យដែលពួកគេស្រឡាញ់ និង គោរពនោះបានព្យួរឲ្យស្លាប់នៅលើឈើឆ្កាង ។
« នៅថ្ងៃសុក្រនោះសាវកបានភ័យតក់ស្លុត ។ ព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់ពួកគេ—ជាបុគ្គលម្នាក់ដែលដើរលើទឹក ហើយបានប្រោសមនុស្សដែលស្លាប់—គឺទ្រង់ផ្ទាល់នៅក្នុងសេចក្តីមេត្តាករុណានៃមនុស្សទុច្ចរិត ។ ពួកគេបានមើលដោយពុំជួយអ្វីឡើយ នៅពេលពួកមារសត្រូវរបស់ទ្រង់បានយកឈ្នះលើទ្រង់ ។
« នៅថ្ងៃសុក្រនោះព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃមនុស្សលោកត្រូវបានធ្វើឲ្យអាម៉ាស់មុខ និង វាយជំា ធ្វើបាប ព្រមទាំងជេរប្រមាថ ។
« វាគឺជាថ្ងៃសៅរ៍ដែលពោរពេញទៅដោយភាពភ័យតក់ស្លុត ដែលជាភ្លើងនៃភាពទុក្ខព្រួយរំខានដល់ព្រលឹងនៃអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ និង គោរពព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ។
« ខ្ញុំគិតថាលើសពីគ្រាទាំងអស់ចាប់តាំងការចាប់ផ្តើមនៃប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ពិភពលោកនេះ ថ្ងៃសុក្រនោះគឺជាថ្ងៃដ៏សែនសោកសៅបំផុត » (« Sunday Will Come » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២៩–៣០ ) ។
-
សូមស្រមៃថាអ្នកជាអ្នករាយការណ៍សារព័ត៌មាននៅគ្រាដែលព្រះយេស៊ូវសុគត និង រស់ឡើងវិញ ហើយថាអ្នកត្រូវបានសុំឲ្យសរសេរអត្ថបទនានាអំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេររបាយការណ៍សារព័ត៌មានមួយ ដូចជាអ្នកបានសម្ភាសពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពីការសុគត និង ការបញ្ចុះសពរបស់ទ្រង់ ។ អ្នកអាចថ្លែងពីគំនិត ឬ អារម្មណ៍នានាដែលពួកគេបានប្រាប់ថាមាន នៅពេលពួកគេបានមើលឃើញផ្នូររបស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានបិទ ។
បើទោះបីជាមានសោកនាដកម្មនៃការសុគត និង ការបញ្ចុះសពរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្តី អែលឌើរ វ៉ឺតលីន មានប្រសាសន៍ថា « ប៉ុន្តែគ្រោះកម្មនៃថ្ងៃនោះពុំមានទៀតឡើយ » (« Sunday Will Come »ទំព័រ ៣០ ) ។
នៅពេលអ្នកសិក្សា យ៉ូហាន ២០សូមរកមើលពីមូលហេតុដែល « គ្រោះកម្មនៃថ្ងៃនោះពុំមានទៀតឡើយ » ។
សូមអាន យ៉ូហាន ២០:១–២ដោយរកមើលអ្វីដែលម៉ារាមកពីស្រុកម៉ាដាឡាបានឃើញ នៅពេលនាងបានទៅដល់ផ្នូររបស់ព្រះយេស៊ូវនៅព្រឹកព្រលឹមថ្ងៃអាទិត្យ ។
តើម៉ារាបានធ្វើអ្វី នៅពេលនាងបានឃើញថាថ្មត្រូវបានរមាលចេញពីច្រកទ្វារផ្នូរ ? តើគាត់បានជឿថា អ្វីបានកើតឡើង ?
សូមអាន យ៉ូហាន ២០:៣–១០ដោយរកមើលអ្វីដែលពេត្រុស និង យ៉ូហានដែលត្រូវបានហៅថាជា « សិស្សមួយនោះ » (ខទី ២) និង « សិស្សមួយនោះ » (ខទី ៣) បានធ្វើ បន្ទាប់ពីឮដំណឹងពីម៉ារា ។
តើយ៉ូហានបានមានប្រតិកម្មយ៉ាងណានៅពេលឃើញផ្នូរនៅទទេនោះ ? តើលោកបានជឿអ្វីខ្លះ ?
រហូតដល់យ៉ូហានបានមើលនៅក្នុងផ្នូរដែលទទេនោះ លោកពុំបានយល់ទាំងស្រុងពីការប្រកាសរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលថា ទ្រង់នឹងរស់ឡើងវិញពីស្លាប់នៅថ្ងៃទីបី ។ ដោយឃើញថាផ្នូរនៅទទេ នោះយ៉ូហានបានចាំពីរឿងនោះ ហើយបានជឿ ( សូមមើល យ៉ូហាន ២០:៨–៩) ។
យ៉ូហាន ២០:១១-៣១
ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានបង្ហាញព្រះកាយដល់ម៉ារាមកពីស្រុកម៉ាដាឡា ហើយក្រោយមកបានបង្ហាញព្រះកាយទ្រង់ដល់ពួកសិស្ស
សូមអាន យ៉ូហាន ២០:១១–១៥ដោយរកមើលថានរណានិយាយទៅកាន់ម៉ារា បន្ទាប់ពីពេត្រុស និង យ៉ូហានបានចេញពីផ្នូរទៅនោះ ។
សូមអាន យ៉ូហាន ២០:១៦–១៨, ដោយរកមើល អ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់ឲ្យម៉ារាធ្វើ ។
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃឃ្លា « កុំពាល់ខ្ញុំ » នៅក្នុង យ៉ូហាន ២០:១៧៖ « កំណែរបស់ស្តេចជេមស៍ ដកស្រង់បន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវដែលមានបន្ទូលថា ‹ កុំពាល់ខ្ញុំ › ។ ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធអានថា ‹ កុំឱបខ្ញុំ › ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀតពីភាសាក្រិកបកស្រាយវគ្គបទគម្ពីរនេះថាជា ‹ កុំតោងជាប់នឹងខ្ញុំ › ឬ ‹ កុំឱបខ្ញុំ › ។ អ្នកខ្លះ ផ្តល់អត្ថន័យថា ‹ កុំតោងខ្ញុំទៀតឡើយ › ឬ ‹ កុំឱបខ្ញុំទៀតឡើយ › ។ អ្នកខ្លះ និយាយពីការឈប់ឱបទ្រង់ ឬ តោងជាប់នឹងទ្រង់ ដោយបន្សល់ទុកនូវការសន្និដ្ឋានថាម៉ារាបានឱបទ្រង់រួចទៅហើយ ។ មានហេតុផលសមរម្យចំពោះការគិតស្មាន ថាគំនិតដែលបង្ហាញឲ្យឃើញដល់ម៉ារា ដោយព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញគឺមានលទ្ធផលនេះ ៖ ‹ អ្នកពុំអាចពាល់យើងនៅទីនេះបានឡើយ ដ្បិតយើងកំពុងយាងឡើងទៅកាន់ព្រះវរបិតាយើង › » (The Mortal Messiah ៖ From Bethlehem to Calvary វ៉ុល ៤ [ ឆ្នាំ ១៩៧៩–៨១ ] ៤:២៦៤ ) ។
ព្រះយេស៊ូវដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានបង្ហាញព្រះកាយដល់ម៉ារាមកពីស្រុកម៉ាដាឡា ។
យោងតាម យ៉ូហាន ២០:១៧តើមានអ្វីខ្លះទៀតដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់ឲ្យម៉ារាធ្វើ ?
-
សូមបន្តស្រមៃគិតថាអ្នកគឺជាអ្នករាយការណ៍សារព័ត៌មាន អំឡុងព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេររបាយការណ៍សារព័ត៌មានមួយ ប្រសិនបើអ្នកបានសម្ភាសម៉ារាមកពីស្រុកម៉ាដាឡា ។ អ្នកអាចសរសេរអំពីទីបន្ទាល់របស់នាង អំពីព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ និង ចម្លើយរបស់នាងចំពោះសំណួរដូចខាងក្រោម ៖ តើអ្នកបានគិតអ្វីខ្លះ នៅពេលអ្នកឃើញថាផ្នូរនោះនៅទទេស្អាត ? តើអ្នកបានធ្វើអ្វីក្រោយមកទៀត ? តើនៅពេលណាដែលអ្នកដឹងថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅតែមានព្រះជន្មរស់នៅឡើយ ? នៅក្នុងរបាយការណ៍របស់អ្នក សូមសរសេរថាតើអ្នកជឿលើដំណើររឿងរបស់ម៉ារា ឬក៏អត់ និង មូលហេតុដែលជឿ ។
សូមចាំថាពួកសិស្សមួយចំនួនមានការលំបាកដើម្បីជឿពីទីបន្ទាល់របស់ម៉ារា ( សូមមើល ម៉ាកុស ១៦:១១) ។ សូមអាន យ៉ូហាន ២០:១៩–២០ដោយរកមើលអ្វីបានកើតឡើងនៅល្ងាចនោះ ។
ចេញពីដំណើររឿងនេះយើងរៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយកឈ្នះលើសេចក្តីស្លាប់តាមរយៈការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។
ស្របតាម យ៉ូហាន ២០:២០តើពួកសិស្សមានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលពួកគេបានឃើញព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ?
អែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន បានពន្យល់ពី មូលហេតុ « គ្រោះកម្មនៃ [ ថ្ងៃសុក្រដ៏សោកសៅ ] នោះគ្មានទៀតឡើយ » ៖
« ភាពអស់សង្ឃឹមក៏មិននៅយូរប៉ុន្មានដែរ ពីព្រោះនៅថ្ងៃអាទិត្យព្រះអម្ចាស់បានរស់ឡើងវិញ ស្រាយចំណងទំាងឡាយនៃសេចក្តីស្លាប់ ។ ទ្រង់បានយាងចេញពីផ្នូរ ហើយបង្ហាញជោគជ័យដ៏រុងរឿង ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃគ្រប់ពូជមនុស្ស ។ …
« យើងម្នាក់ៗនឹងមាននូវថ្ងៃសុក្របែបនោះរបស់យើង—គឺជាថ្ងៃនានាដែលនៅពេលភពផែនដីខ្លួនឯងនេះញ័ររំជួយ ហើយបែកជាបំណែករាយប៉ាយនៅជុំវិញយើង ។ យើងទាំងអស់គ្នានឹងជួបបទពិសោធន៍ខូចចិត្តទាំងនោះ នៅពេលវាហាក់បីដូចជាយើងពុំអាចត្រូវបានដាក់ឲ្យជួបជុំគ្នាវិញឡើយ ។ យើងទាំងអស់គ្នានឹងមាននូវថ្ងៃសុក្រនោះ ។
« ប៉ុន្តែខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដល់អ្នកនៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះមួយអង្គដែលមានជ័យជំនះលើសេចក្តីស្លាប់—ថាថ្ងៃអាទិត្យនោះនឹងកើតមាន ។ នៅក្នុងភាពសោកសៅដ៏ខ្លាំងក្លារបស់យើង នោះថ្ងៃអាទិត្យនឹងកើតមានឡើង ។
« មិនថាសេចក្តីត្រូវការរបស់យើង ភាពសោកសៅរបស់យើងខ្លាំងប៉ុណ្ណានោះទេ នោះថ្ងៃអាទិត្យនឹងកើតមានឡើង ។ ទោះជានៅក្នុងជីវិតនេះ ឬ ជីវិតបន្ទាប់ពីនេះក្តី នោះថ្ងៃអាទិត្យនឹងកើតមានឡើង » (« Sunday Will Come »ទំព័រ ៣០ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើការដឹងថាព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ជួយយើងនៅពេលយើងសោកសៅចំពោះការស្លាប់របស់មនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ដោយរបៀបណា ?
-
តើការសន្យានៃការរស់ឡើងវិញអាចជួយយើងអំឡុងគ្រាដ៏លំបាកនានាផ្សេងទៀតនៃបទពិសោធន៍នេះបានដោយរបៀបណា ?
-
យ៉ូហាន ២០:២១-២៣ កត់ត្រាថាបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ពីរបួសនៅក្នុងព្រះហស្ត និង ចំហៀងទ្រង់ នោះទ្រង់បានថ្វាយអំណាចឲ្យពួកគេធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់មានបន្ទូលទៅពួកគេថា « ចូរទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ » (យ៉ូហាន ២០:២២) ដែលមានន័យថា ទ្រង់ប្រទានពរដល់ពួកគេឲ្យទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ប៉ុន្តែពួកគេនឹងពុំរីករាយនឹងពរជ័យពេញលេញនៃព្រះវិញ្ញាណឡើយរហូតដល់ពេលក្រោយមកទៀត ។ ទ្រង់ក៏បានបង្រៀនអំពីទំនួលខុសត្រូវរបស់ពួកគេ ឲ្យជួយមនុស្សដទៃទទួលនូវការផ្តាច់បាបរបស់ពួកគេផងដែរ ។
សូមអាន យ៉ូហាន ២០:២៤–២៥ដោយរកមើលឈ្មោះសាវក ដែលពុំមានវត្តមាននៅក្នុងឱកាសដ៏ពិសិដ្ឋនោះ ។
សូមកំណត់សម្គាល់នៅក្នុង ខទី ២៥ ពីអ្វីដែល ថូម៉ាស ត្រូវការដើម្បីលោកអាចជឿ ។ ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា វាមានការលំបាកចំពោះលោកឲ្យជឿថាព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ?
គំនិតអំពីការរស់ឡើងវិញគឺមានការលំបាកដល់ពួកសិស្សស្ទើរតែគ្រប់គ្នា ឬ ទាំងអស់គ្នា ដើម្បីយល់អំឡុងពេលក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះយេស៊ូវ ។ ដូចជាពួកសិស្សដទៃទៀតដែរ ថូម៉ាសពុំអាចយល់ពីការរស់ឡើងវិញឡើយ ហើយលោកចង់ឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែក ។
សូមអាន យ៉ូហាន ២០:២៦-២៩ដោយរកមើលអ្វី ដែលថូម៉ាសបានមានបទពិសោធន៍នៅប្រាំបីថ្ងៃក្រោយមក ។
សូមកត់សម្គាល់ថាព្រះយេស៊ូវបានអញ្ជើញថូម៉ាស « កុំឲ្យមានចិត្តមិនជឿឡើយ ត្រូវឲ្យជឿចុះ » (យ៉ូហាន ២០:២៧) ។ ចេញពីបទពិសោធន៍របស់ថូម៉ាស យើងរៀនថា យើងនឹងទទួលពរ ប្រសិនបើយើងជ្រើសរើសជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទោះបីជានៅពេលយើងពុំអាចឃើញទ្រង់ក្តី ។
អែលឌើរ ហ្គែរីឌ ដបុលយូ ហ្គង នៃពួកចិតសិបនាក់បានបង្រៀន ៖
« ជំនឿគឺជាជម្រើស ។ …
« នៅពេលយើងជ្រើសដើម្បីជឿ នោះយើងយល់ ហើយឃើញកិច្ចការនានាក្នុងរបៀបជាច្រើន ។ នៅពេលយើងឃើញ និង រស់នៅតាមរបៀបនោះ យើងនឹងរីករាយ ហើយមានអំណរនៅក្នុងរបៀបមួយដែលមានតែដំណឹងល្អតែប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើឲ្យវាកើតមានឡើង » (« Choose Goodness and Joy » New Era ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៤៤ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
ហេតុអ្វីអ្នកជ្រើសរើសជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បើទោះបីជាអ្នកពុំបានឃើញទ្រង់ដោយភ្នែកផ្ទាល់របស់អ្នកក្តី ?
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបង្ហាញថា យើងបានជ្រើសរើសជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
តើអ្នកធ្លាប់បានទទួលពរ តាមរយៈការជ្រើសរើសជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយរបៀបណា ?
-
សូមអាន យ៉ូហាន ២០:៣០-៣១ដោយរកមើលពីមូលហេតុដែលយ៉ូហានបានកត់ត្រាពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ ។
ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ យើងអាចរៀនសេចក្តីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ ពួកសាវក និង ពួកព្យាការីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រយោជន៍ឲ្យយើងអាចជឿថា ទ្រង់គឺជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ ។ តាមរយៈការជ្រើសរើសជឿលើទីបន្ទាល់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានផ្តល់ឲ្យដោយពួកសាវក និង ព្យាការីហើយបន្ទាប់មករស់នៅតាមទីបន្ទាល់នោះដោយពិតប្រាកដ នោះយើងអាចទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ។
-
សូមសរសេរឲ្យបានពីរកថាខណ្ឌយ៉ាងតិច ដោយឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ៖ ចេញពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលបានសរសេរនៅក្នុងដំណឹងល្អរបស់ម៉ាថាយ ម៉ាកុស លូកា និង យ៉ូហាន តើ ព្រឹត្តិការណ៍ ឬ ការបង្រៀនអ្វីខ្លះចេញពីការបម្រើនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលបានជួយអ្នកឲ្យជឿថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ? ហេតុអ្វី ? សូមត្រៀមខ្លួនចែកចាយអ្វី ដែលអ្នកសរសេរជាមួយសិស្សក្នុងថ្នាក់ ។
យ៉ូហាន ២១:១–១៧
ព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បង្ហាញព្រះកាយដល់ពួកសិស្សមួយចំនួនរបស់ទ្រង់នៅសមុទ្រទីបេរាស
យ៉ូហាន ២១:១–១៧ កត់ត្រាថា ព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បានបង្ហាញព្រះកាយម្តងទៀត ដល់ពួកសិស្សទ្រង់មួយចំនួនទៀត ខណៈដែលពួកគេនេសាទត្រី ។ នៅពេលពួកគេបានឃើញព្រះយេស៊ូវ នោះពួកគេបានត្រឡប់ទៅច្រាំងវិញយ៉ាងលឿន ហើយពួកគេបានបរិភោគត្រី និង នំបុ័ងជាមួយទ្រង់ ។ អំឡុងពេលបរិភោគអាហារ ព្រះយេស៊ូវបានអញ្ជើញពេត្រុសឲ្យបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់លោកដល់ទ្រង់ ដោយលាលែងពីជីវិតជាអ្នកនេសាទត្រីរបស់លោក ហើយបម្រើប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
យ៉ូហាន ២១:១៨-២៥
ព្រះយេស៊ូវប្រាប់ពីការរងទុក្ខទុក្ករកម្មរបស់ពេត្រុស និង ការបកប្រែរបស់យ៉ូហាន
នៅក្នុង យ៉ូហាន ២១:១៨–១៩ យើងអានថា ព្រះយេស៊ូវបានព្យាករថា នៅពេលពេត្រុសចាស់ លោកនឹង « សន្ធឹងដៃ [ របស់លោក ]ទៅ » (យ៉ូហាន ២១:១៨) ហើយនាំលោកទៅកន្លែងដែលលោកមិនចង់ទៅផង ។ វាជាទម្លាប់ដែលជឿថា ពេត្រុសបានស្លាប់ដោយសារការឆ្កាង ។ ប៉ុន្តែគេនិយាយថា ពេត្រុសបានស្នើសុំឲ្យគេឆ្កាងលោកដាំក្បាលចុះក្រោម ដោយព្រោះលោកចាត់ទុកខ្លួនឯងដោយរាបសារថា ពុំសក្តិសមនឹងស្លាប់តាមរបៀបដូចព្រះអង្គសង្គ្រោះឡើយ ( សូមមើល យ៉ូសែប ហ៉្វីលឌីង ស៊្មីធ Doctrines of Salvation, ចងក្រងដោយ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី វ៉ុលទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៥៤–៥៦ ] ៣:១៥១–៥២ ) ។
បន្ទាប់ពីឮអំពីការព្យាករនេះ ពេត្រុសបានសួរពីអ្វីនឹងកើតឡើងដល់សាវកយ៉ូហាន ឬ យ៉ូហានដ៏ជាទីស្រឡាញ់ ( សូមមើល យ៉ូហាន ២១:២០–២១) ។ សូមអាន យ៉ូហាន ២១:២២-២៣ដោយរកមើលរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតបទៅពេត្រុស ។
ពាក្យថា នៅ នៅក្នុង ខទី ២២ មានន័យថាបន្តរស់នៅលើផែនដីនេះ ។ ហេតុដូច្នេះហើយ យ៉ូហាននឹងបន្តរស់នៅលើផែនដីនេះ ជាតួអង្គប្រែរូប រហូតដល់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ តួអង្គប្រែរូបគឺជា « បុគ្គលទាំងឡាយណាដែលត្រូវបានផ្លាស់ប្រែ ប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេពុំជួបនូវបទពិសោធន៍នៃការឈឺចាប់ ឬ សេចក្តីស្លាប់ឡើយ រហូតដល់ការរស់ឡើងវិញរបស់ពួកគេទៅរកអមតៈភាព » ( សេចក្តីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ការប្រែរូប » scriptures.lds.org) ។
យោងតាម យ៉ូហាន ២១:២២តើព្រះយេស៊ូវបានចង់ឲ្យពេត្រុសផ្តោតទៅលើអ្វី ជាជាងខ្វល់ខ្វាយពីខ្លួនឯង ជាមួយនឹងអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះយ៉ូហាននោះ ?
សូមអាន យ៉ូហាន ២១:២៤–២៥ដោយរកមើលអ្វីដែលយ៉ូហានចង់ឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាដឹង នៅពេលលោកបានបញ្ចប់កំណត់ត្រារបស់លោក ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា យ៉ូហាន ២០–២១ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖