មេរៀនទី ១០ ៖ ថ្ងៃទី ២
លូកា ៦:១–៧:១៨
សេចក្តីផ្ដើម
ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនអំពីសារៈសំខាន់នៃការធ្វើល្អចំពោះអ្នកដទៃ រួមទាំងនៅក្នុងថ្ងៃឈប់សម្រាក ។ បន្ទាប់ពីបានចំណាយពេលមួយយប់នៅក្នុងការអធិស្ឋាន ទ្រង់បានហៅពួកសាវកដប់ពីរនាក់មក រួចហើយបង្រៀនពួកគេ និងហ្វូងមនុស្សដ៏ច្រើនមួយក្រុម ។ ទ្រង់ក៏បានព្យាបាលដល់បាវសំណព្វរបស់មេទ័ពម្នាក់ ហើយបានប្រោសកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ពីស្លាប់ ។
លូកា ៦
ព្រះយេស៊ូវព្យាបាលនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ជ្រើសរើសសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយបង្រៀនដល់ហ្វូងមនុស្ស
សូមស្រមៃថា នៅក្នុងការប្រជុំនៅព្រះវិហាររបស់អ្នកនៅថ្ងៃអាទិត្យ អ្នកស្ដាប់ឮការប្រកាសមួយអំពីគម្រោងការបម្រើដល់គ្រួសារមួយដែលរស់នៅជិតខាងអ្នក ។ បន្ទាប់ពីការប្រកាសត្រូវបានធ្វើឡើង អ្នកបានស្ដាប់ឮការឆ្លើយតបដូចតទៅនេះ ៖
-
« គ្រួសារនោះមានរឿងច្រើនណាស់ក្នុងពេលថ្មីៗនេះ ។ ខ្ញុំរីករាយនឹងជួយឲ្យអស់ពីលទ្ធភាពដែលខ្ញុំអាចធ្វើទៅបាន » ។
-
« វាគួរតែមានអាហារហូបបន្ទាប់ពីនោះ ប្រសិនបើគ្មានទេ នោះខ្ញុំនឹងមិនទៅទេ » ។
-
« ខ្ញុំពិតជាមិនចង់ទៅទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំអាចប្រើប្រាស់ជំនួយខ្លះៗនៅសប្ដាហ៍ក្រោយជាមួយនឹងគម្រោងមួយដែលខ្ញុំកំពុងរៀបចំ ដូច្នេះប្រហែលជាខ្ញុំគប្បីជួយឥឡូវនេះ » ។
-
« ប្រសិនបើមិត្តរបស់ខ្ញុំទៅ នោះខ្ញុំនឹងទៅដែរ » ។
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរចម្លើយដែលផ្តល់យោបល់ អំពីហេតុផលដែលមនុស្សបម្រើគ្នា ។
សូមគិតអំពីឱកាសជាច្រើនដែលអ្នកត្រូវតែបម្រើ និងរបៀបដែលអ្នកមានអារម្មណ៍អំពីការបម្រើ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា លូកា ៦–៧សូមរកមើលគោលការណ៍នានាដែលអាចជួយអ្នកឲ្យផ្តល់ការបម្រើក្នុងរបៀបមួយកាន់តែមានអត្ថន័យ ។
ខណៈដែលព្រះយេស៊ូវស្ថិតនៅក្នុងស្រុកកាលីឡេ ក្នុងការបម្រើរបស់ទ្រង់ពីដំបូង ទ្រង់បានព្យាបាលបុរសដែលក្រង៉ង់ដៃនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ( សូមមើល លូកា ៦:៦–១០) បានចំណាយពេលមួយយប់ធ្វើការអធិស្ឋាន ហើយបានហៅពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ( សូមមើល លូកា ៦:១២–១៣) ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់ បានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេ និង « បណ្តាជនកកកុញ » (លូកា ៦:១៧) ពីរបៀបដើម្បីទទួលបានរង្វាន់ពីស្ថានសួគ៌ ។ ទេសនកថានេះនៅក្នុង លូកា ៦ ជាញឹកញាប់សំដៅថានេះជាទេសសកថានៅលើវាលទំនាប ហើយវាស្រដៀងទៅនឹងទេសនកថានៅលើភ្នំនៅក្នុង ម៉ាថាយ ៥–៧។ « មានទស្សនផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនទាក់ទងនឹងទេសនកថានេះថា តើទេសនកថានៅលើភ្នំ ដែលបានកត់ត្រាដោយម៉ាថាយ និង ទេសនកថានៅលើវាលទំនាបដែលបានកត់ត្រាដោយលូកាជាព្រឹត្តិការណ៍ដូចគ្នា ឬ ខុសគ្នា ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី កាលប្រវត្តិដែលបានកើតឡើង និង បរិបទនៃកំណត់ត្រារបស់លូកាហាក់បីដូចជាបង្ហាញថាទេសនកថាដូចគ្នានេះត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុង លូកា ៦ និង ម៉ាថាយ ៥–៧» (New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ១៥២–៥៣សូមមើលផងដែរ Bible Dictionary « Sermon on the Mount », Harmony of the Gospels) ។ (កំណត់ចំណាំ ៖ មាតិកាជាច្រើននៅក្នុង លូកា ៦ ត្រូវបានរៀនរួចហើយ នៅពេលអ្នកបានសិក្សា ម៉ាថាយ ៥-៧, ១០:១-៤និង ម៉ាកុស ៣:១-៦) ។
សូមអាន លូកា ៦:១៩ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់មនុស្ស មុនពេលទ្រង់បានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនដល់ពួកគេ ។
បន្ទាប់មកសូមអាន លូកា ៦:៣១ដោយរកមើលព្រះឱវាទរបស់ព្រះយេស៊ូវចំពោះពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ។
តើការចងចាំថាយើងគួរតែប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដទៃដូចដែលយើងឲ្យគេប្រព្រឹត្តចំពោះយើង អាចជះឥទ្ធពលលើរបៀបដែលអ្នកប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដទៃយ៉ាងដូចម្តេច ?
សូមអាន លូកា ៦:៣២-៣៥ដោយរកមើលព្រះឱវាទបន្ថែមដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អំពីការស្រឡាញ់ និង ការបម្រើមនុស្សដទៃ ។ អ្នកអាចគូសចំណាំនៅក្នុង ខ ៣៥ នូវអ្វីយើងគប្បីរំពឹងចង់បាន ពីការធ្វើល្អដល់អ្នកដទៃ ? សូមកត់ចំណាំនូវអ្វីដែល ព្រះអម្ចាស់ បានសន្យាដល់អ្នកទាំងឡាយ ដែលធ្វើល្អចំពោះអ្នកដទៃដោយពុំរំពឹងចង់បានអ្វីមកវិញជាការតបស្នងនោះទេ ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងរៀនពីខគម្ពីរទាំងនេះគឺថា ប្រសិនបើយើងធ្វើល្អនឹងអ្នកដទៃដោយឥតសង្ឃឹមនឹងបានអ្វីមកវិញ នោះរង្វាន់របស់យើងនឹងមហិមា ហើយយើងនឹងក្លាយជាកូនចៅនៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត។
សូមកត់ចំណាំឃ្លា « អ្នកនឹងធ្វើជាកូននៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត » (ខ ៣៥) ។ ទោះបីជាយើងទាំងអស់គ្នាជាកូនចៅនៃព្រះក្ដី ក៏អ្នកទាំងឡាយដែលធ្វើល្អនឹងអ្នកដទៃដូចដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើ នោះបំពេញនូវសក្កានុពលដ៏ទេវភាពរបស់ពួកគេ តាមរយៈការប្រែក្លាយដូចជាព្រះវរបិតាដែលគង់នៅឋានសួគ៌ ។ សូមគិតអំពីរបៀបនៃការបម្រើដល់មនុស្សដទៃដោយពុំរំពឹងចង់បានអ្វីតបស្នងមកវិញ អាចជួយបុគ្គលម្នាក់ឲ្យប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។
សូមមើល លូកា ៦:៣៦–៣៨ដោយរកមើលនូវឧទាហរណ៍នានា ដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានឲ្យក្នុងរបៀបមួយដែលយើងអាចធ្វើល្អដល់អ្នកដទៃ ។ សូមកត់ចំណាំថាព្រះយេស៊ូវបានសន្យាថាមនុស្សដែលបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាដល់អ្នកដទៃ គឺអ្នកដែលទប់ចិត្តមិនវិនិច្ឆ័យអ្នកដទៃដោយឥតសុចរិត ហើយគឺជាអ្នកដែលអភ័យទោសដោយងាយ នឹងទទួលនូវសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះ ។
តើអ្នកធ្លាប់បានព្យាយាមដាក់របស់របរបន្ថែមទៀតនៅក្នុងប្រអប់ ឬ វ៉ាលីដែលលើសចំណុះដែលឬទេ? នៅក្នុង លូកា ៦:៣៨ ការពិពណ៌នាអំពីរង្វាល់ដែលនឹងសងត្រឡប់ទៅនឹងសេចក្តីល្អដែលយើងបានធ្វើរួមមានឃ្លា « វាល់ឲ្យអ្នកយ៉ាងល្អ ទាំងញាត់ ទាំងរលាក់ ហើយដាក់ឲ្យហៀរ » ។ តើឃ្លាទាំងនេះពិពណ៌នាពីរបៀបដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ប្រទានរង្វាន់ដល់យើង នៅពេលយើងផ្ដល់ទៅឲ្យអ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សេចក្តីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនពី លូកា ៦:៣៨ គឺថា នៅពេលយើងផ្ដល់ទៅដល់អ្នកដទៃដោយសប្បុរស នោះព្រះវរបិតាសួគ៌ប្រទានពរយើងកាន់តែសប្បុរស ។ សូមគិតពីការសរសេរគោលការណ៍នេះនៅក្បែរ ខទី ៣៨។
-
សូមគិតពីរបៀបនានាដែលយើងអាចកាន់តែសប្បុរសក្នុងការផ្ដល់ទៅឲ្យអ្នកដទៃ ។ រួចសូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើនៅពេលណាដែរ ដែលអ្នក ឬ នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់បានផ្ដល់ឲ្យអ្នកដទៃដោយសប្បុរសនោះ ?
-
តើអ្នក ឬនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ត្រូវបានប្រទានពរយ៉ាងដូចម្ដេច ពីព្រះអម្ចាស់សម្រាប់ការផ្ដល់ឲ្យដោយសប្បុរសនោះ ?
-
តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីកាន់តែមានចិត្តសប្បុរសដល់អ្នកដទៃ ?
-
របៀបមួយដែលអ្នកអាចគិតចង់ប្រែកាន់តែមានចិត្តសប្បុរសដល់អ្នកដទៃនោះ គឺការគោរពតាមច្បាប់តមអាហារ ដោយបរិច្ចាគដង្វាយតមអាហារ នៅពេលអ្នកតមអាហារ ។ ឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកប្រហែលជាបានបង់ដង្វាយតមអាហាររួចហើយសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារអ្នក ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកអាចធ្វើបាន នោះអ្នកអាចបរិច្ចាគផងដែរ ។ នៅពេលអ្នកព្យាយាមប្រែកាន់តែមានចិត្តសប្បុរសចំពោះអ្នកដទៃ នោះសូមអធិស្ឋានសុំជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីបម្រើដូចដែលទ្រង់បម្រើ ។
លូកា ៧:១-១០
ព្រះយេស៊ូវព្យាបាលបាវសំណព្វរបស់មេទ័ពម្នាក់
នៅក្នុង លូកា ៧:១ យើងបានរៀនថា បន្ទាប់ពីការបង្រៀនហ្វូងមនុស្ស នោះព្រះយេស៊ូវបានយាងចូលទៅ ស្រុកកាពើណិម។ សូមអាន លូកា ៧:២–៥ដោយរកមើលថាតើនរណាដែលស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពីការស្ដាប់ឮថា ទ្រង់បានចូលមកដល់ទីក្រុង ។
ការបំផ្លិចបំផ្លាញសាលាជំនុំរបស់ស្រុកកាពើណិមដែលចុះកាលបរិច្ឆេទនៅសតវត្សរ៍ទី បួន ឬ ទីប្រាំនៃ គ.ស ។
មេទ័ព គឺជាមន្ត្រីកងទ័ពពួករ៉ូម ដែលគ្រប់គ្រងពួកទាហាន ៥០ ទៅ ១០០ នាក់ ។ ជាទូទៅ ពួកសាសន៍យូដា ពុំចូលចិត្តមេទ័ពទេ ដោយសារពួកគេតំណាងឲ្យអំណាចខាងនយោបាយ និងកងទ័ពរបស់ពួករ៉ូមដែល គ្រប់គ្រងលើពួកគេ និងទឹកដីផ្សេងទៀត ។ ប៉ុន្តែ មេទ័ពនេះមានចិត្តសប្បុរសដល់ពួកសាសន៍យូដា ។
សូមអាន លូកា ៧:៦–១០ហើយពិចារណាពីរបៀបដែលមេទ័ពរូបនេះ បានបង្ហាញសេចក្តីដ៏អស្ចារ្យលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង របៀបដែលសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់បានហុចផលដល់គាត់ ។
ចេញពីដំណើររឿងនេះ យើងរៀនថា តាមរយៈការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចជួយនាំពរជ័យជាច្រើនទៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកដទៃ ។ អ្នកអាចសរសេរគោលការណ៍នេះនៅក្បែរ លូកា ៧:១០។
លូកា ៧:១១-១៨
ព្រះយេស៊ូវបានប្រោសកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ពីស្លាប់
នៅថ្ងៃបន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្យាបាលដល់បាវរបស់មេទ័ព នោះទ្រង់បានធ្វើនូវអព្ភូតហេតុផ្សេងទៀត ។ សូមអាន លូកា ៧:១១–១២ដោយរកមើលនូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវ និងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានជួប នៅពេលពួកគេបានមកដល់ទីក្រុងមួយ ដែលហៅថា ណាអ៊ីន ។
យោងតាម ខ ១២ហេតុអ្វីសេចក្ដីស្លាប់របស់ក្មេងប្រុសនេះ ជាសោកនាដកម្មយ៉ាងខ្លាំងចំពោះស្ត្រីរូបនេះដូច្នេះ ?
ស្ត្រីរូបនេះពុំគ្រាន់តែបាត់បង់កូនដោយសេចក្ដីស្លាប់ទេ ប៉ុន្តែកាលពីមុន គាត់ក៏បានបាត់បង់ប្ដីរបស់គាត់ផងដែរ ។ បន្ថែមពីលើការសោកសៅដ៏ខ្លាំងដែលគាត់មាន គាត់ប្រហែលជាគ្មាននរណានឹងផ្គត់ផ្គង់ហិរញ្ញវត្ថុដល់គាត់ផងដែរ ។
សូមមើល លូកា ៧:១៣–១៥ដោយរកមើលនូវអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើ នៅពេលទ្រង់ទតឃើញស្ត្រីរូបនេះកំពុងទួញសោក ។ ក្តារមឈូស គឺជា វេទិកា ឬ គ្រោងឈឺដែលគេដាក់សព ។
យោងតាម ខ ១៣ហេតុអ្វីព្រះយេស៊ូវព្យាបាលកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីរូបនេះ ? សូមកត់ចំណាំថា ស្ត្រីមេម៉ាយ ពុំបានសុំទ្រង់ឲ្យព្យាបាលដល់កូនប្រុសគាត់ទេ ប៉ុន្តែទ្រង់បានសង្កេតឃើញពីតម្រូវការគាត់ រួចហើយក៏ជួយបំពេញតម្រូវការនោះ ។ វាសំខាន់ដើម្បីយល់ផងដែរថា បុរសនេះពុំមែនរស់ឡើងវិញឡើយ គាត់នឹងស្លាប់នៅថ្ងៃណាមួយម្តងទៀត ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអង្គដំបូងដែលបានរស់ឡើងវិញ ។
ប្រសិនបើអាចធ្វើបានសូមទស្សនាវីដេអូ « The Widow of Nain » ( ២:២២ ) ពី The Life of Jesus Christ Bible Videos នៅគេហទំព័រ LDS.orgដោយរកមើលរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបម្រើដល់ស្ត្រីនោះ ទោះបីជាគាត់ពុំបានសុំជំនួយរបស់ទ្រង់ក្តី ។
សូមគិតពីអារម្មណ៍ថាតើអ្នកអាចនឹងមានបែបណា ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពដូចជាស្ត្រីមេម៉ាយរូបនេះ ហើយបានទតឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រោសកូនប្រុសតែមួយគត់របស់អ្នកពីស្លាប់នោះ ?
ចេញពីដំណើររឿងនេះយើងរៀននូវគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ យើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយការបង្ហាញក្ដីមេត្តាករុណាដល់អ្នកដទៃ ហើយបម្រើចំពោះតម្រូវការដែលពុំថ្លែងជាសម្តីរបស់ពួកគេ ។
តើយើងអាចញែកដឹងពីតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ នៅពេលពួកគេពុំចែកចាយជាមួយនឹងយើងដោយរបៀបណា ?
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានបង្រៀន ៖
« ដំណើររឿងមួយចំនួននៃការបម្រើរបស់លោកចៅហ្វាយ បានចាក់ក្នុងអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំច្រើនជាងគេគឺគំរូរបស់ទ្រង់អំពីក្ដីមេត្តាករុណា ដែលបានបង្ហាញដល់ស្ត្រីមេម៉ាយសោកសៅនៅណាអ៊ីន ។ …
« វាមានអានុភាព ទន់ភ្លន់ និងក្ដីមេត្តាខ្លាំងណាស់ ដែលលោកចៅហ្វាយរបស់យើងបានបង្ហាញនោះ ! យើងក៏អាចផ្ដល់ពរផងដែរ ប្រសិនបើយើងនឹងធ្វើតាមគំរូដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ទ្រង់នេះ ។ ឱកាសមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង ។ អ្វីដែលត្រូវការនោះគឺជាភ្នែកដើម្បីមើលស្ថានភាពគួរសង្វេគ និងត្រចៀកដើម្បីស្ដាប់នូវការអង្វរករនៃដួងចិត្តខ្ទេចខ្ទាំដែលមិនចេញស្តី ។ មែនហើយ ជាព្រលឹងមួយដែលមានពេញទៅដោយក្ដីមេត្តាករុណា ដែលយើងអាចទំនាក់ទំនងមិនគ្រាន់តែត្រឹមភ្នែកនឹងភ្នែក ឬស្ដាប់នឹងត្រចៀកទេ ប៉ុន្តែតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺដោយចិត្តនឹងចិត្ត » (« Meeting Life’s Challenges » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ៧១ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើនៅពេលណា ដែលអ្នក ឬគ្រួសារអ្នកទទួលបានក្ដីមេត្តាករុណា ឬការបម្រើមកពីអ្នកដទៃ ទោះជាអ្នកពុំបានសុំជំនួយក្ដីនោះ ?
សូមអាន លូកា ៧:១៦–១៨ដោយរកមើលនូវរបៀបដែលប្រជាជនមានប្រតិកម្មចំពោះអព្ភូតហេតុនៃការប្រោសកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយនោះ ។
ហេតុផលមួយដែល ប្រជាជនអាចនឹងបានប្រកាសថា « មានហោរាមួយធំបានកើតឡើងក្នុងពួកយើង » (លូកា ៧:១៦) គឺដោយសារតែការព្យាបាលកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយនៃស្រុកណាអ៊ីន និងឱកាសជាច្រើនទៀតនោះ វាមានភាពស្រដៀងគ្នារវាងសម័យនៃព្យាការីគម្ពីរសញ្ញាចាស់អេលីយ៉ា និង អេលីសេ បានប្រោសដល់ក្មេងប្រុសជាច្រើនពីស្លាប់ ( សូមមើល ពង្សាវតាក្សត្រទី ១ ១៧:១៧-២៤; ពង្សាវតាក្សត្រទី ២ ៤:១៧-២២, ៣២–៣៧) ។
នៅក្នុងការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកនាសប្តាហ៍នេះ សូមទូលសុំព្រះវរបិតាសួគ៌ ឲ្យជួយអ្នកមើលឃើញ និង ធ្វើតាមការបំផុសគំនិតនានា ដែលអ្នកទទួលដើម្បី បំពេញតម្រូវការដែលអ្នកដទៃពុំបានចេញស្តីសុំពីយើងនោះ ។ សូមពិចារណាផងដែរពីរបៀបនានាដែលអ្នកអាចបម្រើដោយសប្បុរស និងដោយឥតរំពឹងថានឹងបានអ្វីជាតបស្នងវិញឡើយ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា លូកា ៦:១–៧:១៨ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖