មេរៀនទី ១០ ៖ ថ្ងៃទី ៤
លូកា ៨:១-១០:៣៧
សេចក្តីផ្ដើម
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបន្តបម្រើនៅក្នុងស្រុកកាលីឡេ ជាកន្លែងដែលទ្រង់បានព្យាករអំពីការសុគត និងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។ ដោយចាកចេញពីស្រុក កាលីឡេ នោះព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដំណើរយាងទៅទីក្រុង យេរូសាឡិម ។ នៅស្រុកសាម៉ារី ទ្រង់បានបង្រៀនពួកសិស្សទ្រង់ថា ទ្រង់បានយាងមកដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្ស ពុំមែនដើម្បីបំផ្លាញពួកគេទេ ។ ទ្រង់ក៏បានបង្រៀនអំពីភាពជាសិស្សដ៏ពិត ហើយបានបង្រៀនរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីសាសន៍សាម៉ារីចិត្តល្អ ។
លូកា ៨:១-៩:៥៦
ព្រះអង្គសង្គ្រោះសម្តែងអព្ភូតហេតុ បង្រៀនដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច ហើយធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីក្រុងយេរូសាឡិម
សូមអានស្ថានភាពខាងក្រោមនេះ ។ សូមសរសេរពីរបៀបដែលអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ និង ប្រតិកម្មនៅក្នុងស្ថានភាពនីមួយៗ ។
-
នៅពេលអ្នកសុំបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នកដោយសុភាព ដើម្បីជួយអ្នកសម្អាតភាពរាយប៉ាយ នោះអ្នកត្រូវបានពួកគេប្រាប់ដោយទ្រគោះបោះបោកថាឲ្យធ្វើដោយខ្លួនឯងទៅ ។
-
ខណៈកំពុងដាក់ផែនការសកម្មភាពសាលា មិត្តរួមថ្នាក់មួយចំនួនរិះគន់ ហើយសើចចំអកដល់គំនិតដែលអ្នកចែកចាយ ។
-
នៅពេលអ្នកចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយមិត្តរបស់អ្នក នោះអ្នកត្រូវបានគាត់ប្រាប់ថាជំនឿរបស់អ្នកចម្លែកណាស់ ។
នៅពេលអ្នកសិក្សាការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង លូកា ៨–៩សូមរកមើលសេចក្តីពិតដែលអាចដឹកនាំអ្នក នៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍អាក់អន់ចិត្ត ដោយសារទង្វើ ឬ ពាក្យសម្តីរបស់មនុស្សដទៃ ។
សូមអានសេចក្តីសង្ខេបជំពូកនៃ លូកា ៨–៩ដោយរកមើលព្រឹត្តិការណ៍នានាដែលបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ។ ដោយសារអ្នកបានសិក្សាព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះយ៉ាងលម្អិតនៅក្នុងមេរៀននានានៅគម្ពីរម៉ាថាយ និង ម៉ាកុស មេរៀននេះនឹងផ្តោតលើ លូកា ៩:៥១–៦២។
សូមអាន លូកា ៩:៥១ដោយរកមើលកន្លែងដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសម្រេចព្រះទ័យយាងទៅ ។ ឃ្លា « ដែលទ្រង់ត្រូវឡើងទៅស្ថានសួគ៌ » សំដៅលើការយាងទៅឋានសួគ៌របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
អំឡុងពេលធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡិម នោះព្រះយេស៊ូវ និង ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានទៅដល់ភូមិនៃសាសន៍សាម៉ារី ។ សូមអាន លូកា ៩:៥២–៥៤ដោយរកមើលប្រតិកម្មរបស់ពួកសាសន៍សាម៉ារី នៅពេលពួកគេបានដឹងថាព្រះយេស៊ូវ និង ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ចង់ចូលទៅក្នុងភូមិរបស់ពួកគេ ។
តើយ៉ាកុប និង យ៉ូហានមានប្រតិកម្មដូចម្តេចចំពោះការពុំទទួល និង ការបដិសេធរបស់សាសន៍សាម៉ារីចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
សូមអាន លូកា ៩:៥៥-៥៦ដោយរកមើលចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះពេត្រុស និង យ៉ាហាន ។
នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូល « អ្នករាល់គ្នាមិនដឹងជាមានវិញ្ញាណបែបយ៉ាងណាទេ » (លូកា ៩:៥៥) នោះ ទ្រង់បានប្រទានយោបល់ថា ការស្នើសុំរបស់យ៉ាកុប និង យ៉ូហានពុំត្រូវគ្នាជាមួយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះឡើយ ។
សូមពិចារណាពី របៀបនានាដែលមនុស្សសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ អាចមានប្រតិកម្មជ្រុលចំពោះការប្រមាថ ឬ ការធ្វើឲ្យអាក់អន់ចិត្តពីសំណាក់អ្នកដទៃ ។ សូមមើលឡើងវិញនូវស្ថានភាពមកពីពេលចាប់ផ្តើមមេរៀន ហើយពិចារណាពីរបៀបនានាដែលមនុស្សម្នាក់អាចមានប្រតិកម្មជ្រុលហួសហេតុចំពោះស្ថានភាពបែបនេះ ។
តើប្រតិកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះការបដិសេធរបស់សាសន៍សាម៉ារីខុសពីប្រតិកម្មរបស់យ៉ាកុប និង យ៉ូហានយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ ?
សេចក្តីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនពីដំណើររឿងនេះគឺថា យើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលយើងជ្រើសរើសឆ្លើយតបចំពោះការអាក់អន់ចិត្តដោយអំណត់ និង ការអត់ធ្មត់ ។ សូមគិតពីការសរសេរសេចក្តីពិតនេះនៅលើគែមគម្ពីររបស់អ្នកជិតនឹង លូកា ៩:៥២-៥៦។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយ អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ជួយយើងឲ្យយល់ថា ការអាក់អន់ចិត្តគឺជាជម្រើស ពុំមែនជាលក្ខខណ្ឌឡើយ ៖
« នៅពេលយើងជឿ ឬ និយាយថាយើងបានអាក់អន់ចិត្ត នោះយើងតែងតែចង់និយាយថា យើងមានអារម្មណ៍ថាគេជេរប្រមាថ ធ្វើបាបយើង ព្រងើយកន្តើយដាក់ ឬ ពុំមានការគោរពដល់ខ្លួន ។ ហើយការឆ្គាំឆ្គង ភាពអាម៉ាស់ គ្មានគោលសីលធម៌ ព្រមទាំងអ្វីៗដែលមានចិត្តកំណាញ់ ពិតជាបានកើតឡើងនៅក្នុងទំនាក់ទនងរបស់យើងជាមួយមនុស្សដទៃ ដែលធ្វើឲ្យយើងទទួលយកការអាក់អន់ចិត្ត ។ ប៉ុន្តែ នៅទីបំផុតវាពុំអាចធ្វើបានឡើយ ដើម្បីឲ្យមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតមកបង្អាក់បង្អន់ចិត្តអ្នក ឬ ខ្ញុំឡើយ ។ … ការអាក់អន់ចិត្តគឺជា ជម្រើស យើងបង្កើតវាឡើង វាពុំមែនជា លក្ខខណ្ឌ ធ្វើឲ្យឈឺចាប់ ឬ រំខានលើយើងដោយនរណាម្នាក់ ឬ អ្វីមួយទៀតនោះឡើយ ។ …
« … ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់និយាយ ឬធ្វើអ្វីៗដែលយើងគិតថាអាក់អន់ចិត្តដល់យើង នោះកាតព្វកិច្ចដំបូងរបស់យើងគឺបដិសេធការអាក់អន់ចិត្តនោះ ហើយក្រោយមកនិយាយដោយសម្ងាត់ ស្មោះត្រង់ និង ដោយផ្ទាល់ជាមួយបុគ្គលនោះ ។ វិធីសាស្ត្របែបនោះ យាងការបំផុសគំនិតមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ព្រមទាំងធ្វើឲ្យការគិតយល់ខុសនោះបានភ្លឺច្បាស់ឡើង ហើយចេតនាពិតប្រាកដនោះត្រូវបានយល់ដឹង » (« And Nothing Shall Offend Them » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៦ ទំព័រ ៩០, ៩២ ) ។
-
សូមគិតម្តងទៀតពីស្ថានភាពនានាដែលមាននៅដើមមេរៀននេះ ៖ សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើអ្វីខ្លះគឺជាគ្រោះថ្នាក់ ឬ មហន្តរាយនៃការជ្រើសរើសយកការអាក់អន់ចិត្តនៅក្នុងស្ថានភាពទាំងនេះ ?
-
នៅក្នុងស្ថានភាពនីមួយៗ តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
តើយើងអាចត្រូវបានប្រទានពរជ័យយ៉ាងដូចម្តេច នៅពេលយើងជ្រើសរើសឆ្លើយតបចំពោះការអាក់អន់ចិត្តដោយអំណត់ និង ការអត់ធ្មត់នោះ ?
-
សូមពិចារណាមើលថា តើអ្នកធ្លាប់ជ្រើសរើសយកការអាក់អន់ចិត្តចំពោះពាក្យសម្ដី ឬទង្វើរបស់នរណាម្នាក់ដែរឬទេ ? សូមដាក់គោលដៅធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ តាមរយៈការជ្រើសរើសឆ្លើយតបចំពោះការអាក់អន់ចិត្តដោយអំណត់ និង ការអត់ធ្មត់ ។ សូមគិតពីការចែកចាយគោលដៅរបស់អ្នក ជាមួយសមាជិកគ្រួសារ ឬ មិត្តភក្ដិ ដើម្បីឲ្យពួកគាត់អាចជួយអ្នកបានសម្រេចដោយជោគជ័យ ។
កំណត់ចំណាំ ៖ ការព្យាយាមឆ្លើយតបដោយអំណត់ និង អត់ធ្មត់ ខណៈដែលអ្នកចាត់ទុកថាការប្រព្រឹត្តិខុសឆ្គងប្រឆាំងនឹងអ្នក ពុំ មែនមានន័យថា អ្នកគួរតែបន្តបណ្តោយឲ្យមានការបំពានលើផ្លូវភេទ ឬ រូបរាងកាយរួមទាំងការសម្លុតឡើយ ។ ប្រសិនបើអ្នកគឺជាជនរងគ្រោះនៃការបំពានទាំងនោះ សូមណាត់ជួបជាមួយប៊ីស្សព ឬ ប្រធានសាខារបស់អ្នកភ្លាម ដើម្បីទទួលជំនួយ និង ការប្រឹក្សា ។
លូកា ៩:៥៧-៦២
ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនអំពីភាពជាសិស្សដ៏ពិត
សូមរាប់ចំនួនរង្វង់ខាងក្រោមនេះ ។ នៅពេលអ្នករាប់ សូមច្រៀងទំនុកបទចម្រៀងដែលអ្នកចូលចិត្ត ។
តើវាមានការលំបាកអ្វីខ្លះ ក្នុងការរាប់រង្វង់ផង ហើយច្រៀងទំនុកបទចម្រៀងផងនោះ ?
សូមពិចារណាពីរបៀប ដែលការច្រៀងធ្វើឲ្យបែកអារម្មណ៍ អំឡុងពេលព្យាយាមរាប់នោះ ដែលវាអាចស្រដៀងទៅនឹងការព្យាយាមធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
នៅពេលអ្នកបន្តសិក្សា លូកា ៩សូមគិតពីរបៀបដែលអ្នកអាចយកឈ្នះលើឥទ្ធិពលដែលអាចធ្វើឲ្យបែកអារម្មណ៍ ឬ រារាំងអ្នកពីការធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
សូមអាន លូកា ៩:៥៧-៥៨ដោយរកមើលរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតបចំពោះបុរសម្នាក់ដែលមានប្រាថ្នាធ្វើជាសិស្សរបស់ទ្រង់ ។
ឃ្លា « កូនមនុស្សគ្មានកន្លែងណានឹងកើយក្បាលទេ » បង្ហាញថាបែបផែនជីវិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានការខ្វះខាតនូវភាពកក់ក្តៅ និង ភាពស្រណុកសុខស្រួល ។
សូមអាន លូកា ៩:៥៩–៦០ដោយរកមើលអ្វីដែលបុរសទីពីរចង់ធ្វើពីមុនធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
ព្រះយេស៊ូវពុំបានបង្ហាញថា វាជាការខុសឆ្គងអ្វីឡើយ ដែលទួញយំដោយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់បានស្លាប់ ឬ គោរពដល់ពិធីបុណ្យសពរបស់បុគ្គលណាម្នាក់នោះ ( សូមមើល គ. និង ស. ៤២:៤៥) ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់កំពុងបង្រៀនពីមេរៀនសំខាន់មួយអំពីភាពជាសិស្ស ។ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះពីការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង លូកា ៩:៦០ អំពីអាទិភាពនៃពួកសិស្សដ៏ពិត ។
សូមអាន លូកា ៩:៦១–៦២ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រាប់ដល់បុរសទីបីដែលចង់ធ្វើជាសិស្សរបស់ទ្រង់ ។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចតទៅនេះដោយប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរជួយយើងឲ្យយល់ពីភាពស្រដៀងគ្នានៅក្នុង លូកា ៩:៦២ នៃការដាក់ដៃរបស់យើងកាន់នង្គ័ល ហើយកុំងាកបែរទៅមើលក្រោយ ៖ « ដើម្បីភ្ជួរដីឲ្យបានត្រង់ [ ឬ ភ្ជួររាស់ ] អ្នកភ្ជួរដីត្រូវតែប្រើភ្នែករបស់ខ្លួនសម្លឹងមើលចំណុចហ្នឹងមួយនៅខាងមុខខ្លួន ។ ការណ៍នោះជួយរក្សាគាត់ឲ្យនៅលើផ្លូវពិត ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើ គាត់ក្រឡែកមើលក្រោយដើម្បីមើលដីដែលគាត់បានភ្ជួរ នោះឱកាសនៃការរាចេញពីផ្លូវនឹងកើនឡើង ។ ជាលទ្ធផលការភ្ជួរដីនោះ នឹងវៀចកោង ហើយពុំត្រង់ឡើយ ។ … ប្រសិនបើថាមពលរបស់យើងពុំផ្តោតលើអ្វីដែលនៅពីក្រោយយើង ប៉ុន្តែផ្តោតនៅខាងមុខយើងវិញ—គឺផ្តោតលើជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និង សេចក្តីអំណរនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ—នោះយើងត្រូវបានធានាថានឹងទទួលបានវា » (« Am I a ‘Living’ Member ? » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៧ ទំព័រ ១៧ ) ។
សូមពិចារណាពីរបៀបដែលការធ្វើ ជា សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺដូចជាការដាក់ដៃរបស់អ្នកដើម្បីភ្ជួរដី ហើយកុំងាកបែរក្រោយឡើយ ។
គោលការណ៍មួយដែលអ្នករៀនមកពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះបុរសទាំងនេះនោះគឺថា ដើម្បីធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ នោះយើងពុំត្រូវអនុញ្ញាតអ្វីមួយអូសទាញយកអាទិភាពនៃការធ្វើតាមទ្រង់ឡើយ ។
សូមពិចារណាពីមូលហេតុដែលពេលខ្លះ យើងបានដាក់អាទិភាពដទៃទៀតលើទំនួលខុសត្រូវរបស់យើងក្នុងនាមជា សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
អែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀន ៖ « សាតាំងមានឧបករណ៍មួយដ៏មានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីប្រើប្រឆាំងនឹងមនុស្សល្អៗ ។ ឧបករណ៍នោះគឺការធ្វើឲ្យបែកអារម្មណ៍ ។ វាចង់ឲ្យមនុស្សល្អបំពេញជីវិតខ្លួនដោយ ‹ រឿងល្អៗ › ដើម្បីកុំឲ្យមានកន្លែងសម្រាប់កិច្ចការនានាដែលចាំបាច់ឡើយ » (« First Things First » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ៧ ) ។
-
ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យពិចារណាអំពីអ្វីដែលអាចរារាំងអ្នកពីការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងពេញលេញ សូមចម្លងតារាងខាងក្រោមនេះ ដាក់ក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ បន្ទាប់មកសូមសរសេរទំនួលខុសត្រូវ បួន ឬ ប្រាំនៃកូនសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងតារាងរបស់អ្នក ( ឧទាហរណ៍ ការបម្រើអ្នកដទៃ ការចែកជូនដំណឹងល្អ ការចូលរួមព្រះវិហារទៀងទាត់ ឬ ការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ ) ។ សម្រាប់ទំនួលខុសត្រូវនិមួយៗ ដែលអ្នករកឃើញ សូមសរសេរគំរូនានានៃអាទិភាពដទៃទៀតដែលនរណាម្នាក់អាចដាក់ខ្ពស់ជាងទំនួលខុសត្រូវនោះ ។
|
ទំនួលខុសត្រូវនានានៃសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ |
អាទិភាពដទៃទៀត |
|---|---|
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរពីបទពិសោធន៍មួយ នៅពេលអ្នកបានឃើញនរណាម្នាក់ជ្រើសរើសយកការដាក់គោលដៅ ឬ អាទិភាពផ្សេងៗមួយអន្លើរសិន ដើម្បីធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
សូមពិចារណាពីអ្វីដែលអ្នកអាចនឹងដាក់អាទិភាពលើវាជាងការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ។ សូមសរសេរគោលដៅមួយនៅលើក្រដាសអំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងធ្វើ ដើម្បីដាក់អាទិភាពកាន់តែខ្ពស់លើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។ សូមបិទក្រដាសនេះ នៅទីកន្លែងណាមួយដែលអ្នកអាចមើលឃើញវារាល់ថ្ងៃ ។
លូកា ១០:១-២៤
ព្រះអម្ចាស់ហៅ ប្រទានអំណាច និងបង្គាប់ដល់ពួកចិតសិបនាក់
សូមអាន លូកា ១០:១–២ដោយរកមើលថាតើនរណា ដែលព្រះអម្ចាស់បានរើសតាំងឲ្យជួយបំពេញកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។
ពាក្យ ចិតសិបនាក់ នៅក្នុង លូកា ១០:១ គឺមិនគ្រាន់តែពិព៌ណនាអំពីចំនួននៃអ្នកបម្រើ ដែលព្រះយេស៊ូវបានបញ្ជូនទៅឡើយ ប៉ុន្តែវាក៏សំដៅលើតំណែងមួយនៅក្នុងបព្វជិតភាពផងដែរ ។ តំណែងបព្វជិតភាពដូចគ្នានេះមាននៅក្នុងសាសនាចក្រដែលបានស្តារឡើងវិញនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។ ឥឡូវនេះមានកូរ៉ុមពួកចិតសិបនាក់ចំនួនប្រាំបី ទោះបីជាយ៉ាងណា មានតែសមាជិកនៃកូរ៉ុមទាំងពីរដំបូងប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបានហៅជាអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅ ។ កិច្ចការរបស់ពួកគេគឺផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយជួយបម្រើសាសនាចក្រ ដែលធ្វើការនៅក្រោមការដឹកនាំនៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ និងគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់ ។
ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះយើងរៀនថា ព្រះអម្ចាស់ហៅអ្នកធ្វើការនានា ក្រៅពីសាវក ដើម្បីតំណាងឲ្យទ្រង់ និង ជួយទ្រង់នៅក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។ តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់ហៅមនុស្សដទៃទៀតដើម្បីតំណាង និង ជួយដល់ទ្រង់ ?
លូកា ១០:៣–២៤ មាននូវការណែនាំដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឲ្យពួកចិតសិបនាក់ អំពីរបៀបដើម្បីបំពេញទំនួលខុសត្រូវរបស់ពួកគេ ។ ក្រោយមកពួកចិតសិបនាក់បានរាយការណ៍ពីកិច្ចការរបស់ខ្លួនទៅព្រះយេស៊ូវ ហើយទ្រង់បានប្រទានការណែនាំបន្ថែមទៀត ហើយមានសេចក្តីអំណរជាមួយពួកគេ ។ សូមកត់ចំណាំថា លូកា ១០:១០–១១ មានសេចក្តីណែនាំដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ពួកចិតសិបនាក់ ដែលខុសគ្នាពីការណែនាំដែលពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទទួលបាននៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ ពួកចិតសិបនាក់ត្រូវបានប្រទានឲ្យការអនុញ្ញាតដើម្បីរលាស់ធូលីដីពីបាតជើង ទុកជាទីបន្ទាល់ទាស់នឹងអ្នកទាំងឡាយដែលពុំទទួលពួកលោក ។ បច្ចុប្បន្ននេះ ការណ៍នេះធ្វើឡើងនៅក្នុងកាលៈទេសៈដែលហួសហេតុជ្រុលតែប៉ុណ្ណោះ ហើយត្រូវធ្វើឡើងនៅក្រោមការដឹកនាំនៃគណៈប្រធានទីមួយតែប៉ុណ្ណោះ ។ ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោងសព្វថ្ងៃនេះ ពុំអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើដូច្នេះទៅតាមចិត្តរបស់ពួកគេឡើយ ។
លូកា ១០:២៥-៣៧
ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីសាសន៍សាម៉ារីចិត្តល្អ
ផ្លូវទៅកាន់យេរីខូ
សូមអាន លូកា ១០:២៥ដោយរកមើលសំណួររបស់អ្នកប្រាជ្ញច្បាប់ម្នាក់ដែលបានសួរដើម្បីល្បង ឬ សាកល្បងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយបែបណា ប្រសិនបើនរណាម្នាក់សួរសំណួរនេះដល់អ្នកវិញនោះ ?
សូមអាន លូកា ១០:២៦-២៨ដោយរកមើលចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះសំណួររបស់អ្នកប្រាជ្ញច្បាប់ម្នាក់នេះ ។
យោងតាមអ្វីដែលអ្នកបានអាននៅក្នុង លូកា ១០:២៥–២៨សូមបំពេញគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ដើម្បីទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច យើងត្រូវតែ ។
សូមអាន លូកា ១០:២៩ដោយរកមើលសំណួរទីពីរដែលអ្នកប្រាជ្ញច្បាប់នោះបានសួរព្រះយេស៊ូវ ។
សាសន៍សាម៉ារីចិត្តល្អ
ដើម្បីឆ្លើយសំណួររបស់អ្នកប្រាជ្ញច្បាប់នោះ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនរឿងប្រៀបប្រដូចមួយអំពី សាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ ( សូមមើល លូកា ១០:៣០–៣៥) ។ នៅក្នុងសម័យនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី មានការស្អប់ខ្ពើមគ្នាយ៉ាងខ្លាំងមួយដែលមានរវាងពួកសាសន៍យូដា និង សាសន៍សាម៉ារី ( សូមមើ សេចក្តីយោងដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ពួកសាសន៍សាម៉ារី » ) ។ ជាទូទៅសាសន៍ទាំងពីរនេះធ្វើដំណើរតាមផ្លូវរៀងៗខ្លួនដោយចៀសមុខគ្នា ។
សូមមើល លូកា ១០:៣០-៣៧ដោយរកមើលរឿងប្រៀបប្រដូចដែលបង្រៀនថានរណាគឺជាអ្នកជិតខាងរបស់យើង ៖
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុនមានប្រសាសន៍ថា យើងគួរតែ ចងចាំ រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីសាសន៍សាម៉ារីចិត្តល្អ នៅពេលយើងពិចារណាពីរបៀបដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងអស់អ្នកដែលត្រូវការជំនួយរបស់យើង ។
« នៅក្នុងដំណើរជីវិតរមែងស្លាប់ យើងម្នាក់ៗនឹងធ្វើដំណើរនៅលើផ្លូវយេរីខូររៀងៗខ្លួន ។ តើអ្វីទៅនឹងជាបទពិសោធន៍របស់អ្នករាល់គ្នា ? តើអ្វីទៅជាបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ ? តើខ្ញុំនឹងបរាជ័យក្នុងការសម្គាល់ឃើញអ្នកដែលបានធ្លាក់នៅក្នុងចំណោមពួកចោរ ហើយត្រូវការជំនួយរបស់ខ្ញុំឬទេ ? ចុះអ្នកវិញ ? តើខ្ញុំនឹងជាមនុស្សម្នាក់ដែលមើលឃើញអ្នករងរបួស ហើយឮការអង្វររបស់គាត់ ហើយដើរវាងទៅម្ខាងទៀតមែនទេ ? ចុះអ្នកវិញ ? ឬតើខ្ញុំនឹងក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលមើលឃើញ ស្ដាប់ឮ ឈប់បង្អង់ ហើយជួយឬទេ ? ចុះអ្នកវិញ ?
« ព្រះយេស៊ូវ បានប្រទានបាវចនារបស់យើង ៖ ‹ ទៅចុះ ចូរអ្នកប្រព្រឹត្តបែបយ៉ាងដូច្នោះដែរ › ។ ពេលដែលយើងគោរពតាមសេចក្ដីប្រកាសនោះ នឹងមានការបើកនូវទិដ្ឋភាពដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ជាទស្សនីយភាពនៃក្ដីអំណរមួយដែលកម្រនឹងប្រៀបផ្ទឹមបានឡើយ ។
« ឥឡូវនេះផ្លូវយេរីខូនេះអាចពុំមានសញ្ញាច្បាស់លាស់ឡើយ ។ ហើយក៏គ្មានអ្នករបួសស្រែកឡើង ដែលយើងអាចឮដែរ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលយើងដើរតាមគំរូនៃ សាសន៍សាម៉ារីចិត្តល្អម្នាក់នោះ យើងដើរនៅលើផ្លូវដែលនាំទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះ » (« Your Jericho Road » Ensign ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៨៩ទំព័រ ២, ៤ ) ។
-
សូមស្រមៃថា អ្នកមានមិត្តម្នាក់ដែលកំពុងមានការលំបាកក្នុងការស្រឡាញ់នរណាម្នាក់ដែលមិនខ្វល់នឹងគាត់ ធ្វើឲ្យគាត់ខកចិត្ត ឬខឹងគាត់ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរលិខិតខ្លីមួយចំពោះមិត្តរបស់អ្នក ដោយពន្យល់ពីអ្វីដែលអ្នកអាចរៀនពីរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីការស្រឡាញ់មនុស្សដទៃ និង របៀបដែលយើងអាចព្យាយាមប្រែក្លាយដូចជាសាសន៍សាម៉ារីចិត្តល្អម្នាក់នោះ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា លូកា ៨:១-១០:៣៧ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖