មេរៀនទី ១១ ៖ ថ្ងៃទី ១
លូកា ១០:៣៨-១២:៥៩
សេចក្តីផ្ដើម
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដល់ម៉ារា និង ម៉ាថានៅផ្ទះរបស់ម៉ាថា ។ ក្រោយមក ទ្រង់បានបង្រៀនសេចក្តីពិតជាច្រើនទៀតដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អំពីការអធិស្ឋាន ព្រមទាំងព្រមានទាល់នឹងការលាក់ពុត និង សេចក្តីលោភ ។
លូកា ១០:៣៨-៤២
ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនម៉ារា និង ម៉ាថា
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរជម្រើសដែលអ្នកបានធ្វើកាលពីម្សិលមិញ ឲ្យបានច្រើនតាមដែលអ្នកអាចធ្វើបានក្នុងរយៈពេលមួយនាទី ។ នៅពេលអ្នកសរសេរចប់ហើយ សូមមើលបញ្ជីនោះទាំងមូល ហើយគូសចំណាំនូវជម្រើសល្អៗដែលអ្នកបានធ្វើ ។ តើស្ថានភាពណាខ្លះដែលយើងអាចសម្រេចចិត្តធ្វើរវាងជម្រើសល្អពីរនោះ ?
នៅពេលអ្នកសិក្សា លូកា ១០:៣៨–៤២សូមរកមើលគោលការណ៍មួយដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនថា អាចដឹកនាំអ្នកនៅក្នុងការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នក—ជាពិសេសនៅពេលអ្នកត្រូវតែសម្រេចចិត្តរវាងជម្រើសល្អៗមួយចំនួន ។
អំឡុងពេលនៅក្នុងស្រុកយូដា ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដំណើរទៅ បេថានី នៅជិតទីក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបានយាងទៅផ្ទះរបស់ម៉ាថា ម៉ារា និង ឡាសា ។
សូមអាន លូកា ១០:៣៨-៤០ដោយរកមើលអ្វីដែលម៉ារា និង ម៉ាថាបានជ្រើសរើសធ្វើរៀងៗខ្លួន អំឡុងពេលដែលព្រះយេស៊ូវគង់នៅក្នុងផ្ទះ ។
នៅសម័យព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បដិសណ្ឋារកិច្ចគឺសំខាន់ណាស់ ។ ម៉ាថា បានព្យាយាមធ្វើអ្វីដែលរំពឹងថាជារឿងសាមញ្ញសម្រាប់នាងក្នុងនាមជាម្ចាស់ផ្ទះ ។ នាងបានផ្តោតលើបញ្ហាខាងសាច់ឈាម ឬ ខាងរូបកាយ ដូចជាការរៀបចំ និង ចំអិនអាហារ ។
សូមកត់ចំណាំថានៅក្នុង លូកា ១០:៤០ ម៉ាថាមានអារម្មណ៍ « រវល់ជាច្រើន » ឬ មានបន្ទុក ហើយនាងចង់ឲ្យម៉ារាជួយនាង ។
សូមអាន លូកា ១០:៤១-៤២ដោយរកមើលចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះម៉ាថា ។
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះចង់មានន័យថាដូចម្តេច នៅពេលទ្រង់មានបន្ទូលថា « មានសេចក្តីតែមួយទេ ដែលសម្រាប់ត្រូវការ ឯម៉ារា នាងបានរើសចំណែកយ៉ាងល្អ » (លូកា ១០:៤២) ?
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ ៖ « វាជាការគួរឲ្យសរសើរសម្រាប់ម៉ាថាដើម្បី ‹ ព្រួយចិត្តខំប្រឹងរៀបចំធ្វើអីច្រើនម៉្លេះ › [លូកា ១០:៤១] ប៉ុន្តែការរៀនដំណឹងល្អពីគ្រូបង្រៀនដ៏កំពូលគឺវាកាន់តែ ‹ ចាំបាច់ › ជាងទៅទៀត » (« Good, Better, Best » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ១០៤ ) ។
នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលថា « ចំណែកយ៉ាងល្អ » ដែលម៉ារាបានជ្រើសយកនោះនឹង « ដែលមិនត្រូវយកចេញពីនាងឡើយ » (លូកា ១០:៤២) ទ្រង់អាចបង្ហាញថា តាមរយៈការជ្រើសរើសស្តាប់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជាជាងជ្រើសរើសផ្តោតចិត្តលើបញ្ហាខាងសាច់ឈាម ឬ លោកិយ នោះម៉ារានឹងទទួលបានពរជ័យខាងវិញ្ញាណ ដែលនៅអស់កល្បជានិច្ច ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនពីបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះម៉ាថានោះគឺថា ប្រសិនបើយើងជ្រើសដើម្បីលះបង់ខ្លួនយើងចំពោះកិច្ចការខាងវិញ្ញាណជាងខាងសាច់ឈាម នោះយើងនឹងទទួលបាននូវពរជ័យយូរអង្វែង ។
នៅក្នុងចន្លោះដែលបានផ្តល់ឲ្យ សូមសរសេរគំរូមួយចំនួនអំពីស្ថានភាពដែលមនុស្សម្នាក់អាចជ្រើសលះបង់ខ្លួនគាត់ចំពោះកិច្ចការខាងវិញ្ញាណជាងកិច្ចការល្អៗដទៃទៀត ដែលជា បញ្ហា កិច្ចការ សកម្មភាពពុំសូវសំខាន់ ៖
អែលឌើរ អូក បានបង្រៀនផងដែរ ៖
« នៅពេលយើងពិចារណាពីជម្រើសផ្សេងៗ យើងគួរតែចងចាំថា វាមិនគ្រប់គ្រាន់ទេដែលអ្វីមួយល្អនោះ ។ ជម្រើសផ្សេងទៀតគឺប្រសើរជាង ហើយនៅតែមានជម្រើសផ្សេងៗទៀត ដែលល្អបំផុត ។ …
« សូមគិតពីរបៀបដែលយើងប្រើប្រាស់ពេលវេលារបស់យើងនៅក្នុងជម្រើសដែលយើងធ្វើក្នុងការទស្សនាទូរទស្សន៍ លេងវីដេអូហ្គេម ស្រាវជ្រាវតាមអ៊ិនធើរណែត ឬ អានសៀវភៅ ឬ ទស្សនាវដ្តី ។ ពិតណាស់ វាជារឿងល្អដើម្បីមើលកម្មវិធីកម្សាន្តសប្បាយ ឬ ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ។ ប៉ុន្តែមិនមែនអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៃកិច្ចការទាំងនោះ សក្តិសមនឹងផ្នែកនៃជីវិតរបស់យើងដែលផ្តល់ដើម្បីទទួលវាឡើយ ។ មានជម្រើសផ្សេងទៀតដែលប្រសើរជាង ហើយនៅតែមានជម្រើសផ្សេងៗទៀត ដែលល្អបំផុត ។ នៅពេលព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់យើងឲ្យស្វែងរកការរៀនសូត្រ នោះទ្រង់មានបន្ទូលថា ‹ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្វែងរកពាក្យសម្តីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃចេញពីសៀវភៅ ដ៏ល្អបំផុត › (គ. និង ស. ៨៨:១១៨ការសង្ងត់ធ្ងន់ត្រូវបានបន្ថែម ) ។ …
« ការប្រើប្រាស់ពេលវេលាខ្លួន និង គ្រួសារមួយចំនួនគឺល្អប្រសើរ ហើយនៅតែមានការប្រើប្រាស់ផ្សេងៗទៀត ដែលល្អបំផុត ។ យើងត្រូវតែលះបង់ការដែលល្អ ដើម្បីជ្រើសរើសអ្វីដែលប្រសើរជាង ឬ ប្រសើរលើសគេ ពីព្រោះការណ៍ទាំងនោះអភិវឌ្ឍជំនឿលើព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ពង្រឹងក្រុមគ្រួសាររបស់យើង » (« Good, Better, Best » ទំព័រ ១០៤–៥, ១០៧ ) ។
-
សូមមើលបញ្ជីជម្រើសនានាដែលអ្នកបានសរសេរនៅកិច្ចការទីមួយ ហើយដាក់ពាក្យ « ល្អ » « ល្អជាង » « ល្អបំផុត »លើជម្រើសវិជ្ជមាននីមួយៗរបស់អ្នក ។ បន្ទាប់មក សូមបំពេញចំណុចខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
សូមសរសេររបៀបមួយដែលអ្នកត្រូវបានប្រទានពរដោយព្រោះការដាក់កិច្ចការខាងវិញ្ញាណពីមុនកិច្ចការខាងសាច់ឈាម ។
-
សូមជ្រើសយកយ៉ាងហោចណាស់នូវកិច្ចការមួយខាងវិញ្ញាណ ដែលអ្នកចង់ផ្តោតលើកាន់តែច្រើន ហើយសរសេរគោលដៅទាក់ទងនឹងអ្វីដែលអ្នកនឹងធ្វើឲ្យគោលដៅខាងវិញ្ញាណនេះកាន់តែមានអាទិភាពខ្ពស់ឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។
-
លូកា ១១
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អំពី ការអធិស្ឋាន
សូមស្រមៃថាអ្នកគឺជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោង ហើយថាអ្នកកំពុងបង្រៀនសាសនាគន់ការីម្នាក់ដែលបានអធិស្ឋានអស់ជាច្រើនដង ហើយមានអារម្មណ៍ថាព្រះវរបិតាសួគ៌ពុំបានឆ្លើយតបឡើយ ។ សាសនាគន់ការីនោះកំពុងឆ្ងល់ថាតើគាត់គួរតែបន្តអធិស្ឋានទៀតឬអត់ ។ តើអ្នកនឹងនិយាយអ្វីខ្លះដើម្បីជួយបុគ្គលម្នាក់នេះ ?
នៅពេលអ្នកសិក្សា លូកា ១១សូមរកមើលសេចក្ដីពិតនានាដែលអាចជួយនរណាម្នាក់ដែលមានអារម្មណ៍ថាព្រះពុំទទួលឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ខ្លួន ។
យោងតាម លូកា ១១:១–៤បន្ទាប់ពីស្តាប់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអធិស្ឋានហើយ មានកូនសិស្សរបស់ទ្រង់ម្នាក់បានសួរប្រសិនបើទ្រង់នឹងបង្រៀនពួកគេពីរបៀបអធិស្ឋាន ហើយព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនមែន ។ ក្រោយមកព្រះអម្ចាស់បានប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចនានា ដើម្បីបង្រៀនសេចក្តីពិតបន្ថែមអំពីការអធិស្ឋាន ។ សូមកត់ចំណាំថានៅក្នុងការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៃ លូកា ១១:៤ វាអានថា « ហើយ សូមកុំនាំយើងខ្ញុំទៅក្នុង សេចក្តីល្បួងឡើយ តែសូមដោះលែងឲ្យយើងខ្ញុំបានរួចពីសេចក្តីអាក្រក់វិញ » ( ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ លូកា ១១:៤ [ នៅក្នុង លូកា ១១:៤ លេខយោង គ] អក្សរទ្រេតត្រូវបានបន្ថែម ) ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ នឹងមិនដែលដឹកនាំកូនចៅណាម្នាក់របស់ទ្រង់ឲ្យធ្លាក់ចូលការល្បួងហើយ ។
សូមសិក្សា លូកា ១១:៥–១៣ដោយរកមើលអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនអំពីការអធិស្ឋាន ។
ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ផ្តល់ការយល់ដឹងបន្ថែមទៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីការអធិស្ឋាន ។ យើងរៀនថាពីមុនទ្រង់បានប្រទាននូវរឿងប្រៀបប្រដូចនេះដែលចាប់ផ្តើមនៅក្នុង លូកា ១១:៥« ទ្រង់ក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា ព្រះវរបិតាសួគ៌នៃអ្នករាល់គ្នានឹងពុំអត់ប្រទានដល់អ្នករាល់គ្នានូវអ្វីដែលអ្នកសុំពីទ្រង់ឡើយ ។ ហើយទ្រង់បានមានបន្ទូលពីរឿងប្រៀបប្រដូច ដោយមានបន្ទូលថា… » ( ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ, លូកា ១១:៥ [ នៅក្នុង លូកា ១១:៥ លេខយោង ក] ) ។ យើងក៏រៀនផងដែរអំពី « របស់ល្អ » ដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលអំពីវា ៖ « បើអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ អ្នកចេះឲ្យរបស់ល្អទៅកូនយ៉ាងដូច្នេះ នោះចំណង់បើព្រះវរបិតាដែលគង់ស្ថានសួគ៌ តើទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មកអស់អ្នកដែលសូម ជាជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដល់ពួកគេដែលសុំពីទ្រង់ » ( ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ លូកា ១១:១៤ [ នៅក្នុង លូកា ១១:១៣ លេខយោង ក] ) ។
យោងតាម លូកា ១១:៨ហេតុអ្វីបានជាសម្លាញ់ទីពីរគោរពដល់ការស្នើសុំនំបុ័ងរបស់សម្លាញ់ទីមួយ ? ( ពាក្យ ទទូចអង្វរជានិច្ច នៅក្នុងខគម្ពីរនេះសំដៅលើការអង្វរកជាប់ជានិច្ចរបស់បុរសនោះដល់រូបគាត់ ទោះបីជានៅពេលសម្លាញ់របស់គាត់បានបដិសេធការស្នើសុំលើកដំបូងរបស់គាត់ក្តី ) ។
តាមរយៈរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់នៅក្នុង លូកា ១១:៥–១៣ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនថា ប្រសិនបើយើងដែលជាមនុស្សមិនឥតខ្ចោះ មានចិត្តចង់ផ្តល់ឲ្យតាមសំណើរនៃអស់អ្នកដែលយើងស្រឡាញ់ និង ថែទាំដូច្នេះ « នោះចំណង់បើព្រះវរបិតាដែលគង់ស្ថានសួគ៌ [ របស់យើង ] តើទ្រង់នឹងប្រទាន … មកអស់អ្នកដែលសូមទ្រង់ ជាជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត » (លូកា ១១:១៣) ។
តើគោលបំណងនៃការអធិស្ឋានគឺជាអ្វី ? « ការអធិស្ឋានគឺជាទង្វើ ដែលព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតា និងឆន្ទៈរបស់កូន បាននាំឲ្យមានទំនាក់ទំនងនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ។ គោលបំណងនៃការអធិស្ឋាន គឺពុំមែនដើម្បីផ្លាស់ប្តូរព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះឡើយ ប៉ុន្តែដើម្បីសូមនូវព្រះពរទាំងឡាយដែលព្រះទ្រង់ប្រណី នឹងប្រទានឲ្យដល់យើង និង ដល់អ្នកឯទៀត ប៉ុន្តែគឺយើងត្រូវតែសុំដើម្បីឲ្យបានទទួល ។ ព្រះពរតម្រូវឲ្យមានសកម្មភាព ឬការប្រឹងប្រែងខ្លះនៅក្នុងចំណែករបស់យើងមុននឹងអាចទទួលវាបាន ។ ការអធិស្ឋាន គឺជាទង្វើ និងជាធម្យោបាយដែលបានចាត់សម្រាប់ការទទួលនូវពរជ័យទាំងអស់ដ៏ខ្ពស់បំផុត » ( សេចក្តីយោងដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ការអធិស្ឋាន ») ។
ចេញពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀនពី លូកា ១១:៥–១៣សូមបំពេញគោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ ប្រសិនបើយើងអធិស្ឋាន ហើយបន្តស្វែងរកពរជ័យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌នៅគ្រានៃសេចក្តីត្រូវការ ហើយទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យតាមពេលវេលាផ្ទាល់ និងរបៀបរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ។
នៅក្នុងការយល់ពីគោលការណ៍នេះ យើងត្រូវតែចាំក្នុងចិត្តថា ពុំមែនគ្រប់ពរជ័យទាំងអស់មកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ បានទទួលតាមរបៀបដែលយើងរំពឹងគិត តាមប្រាថ្នា ឬ ការរៀបចំភ្លាមៗនោះឡើយ ។
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរពីគ្រាមួយ នៅពេលអ្នកបានទទួលចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានរបស់អ្នក នៅពេលអ្នកទទូចសុំពរជ័យពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
លូកា ១១:១៤–៥៤ មានដំណើររឿងមួយអំពីព្រះយេស៊ូវបណ្តេញវិញ្ញាណអារក្សចេញពីបុរសម្នាក់ ធ្វើឲ្យមានភាពអស្ចារ្យដល់មនុស្សដែលស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយវាយផ្ចាល់ពួកផារិស៊ី និង ពួកអាចារ្យពីភាពល្ងិតល្ងង់ខាងវិញ្ញាណ និង អំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ ។
លូកា ១២
ព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រមានទាស់នឹងការលាក់ពុត និង សេចក្តីលោភ
សូមពិចារណាពីសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖ តើអ្នកធ្លាប់ចង់បានអ្វីមួយយ៉ាងខ្លាំង ដែលអ្នកគិតពីរបស់នោះគ្រប់ពេលវេលាដែរឬទេ ? តើឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានអ្វីខ្លះ ដែលការចង់បានអ្វីមួយខ្លាំងបែបនេះអាចមានចំពោះយើង ?
យើងអាននៅក្នុង លូកា ១២:១–១៣ ថា « មានមនុស្សប្រជុំគ្នាមីរដេរដាសស្ទើរតែនឹងជាន់គ្នាឯង » (លូកា ១២:១) នោះព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យស្គាល់ពីការលាក់ពុត ។ ទ្រង់បានបង្រៀនពួកគេថា គ្រប់រឿងដែលលាក់កំបាំងទាំងអស់នឹងត្រូវបានបើកបង្ហាញនៅថ្ងៃណាមួយ ហើយថាព្រះត្រាស់ដឹង ហើយទតមើលឃើញកូនចៅរបស់ទ្រង់ទាំងអស់ ។ ទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលអំពីតម្រូវការសម្រាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ក្នុងការប្រាប់ព្រះនាមរបស់ទ្រង់នៅចំពោះមុខមនុស្ស និង អំពីអំពើបាបនៃពាក្យប្រមាថ ។ ក្រោយមក មានបុរសម្នាក់បានសុំឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះថា ប្រសិនបើទ្រង់នឹងមានបន្ទូលទៅកាន់បងប្រុសរបស់ខ្លួន ហើយបញ្ចុះបញ្ចូលគាត់ឲ្យចែកមរតកឲ្យគាត់ ។
សូមអាន លូកា ១២:១៤-១៥ដោយរកមើលចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះការស្នើសុំនោះ ។
តើការព្រមានអ្វីខ្លះ ដែលទ្រង់បានប្រទានដល់ប្រជាជននោះ ?
សេចក្តីលោភ មានន័យថាប្រាថ្នាចង់បានអ្វីមួយហួសហែត ។ ចេញពីព្រះឱវាទរបស់ព្រះអម្ចាស់ យើងអាចរៀនសេចក្តីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ព្រះអម្ចាស់បញ្ជាដល់យើងកុំឲ្យលោភចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិនៃលោកិយនេះ ។ ទ្រង់បានបង្រៀនថា មានអ្វីៗជាច្រើនទៀតសម្រាប់កិច្ចការខាងសាច់ឈាម ដែលយើងទទួលបាន ហើយថា ភាពសក្តិសមរបស់បុគ្គលម្នាក់គឺពុំអាស្រ័យលើទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តមរបស់គាត់ឡើយ ។
បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រមានពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យចៀសវាងពីសេចក្តីលោភហើយនោះ ទ្រង់បានប្រទានរឿងប្រៀបប្រដូចមួយដើម្បីបង្ហាញពីសារៈសំខាន់នៃបទបញ្ញត្តិនេះ ។ សូមអាន លូកា ១២:១៦–១៩ដោយរកមើលចំនួនដងដែលបុរសនៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនោះបានប្រើពាក្យ អញ និង របស់អញ ។ អ្នកអាចចង់គូសចំណាំនូវឧទាហរណ៍និមួយៗ ។
តើភាពញឹកញាប់ដែលបុរសនោះបានប្រើពាក្យ អញ និង របស់អញ បង្រៀនអ្នកអំពីកង្វល់របស់គាត់អ្វីខ្លះ ?
តើយើងអាចត្រូវបានល្បួងឲ្យដូចជាបុរសម្នាក់នេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអាន លូកា ១២:២០-២១ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះបានមានបន្ទូលឆ្លើយតបនឹងការលោ្មភចង់បាន និង សេចក្តីលោភលន់របស់បុរសនោះ ។
សូមគិតពីការសរសេរ ឬ កត់ចំណាំសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ « អ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺជាអ្វីដែលនៅយូរអង្វែងបំផុត » (« What Matters Most Is What Lasts Longest » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៥ ទំព័រ ៤៤ ) ។
ប្រសិនបើបុរសអ្នកមាននៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនោះបានដឹងថាគាត់នឹងត្រូវស្លាប់នៅយប់នោះ ហើយពុំអាចយកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ទៅជាមួយគាត់បាន តើអ្នកគិតថាគាត់អាចធ្វើអ្វីផ្សេងពីនោះនៅពេលថ្ងៃពីមុនមរណភាពរបស់គាត់ដែរឬទេ ? សូមពិចារណាពីរបៀបដែលការបញ្ជាកុំឲ្យលោភចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិលោកិយអាចអនុវត្តចំពោះអ្នក ។
យើងអាននៅក្នុង លូកា ១២:២២–៣០ ថាព្រះអម្ចាស់បានសង្កត់ធ្ងន់ថាពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ពុំត្រូវខ្វល់ខ្វាយនឹងសេចក្តីត្រូវការខាងសាច់ឈាមពេកឡើយ ។ ការណែនាំនេះត្រូវបានប្រទានឲ្យដល់សាវក និង អស់អ្នកដែលត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោង ។ សូមអាន លូកា ១២:៣១–៣២ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យស្វែងរក ជាជាងផ្តោតទៅលើតម្រូវការ និង បំណងប្រាថ្នាផ្ទាល់ខ្លួន ( សូមមើលផងដែរ យ៉ាកុប ២:១៨–១៩) ។
នៅក្នុងការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធនៃ លូកា ១២:៣១យើងរៀនថាព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា « ហេតុដូច្នោះហើយចូរអ្នក នាំចេញមកនូវ នគរព្រះវិញ » ( ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ លូកា ១២:៣៤ [ នៅក្នុង លូកា ១២:៣១ លេខយោងក] អក្សរទ្រេតត្រូវបានបន្ថែម ) ។ « នគរព្រះ » សំដៅលើសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ « គោលបំណងនៃសាសនាចក្រនេះគឺដើម្បីរៀបចំសមាជិករបស់ខ្លួនឲ្យរស់នៅជារៀងរហូតនៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ឬ នគរឋានសួគ៌ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « នរគព្រះ ឬ នគរស្ថានសួគ៌ » scriptures.lds.org) ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសន្យាដល់ពួកសាវក និង អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់ទ្រង់ថា ប្រសិនបើពួកគេនឹងព្យាយាមនាំយកនគររបស់ព្រះចេញមក នោះទ្រង់នឹងជួយប្រទានដល់ពួកគេនូវសេចក្តីត្រូវការរបស់ពួកគេ ព្រមទាំងប្រទានកន្លែងមួយសម្រាប់ពួកគេនៅក្នុងនគររបស់ទ្រង់ ។
-
សូមសរសេរគោលការណ៍ខាងក្រោម នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ នៅពេលយើងព្យាយាមធ្វើផ្នែករបស់យើងក្នុងការនាំចេញមកនូវនគររបស់ព្រះ និង សេចក្តីសុចរិតរបស់ទ្រង់ នោះព្រះនឹងជួយប្រទាននូវសេចក្តីត្រូវការរបស់យើង ហើយរៀបចំកន្លែងមួយសម្រាប់យើងនៅក្នុងនគររបស់ទ្រង់ ។
សូមពិចារណាពីរបៀបនានាដែលអ្នកអាចព្យាយាមនាំនគរព្រះចេញមក ។ ( នៅពេលអ្នកពិចារណាអំពី ការណ៍នេះ សូមរំឭកគោលការណ៍ដែលបានរកឃើញកាលពីដើមមេរៀនអំពីការលះបង់ខ្លួនរបស់អ្នកចំពោះកិច្ចការខាងវិញ្ញាណជាជាងលើកង្វល់ខាងសាច់ឈាម ) ។
យើងអាននៅក្នុង លូកា ១២:៣៥–៥៩ ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ដើម្បីរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់បានជួយពួកគេឲ្យយល់ថា « អស់អ្នកណាដែលគេប្រគល់ទុកជាច្រើនឲ្យ នោះគេនឹងទារជាច្រើនពីអ្នកនោះវិញ » (លូកា ១២:៤៨) ហើយទ្រង់បានពន្យល់ថាដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់នឹងបណ្តាលឲ្យមានការបែកបាក់គ្នានៅក្នុងចំណោមមនុស្ស ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា លូកា ១០:៣៨–១២:៥៩ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖