លូកា ២៣-២៤

សេចក្តីផ្ដើម

ព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវបានកាត់ទោសនៅចំពោះមុខប៉ុនទាស-ពីឡាត់ និង ហេរ៉ូឌ អាន់ទីប៉ាស ។ អ្នកទាំងពីរនាក់នេះ ពុំរកឃើញកំហុសរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីបទឧក្រិដ្ឋដែលពួកសាសន៍យូដាបានចោទប្រកាន់ទ្រង់នោះទេ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយពីឡាត់ បានប្រគល់ទ្រង់ឲ្យត្រូវគេឆ្កាង ។ ព្រះយេស៊ូវអភ័យទោសដល់ពួកទ័ពរ៉ូម ដែលបានឆ្កាងទ្រង់ ហើយបានមានបន្ទូលបញ្ជាក់ពីជីវិតក្រោយពីស្លាប់ទៅចោរម្នាក់ដែលត្រូវបានគេឆ្កាងផងដែរនោះ ។ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានសុគត ព្រះកាយរបស់ទ្រង់ត្រូវបានគេដាក់ទៅក្នុងផ្នូរមួយរបស់យ៉ូសែប ជាអ្នកស្រុកអើរីម៉ាថេ ។ នៅថ្ងៃទីបី បន្ទាប់ពីការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះទេវតានៅឯផ្នូរបានប្រកាសពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ដល់ស្ត្រីមួយក្រុម ។ ក្រោយមក ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញព្រះកាយដល់ពួកសាវក និង មនុស្សដទៃទៀត បានបង្ហាញពួកគេនូវព្រះកាយដែលរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ហើយបានបញ្ជាពួកគេឲ្យផ្សាយពីការប្រែចិត្ត និង ធ្វើជាសាក្សីអំពីទ្រង់ ។

លូកា ២៣

ព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវបានកាត់ទោសនៅចំពោះមុខ ពីឡាត់ និង ហេរ៉ូឌ ហើយត្រូវបានឆ្កាងនៅចន្លោះចោរពីរនាក់

សូមគិតអំពីគ្រាមួយ នៅពេលនរណាម្នាក់បានធ្វើបាបអ្នក ។ តើអ្នកឆ្លើយតបនឹងស្ថានភាពនោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?

នៅពេលអ្នកសិក្សា លូកា ២៣សូមរកមើលសេចក្តីពិតដែលនឹងជួយអ្នក ឲ្យយល់ពីរបៀបដែលយើងគួរតែឆ្លើយតប នៅពេលយើងមានអារម្មណ៍ថាមនុស្សដទៃធ្វើបាបលើខ្លួន ។

សូមចាំថា បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានរងទុក្ខនៅក្នុងច្បារគែតសេម៉ានី នោះពួកសង្គ្រាជបានចាប់ព្រះកាយទ្រង់ ហើយដាក់ទោសទ្រង់ដល់សុគត ។ ក្រោយមក ពួកគេបានចាប់ទ្រង់ទៅមុខប៉ុនទាស-ពីឡាត់ អ្នកច្បាប់ពួកសាសន៍រ៉ូមនៅក្នុងទឹកដីនៃសាសន៍យ៉ូដា ហើយទាមទារឲ្យគាត់សម្លាប់ព្រះយេស៊ូវ ។ ពីឡាត់រកពុំឃើញកំហុសណាមួយរបស់ព្រះយេស៊ូវឡើយ ។ ទ្រង់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅជំនុំជម្រះដោយហេរ៉ូឌ អាន់ទីប៉ាស ដែលបានកាត់ទោសយ៉ូហាន បាទីស្ទឲ្យស្លាប់ ហើយបានត្រួតត្រាលើដែនដីនៃស្រុកកាលីឡេ និង ស្រុកពេរៀ ក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់សាសន៍រ៉ូម ។ ហេរ៉ូឌរកពុំឃើញកំហុសរបស់ព្រះយេស៊ូវឡើយ ហើយលោកពីឡាត់ក៏ដូចគ្នាដែរ ដោយបានប្រាប់ប្រជាជនថាគាត់នឹងមិនដាក់ទោសព្រះយេស៊ូវទេ ហើយនឹងដោះលែងទ្រង់ ។ ប្រជាជនបានស្រែកដាក់លោកពីឡាត់ថាឲ្យលែងបារ៉ាបាស ដែលជាឃាតករជំនួសវិញ ហើយទាមទារថាត្រូវតែឆ្កាងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ លោកពីឡាត់បានដោះលែងបារ៉ាបាស ហើយទុកឲ្យព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវយកទៅឆ្កាង ( សូមមើល លូកា ២៣:១–២៥) ។

សូមអាន លូកា ២៣:៣២–៣៤ និង ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ លូកា ២៣:៣៥ ( នៅក្នុង លូកា ២៣:៣៤ លេខយោង គ) ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានអធិស្ឋាន នៅពេលទ្រង់កំពុងត្រូវគេឆ្កាង ។ អ្នកអាចនឹងគូសចំណាំពាក្យទាំងនេះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. ហេតុអ្វីការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅពេលនោះអស្ចារ្យអ្វីម៉្លេះ ?
2. តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនមកពីគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីរបៀបដែលយើងគប្បីឆ្លើយតប នៅពេលនរណាម្នាក់ធ្វើបាបយើងនោះ ? ( សូមឆ្លើយសំណួរនេះដោយបំពេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍នៃគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ យើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរយៈការជ្រើសរើសដើម្បី ) ។

ការអភ័យទោសដល់មនុស្សដទៃពុំមែនមានន័យថា យើងដោះសារចំពោះនរណាម្នាក់ពីការចោទប្រកាន់ចំពោះអ្វីដែលគាត់បានធ្វើឡើយ ។ ហើយវាក៏ពុំមានន័យផងដែរថា យើងគួរតែដាក់ខ្លួនយើងនៅក្នុងស្ថានភាព ដែលមនុស្សអាចបន្តធ្វើបាបដល់យើង ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការអភ័យទោសមានន័យថា ប្រព្រឹត្តិដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់អស់អ្នកដែលបានធ្វើបាបយើង ហើយពុំប្រកាន់យកកំហឹង ឬ ថ្នាំងថ្នាក់ចិត្តចំពោះពួកគេឡើយ ( សូមមើល សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « អត់ទោស » scriptures.lds.org) ។

សូមពិចារណាថាតើ មាននរណាម្នាក់ដែលអ្នកត្រូវអត់ទោសឲ្យដែរឬទេ ។ នៅគ្រាជាច្រើនវាអាចជាការលំបាកដើម្បីអត់ទោសឲ្យមនុស្សម្នាក់ទៀត ។ សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ដោយរកមើលអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ ប្រសិនបើអ្នកកំពុងមានការលំបាកដើម្បីអភ័យទោសនរណាម្នាក់ ៖

រូបភាព
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី

« ខ្ញុំសូមអង្វរអ្នកឲ្យទូលសុំកម្លាំងមកពីព្រះអម្ចាស់ដើម្បីអភ័យទោស ។ … វាអាចនឹងពុំងាយស្រួលទេ ហើយវាអាចនឹងពុំកើតមានយ៉ាងឆាប់រហ័សផងដែរ ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកព្យាយាមស្វែងរកវាដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ហើយបណ្ដុះឲ្យមានវាឡើង នោះវា នឹង កើតមានឡើង ។ … នឹងកើតមានឡើងនៅក្នុងដួងចិត្តអ្នកនូវភាពសុខសាន្តដែលនឹកស្មានមិនដល់ ។ ភាពសុខសាន្តនោះនឹងក្លាយជាភាពសុខសាន្តដែលទ្រង់បានបន្ទូល ៖

« ‹ ដ្បិតបើអ្នករាល់គ្នាអត់ទោសចំពោះការរំលងច្បាប់ ដែលមនុស្សលោកប្រព្រឹត្តិធ្វើ នោះព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់នឹងអត់ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ ៖

« ‹ តែបើអ្នករាល់គ្នាមិនអត់ទោស ចំពោះការរំលងច្បាប់ឲ្យគេទេ នោះព្រះវរបិតានៃអ្នក ទ្រង់ក៏មិនអត់ទោស ចំពោះការរំលងច្បាប់ ដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តធ្វើដែរ › ។ (ម៉ាថាយ ៦:១៤–១៥) » (« Of You It Is Required to Forgive » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៩១ ទំព័រ ៥ ) ។

សូមបំពេញកិច្ចការខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖ តើអ្នកគិតថាការអធិស្ឋានសុំកម្លាំងអាចជួយយើងឲ្យអភ័យទោសដល់មនុស្សម្នាក់ដែលបានធ្វើបាបយើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
2. សូមសរសេរពីគ្រាមួយដែលអ្នក ( ឬ មនុស្សម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ) បានអភ័យទោសឲ្យមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀត ។ ( សូមចាំថាកុំចែកចាយអ្វីៗដែលផ្ទាល់ខ្លួនពេក ។

សូមធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយអភ័យទោសដល់អស់អ្នកដែលធ្វើបាបអ្នក ។ សូមអធិស្ឋានសុំកម្លាំង និង សមត្ថភាពដើម្បីធ្វើដូច្នោះ ។ ( សូមចងចាំថា ព្រះអម្ចាស់កាត់ទោសអាកប្បកិរិយាដែលបំពាននៅក្នុងគ្រប់ទម្រង់ទាំងអស់—ទាំងខាងរូបកាយ ផ្លូវភេទ ពាក្យសម្តី ឬ សតិអារម្មណ៍ ។ ការបំពាន ឬ ការធ្វើបាបគ្រប់រូបភាពណាមួយ រួមទាំងការសម្លុតគំរាមកំហែង គឺផ្ទុយនឹងការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ជនរងគ្រោះនៃអំពើបំពាននេះគួរតែត្រូវបានបព្ជាក់ថា ពួកគេពុំត្រូវបានស្តីបន្ទោសចំពោះអាកប្បកិរិយាគ្រោះថ្នាក់ពីមនុស្សដទៃឡើយ ។ ពួកគេពុំគួរមានអារម្មណ៍ថាមានកំហុសឡើយ ។ ជនរងគ្រោះនៃអំពើបំពាននេះគួរតែស្វែងរកជំនួយភ្លាមៗ ជាទូទៅមកពីប៊ីស្សព ឬ ប្រធានសាខា ) ។

រូបភាព

ការឆ្កាង

នៅក្នុង លូកា ២៣:៣៥-៣៨ យើងបានរៀនថាអ្នកប្រាជ្ញាច្បាប់សាសន៍យូដា និង ពួកទ័ពរ៉ូមបានបានសើចចំអកដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលទ្រង់ត្រូវបានគេចងព្យួរនៅលើឈើឆ្កាង ។ សូមអាន លូកា ២៣:៣៩–៤៣ដោយរកមើលរបៀបដែលចោរពីនាក់ដែលព្យួរនៅសងខាងព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រព្រឹត្តិចំពោះទ្រង់ ។ អ្នកអាចគូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លាដែលលេចធ្លោចំពោះអ្នក ។

សូមអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម ដោយរកមើលថាតើមានន័យយ៉ាងណា នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រាប់ទៅចោរម្នាក់ថា វានឹងនៅជាមួយទ្រង់នៅស្ថានបរមសុខ ៖

« នៅក្នុងព្រះគម្ពីរពាក្យថា ស្ថានបរមសុខ គឺត្រូវបានប្រើនៅក្នុងរបៀបផ្សេងៗ ។ ទីមួយ ស្ថានបរមសុខជាកន្លែងជ្រើសរើសទុកជាមុន សម្រាប់សេចក្តីសុខសាន្ត និង សុភមង្គលក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ដែលសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយណាដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយជាអ្នកបន្តមានសេចក្តីស្មោះត្រង់ ( សូមមើល អាលម៉ា ៤០:១២, មរ៉ូណៃ ១០:៣៤) ។ …

« ទីពីរការប្រើពាក្យ ស្ថានបរមសុខ គឺត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងដំណើររឿងរបស់លូកាអំពីការឆ្កាងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ … ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានពន្យល់ថា … តាមពិតព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា ចោរនោះនឹងនៅជាមួយទ្រង់នៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ » (ពិតចំពោះសេចក្តីជំនឿ ៖ ឯកសារយោងដំណឹងល្អ [ ឆ្នាំ ២០០៤ ] ទំព័រ ១៧៣-១៧៤សូមមើលផងដែរ History of the Church ៥:៤២៤–២៥ ) ។

ចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះចោរដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង លូកា ២៣:៤៣នោះយើងរៀនថា វិញ្ញាណមនុស្សទាំងអស់ចូលទៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណនៅពេលពួកគេស្លាប់ ។

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨ យើងរៀនថានៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសុគត នោះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់បានយាងចូលទៅកាន់ភពវិញ្ញាណ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទ្រង់ពុំបានយាងទៅជួបវិញ្ញាណទុច្ចរិតដែលនៅផ្នែកម្ខាងនៃពិភពវិញ្ញាណដែលហៅថាស្ថានឃុំវិញ្ញាណឡើយ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:២៩–៣២ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ និង អ្វីដែលទំនងជាបានកើតឡើងដល់ចោរនោះ បន្ទាប់ពីវាបានស្លាប់ទៅ ហើយបានទៅពិភពវិញ្ញាណ ។ អ្នកអាចសរសេរ សេចក្តីយោងបទគម្ពីរ គ. និង ស. ១៣៨:២៩–៣២ ក្បែរនឹង លូកា ២៣:៤៣ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។

ការបង្កើតបទគម្ពីរយោង

បទគម្ពីរយោងគឺជាសេចក្តីយោងមួយនៃព្រះគម្ពីរ ដែលផ្តល់នូវការយល់ដឹងលើវគ្គបទគម្ពីរដែលអ្នកកំពុងសិក្សា ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាអ្នកនឹងទទួលអត្ថប្រយោជន៍ដ៏ក្រាស់ក្រែល តាមរយៈសេចក្តីយោងបទគម្ពីរនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក នៅពេលអ្នកស្វែងរកខគម្ពីរទាំងឡាយ ដែលជួយអ្នកយល់ខគម្ពីរផ្សេងទៀតនៃព្រះគម្ពីរ ឬ ប្រធានបទនៃព្រះគម្ពីរមួយ ។

ទោះបីជាដំណឹងល្អនឹងត្រូវបានផ្សាយដល់ចោររូបនោះក្តី វានឹងពុំបានទទួលភាពតម្កើងឡើងដោយស្វ័យប្រវត្តិនៅក្នុងនគររបស់ព្រះឡើយ ។ ចោរនោះ ( និង មនុស្សដទៃទៀតដែលស្លាប់ដោយគ្មានចំណេះដឹងនៃដំណឹងល្អ ) នឹងត្រូវការការប្រែចិត្ត ហើយទទួលយកពិធីបរិសុទ្ធនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលបានធ្វើឡើងជំនួសដល់វា ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:៥៨–៥៩) ។

លូកា ២៣:៤៤–៥៦ ប្រាប់ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ។ ក្រោយមកព្រះសពរបស់ទ្រង់ត្រូវបានរុំនៅក្នុងសំពត់ស្នប ហើយដាក់នៅក្នុងផ្នូរ ។ អ្វីៗដែលទាក់ទងនឹងការសុគតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅលើឈើឆ្កាងមានរួចមកហើយនៅក្នុងមេរៀននៃ ម៉ាថាយ ២៧។

លូកា ២៤

ទេវតាប្រកាសថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ហើយថាព្រះយេស៊ូវបង្ហាញព្រះកាយដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់

សូមស្រមៃថាអ្នកគឺជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ហើយអ្នកបានជួបមនុស្សម្នាក់ដែលនិយាយថា « មនុស្សជាច្រើនដែលខ្ញុំស្គាល់ពុំជឿលើជីវិតក្រោយពីស្លាប់ឡើយ ។ ពួកគេមួយចំនួននិយាយថា ពួកគេជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប៉ុន្តែពុំជឿថាទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដោយមានព្រះកាយវិញឡើយ ។ ពួកគេនិយាយថាទ្រង់បានបន្តមានព្រះជន្មរស់នៅជាវិញ្ញាណតែប៉ុណ្ណោះ ។ តើអ្នកជឿអ្វីខ្លះអំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? »

តើអ្នកនឹងឆ្លើយសំណួរនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអាន លូកា ២៤:១–៤ដោយរកមើលអ្វីដែលស្ត្រីនោះបានឃើញនៅពេលទៅដល់ផ្នូរ ដែលព្រះសពរបស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានដាក់នៅក្នុងនោះ ។

សូមអាន លូកា ២៤:៥-៨ដោយរកមើលអ្វីដែលទេវតាបានប្រាប់ដល់ស្ត្រីនោះ ។ អ្នកអាចគូសចំណាំនូវអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។

នៅក្នុង លូកា ២៤:៩-១០ យើងរៀនថាស្ត្រីនោះបានចេកចេញពីផ្នូរ ហើយបានប្រាប់ពួកសិស្សពីអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ និង ឮ ។

សូមអាន លូកា ២៤:១១ដោយរកមើលប្រតិកម្មរបស់ពួកសាវកចំពោះពាក្យសម្តីរបស់ស្ត្រីទាំងនោះ ។

សូមសង្ខេបពីរបៀបដែលពួកសាវកបានមានប្រតិកម្មចំពោះពាក្យសម្តីរបស់ស្ត្រីទាំងនោះ ៖

បន្ទាប់ពីស្តាប់ឮការរាយការណ៍របស់ស្ត្រីទំាងនោះ ពេត្រុសបានរត់ទៅកាន់ផ្នូរ ហើយបានឃើញសំពត់ស្នប ប៉ុន្តែព្រះសពរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបាត់ទៅហើយ ( សូមមើល លូកា ២៤:១២) ។

នៅក្នុង លូកា ២៤:១៣–៣២ យើងរៀនថាព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បានបង្ហាញព្រះកាយដល់សិស្សពីរនាក់នៅលើផ្លូវទៅអេម៉ោស ។ ពួកសិស្សទាំងពីរនាក់នោះពុំបានស្គាល់ព្រះយេស៊ូវទេ នៅពេលទ្រង់បានយាងជាមួយពួកគេ ហើយបានបង្រៀនពួកគេដោយប្រើព្រះគម្ពីរដោយសារ « ភ្នែកគេត្រូវថ្ពឹន » (លូកា ២៤:១៦) ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះពុំចង់ឲ្យពួកគេស្គាល់ទ្រង់ភ្លាមៗឡើយ ។

សូមអាន លូកា ២៤:៣២ដោយរកមើលរបៀបដែលការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចេញពីព្រះគម្ពីរបានជះឥទ្ធិពលដល់ពួកសិស្សទាំងពីរ ។ សូមពិចារណាអំពីការគូសចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។

ពួកសិស្សទាំងពីរនាក់នោះបានត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបានតំណាលបទពិសោធន៍របស់ខ្លួនប្រាប់ពួកសាវក និង ពួកសិស្សផ្សេងទៀត ( សូមមើល លូកា ២៤:៣៣–៣៥) ។ កាលកំពុងតែជជែកគ្នានោះ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញព្រះកាយទ្រង់ ។

សូមអាន លូកា ២៤:៣៦–៣៩ដោយរកមើលភស្តុតាងដែលព្រះយេស៊ូវពិតជាបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញមែន ហើយមានព្រះកាយជាសាច់ និង ឆ្អឹង ។ (លូកា ២៤:៣៦–៣៩ ជាវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរមួយ ។ អ្នកអាចគូសចំណាំវាតាមរបៀបមួយដោយឡែក ដើម្បីឲ្យគេងាយនឹងរកវាឃើញ ) ។

រូបភាព

ព្រះយេស៊ូវបង្ហាញស្នាមរបួសទាំងឡាយរបស់ទ្រង់

តើអ្នកគិតថាអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកមានវត្តមាននៅពេលព្រះគ្រីស្ទដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនោះ បានបង្ហាញព្រះកាយទ្រង់ដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់នោះ ?

សូមអាន លូកា ២៤:៤០–៤៣ដោយរកមើលអ្វីទៀតដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញថាទ្រង់ពិតជាបានមានព្រះកាយរស់ឡើងវិញ ( ជារូបរាងកាយ ) ជាក់ស្តែងមែន ។

ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះយើងរៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអង្គដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដោយមានរូបកាយជាសាច់ និង ឆ្អឹង ។ រូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញទាំងអស់គឺមានសាច់ និងឆ្អឹងដ៏មានសិរីរុងរឿង ។

នៅពេលអ្នកអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះ សូមគូសបន្ទាត់ពីក្រោមហេតុផលដែលគោលលទ្ធិនេះ សំខាន់ចំពោះការយល់ដឹង និង ជំនឿ ៖

« តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវបានរស់ឡើងវិញ—បានសង្គ្រោះចេញពីការស្លាប់ខាងរូបកាយ ( សូមមើល កូរិនថូសទី ១ ១៥:២២) ។ ការរស់ឡើងវិញគឺជាការផ្គុំគ្នាជាថ្មីនៃវិញ្ញាណជាមួយរូបកាយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ក្នុងស្ថានភាពអមតៈ ពុំចេះឈឺ ឬ ស្លាប់ទៀតឡើយ ( សូមមើល អាលម៉ា ១១:៤២–៤៥) ។ …

« ការយល់ដឹង និង ទីបន្ទាល់នៃការរស់ឡើងវិញ អាចផ្តល់សេចក្តីសង្ឃឹម និង ទស្សនវិស័យដល់អ្នកនៅពេលអ្នកជួបបទពិសោធន៍ពីការលំបាក ការសាកល្បង និង ជ័យជំនះនៅក្នុងជីវិត ។ អ្នកអាចរកឃើញការកម្សាន្តចិត្តនៅក្នុងសេចក្តីសំអាងថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះគង់នៅ ហើយថាតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់នោះ ‹ ទ្រង់ផ្តាច់ចំណងទាំងឡាយនៃសេចក្តីស្លាប់ ដើម្បីកុំឲ្យផ្នូរមានជ័យជំនះ ហើយដើម្បីឲ្យទ្រនិចនៃសេចក្តីស្លាប់ត្រូវបានលេបទៅក្នុងសេចក្តីសង្ឃឹមនៃការរុងរឿង › (អាលម៉ា ២២:១៤) » (ពិតចំពោះសេចក្តីជំនឿ ទំព័រ ៤៣) ។

ផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ បង្រៀនយើងថាការធ្លាក់របស់អ័ដាម និង អេវ៉ាបាននាំមកនូវសេចក្តីស្លាប់ដល់រូបកាយ និង វិញ្ញាណ ។ យើងនឹងពុំអាចត្រឡប់ និង រស់នៅជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌វិញឡើយ លុះត្រាណាមានអង្គប្រោសលោះម្នាក់បានប្រទាននូវការឈ្នះលើអំពើបាប និង សេចក្តីស្លាប់សិន ។ ដង្វាយធួន និង ការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាចឲ្យយើងយកឈ្នះលើឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់នោះ ។

នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមពន្យល់ពីហេតុផលដែលគោលលទ្ធិនៃការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវសំខាន់ដើម្បីយល់ និង ជឿព្រមទាំងមូលហេតុដែលវាសំខាន់ចំពោះអ្នក ។

រូបភាព
រូបភាពចំណេះចំណានខគម្ពីរ
ចំណេះចំណានខគម្ពីរ—លូកា ២៤:៣៦–៣៩

សូមអានឡើងវិញនូវស្ថានភាពដែលអ្នកគឺជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ហើយអ្នកជួបមនុស្សម្នាក់ដែលសួរអ្នកអំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ ដោយប្រើអ្វីដែលយើងបានរៀននៅក្នុង លូកា ២៤:៣៦–៣៩សូមសរសេរចម្លើយចំពោះសំណួរបុគ្គលម្នាក់នោះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា លូកា ២៣-២៤ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖