មេរៀនទី ៧ ៖ ថ្ងៃទី ៤
ម៉ាកុស ២-៣
សេចក្តីផ្តើម
ព្រះយេស៊ូវបានអភ័យទោស និង ព្យាបាលដល់មនុស្សខ្វិនម្នាក់ ហើយទ្រង់បានហៅម៉ាថាយឲ្យដើរតាមទ្រង់ ។ ទ្រង់បានបង្រៀនពួកសង្ឃ និង ពួកផារិស៊ីអំពីថ្ងៃឈប់សម្រាក ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបន្ដព្យាបាលមនុស្សជាច្រើន ទ្រង់បានបញ្ជូនពួកសាវករបស់ទ្រង់ទៅផ្សាយ ហើយទ្រង់ព្រមានអំពីការនិយាយប្រមាថទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ម៉ាកុស ២:១-១២
ព្រះយេស៊ូវអភ័យទោស និង ព្យាបាលមនុស្សខ្វិន
សូមស្រមៃថាមាននរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្រឡាញ់បានរងទុក្ខដោយសារឧបសគ្គខាងរូបកាយដែលគំរាមកំហែងដល់ជីវិត តម្រូវឲ្យមានការព្យាបាលដ៏ជំនាញ ។ តើនរណាដែលអ្នកនឹងទៅស្វែងរកជំនួយដើម្បីជួយដល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក ? ហេតុអ្វី ? តើអ្នកនឹងស្ម័គ្រចិត្តធ្វើអ្វីខ្លះ ប្រសិនបើមានវេជ្ជបណ្ឌិតតែម្នាក់គត់ដែលអាចជួយបាន ប៉ុន្តែវាមានការពិបាកណាស់ដើម្បីនឹងណាត់ជួបជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតនោះ ?
ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុង ម៉ាកុស ២:១-៤នៅក្នុងភូមិកាពើណិមក្នុងស្រុកកាលីឡេ នោះមានបុរសម្នាក់ដែលមានជំងឺ « ស្លាប់ដៃស្លាប់ជើង » (ម៉ាកុស ២:៣) ដែលមានន័យថាគាត់ខ្វិន ។ បុរសបួននាក់ផ្សេងទៀតបានសែងគាត់ទៅក្នុងផ្ទះដែលព្រះយេស៊ូវគង់នៅ ប៉ុន្តែផ្ទះនោះមានមនុស្សច្រើនកុះករដែលពួកគេពុំអាចចូលទៅក្នុងបាន ។ បុរសទាំងបួននាក់នោះក៏បានបើកដំបូលផ្ទះ ហើយបានសម្រូតបុរសខ្វិននោះមកនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
សូមអាន ម៉ាកុស ២:៥ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលដល់បុរសដែលខ្វិននោះ ។
សូមអាន ម៉ាកុស ២:៦–១២ដោយរកមើលអ្វីបានកើតឡើងបន្ទាប់ទៀត ។
សូមកត់ចំណាំថា « អាចារ្យខ្លះ » (ម៉ាកុស ២:៦) បានសង្ស័យពីសមត្ថភាពរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលអាចអភ័យទោសដល់អំពើបាបបាន ។ សូមពិចារណាពីសំណួរដែលព្រះយេស៊ូវបានសួរពួកអាចារ្យទាំងនោះ ( សូមមើល ម៉ាកុស ២:៩) ។
យើងអាចរកឃើញសេចក្តីពិតមួយដូចតទៅនេះពីដំណើររឿងនេះ ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះចេស្ដាដើម្បីព្យាបាលយើងខាងវិញ្ញាណ និង ខាងសាច់ឈាម ។
ម៉ាកុស ២:១៣-២២
ព្រះយេស៊ូវហៅម៉ាថាយឲ្យទៅតាមទ្រង់ ហើយសោយអាហារជាមួយនឹងអ្នកយកពន្ធ និងមនុស្សមានបាប
នៅពេលពួកអាចារ្យបានមើលឃើញបុរសខ្វិនក្រោកពីគ្រែដើរទៅ នោះពួកគេបានទទួលភស្ដុតាងដែលពុំអាចបដិសេធបានថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះចេស្ដាដ៏មហិមាដើម្បីព្យាបាលអ្នកឈឺ ហើយពួកគេបានស្ដាប់ឮទីបន្ទាល់របស់ទ្រង់ថា ទ្រង់អាចអភ័យទោសដល់បាបទាំងឡាយ ។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងដំណើររឿងនេះ យើងពុំបានដឹងថា តើបុរសទាំងនេះបានមករកព្រះយេស៊ូវនៅពេលក្រោយទៀត ហើយស្វែងរកការអភ័យទោសចំពោះអំពើបាបរបស់ខ្លួនដែលឬអត់នោះទេ ។
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរហេតុផលមួយចំនួនដែលបុគ្គលម្នាក់មិនចង់ស្វែងរកការអភ័យទោសពីព្រះអម្ចាស់ចំពោះអំពើបាបរបស់ខ្លួន ។ សូមសមាជិកគ្រួសារ ឬមិត្តភក្តិឲ្យជួយសរសេរវា ។
នៅពេលអ្នកបន្តសិក្សា ម៉ាកុស ២សូមរកមើលសេចក្តីពិតដែលអាចលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យស្វែងរកការអភ័យទោសពីព្រះអម្ចាស់ ។
សូមអាន ម៉ាកុស ២:១៣–១៥ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើ បន្ទាប់ពីការព្យាបាលដល់បុរសខ្វិន ។
ក្រោយមកលេវីត្រូវបានហៅថាម៉ាថាយ ។ គាត់គឺជាម៉ាថាយដដែលនោះដែលបានសរសេរដំណឹងល្អរបស់ម៉ាថាយ ។ ឃ្លាថា « អង្គុយនៅត្រង់កន្លែងយកពន្ធ » (ម៉ាកុស ២:១៤) មានន័យថា ម៉ាថាយគឺជាអ្នកយកពន្ធ « ជាអ្នកប្រមូលពន្ធឲ្យពួករ៉ូមស្រុកកាពើណិម [ ហើយ ] ប្រហែលជាធ្វើការបម្រើឲ្យហេរ៉ូឌ អាន់ទីប៉ាស » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ម៉ាថាយ » គេហទំព័រ scriptures.lds.org) ។ មានពួកសាសន៍យូដាជាច្រើនបានស្អប់នឹងអ្នកយកពន្ធ ដោយសារពួកគេមើលទៅពួកយកពន្ធជាមនុស្សក្បត់ជាតិ ដែលប្រមូលប្រាក់ពីប្រជាជនរបស់ខ្លួនឲ្យពួកជនជាតិរ៉ូម ។
សូមកត់ចំណាំថាអ្នកយកពន្ធ និង មនុស្សមានបាបជាច្រើនក៏បានចូលរួមបរិភោគអាហាររបស់ម៉ាថាយជាមួយព្រះយេស៊ូវ និង ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ផងដែរ ។ អំឡុងពេលនោះ ការបរិភោគអាហារមានន័យច្រើនជាងការគ្រាន់តែទទួលទានជាមួយគ្នា ។ វាបញ្ជាក់ពីចំណងមិត្តភាព និង ភាពសុខសាន្ដនៅក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលបានមកចូលរួម ។
សូមអាន ម៉ាកុស ២:១៦ដោយរកមើលរបៀបដែលពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ី មានប្រតិកម្ម ពេលពួកគេបានមើលឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះទទួលទានជាមួយមនុស្សទាំងនោះ ។
ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថាពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ីបានរិះគន់ដល់ព្រះយេស៊ូវដែលទទួលទានអាហារជាមួយនឹងពួកយកពន្ធ និងមនុស្សមានបាបដូច្នេះ ?
សូមអាន ម៉ាកុស ២:១៧ដោយរកមើលរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះឆ្លើយតបចំពោះការិះគន់របស់ពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ី ។ សូមគិតពីការគូសរង្វង់លើពាក្យដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើដើម្បីពិពណ៌នាអំពីព្រះអង្គទ្រង់ ។
តាមរយៈការប្រើពាក្យ គ្រូពេទ្យ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបញ្ជាក់សារជាថ្មីអំពីព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ដើម្បីព្យាបាលទាំងខាងវិញ្ញាណ និង ខាងសាច់ឈាម ។ ចេញពី ខ ទី ១៧ យើងរៀនថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះទ័យចង់ជួយយើងឲ្យប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង ហើយត្រូវបានព្យាបាលឲ្យជាសះស្បើយ ។
សូមពិចារណាពីមូលហេតុដែលវាសំខាន់ដើម្បីជឿថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះទ័យចង់ជួយយើងឲ្យប្រែចិត្ត ហើយត្រូវបានព្យាបាលឲ្យជាសះស្បើយ ។
អែលឌើរ ក្រេហ្គ អេ ខារដុន នៃក្រុមចិតសិបនាក់បានថ្លែង ៖
« ព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់យើង ហើយចង់ឲ្យយើងយល់ពីព្រះឆន្ទៈអភ័យទោសរបស់ទ្រង់ ។ …
« … នៅក្នុងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យមានការកែលម្អជាច្រើនដងជាជាងតម្រូវឲ្យមានភាពល្អឥតខ្ចោះភ្លាមៗ ។ ទោះបីជាមានអំពើបាបជាច្រើនដែលកើតឡើងម្តងកាលដោយសារតែភាពទន់ខ្សោយនៃជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ដរាបណាយើងប្រែចិត្តជានិច្ច ហើយស្វែងរកការអភ័យទោសពីទ្រង់ នោះទ្រង់អភ័យទោសម្តងហើយម្តងទៀត [ សូមមើល មរ៉ូណៃ ៦:៨] ។
« ដោយសារការណ៍នេះ យើងទាំងអស់គ្នារួមទាំងអស់អ្នកដែលមានការលំបាកដើម្បីយកឈ្នះលើឥរិយាបថនៃការញៀន ដូចជាថ្នាំញៀន ការណ៍អាសគ្រាម និង អស់អ្នកដែលស្និទ្ធស្នាលនឹងការណ៍ទាំងនោះ អាចដឹងថាព្រះអម្ចាស់នឹងទទួលស្គាល់សេចក្តីសុចរិតរបស់យើង ហើយនឹងអភ័យទោសដោយសេចក្តីស្រឡាញ់នៅពេលបានបំពេញការប្រែចិត្ត ។ … ប៉ុន្តែនេះពុំមែនមានន័យថាមនុស្សម្នាក់អាច មានបំណង ត្រឡប់ទៅធ្វើអំពើបាបវិញដោយនិទណ្ឌភាព [ មានសេរីភាពពីលទ្ធផលនោះ ] ឡើយ » (« The Savior Wants to Forgive » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ១៦ ) ។
សូមគិតពិចារណាថាតើអ្នកដូចជាពួកអ្នកយកពន្ធ និងមនុស្សមានបាប ( ដែលទទួលស្គាល់ថាពួកគេត្រូវការព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយបានមករកទ្រង់ ) ឬក៏ពួកគេដូចជាពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ី ( ដែលពុំមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីសុំការអភ័យទោស និងព្រះចេស្ដាព្យាបាលរបស់ទ្រង់ ) ។ សូមសម្រេចចិត្តនៅថ្ងៃនេះដើម្បីមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យទ្រង់ជួយអ្នកបំពេញសេចក្តីត្រូវការទាំងខាងសាច់ឈាម និង ខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក ។
ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុង ម៉ាកុស ២:១៨-២២ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនពីមូលហេតុដែលពួកសាវករបស់ទ្រង់ពុំតមអាហារ ខណៈដែលទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងពួកគេ ។ ទ្រង់ក៏បានបង្រៀនផងដែរពីមូលហេតុដែលវាពិបាកសម្រាប់មនុស្សមួយចំនួនដើម្បីទទួលយកដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ( សូមមើលផងដែរ ម៉ាថាយ ៩:១៤–១៧) ។
ម៉ាកុស ២:២៣-៣:៦
ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនអំពីថ្ងៃឈប់សម្រាក
តើអ្នកធ្លាប់បានជ្រើសពុំចូលរួមសកម្មភាពណាមួយ ដើម្បីគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិដែលឲ្យរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធដែរឬទេ ? នៅពេលអ្នកបន្តសិក្សា ម៉ាកុស ២–៣សូមពិចារណាពីសំណួរខាងក្រោម ៖ តើអ្នកដឹងថាសកម្មភាពមួយដែលអ្នកធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកនោះត្រឹមត្រូវយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអាន ម៉ាកុស ២:២៣–២៤ និង ម៉ាកុស ៣:១–២រកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានធ្វើ ដែលពួកសាឌូស៊ីបានជឿថា ជាការល្មើសនឹងបទបញ្ញត្តិនៃការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធ ។
សូមចាំថាពួកគ្រូបង្រៀនសាសន៍យូដា បានបន្ថែមច្បាប់ និងការបកស្រាយផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេដែលហៅថាជាច្បាប់តាមមាត់ ឬទំនៀមទំលាប់ ចំពោះក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេ ។ ច្បាប់ដែលបានបន្ថែមទាំងនេះ មានបំណងដើម្បីរារាំងដល់ការល្មើសច្បាប់របស់ព្រះ ប៉ុន្តែវាក៏បានរារាំងមនុស្សមួយចំនួនមិនឲ្យយល់ពីគោលបំណងពិតនៃបទបញ្ញត្តិជាក់លាក់ រួមមានទាំងបញ្ជាឲ្យរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកទុកជាបរិសុទ្ធផងដែរ ។
សូមអាន ម៉ាកុស ២:២៧–២៨ហើយមើលពីរបៀបដែលការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានបញ្ជាក់ពីមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានថ្ងៃឈប់សម្រាកដល់យើង ៖
« ហេតុដូច្នោះហើយ ថ្ងៃឈប់សម្រាកត្រូវបានប្រទានឲ្យដល់មនុស្ស សម្រាប់ជាថ្ងៃនៃការសម្រាក ហើយថាមនុស្សគួរតែសរសើរតម្កើងដល់ព្រះ ហើយពុំមែនថាមនុស្សពុំគួរបរិភោគនោះទេ
« ដ្បិតកូនមនុស្សបានបង្កើតថ្ងៃឈប់សម្រាក ហេតុដូច្នេះហើយកូនមនុស្សគឺជាព្រះអម្ចាស់នៃថ្ងៃឈប់សម្រាកផងដែរ » (ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ម៉ាកុស ២:២៦–២៧ [ នៅក្នុង Bible appendix ] ) ។
សូមអាន ម៉ាកុស ៣:៣–៥ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនអំពីការព្យាបាលមនុស្សស្វីតដៃជើងនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ។
យោងតាមអ្វីដែលអ្នកបានរៀនពីការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង ម៉ាកុស ៣:៣–៥សូមបំពេញសេចក្តីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ យើងអាចរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកទុកជាបរិសុទ្ធដោយ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើយើងអាចថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះនៅថ្ងៃបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា ?
-
តើគំរូមួយចំនួននៃការធ្វើការងារល្អនៅថ្ងៃបរិសុទ្ធមានអ្វីខ្លះ ?
-
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៩:៩-១៣។ បន្ទាប់មកសូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី ហ្វោស្ត ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ ហើយសូមពិចារណាពីរបៀបដែលអ្នកអាចកំណត់ថាអ្វីដែលសមរម្យដើម្បីធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ៖
« តើបន្ទាត់ណាដែលវាអាចទទួលយកបាន និងមិនអាចទទួលយកបាននៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ? នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំ យើងម្នាក់ៗត្រូវតែឆ្លើយសំណួរនេះសម្រាប់ខ្លួនយើង ។ ខណៈដែលសេចក្ដីណែនាំទាំងនេះ មាននៅក្នុងខគម្ពីរ និងពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការីសម័យទំនើប នោះសំណួរទាំងនេះក៏ត្រូវសរសេរនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង ហើយគ្រប់គ្រងដោយមនសិការបស់យើងផងដែរ ។ … វាមិនទំនងថានឹងមានការល្មើសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរណាមួយក្នុងការថ្វាយបង្គំថ្ងៃឈប់សម្រាកទេ ប្រសិនបើយើងមកដោយរាបសានៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ ហើយថ្វាយដួងចិត្ត ព្រលឹង និង គំនិតរបស់យើងទាំងអស់ទៅទ្រង់នោះ ។ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២២:៣៧) ។
« អ្វីដែលសក្តិសម ឬ មិនសក្តិសមស្តីពីថ្ងៃឈប់សម្រាកនឹងត្រូវបានវិនិច្ឆ័យដោយយើងម្នាក់ៗ តាមរយៈការព្យាយាមស្មោះត្រង់ជាមួយព្រះអម្ចាស់ ។ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាកយើងគួរតែធ្វើអ្វីដែលយើងត្រូវតែធ្វើ និង អ្វីដែលយើងគួរតែធ្វើក្នុងលក្ខណៈមួយនៃការថ្វាយបង្គំ ហើយបន្ទាប់មកដាក់កំហិតលើសកម្មភាពផ្សេងទៀតរបស់យើង » (« The Lord’s Day » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩១ ទំព័រ ៣៥ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាទទួលពរជ័យយ៉ាងដូចម្តេច នៅពេលអ្នកបានព្យាយាមដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រះ ហើយធ្វើការងារល្អនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកនោះ ?
-
តើអ្នកនឹងរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបានបរិសុទ្ធបានកាន់តែប្រសើរតាមរបៀបមួយណា ?
-
ម៉ាកុស ៣:៧-៣៥
ព្រះយេស៊ូវព្យាបាលមនុស្សជាច្រើន បញ្ជូនពួកសាវករបស់ទ្រង់ឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយ និងព្រមានអ្នកដទៃអំពីការពាក្យប្រមាថ
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង ម៉ាកុស ៣:៧-៣៥ព្រះយេស៊ូវបានយាងចេញទៅសមុទ្រកាលីឡេ ហើយបានព្យាបាលមនុស្សជាច្រើនដែលបានដើរតាមទ្រង់នៅទីនោះ រួមមានទាំងមនុស្សមួយចំនួនដែលមានវិញ្ញាណអសោចផងដែរ ។ បន្ទាប់ពីការជ្រើសរើសពួកសាវកដប់ពីរនាក់រួចមក ព្រះយេស៊ូវបានតែងតាំងពួកគេ ហើយបានបញ្ជូនពួកគេឲ្យចេញទៅប្រកាស ព្យាបាល និងបណ្ដេញអារក្ស ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បានព្រមានពួកអាចារ្យអំពីការនិយាយប្រមាថទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយបានបង្រៀនថាគ្រួសាររបស់ទ្រង់គឺជាមនុស្សដែលធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ អ្នកបានរៀនពីព្រឹត្តិការណ៍មួយចំនួននេះនៅពេលអ្នកបានសិក្សា ម៉ាថាយ ១២:២២–៣៥។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះពីក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា ម៉ាកុស ២–៣ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖