មេរៀនទី ៨ ៖ ថ្ងៃទី ២
ម៉ាកុស ៦-៨
សេចក្តីផ្តើម
ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានគេបដិសេធនៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ទ្រង់ស្រុកណាសារ៉ែត ។ ទ្រង់បានបញ្ជូនពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ ។ យ៉ូហាន បាទីស្ទ ត្រូវបានសម្លាប់តាមការបញ្ជារបស់ហេរ៉ូឌ អាន់ទីប៉ាស ។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានចំណីអាហារដល់ប្រជាជនជាង៥០០០នាក់ដោយអព្ភូតហេតុ បានដើរលើទឹក បានរម្ងាប់ព្យុះ ហើយបានព្យាបាលអ្នកឈឺ ។ បន្ទាប់មកទ្រង់បានព្យាបាលកុមារម្នាក់ដែលមានអារក្សចូលដោយក្ដីមេត្តាករុណា ក៏ដូចជាបុរសម្នាក់ដែលថ្លង់ ហើយពុំអាចនិយាយបានផងដែរ ។ ទ្រង់បានប្រទានចំណីអាហារដល់ប្រជាជនចំនួន៤០០០នាក់នៅជិតនឹងសមុទ្រកាលីឡេ ហើយបានធ្វើដំណើរទៅភូមិបេតសៃដា ជាកន្លែងដែលទ្រង់បានព្យាបាលបុរសខ្វាក់ជាយូរមកហើយម្នាក់ ។
ម៉ាកុស ៦:១-៤៤
ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានគេបដិសេធនៅស្រុកណាសារ៉ែត ហើយបានបញ្ជូនពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យចេញទៅផ្សាយ ការស្លាប់របស់យ៉ូហានបាទីស្ទត្រូវបានតំណាលប្រាប់ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានចំណីអាហារដល់ប្រជាជនច្រើនជាង ៥០០០នាក់ដោយអព្ភូតហេតុ
សូមពិចារណាពីស្ថានភាពខាងក្រោម ៖ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលទើបត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើថ្មីម្នាក់ មានអារម្មណ៍ភ័យយ៉ាងខ្លាំងអំពីការចាកចេញពីផ្ទះរបស់ខ្លួនទៅបេសកកម្ម ។ គាត់ពុំសូវចេះនិយាយបានល្អ ហើយមានការលំបាកក្នុងការរស់នៅជាលក្ខណៈសង្គម ។
តើអ្នកនឹងប្រាប់យុវជន ឬ យុវនារីរូបនេះអ្វីខ្លះ ?
នៅពេលអ្នកសិក្សា ម៉ាកុស ៦សូមរកមើលគោលការណ៍មួយដែលជួយដល់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាវ័យក្មេងរូបនេះ និងយើងទាំងអស់គ្នា ពេលយើងមានអារម្មណ៍ថាមិនល្អគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើនូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានសុំឲ្យយើងធ្វើនោះ ។
ម៉ាកុស ៦:១-១៣ ប្រាប់ពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបានត្រូវបានបដិសេធនៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ទ្រង់គឺណាសារ៉ែត ។ ( ការណ៍នេះនឹងមានបង្រៀនយ៉ាងល្អិតល្អន់នៅពេលអ្នកសិក្សា លូកា ៤:១៤–៣០) ។ អំឡុងពេលនៅទីនោះ ទ្រង់បានបញ្ជូនពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យចេញទៅពីរៗនាក់ ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ ។ ខណៈកំពុងផ្សាយដំណឹងល្អ នោះពួកគេក៏បានបណ្ដេញអារក្ស ហើយព្យាបាលអ្នកឈឺផងដែរ ។ ម៉ាកុសក៏បានថ្លែងផងដែរថាសាវករបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានលាបប្រេងតាំងដល់អ្នកឈឺ ។
នៅពេលហេរ៉ូឌ អាន់ទីប៉ាសស្ដាប់ឮអំពីអព្ភូតហេតុជាច្រើន ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ នោះទ្រង់ភ័យខ្លាចថាយ៉ូហានបាទីស្ទនឹងបានរស់ឡើងវិញពីស្លាប់ ហើយធ្វើអព្ភូតហេតុទាំងនេះ ( សូមមើល ម៉ាកុស ៦:១៤) ។ ( យើងរៀននៅក្នុង ម៉ាកុស ៦:១៧–២៩ ថាហេរ៉ូឌបានឲ្យគេកាត់ក្បាលរបស់យ៉ូហាន បាទីស្ទដើម្បីបំពេញចិត្តភរិយារបស់ទ្រង់ ) ។
ម៉ាកុស ៦:៣០–៣៣ ថ្លែងថាពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានត្រឡប់មកពីបង្រៀនដំណឹងល្អវិញ ហើយព្រះយេស៊ូវ និង សាវកបានជិះទូកមួយធ្វើដំណើរទៅកន្លែងមួយ ដែលពួកគេអាចនៅតែឯង ហើយសម្រាក ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រជាជនមកពីស្រុកជិតខាងជាច្រើនបានធ្វើដំណើរទៅកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូវនឹងចុះចត ហើយកំពុងរង់ចាំទ្រង់ពេលទ្រង់យាងមកដល់ ។
សូមអាន ម៉ាកុស ៦:៣៤រកមើលរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះឆ្លើយតបចំពោះហ្វូងមនុស្ស ទោះបីជាទ្រង់ និង ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ព្យាយាមនៅតែឯង ហើយសម្រាកក៏ដោយ ។
សូមសញ្ជឹងគិតពីបទពិសោធន៍មួយ នៅពេលអ្នកបានឃើញគំរូរបស់បុគ្គលម្នាក់នៅសម័យទំនើបនេះ ដែលលះបង់ពេលវេលាផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីបម្រើមនុស្សដទៃដូចជាព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ ។
បន្ទាប់ពីការបង្រៀនដល់ហ្វូងមនុស្សពេញមួយថ្ងៃមក ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសម្ដែងអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យមួយ ។ សូមអាន ម៉ាកុស ៦:៣៥-៤៤ និង ម៉ាថាយ ១៤:១៨ហើយដាក់លេខព្រឹត្តការណ៍ខាងក្រោមនេះតាមលំដាប់កាលប្រវត្តិ ។ ( ចម្លើយ មាននៅខាងចុងនៃមេរៀននេះ ) ។
-
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានចម្រើនឲ្យកាន់តែច្រើនឡើងនូវអ្វីដែលពួកសិស្សបានយកមក បានបំពេញតម្រូវការ ហើយនៅសល់ហួសពីអ្វីដែលត្រូវការទៀតផង ។
-
ពួកសិស្សបាននិយាយថា ពួកគេមាននំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរ ។
-
ពួកសិស្សបានស្នើសុំថាឲ្យមនុស្សចេញទៅរកទិញអាហារ ។
-
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសួរថាតើពួកសិស្សអាចផ្គត់ផ្គង់អ្វីខ្លះ ។
-
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រាប់ពួកសិស្សឲ្យផ្ដល់អាហារដល់ប្រជាជន ។
-
ហ្វូងមនុស្សទាំងនោះ គ្មានអ្វីបរិភោគទេ ។
-
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសុំឲ្យពួកសិស្សថ្វាយអ្វីដែលពួកគេមាន ។
អត្ថបទជាភាសាក្រិកនៃ ម៉ាកុស ៦:៤៤ បានប្រាប់យ៉ាងច្បាស់នូវឃ្លាថា « ប្រុសៗ៥ពាន់នាក់ » មានន័យថាជាបុរសពេញវ័យចំនួនប្រាំពាន់នាក់ ។ ដូច្នេះចំនួនមនុស្សដែលបានទទួលចំណីអាហារ គឺមានច្រើនជាងនោះ ដោយគិតពីវត្តមានរបស់ស្ត្រី និងកុមារផងនោះ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១៤:២១) ។
សូមកត់ចំណាំថា ពីមុនធ្វើអព្ភូតហេតុនេះ ដំបូងឡើយព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសុំឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថ្វាយនំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរ—នោះជាអ្វីទាំងអស់ដែលពួកគេមាន—ថ្វាយទ្រង់ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្កើនអាហារនេះដើម្បីផ្តល់អាហារដល់ហ្វូងមនុស្ស ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនពីដំណើររឿងនេះគឺថា នៅពេលយើងថ្វាយព្រះអង្គសង្គ្រោះនូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងមាន នោះទ្រង់អាចតម្កើងការថ្វាយរបស់យើងដើម្បីសម្រេចព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ ។
ទន្ទឹមនឹងពេលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពុំបានស្នើសុំឲ្យយើងយកអាហារទាំងអស់ដែលយើងមានមកថ្វាយទ្រង់ នោះទ្រង់ពិតជាបានអញ្ជើញអស់អ្នកដែលព្យាយាមដើម្បីសម្រេចបានព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ដើម្បីថ្វាយដល់ទ្រង់នូវបំណងប្រាថ្នា លទ្ធភាព ទេពកោសល្យ ជំនាញ កម្លាំង អំណោយទាន និងកិច្ចខិតខំទាំងអស់របស់ពួកគេ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ២៥:២៩, អោមណៃ ១:២៦) ។
-
សូមពិចារណាម្តងទៀតពីស្ថានភាពនៃការភ័យខ្លាចរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាថ្មីថ្មោងដែលបាននិយាយពីមុននេះ ហើយឆ្លើយនឹងសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
ផ្អែកលើគោលការណ៍ខាងលើ តើអ្នកគិតថាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារូបនេះអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីថ្វាយអ្វីៗទាំងអស់របស់ខ្លួនដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនោះ ? តើអ្នកគិតថាព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងធ្វើអ្វីខ្លះ ?
-
តើស្ថានភាពអ្វីខ្លះទៀត ដែលសមាជិកវ័យក្មេងនៃសាសនាចក្រម្នាក់អាចជួបប្រទះ ដែលការដឹងអំពីគោលការណ៍នេះនឹងមានប្រយោជន៍ដល់គាត់ ?
-
តើព្រះអម្ចាស់បានតម្កើងកិច្ចខិតខំរបស់អ្នក ឲ្យសម្រេចនូវគោលបំណងទ្រង់ដោយរបៀបណា ?
-
ម៉ាកុស ៦:៤៥-៥៦
ព្រះយេស៊ូវយាងដើរនៅលើទឹក ហើយបានព្យាបាលអ្នកឈឺ
ម៉ាកុស ៦:៤៥-៥៦ ប្រាប់ថា បន្ទាប់ពីបានប្រទានចំណីអាហារដល់មនុស្ស៥០០០នាក់រួចហើយ ព្រះយេស៊ូវបានណែនាំពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យចូលទៅក្នុងទូក ហើយបានជិះទៅផ្នែកផ្សេងទៀតនៃសមុទ្រកាលីឡេ ។ បន្ទាប់មកទ្រង់ឲ្យហ្វូងមនុស្សត្រឡប់ទៅវិញ ហើយទ្រង់បានយាងទៅអធិស្ឋាននៅលើភ្នំ ។ អំឡុងពេលយប់នោះ មានព្យុះមួយកើតឡើង ហើយព្រះអង្គសង្គ្រោះបានទតមើលមកពីលើភ្នំមួយ ខណៈដែលពួកសិស្សរបស់ទ្រង់កំពុងពុះពារទប់ទល់នឹងខ្យល់ ។ ក្រោយមកទ្រង់បានយាងលើទឹក ហើយបានរម្ងាប់ព្យុះ ។ ព័ត៌មាននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះត្រូវបានប្រាប់កាលពីមុន យ៉ាងល្អិតល្អន់រួចមកហើយអំឡុងពេលការសិក្សារបស់អ្នកនៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៤។
ម៉ាកុស ៧:១-៨:២១
ព្រះយេស៊ូវបន្ទោសពួកផារិស៊ី ព្យាបាលអ្នកជំងឺ ហើយបានផ្តល់ចំណីអាហារដល់មនុស្ស ៤០០០នាក់
នៅពេលអ្នកសិក្សា ម៉ាកុស ៧-៨សូមរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនយើងឲ្យធ្វើ នៅពេលយើងឃើញនរណាម្នាក់មានការខ្វះខាត ។
នៅក្នុង ម៉ាកុស ៧:១–២៣ យើងអានថាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានស្តីបន្ទោសពួកផារិស៊ីចំពោះសណ្តាប់ខុសឆ្គងមួយចំនួន ហើយទ្រង់បានបង្រៀនពួកគេ និង ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថាវា « នៅពីខាងក្នុង ពីក្នុងចិត្ត » (ម៉ាកុស ៧:២១) ដែលគំនិត និង ទង្វើអាក្រក់ចាប់ផ្តើមចេញមក ហើយដែលធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់នោះស្មោកគ្រោកវិញ ។
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនពី « សណ្តាប់បុរាណរបស់ពួកចាស់ទុំ » (ម៉ាកុស ៧:៥) ដូចតទៅនេះ ៖
« ពិធីបរិសុទ្ធ និង ការបកប្រែនៃអ្នកដឹកនាំសាសនា ត្រូវបានបន្ថែមទៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេដោយពួកអាចារ្យ និង គ្រូបង្រៀនអស់កាលជាច្រើន ។ សណ្តាប់ទាំងនេះត្រូវបានចាត់ទុកថាពិតប្រាកដ និង ជាផ្លូវការ នឹងកាន់តែសំខាន់ ហើយមានចំណងកាន់តែរឹងមាំជាងក្រឹត្យវិន័យផ្ទាល់ទៅទៀត ។ ក្នុងចំណោមនោះ ដូចដែលគួរតែត្រូវបានការពារប្រឆាំងនឹងពិធីស្មោកគ្រោកនានា វាគឺជាពិធីនៃការលាងជម្រះដែលព្រះយេស៊ូវ និង ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់មិនអើពើ ។
« ដំណើរការដូចគ្នានេះនៅក្នុងការផ្ទេរសេចក្តីពិតទៅជាសណ្តាប់ទាំងឡាយ—នៃការផ្លាស់ប្តូរក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះទៅជា ‹ គោលលទ្ធិ និង បទបញ្ញត្តិនៃមនុស្ស › [ ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស៊្មីធ ម៉ាកុស ៧:៧ ] តាមរយៈការបកប្រែ និង ការបន្ថែមរបស់គ្រូបង្រៀនដែលពុំបានបំផុតគំនិត—គឺពិតជាអ្វីៗដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងការក្បត់សាសនាដ៏ធំនៃយុគសម័យពួកគ្រីស្ទាន ។ ចំពោះគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទដ៏បរិសុទ្ធ ហើយសាមញ្ញ នោះពួកអាចារ្យ និង ពួកសង្ឃនៃពួកគ្រីស្ទានពីបុរាណ បានបន្ថែមគោលលទ្ធិដូចជា ៖ ការលក់ដូរមិនប្រកាន់ទោស ដែលបានដោះលែងពួកជនទុច្ចរិតពីអំពើបាបពីមុនៗ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋនាពេលខាងមុខដោយគ្មានការដាក់ទោសពីព្រះឡើយ ការអភ័យទោសពីអំពើបាប ( ដោយសង្ឃឹមថា ) តាមរយៈការសារភាពទោសច្រំដែលៗ និង ដោយធ្វើគ្រាន់តែជាគម្រប់កិច្ច [ ពុំស្មោះសរ ] អធិស្ឋានទៅ … ពួកបរិសុទ្ធជាជាងទៅព្រះអម្ចាស់ ការគោរពរូបព្រះ … ហាមឃាត់ពួកសង្ឃ និង អ្នកកាន់តំណែងដទៃទៀតនៃព្រះវិហារមិនឲ្យរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ … ការស្លៀកពាក់សម្លៀកបំពាក់ថ្លៃៗរបស់ពួកសង្ឃ និង អ្នកកាន់តំណែងដទៃទៀតនៃព្រះវិហារ ការប្រើងារនៃអ្នកកាន់តំណែងនានាយ៉ាងហ្មត់ចត់, ការធ្វើឲ្យកើនឡើង [ បង្កើន ] នូវទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ព្រះវិហារតាមរយៈការលេងល្បែងជាដើម ។
« សណ្តាប់ទាំងនេះ និង សណ្តាប់ដទៃជាច្រើនដូចនេះ ត្រូវបានមនុស្សមួយចំនួនចាត់ទុកថាសំខាន់ជាងក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះ ដែលប្រភពដើមរបស់វានោះគឺចេញមកពីលោកចៅហ្វាយ ។ ពិតណាស់ ព្រះវិហារសព្វថ្ងៃដែលតាំងថាខ្លួនជាពួកគ្រីស្ទានគឺភាគច្រើនបានបង្កើតឡើងតាមសណ្តាប់បុរាណនៃ ‹ ពួកចាស់ទុំ › ជាជាងវិវរណៈនៃឋានសួគ៌ » (Doctrinal New Testament Commentary ភាគ ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣], ១:៣៦៦–៦៧ ) ។
នៅក្នុង ម៉ាកុស ៧:២៤–៣០ យើងអានថាព្រះយេស៊ូវបានព្យាបាលកូនស្រីរបស់ស្ត្រីជនជាតិក្រិកម្នាក់ដែលត្រូវអារក្សចូលផងដែរ ។ សូមរំឭកថានៅគ្រានេះ បេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺសម្រាប់កូនចៅអ៊ីស្រាអែល ពុំមែនពួកសាសន៍ដទៃទេ ប៉ុន្តែទ្រង់បានជួយដល់ស្ត្រីសាសន៍ដទៃនេះដោយក្ដីមេត្តាករុណា ព្រោះគាត់បានសុំឲ្យទ្រង់ជួយ ហើយគាត់មានជំនឿលើទ្រង់ ។
សូមប្រាប់ពីទីតាំងនៃស្រុកទីរ៉ុស និងស៊ីដូន និងសមុទ្រកាលីឡេនៅក្នុងផែនទីព្រះគម្ពីរប៊ីប លេខ ១១ « ដែនដីបរិសុទ្ធនៅសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី »។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានចាកចេញពីស្រុកទីរ៉ុស និងស៊ីដូន នោះទ្រង់បានយាងទៅកាន់ប៉ែកខាងកើតនៃសមុទ្រកាលីឡេ ទៅតំបន់ស្រុកដេកាប៉ូល ជាតំបន់មួយដែលភាគច្រើនមានសាសន៍ដទៃរស់នៅ ។
សូមអាន ម៉ាកុស ៧:៣១-៣៧រកមើលរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានសេចក្តីអាណិតអាសូរដល់បុរសម្នាក់ដែលថ្លង់ ហើយគនោះ ។
សូមអាន ម៉ាកុស ៨:១-៣រកមើលតម្រូវការមួយដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានសង្កេតឃើញ ។
សូមកត់សម្គាល់នៅក្នុង ខ ទី ២ ថាតើព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះទ័យយ៉ាងណាចំពោះហ្វូងមនុស្ស ។
សូមអាន ម៉ាកុស ៨:៤-៩រកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើទោះបីជាទ្រង់ពុំបានត្រូវគេសុំឲ្យធ្វើក្តី ។
ចេញសេចក្តីអាណិតអាសូរ និង ទង្វើរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះហ្វូងមនុស្សដែលស្រេកឃ្លាន យើងរៀនថា យើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយស្គាល់ពីតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ រួចហើយជួយបំពេញតាមតម្រូវការទាំងនោះ ។
ស៊ិស្ទើរលីនដា ខេ ប៊ើតុន ជាប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ បានបង្រៀនថា ដើម្បីដើរតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងការបម្រើដល់កូនចៅរបស់ព្រះ នោះយើងចាំបាច់ត្រូវ « ដំបូងសង្កេត បន្ទាប់មកបម្រើ » (« First Observe, Then Serve » Ensign ឬ Liahona ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៧៨ ) ។ សូមគិតពីការសរសេរឃ្លានេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកនៅក្បែរ ម៉ាកុស ៨:៤–៩។
ការអធិស្ឋាន និង ការទូលសុំជំនួយរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ការរក្សាគំនិតរបស់យើងផ្តោតលើមនុស្សដទៃជាជាងខ្លួនយើង អាចជួយយើងឲ្យយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ពីតម្រូវការរបស់មនុស្សដទៃ ហើយជួយបំពេញនូវតម្រូវការនោះ ។ សូមចាំថាមានតម្រូវការខ្លះអាចនឹងពុំត្រូវបានមើលឃើញភ្លាមៗនោះទេ ។
តើមានអ្វីខ្លះអាចនឹងមករារាំងផ្លូវមិនឲ្យយើងអាចកត់សម្គាល់ឃើញតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ ហើយជួយបំពេញវានោះ ?
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយ ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ៖
« នៅពេលអ្នកបានឃើញពីតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ តើវាបានដក់ជាប់ក្នុងដួងចិត្តរបស់ប៉ុន្មានដង ? តើអ្នកធ្លាប់មាន បំណង ដើម្បីធ្វើជាមនុស្សម្នាក់ដែលជួយគេញឹកញាប់ប៉ុណ្ណា ? ហើយថាតើកិច្ចការនានាដែលយើងធ្វើប្រចាំថ្ងៃត្រូវបានបង្អាក់ញឹកញាប់ប៉ុណ្ណា ហើយអ្នកបានទុកវាឲ្យអ្នកផ្សេងជួយ ដោយមានអារម្មណ៍ថា ‹ អូ៎ ប្រាកដណាស់ នឹងមាននរណាម្នាក់ជួយមើលថែតម្រូវការនោះហើយ › ។
« យើងប្រែជាជាប់យ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងភាពរវល់នៃជីវិតរបស់យើង ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បើយើងងាកថយក្រោយ ហើយក្រឡេកមើលនូវអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើ នោះយើងអាចរកឃើញថា យើងបានជ្រមុជខ្លួនយើងនៅក្នុង ‹ រឿងដែលមិនសំខាន់ › ។ ឬម្យ៉ាងទៀត យើងបានចំណាយពេលច្រើនបំផុតដោយយកចិត្តទុកដាក់ទៅអ្វីដែលមិនសំខាន់ទាល់តែសោះ ហើយបែរជាមិនយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើកិច្ចការដែលសំខាន់ទៅវិញ » (« What Have I Done for Someone Today? » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៨៥ ) ។
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរអំពីគ្រាមួយដែលអ្នកបានឃើញគេត្រូវការជំនួយ ហើយបានឈប់ដើម្បីជួយបុគ្គលម្នាក់នោះ ។ សូមសរសេរពីគ្រាមួយដែលមនុស្សម្នាក់ដឹងពីតម្រូវការរបស់អ្នក ហើយបានបំពេញតម្រូវការនោះ ។
សូមអធិស្ឋាន ហើយរកមើលឱកាសនានាដើម្បីបំពេញតម្រូវការទាំងឡាយរបស់មនុស្សដទៃនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ និង នាពេលអនាគត ។
នៅក្នុង ម៉ាកុស ៨:១០-២១ យើងអានថា បន្ទាប់ពីបានប្រទានចំណីអាហារដល់មនុស្ស ៤០០០ នាក់ប្រកបដោយអព្ភូតហេតុមក ព្រះយេស៊ូវបានគង់នៅលើទូកជាមួយពួកសិស្សទ្រង់ទៅកន្លែងមួយដែលហៅថាស្រុកដាលម៉ានូថា ។ នៅទីនោះពួកផារិស៊ីបានសូមឲ្យទ្រង់បង្ហាញទីសម្គាល់មួយដល់ពួកគេ ។ ព្រះយេស៊ូវបានបដិសេធពួកគេពីការផ្តល់ទីសម្គាល់ ហើយនៅពេលយើងរៀននៅក្នុងការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានបង្រៀនពួកគេថា « គ្មានទីសម្គាល់ណាត្រូវបានប្រទានឲ្យនៅក្នុងជំនាន់នេះឡើយ ក្រៅពីទីសម្គាល់របស់ព្យាការីយ៉ូណាសប៉ុណ្ណោះ ដ្បិតដូចជាយ៉ូណាសបាននៅក្នុងពោះត្រីបាឡែនបីយប់បីថ្ងៃដែរ នោះកូនមនុស្សនឹងត្រូវបានកប់នៅក្នុងពោះនៃផែនដីដូច្នោះដែរ » ( ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ម៉ាកុស ៨:១២ ) ។
ម៉ាកុស ៨:២២-៣៨
ព្រះយេស៊ូវព្យាបាលបុរសខ្វាក់ដោយសន្សឹមៗ
នៅក្នុងបេតសៃដា មានបុរសខ្វាក់ម្នាក់ត្រូវបាននាំទៅកាន់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីព្យាបាល ។ សូមអាន ម៉ាកុស ៨:២២-២៦ដោយរកមើលរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្យាបាលបុរសនេះ ។
សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង ខ ២៤ ថាបន្ទាប់ពីគ្រាដំបូងដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានដាក់ព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ទៅលើបុរសខ្វាក់ភ្នែកនោះ គាត់អាចមើលឃើញ ប៉ុន្តែគាត់មើលឃើញពុំច្បាស់ទេ ។
នៅក្នុង ម៉ាកុស ៨:២៥បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានដាក់ព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ទៅលើបុរសនោះជាលើកទីពីរ នោះយើងអានថាភ្នែករបស់បុរសនោះបានមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ឡើងវិញ ។
ហេតុអ្វីវាសំខាន់ដើម្បីយល់ថា ពរជ័យមួយចំនួន ដូចជាការទទួលបានទីបន្ទាល់នៃដំណឹងល្អ ឬការទទួលបានការព្យាបាលខាងរូបកាយ ឬខាងវិញ្ញាណ ជាញឹកញាប់កើតមានបន្ដិចម្ដងៗ ឬតាមដំណាក់កាល ជាជាងក្នុងពេលភ្លាមៗ ឬទាំងអស់ក្នុងពេលតែម្ដងដូច្នេះ ?
នៅក្នុង ម៉ាកុស ៨:២៧–៣៨ យើងអានពីការប្រកាសរបស់ពេត្រុសថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលប្រាប់ដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ កុំឲ្យប្រាប់ពីអត្តសញ្ញាណរបស់ទ្រង់ ថាជាព្រះគ្រីស្ទ ឬជាព្រះមែស៊ីទៅសាធារណៈជនឡើយ ។ ទ្រង់ក៏បានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេអំពីការរងទុក្ខ និងការសុគតរបស់ទ្រង់នៅក្រុងយេរូសាឡិមផងដែរ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា ម៉ាកុស ៦-៨ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖