មេរៀនទី ៨ ៖ ថ្ងៃទី ៣
ម៉ាកុស ៩:១-២៩
សេចក្តីផ្តើម
ប្រមាណជាប្រាំមួយខែពីមុនគេឆ្កាងទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានប្រែរូប ( បានឃើញនៅក្នុងស្ថានភាពនៃសិរីល្អរបស់ទ្រង់ ) ខណៈដែលទ្រង់ និង ពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហានកំពុងនៅលើភ្នំ ។ បន្ទាប់មកទ្រង់បានបង្រៀនពួកសិស្សថា យ៉ូហានបាទីស្ទ គឺជាអេលីយ៉ា ឬជាព្យាការីមួយរូបដែលរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះមែស៊ី ។ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវត្រឡប់ទៅកាន់ពួកសិស្សដទៃទៀតវិញ មានបុរសម្នាក់បានទូលអង្វរព្រះយេស៊ូវឲ្យបណ្ដេញវិញ្ញាណអសោចចេញពីកូនប្រុសរបស់គាត់ ។ ព្រះយេស៊ូវបានបណ្ដេញវិញ្ញាណអសោច ហើយបានបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អំពីតម្រូវការនៃការអធិស្ឋាន និងការតមអាហារ ។
ម៉ាកុស ៩:១-១៣
ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានប្រែរូប ហើយបង្រៀនពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានអំពីអេលីយ៉ា
សូមមើលថាតើអ្នកអាចអាវ៉ង់ ឬ អង្គុយងើបៗបានប៉ុន្មានដងក្នុងមួយនាទី ។ សូមសរសេរពីលទ្ធផលរបស់អ្នកនៅត្រង់នេះ ៖ ____________________
ហេតុអ្វីក៏មនុស្សម្នាក់ចង់ ឬចាំបាច់ត្រូវបង្កើនកម្លាំងខាងរូបកាយរបស់គេ ?
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើកម្លាំងខាងរូបកាយប្រៀបប្រដូចទៅនឹងកម្លាំងខាងវិញ្ញាណ ឬសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើមានស្ថានភាពមួយចំនួនណាខ្លះ ដែលអ្នកអាចត្រូវការដើម្បីពង្រឹងសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
នៅពេលអ្នកសិក្សា ម៉ាកុស ៩:១–២៩សូមរកមើលសេចក្តីពិតដែលអាចជួយអ្នកពង្រឹងសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្លួន ។
ម៉ាកុស ៩:១–១៣ មាននូវដំណើររឿងអំពីការប្រែរូបរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងវត្តមានរបស់ពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន នៅលើភ្នំមួយ និងការបង្ហាញខ្លួនរបស់ម៉ូសេ និង អេលីយ៉ា ( អេលីយ៉ាស់ ) ដែលអ្នកបានរៀនក្នុងមេរៀនរបស់អ្នកនៅ ម៉ាថាយ ១៧។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានបង្រៀនសាវកទាំងនេះផងដែរថា យ៉ូហានបាទីស្ទបានបំពេញតាមការព្យាករណ៍ពីតួនាទីរបស់អេលីយ៉ា ។ « អេលីយ៉ា » គឺជាងារមួយសម្រាប់ អស់អ្នកដែលរៀបចំផ្លូវសម្រាប់ការយាងមករបស់ព្រះមែស៊ី ។
ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធជួយយើងឲ្យយល់បន្ថែមទៀតពីចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ចំពោះសំណួររបស់ពួកសាវក « ហេតុអ្វីបានជាពួកអាចារ្យប្រាប់ថា លោកអេលីយ៉ាត្រូវតែមកជាមុន ? » (ម៉ាកុស ៩:១១) ៖
« ទ្រង់មានព្រះបន្ទូល ហើយបានប្រាប់ពួកគេថា លោកអេលីយ៉ាត្រូវមកមុនមែន ដើម្បីនឹងរៀបចំការណ៍ទាំងអស់ឡើងវិញ ហើយបង្រៀនអ្នកអំពីព្យាការី ប៉ុន្តែធ្វើដូចម្តេចបានជាមានសេចក្តីចែងទុកពីកូនមនុស្សថា លោកត្រូវរងទុក្ខជាច្រើន ព្រមទាំងត្រូវគេមើលងាយផង ។
« ហើយជាថ្មីម្តងទៀត នោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចំណែកលោកអេលីយ៉ាបានមកហើយ គេក៏បានប្រព្រឹត្តនឹងលោកតាមតែអំពើចិត្ត ហើយដូចជាមានសេចក្តីចែងទុកពីលោកស្រាប់ ហើយលោកបានថ្លែងជាសាក្សីអំពីយើង ប៉ុន្តែពួកគេពុំទទួលលោកឡើយ ។ ពិតប្រាកដណាស់ នោះគឺជាអេលីយ៉ា » ( ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ម៉ាកុស ៩:១០–១១ [ នៅក្នុង ម៉ាកុស ៩:១២ លេខយោង ក ម៉ាកុស ៩:១៣ លេខយោង ខ] ) ។
តើអេលីយ៉ាគឺជានរណា ? អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ពីតួនាទីរបស់អេលីយ៉ានៅក្នុងការស្តារឡើងវិញ ៖
« មានវិវរណៈបីផ្សេងគ្នាដែលដាក់ឈ្មោះអេលីយ៉ាជា មនុស្សបីនាក់ផ្សេងគ្នា ។ តើយើងរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះទៅ ?
«… ពួកទេវតាបម្រើជាច្រើនត្រូវបានបញ្ចូនមកពីវេទិកានៃសិរីរុងរឿង ដើម្បីប្រគល់កូនសោ និង អំណាច ដើម្បីធ្វើឲ្យមានគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រា និង សិរីរុងរឿងរបស់ពួកគេជាថ្មីម្តងទៀត ដល់បុរសនៅលើផែនដីនេះ ។ យ៉ាងហោចណាស់មានបុគ្គលដូចតទៅនេះបានយាងចុះមក ៖ មរ៉ូណៃ យ៉ូហាន បាទីស្ទ ពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន ម៉ូសេ អេលីយ៉ាស់ អេលីយ៉ា កាព្រីយ៉ែល រ៉ាហ្វាយ៉ែល និង មីកែល ។ (គ. និង ស. ១៣, ១១០, ១២៨:១៩–២១) ។ ដោយសារវាជាក់ស្ដែងថា គ្មានសារទូតណាមួយបានទទួលបន្ទុកទាំងស្រុងនៃការស្តារឡើងវិញឡើយ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញម្នាក់ៗបានមកដោយមានអំណោយទានពិសិដ្ឋពិសេសមួយពីឋានលើ ហើយវាបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា អេលីយ៉ាគឺមានរូបរាងកាយ ។ ការបង្ហាញនោះត្រូវតែយល់ថា គឺជាឈ្មោះ និង ងារសម្រាប់អស់អ្នកដែលមានបេសកកម្ម ដើម្បីប្រគល់កូនសោ និង អំណាចដល់មនុស្សនៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រាចុងក្រោយនេះ [ សូមមើល Doctrines of Salvation និពន្ធដោយ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ភាគទី ៣ ( ឆ្នាំ ១៩៥៤–៥៦ ) ១:១៧០–៧៤ ] » (Mormon Doctrine ការបោះពុម្ពលើកទីពីរ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ] ទំព័រ ២២១ ) ។
ម៉ាកុស ៩:១៤-២៩
ព្រះយេស៊ូវបណ្ដេញវិញ្ញាណអសោចចេញពីកូនប្រុសរបស់បុរសម្នាក់
សូមអាន ម៉ាកុស ៩:១៤-១៨ដោយរកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើង នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានយាងត្រឡប់មកពីភ្នំទៅជួបពួកសិស្សផ្សេងទៀតរបស់ទ្រង់ ។
កូនប្រុសរបស់បុរសនោះមានវិញ្ញាណអសោច ដែលបណ្ដាលឲ្យគ ថ្លង់ និងជំងឺផ្សេងទៀត ( សូមមើល ម៉ាកុស ៩:១៧–១៨, ២២, ២៥) ។ សូមស្រមៃថា អ្នកជាឪពុករូបនោះ ។ តើសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ អាចនឹងជះឥទ្ធិពលយ៉ាងណាខ្លះ នៅពេលពួកសិស្សពុំអាចព្យាបាលដល់កូនប្រុសរបស់អ្នកបាននោះ ?
សូមមើល ម៉ាកុស ៩:១៩–២២ដោយស្រមៃពីអារម្មណ៍ដែលឪពុករូបនេះមាន នៅពេលគាត់បានទូលនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានផ្តល់ទស្សនវិស័យបន្ថែមទៀតអំពីអារម្មណ៍ និង ការទូលអង្វររបស់ឪពុករូបនោះ ៖ « ដោយគ្មានសល់ក្ដីសង្ឃឹមអ្វីសោះ ឪពុករូបនេះបានដាក់នូវសេចក្ដីជំនឿទាំងអស់ដែលគាត់មាន ហើយទូលអង្វរដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោកថា ‹ បើ លោក អាចនឹងជួយបាន នោះ សូមអាណិតមេត្តាជួយ យើង ខ្ញុំផង ›[ម៉ាកុស ៩:២២បន្ថែមអក្សរទ្រេត ] ។ ខ្ញុំអត់ទ្រាំនឹងយំពុំបាននៅពេលអានពាក្យទាំងនោះ ។ ពាក្យ យើងខ្ញុំ ដែលជាសព្ទនាមពហុវចនគឺបង្ហាញច្បាស់ថា ត្រូវបានប្រើដោយមានចេតនា ។ បុរសនេះកំពុងនិយាយថា ‹ គ្រួសារយើងខ្ញុំទាំងមូលកំពុងទូលអង្វរ ។ បញ្ហារបស់យើងនឹងពុំដែលឈប់មានឡើយ ។ យើងមានភាពនឿយហត់ណាស់ ។ កូនប្រុសរបស់យើងបានធ្លាក់ទៅក្នុងទឹក ។ គាត់ធ្លាក់ចូលភ្លើង ។ គាត់បន្ដស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ ហើយយើងបន្ដភ័យខ្លាច ។ យើងពុំដឹងថាត្រូវទៅរកនរណាទៀតទេ ។ តើ លោក អាចជួយយើងខ្ញុំបានទេ ? យើងនឹងមានអំណរគុណចំពោះ អ្វីគ្រប់យ៉ាង—ជាពរជ័យមួយផ្នែក ជាក្ដីសង្ឃឹមមួយភ្លែត ជាការលើកបន្ទុកតូចៗខ្លះចេញពីអំរែករបស់ម្ដាយក្មេងប្រុសនេះដែលមានជាប្រចាំថ្ងៃក្នុងជីវិតរបស់គាត់ › » (« Lord, I Believe » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៩៣ ) ។
សូមអាន ម៉ាកុស ៩:២៣ដោយស្វែងរកអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនឪពុកម្នាក់នោះ ។
អ្នកអាចគូសចំណាំឃ្លាក្នុង ខទី ២៣ ដែលបង្រៀនពីគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ រឿងគ្រប់យ៉ាងនឹងអាចសម្រេចបានដល់យើង ។ ( សូមកត់ចំណាំថា « រឿងគ្រប់យ៉ាង » ទាក់ទងទៅនឹងពរជ័យសុចរិតទាំងអស់ ដែលស្របទៅនឹងគោលបំណង និងពេលវេលារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើការជឿទៅលើគោលការណ៍នេះ អាចជួយនរណាម្នាក់ដែលប្រឈមមុខនឹងការលំបាកដែលហាក់ដូចជាមិនអាចយកឈ្នះដោយរបៀបណា ?
សូមអាន ម៉ាកុស ៩:២៤ដោយរកមើលការឆ្លើយតបរបស់ឪពុករូបនោះ ចំពោះគោលការណ៍ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន ។ សូមកត់ចំណាំចំណុចពីរយ៉ាងនៃការឆ្លើយតបរបស់ឪពុកម្នាក់នេះ ។
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ដែលបង្រៀនពីអ្វីដែលជាការប្រកាសរបស់ឪពុករូបនេះ បង្រៀនអំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើនៅក្នុងគ្រានៃ « ការមិនជឿ » ឬគ្រានៃការសង្ស័យ ឬភ័យខ្លាច ៖ « នៅពេលប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គនៃសេចក្ដីជំនឿ ឪពុករូបនេះបានដាក់អស់នូវកម្លាំងរបស់គាត់ជាមុន ហើយបន្ទាប់ពីនោះទើបទទួលស្គាល់ពីដែនកំណត់របស់គាត់ ។ ការប្រកាសដំបូងបំផុតរបស់គាត់គឺវិជ្ជមាន ហើយឥតស្ទាក់ស្ទើរ ៖ ‹ ខ្ញុំជឿហើយ លោកម្ចាស់អើយ › ។ ខ្ញុំចង់និយាយទៅបងប្អូនទាំងអស់គ្នាដែលចង់មានជំនឿខ្លាំងឡើង ឲ្យចងចាំបុរសរូបនេះ ! ក្នុងវេលានៃការភ័យខ្លាច ឬការសង្ស័យ ឬពេលដែលមានបញ្ហា សូមកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងទីតាំងដែលអ្នកបានឈ្នះរួចហើយ បើទោះបីជាទីតាំងនោះមានកំណត់ក្ដី ។ ក្នុងការលូតលាស់ដែលយើងទាំងអស់គ្នាមានបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ភាពស្មើគ្នាខាងវិញ្ញាណនៃការវេទនារបស់ក្មេងប្រុសនេះ ឬការអស់សង្ឃឹមរបស់ឪពុកម្ដាយនេះ គឺនឹងកើតឡើងចំពោះយើងទាំងអស់គ្នា ។ ពេលគ្រាទាំងនោះកើតឡើង ហើយបញ្ហាកើតមានមក បើសិនដំណោះស្រាយមិនកើតភ្លាមទេ នោះសូមកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងអ្វីដែលអ្នកបានដឹងរួចហើយ ហើយឈរយ៉ាងរឹងមាំ រហូតដល់ចំណេះដឹងបន្ថែមទៀតមកដល់» (« Lord, I Believe » ទំព័រ ៩៣–៩៤ ) ។
សូមពិចារណាពីចំណុចទីពីរនៃការឆ្លើយតបរបស់ឪពុកម្នាក់នេះ ។ « សូមជួយចំពោះសេចក្តីណាដែលខ្ញុំមិនជឿផង » (ម៉ាកុស ៩:២៤) ។ សូមសញ្ជឹងគិតពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ នៅគ្រានៃការឥតជំនឿ មន្ទិលសង្ស័យ និង ភាពភ័យខ្លាច ។
សូមអាន ម៉ាកុស ៩:២៥-២៧ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតបចំពោះការទូលអង្វររបស់ឪពុករូបនោះ ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនពីដំណើររឿងនេះគឺថា ប្រសិនបើយើងកាន់ជាប់នូវអ្វីដែលយើងជឿ ហើយស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់នឹងជួយយើងពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរមួយ ឬ សំណួរទាំងពីរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
សូមមើលទៅស្ថានភាពនានាដែលអ្នកបានសរសេរនៅក្នុងកិច្ចការទី ១ នៃមេរៀនថ្ងៃនេះ ។ តើគោលការណ៍នេះអាចត្រូវបានប្រើនៅក្នុងស្ថានភាពទាំងនោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នក ឬនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់បានទទួលជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងគ្រាឥតជំនឿ មន្ទិលសង្ស័យ ឬ ភាពភ័យខ្លាច ដោយការតោងជាប់ទៅនឹងការជឿ ហើយស្វែងរកទ្រង់ ?
-
សូមព្យាយាមអនុវត្តគោលការណ៍នេះ អំឡុងពេលឥតជំនឿ មន្ទិលសង្ស័យ ឬ ភាពភ័យខ្លាចដែលអ្នកប្រឈមមុខ ។ អ្នកអាចចែកចាយគោលការណ៍នេះជាមួយសមាជិកគ្រួសារ ឬ មិត្តភក្តិដែលអាចជួបនូវឧបសគ្គទាំងនេះ ។
សូមចាំថាដំបូងឡើយឪពុករូបនេះ បាននាំកូនប្រុសរបស់គាត់ទៅជួបនឹងពួកសិស្សមួយចំនួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដើម្បីព្យាបាល ។ សូមស្រមៃថាអ្នកគឺជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ តើអ្នកធ្លាប់បានគិត ឬមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាខ្លះ ពេលអ្នកមិនអាចបណ្ដេញវិញ្ញាណអសោចចេញពីក្មេងប្រុសនេះ ?
សូមអាន ម៉ាកុស ៩:២៨ដោយស្វែងរកសំណួរដែលពួកសិស្សបានសួរព្រះយេស៊ូវ ។
នៅក្នុង ម៉ាកុស ៩:១៩ ព្រះយេស៊ូវបានពិពណ៌នាពីមនុស្សថាជា « ដំណមនុស្សដែលមិនជឿអើយ » ។ ការស្តីបន្ទោសនេះអាចត្រូវបាននិយាយពីពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ដែលមានវត្តមាននៅទីនោះផងដែរ ។ ពាក្យ មិនជឿ នៅទីនេះសំដៅលើការខ្វះសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺចាំបាច់ត្រូវការការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាពដើម្បីឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព ។
សូមអាន ម៉ាកុស ៩:២៩ដោយរកមើលចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះសំណួររបស់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ។
ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះយើងរៀនថា យើងអាចបង្កើនសេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរយៈការអធិស្ឋាន និង ការតមអាហារ ។ សូមគិតពីការសរសេរគោលការណ៍នេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ ខទី ២៩។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះជួយអ្នកឲ្យយល់ពីស្ថានភាពផ្សេងៗគ្នា ដែលសេចក្តីពិតនេះអាចអនុវត្តបាន ៖ « ដំណើររឿងនៃ [ ព្រះយេស៊ូវបណ្តេញវិញ្ញាណអសោចចេញពីកូនប្រុសរបស់បុរសនោះ ] បង្រៀនថាការអធិស្ឋាន និង ការតមអាហារអាចបន្ថែមកម្លាំងដល់អស់អ្នកដែលផ្តល់ និង ទទួលការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាព ។ ដំណើររឿងនេះក៏អាចអនុវត្តចំពោះកិច្ចខិតខំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ដើម្បីរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ ប្រសិនបើអ្នកមានចំណុចខ្សោយ ឬ អំពើបាបដែលអ្នកបានពុះពារយកឈ្នះ នោះអ្នកត្រូវតែតមអាហារ ហើយអធិស្ឋានដើម្បីទទួលជំនួយ ឬ ការអភ័យទោសដែលអ្នកចង់បាន ។ គឺដូចជាអារក្សដែលព្រះគ្រីស្ទនោះបានបណ្តេញចេញដែរ នោះការលំបាករបស់អ្នកអាចនឹងរលាយបាត់ទៅ មានតែតាមរយៈការអធិស្ឋាន និង តមអាហារប៉ុណ្ណោះ » (ពិតចំពោះសេចក្តីជំនឿ ៖ ឯកសារយោងនៃដំណឹងល្អ [ ឆ្នាំ ២០០៤ ] ទំព័រ ៦៧) ។
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរបទពិសោធន៍មួយ នៅពេលអ្នក ឬ នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់បានជួបបទពិសោធន៍នៃការកើនឡើងនូវសេចក្តីជំនឿតាមរយៈការអធិស្ឋាន និង ការតមអាហារ ។ តើការអធិស្ឋាន និងការតមអាហារ បានជួយអ្នកឲ្យទទួលពរជ័យសុចរិតដែលអ្នកចង់បានតាមរបៀបណាខ្លះ?
សូមពិចារណាពីរបៀបដែលសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកអាចត្រូវបានពង្រឹងឲ្យរឹងមាំ ។ សូមដាក់ពេលកំណត់មួយនៅពេល អ្នកអាចព្យាយាមដើម្បីបង្កើនសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកតាមរយៈការអធិស្ឋាន និង ការតមអាហារ ។ អ្នកអាចសរសេរផែនការរបស់អ្នកលើក្រដាសមួយសន្លឹកផ្សេងទៀត ហើយដាក់វានៅកន្លែងណាមួយដែលវាអាចរំឭកអ្នកពីគោលដៅនោះ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា ម៉ាកុស ៩:១–២៩ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖