មេរៀនទី ៤ ៖ ថ្ងៃទី ១
ម៉ាថាយ ១៣:២៤-៥៨
សេចក្តីផ្តើម
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើរឿងប្រដូចដើម្បីបង្រៀនអំពីនគរស្ថានសួគ៌ ការស្តារឡើងវិញ និង វឌ្ឍនភាពនៃសាសនាចក្រទ្រង់នៅថ្ងៃចុងក្រោយ ការប្រមូលផ្ដុំពួកសុចរិត និង ការបំផ្លិចបំផ្លាញដល់ពួកទុច្ចរិតនៅពេលការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ។
ម៉ាថាយ ១៣:២៤–៣០, ៣៦–៤៣
ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនអំពីរឿងប្រដូចនៃស្រូវ និង ស្រងែ
សូមពិចារណាអំពីសំណួរខាងក្រោមនេះ រួចឆ្លើយសំណួរចុងក្រោយបង្អស់ ៖
-
តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្ត ឬ រកាំចិត្តដោយសារតែមានរឿងអាក្រក់ៗជាច្រើននៅលើពិភពលោកនេះដែរឬទេ ?
-
ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់ ពុំដកយករឿងអាក្រក់ៗដែលហ៊ុំព័ទ្ធយើងនោះចេញទៅ ?
-
ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរតែជ្រើសរើសធ្វើជាមនុស្សសុចរិត ស្របពេលដែលមនុស្សមួយចំនួនជុំវិញខ្លួនអ្នក ពុំហាក់ដូចជាទទួលបានលទ្ធផលអាក្រក់មកពីជម្រើសដ៏ទុច្ចរិតរបស់ពួកគេផងនោះ ?
នៅពេលអ្នកសិក្សា ម៉ាថាយ ១៣:២៤–៣០, ៣៦–៤៣ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតដែលអាចជួយអ្នក រកឃើញការលួងលោមចិត្តខណៈពេលដែលអ្នកព្យាយាមរស់នៅ ដោយសុចរិតនៅលើពិភពលោកដ៏ទុច្ចរិតមួយ ។ បន្ទាប់ពីបានសិក្សាដំណើររឿងនៅក្នុងគម្ពីរម៉ាថាយ សូមគិតដល់ការអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៨៦:១–៧ ជាខគម្ពីរដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការយល់ដឹងបន្ថែមទៅក្នុងរឿងប្រដូចនៃស្រូវ និង ស្រងែ ។
នៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៣:២៤–៣០ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនអំពីរឿងប្រដូចមួយនៃស្រូវ និង ស្រងែ ។
ស្រងែគឺជាស្មៅមួយប្រភេទដែលចង្រៃ ។ ស្រូវ និង ស្រងែ គឺមើលទៅស្ទើរតែដូចគ្នា នៅពេលវាដុះពន្លកចេញមក ប៉ុន្តែអ្នកអាចមើលទៅខុសគ្នាពេលវាដុះធំឡើង ។
សូមអាន ម៉ាថាយ ១៣:២៤–៣០ និង ចំណែកនៃការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៣:៣០ លេខយោង ខ ដោយស្វែងរកថាតើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះស្រូវ និង ស្រងែ ។
តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះស្រូវ និង ស្រងែ ?
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាអ្នកព្រោះគ្រាប់ពូជល្អ បានប្រាប់ទៅពួកអ្នកបម្រើគាត់ថាទុកឲ្យវា « ដុះជាមួយគ្នា ដរាបដល់ពេលច្រូតចុះ » ( ម៉ាថាយ ១៣:៣០ ) ?
ស្របតាមការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ តើគ្រាប់ពូជមួយណាដែលត្រូវប្រមូលមុនគេ—ស្រូវ ឬ ស្រងែ ?
បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានតំណាលអំពីរឿងប្រដូចនៃស្រូវ និង ស្រងែ នោះពួកសិស្សទ្រង់បានទូលសូមទ្រង់ឲ្យពន្យល់អំពីអត្ថន័យនៃរឿងប្រដូចនេះ ។ សូមអាន ម៉ាថាយ ១៣:៣៦–៤៣ ដោយស្វែងរកការបកស្រាយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីរឿងប្រដូច ។ ( អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំចម្លើយទាំងឡាយ ដែលឆ្លើយនឹងសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ) ។
-
តើនរណាបានព្រោះ ឬ ដាំគ្រាប់ពូជល្អ ?
-
តើនរណាបានព្រោះ ឬ ដាំស្រងែ ?
-
តើស្រូវ និង ស្រងែជានិមិត្តរូបឲ្យអ្វីខ្លះ ? ( នៅពេលអ្នកឆ្លើយសំណួរនេះ សូមចងចាំថា ពួកទុច្ចរិតគឺជាអ្នកទាំងឡាយណាដែលជ្រើសរើសពុំប្រែចិត្ត [ សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២៩:១៧ ] ) ។
ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បញ្ជាក់ថា ឃ្លា « បំផុតកល្ប » នៅក្នុង ខទី ៣៩ សំដៅទៅលើការបំផ្លិចបំផ្លាញពួកទុច្ចរិត នៅពេលការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ក៏ជួយយើងយល់ថា នៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ ព្រះអម្ចាស់នឹងបញ្ជូនពួកទេវតា និង សារទូតទាំងឡាយ មកជួយញែកពួកសុចរិតចេញពីពួកទុច្ចរិត ( សូមមើល ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ម៉ាថាយ ១៣:៣៩–៤៤ [ នៅក្នុង សេចក្ដីបន្ថែមនៃព្រះគម្ពីរប៊ីប ] ) ។
សេចក្តីពិតមួយដែលរឿងប្រដូចនេះបង្រៀនគឺ ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រមូលពួកសុចរិតអំឡុងថ្ងៃចុងក្រោយ រួចហើយបំផ្លាញពួកទុច្ចរិតនៅពេលទ្រង់យាងមកជាលើកទីពីរ ។
សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលសេចក្ដីពិតនេះ អាចនាំមកឲ្យអ្នកនូវការលួងលោមចិត្ត ខណៈពេលដែលយើងរស់នៅក្នុងពិភពដ៏ទុច្ចរិតមួយ ។ តើវាអាចជួយអ្នកឲ្យយល់បានយ៉ាងដូចម្ដេច អំពីមូលហេតុដែលយើងគួរតែជ្រើសរើសធ្វើជាមនុស្សសុចរិត ស្របពេលដែលមនុស្សមួយចំនួនជុំវិញខ្លួនអ្នក ពុំហាក់ដូចជាទទួលបានលទ្ធផលអាក្រក់មកពីជម្រើសដ៏ទុច្ចរិតរបស់ពួកគេផងនោះ ?
ដោយសារតែសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើង នោះយើងកំណត់ដោយជម្រើសទាំងឡាយរបស់យើង ទោះជាយើងនឹងត្រូវបានប្រមូលផ្ដុំជាមួយនឹងពួកសុចរិត ឬ ត្រូវរងទុក្ខជាមួយពួកទុច្ចរិតយ៉ាងណាក្ដី ។ សូមចងចាំ ថា ដោយសារតែយើងទាំងអស់គ្នាចេះប្រព្រឹត្តខុស ទើបព្រះអង្គសង្គ្រោះអញ្ជើញយើងឲ្យប្រែចិត្ត ដើម្បីយើងអាចត្រូវបានប្រមូលផ្ដុំជាមួយពួកសុចរិត ។
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលលោកបានមានប្រសាសន៍ថាយើងត្រូវតែធ្វើ ដើម្បីយើងអាចត្រូវបានប្រមូលផ្ដុំដោយព្រះអម្ចាស់ ៖
« ព្រះអម្ចាស់ប្រមូលរាស្ត្រទ្រង់នៅពេលពួកគេទទួលយកទ្រង់ ហើយរក្សាព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។ …
« … ព្រះអម្ចាស់ប្រមូលរាស្តទ្រង់ដើម្បីថ្វាយបង្គំ ស្ថាបនាសាសនាចក្រទ្រង់ឡើង ដើម្បីជាការការពារ និង ដើម្បីទទួលបានដំបូន្មាន ព្រមទាំងសេចក្ដីណែនាំ ។ …
« ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានប្រកាសថា នៅគ្រប់ជំនាន់ទាំងអស់ គោលបំណងរបស់ព្រះក្នុងការប្រមូលផ្ដុំ គឺដើម្បីស្ថាបនាព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ប្រយោជន៍ឲ្យកូនចៅរបស់ព្រះអម្ចាស់អាចទទួលបានពិធីបរិសុទ្ធដ៏ខ្ពស់បំផុត ដូច្នេះហើយទើបពួកគេអាចទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច [ សូមមើល ការបង្រៀនរបស់ប្រធានសាសនាចក្រ ៖ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ( ឆ្នាំ ២០០៧ ) ទំព័រ ៤១៦–១៧ ] » (« The Spirit and Purpose of Gathering » [ Brigham Young University–Idaho devotional ថ្ងៃទី ៣១ ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០០៦ ] byui.edu/devotionals ) ។
យោងតាមអែលឌើរ បែដណា តើយើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីត្រូវបានប្រមូលផ្ដុំដោយព្រះអម្ចាស់ ?
សូមពិចារណាអំពីពរជ័យទាំងឡាយដែលបានកើតមាននៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក នៅពេលអ្នកត្រូវបានប្រមូលផ្ដុំដោយព្រះអម្ចាស់ ។
សូមមើលរូបភាពខាងក្រោមនេះ ៖
សូមពិចារណាថាតើរូបភាពទាំងនេះបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេច អំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីជួយដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងការប្រមូលផ្ដុំកូនចៅរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ រ័សុល អិម ណិលសុន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« គោលលទ្ធិនៃការប្រមូលផ្ដុំនេះ គឺជាការបង្រៀនមួយដ៏សំខាន់របស់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ … យើងមិនគ្រាន់តែបង្រៀនអំពីគោលលទ្ធិនេះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏ចូលរួមចំណែកនៅក្នុងកិច្ចការនេះដែរ ។ យើងធ្វើដូច្នេះ នៅពេលយើងជួយប្រមូលអ្នករើសតាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់ នៅផ្នែកទាំងសងខាងនៃវាំងនន ។ …
« … យើងប្រមូលបញ្ជីពង្សាវលី បង្កើតតារាងក្រុមគ្រួសារ ហើយធ្វើកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដើម្បីប្រមូលបុគ្គលទាំងឡាយទៅរកព្រះអម្ចាស់ និង រួបរួមជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។
« នៅលើផែនដីនេះ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនាគឺចាំបាច់ក្នុងការប្រមូលផ្ដុំរាស្ត្រអ៊ីស្រាអែល » (« The Gathering of Scattered Israel » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៦ ទំព័រ ៨០–៨១ ) ។
សូមពិចារណាអំពីពរជ័យទាំងឡាយដែលអ្នកបានទទួលពីការជួយព្រះអម្ចាស់ ក្នុងការប្រមូលផ្ដុំពួកសុចរិតតាមរយៈកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា និង កិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើការរួមចំណែកក្នុងការប្រមូលផ្ដុំនេះ អាចជួយអ្នកឲ្យរស់នៅដោយសុចរិត ទោះជាអ្នកកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយដែលពោរពេញទៅដោយការល្បួង និង អំពើបាប យ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើអ្នកនឹងធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីប្រមូលខ្លួនអ្នក ក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក និង មនុស្សទូទៅឲ្យទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ចូលក្នុងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ?
-
ម៉ាថាយ ១៣:៣១–៣៥, ៤៤–៥២
ព្រះយេស៊ូវប្រើរឿងប្រដូច ដើម្បីបង្រៀនអំពីនគរស្ថានសួគ៌
នៅក្នុងរឿងប្រដូចផ្សេងៗគ្នាមួយចំនួន ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រៀបធៀបនគរស្ថានសួគ៌ ( ឬសាសនាចក្រ និង ដំណឹងល្អទ្រង់ ) ទៅនឹងគ្រាប់ពូជ ដំបែ ( ដែលគេប្រើដើម្បីចម្អិនអាហារ និង ដាក់ក្នុងម្ស៉ៅនំប៉័ងដើម្បីជួយឲ្យវាឡើងពីមុនដុត ) កំណប់លាក់ទុក មុក្តា និង អួន ។
-
សូមអានវគ្គបទគម្ពីរនីមួយៗខាងក្រោម ដោយស្វែងរកអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់នៅក្នុងរឿងប្រដូចនោះ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរថាតើសេចក្ដីពិតណាមួយដែលអ្នកគិតថាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន ។
សេចក្ដីពិតមួយដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀននៅក្នុងរឿងប្រដូចនៃគ្រាប់ពូជ និង ដំបែគឺ សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញ នឹងរីកចម្រើនពីការចាប់ផ្ដើមដ៏តូចទៅបំពេញផែនដីទាំងមូល ។ សូមគិតអំពីការសរសេរសេចក្ដីពិតនេះ នៅលើគែមព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ ម៉ាថាយ ១៣:៣១-៣៣ ។
ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានបង្រៀនអំពីរបៀបដែលអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាចត្រូវបានប្រៀបធៀបទៅនឹងដំបែ ៖ « ទន្ទឹមនឹងពេលដែលវាត្រូវបានពោលថា យើងមានចំនួនតែមួយក្ដាប់តូចប៉ុណ្ណោះបើប្រៀបផ្ទឹមទៅនឹងមនុស្សជុំវិញខ្លួនយើងលើពិភពលោកនេះ ហើយនោះគឺជាការពិតណាស់ ប៉ុន្តែ យើងអាចត្រូវបានប្រៀបទៅនឹងដំបែដូចដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានព្រះបន្ទូលថានៅទីបំផុតនឹងធ្វើឲ្យមានជាតិដំបែពាសពេញពិភពលោក » ( Gospel Doctrine ការបោះពុម្ពលើកទី ៥ [ ឆ្នាំ ១៩៣៩ ] ទំព័រ ៧៤ ) ។
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ក៏បានបង្រៀនអំពីរឿងប្រដូចនេះ ៖ « យើងត្រូវរស់នៅ ក្នុង លោកិយ ប៉ុន្តែមិនមែនជា កម្មសិទ្ធិ លោកិយឡើយ ។ យើងត្រូវរស់នៅក្នុងលោកិយ ពីព្រោះដូចជាព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀននៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចថា នគរទ្រង់គឺ ‹ ដូចជាដំបែ › ដែលមានមុខងារគឺដើម្បីបង្កើតការណ៍ដ៏ធំ ក្រោមឥទ្ធិពលរបស់វា ( សូមមើល លូកា ១៣:២១ ម៉ាថាយ ១៣:៣៣ សូមមើលផងដែរ កូរិនថូស ទី១ ៥:៦–៨ ) ។ ពួកសិស្សទ្រង់មិនអាចធ្វើដូច្នោះបានទេ ប្រសិនបើពួកគេគ្រាន់តែរាប់អានដល់អ្នកដែលមានជំនឿ និង ការអនុវត្តដូចគេនោះ » (« Loving Others and Living with Differences » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ២៥ ) ។
សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ ក្នុងនាមជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ដើម្បីជួយសាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យរីកចម្រើន ។
គោលការណ៍មួយទៀតដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀននៅក្នុងរឿងប្រដូចនៃកំណប់លាក់ទុក និង មុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមាគឺ ដោយសារតែពរជ័យនៃដំណឹងល្អគឺជាគុណតម្លៃដ៏អស់កល្បជានិច្ច ទើបពរជ័យទាំងនោះមានតម្លៃស្មើនឹងការលះបង់នានា ។ សូមគិតអំពីការសរសេរសេចក្ដីពិតនេះ នៅលើគែមព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ ម៉ាថាយ ១៣:៤៤-៤៦ ។
-
ដើម្បីជួយអ្នកយល់កាន់តែច្បាស់អំពីគោលការណ៍នេះ សូមគូរតារាងដែលមានប្រអប់ឈរចំនួនពីរ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ សូមសរសេរចំណងជើងក្នុងប្រអប់ឈរទីមួយថា ពរជ័យនៃដំណឹងល្អ និង ក្នុងប្រអប់ឈរទីពីរថា ការលះបង់ដើម្បីទទួលបានពរជ័យ ។
នៅក្នុងប្រអប់ឈរ « ពរជ័យនៃដំណឹងល្អ » សូមរាយឈ្មោះនៃពរជ័យមួយចំនួននៃដំណឹងល្អ ( ឧទាហរណ៍អាចរួមមានចំណេះដឹងចេញពីបទគម្ពីរ សេចក្ដីណែនាំមកពីពួកព្យាការីដែលកំពុងរស់នៅ ពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃការសង្គ្រោះ និង អាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ) ។ សម្រាប់ឈ្មោះពរជ័យនីមួយៗដែលមានរាយក្នុងបញ្ជី នៅក្នុងប្រអប់ឈរ « ការលះបង់ដើម្បីទទួលបានពរជ័យ » សូមសរសេរការលះបង់ណាខ្លះដែលអ្នកអាចត្រូវធ្វើដើម្បីទទួលបានពរជ័យនោះ ។ ឧទាហរណ៍ ដើម្បីទទួលបានពរជ័យនៃ ចំណេះដឹងចេញពីបទគម្ពីរ យើងត្រូវតែ សិក្សាស្រាវជ្រាវបទគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។
សូមពិចារណាអំពីពរជ័យដែលអ្នកបានរាយក្នុងបញ្ជី រួចពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលការទទួលបានពរជ័យទាំងនោះមានតម្លៃស្មើនឹងការលះបង់ដែលនឹងតម្រូវឲ្យមាន ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើពរជ័យនៃដំណឹងល្អណាមួយ ដែលអ្នកប្រាថ្នាចង់បាន ?
-
ហេតុអ្វីបានជាអ្នកប្រាថ្នាចង់បានពរជ័យនោះ ?
-
តើអ្នកអាចនឹងត្រូវលះបង់យ៉ាងដូចម្ដេច ដើម្បីទទួលបានពរជ័យនោះ ?
-
ម៉ាថាយ ១៣:៥៣-៥៨
ព្រះយេស៊ូវបង្រៀននៅស្រុកណាសារ៉ែត ហើយត្រូវបានបដិសេធដោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ផ្ទាល់
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៣:៥៣–៥៨ អ្នកស្រុកណាសារ៉ែត បានបដិសេធព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ។ ជាលទ្ធផលនៃការឥតជំនឿរបស់ពួកគេ ព្រះអង្គសង្គ្រោះពុំអាចសម្ដែងអព្ភូតហេតុច្រើនក្នុងចំណោមពួកគេបានឡើយ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា ម៉ាថាយ ១៣:២៤–៥៨ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖