សេចក្តីណែនាំស្តីពី គម្ពីរ ភីលេម៉ូន
ហេតុអ្វីសិក្សាគម្ពីរនេះ ?
សំបុត្រសរសេរទៅកាន់ភីលេម៉ូនមាននូវដំបូន្មានផ្ទាល់ខ្លួនពីសាវកប៉ុល ស្ដីពីស្ថានភាពមួយជាមួយទាសកររបស់ភីលេម៉ូនឈ្មោះ អូនេស៊ីម ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាសំបុត្រមួយច្បាប់នេះ អ្នកអាចរៀនថា នៅពេលមនុស្សចូលសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពួកគេក្លាយជាបងប្អូនប្រុសស្រីនៅក្នុងដំណឹងល្អ ( សូមមើល ភីលេម៉ូន ១:១៦ ) ។ អ្នកក៏អាចដឹងផងដែរ អំពីសារៈសំខាន់នៃករណីយកិច្ចដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបន្តមានសេចក្ដីមេត្តាករុណា និង ការអភ័យទោសដល់មនុស្សដទៃ ( សូមមើល ភីលេម៉ូន ១:១៦–១៧ ) ។
តើនរណាបានសរសេរគម្ពីរនេះ ?
ប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រទៅកាន់ភីលេម៉ូន ( សូមមើល ភីលេម៉ូន ១:១ ) ។
តើគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរឡើងនៅពេលណា ហើយនៅកន្លែងណា ?
ជាសំបុត្រទៅកាន់ភីលេម៉ូនត្រូវបានរៀបរៀងឡើងដោយប៉ុល អំឡុងពេលនៃការជាប់ឃុំលើកទីមួយរបស់សាវកនៅក្រុងរ៉ូម ប្រមាណឆ្នាំ ៦០–៦២ នៃ គ. ស. ( សូមមើល ភីលេម៉ូន ១:១, ៩ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សំបុត្ររបស់ប៉ុល » scriptures.lds.org ) ។
តើគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរដល់នរណា ហើយតើហេតុអ្វី ?
« សំបុត្រនេះគឺជាសំបុត្រសម្ងាត់អំពីអូនេស៊ីម ជាទាសករម្នាក់ដែលបានប្លន់ចៅហ្វាយរបស់ខ្លួន ហើយរត់គេចខ្លួនទៅក្រុងរ៉ូម » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សំបុត្ររបស់ប៉ុល » ) ។ ភីលេម៉ូនទំនងជាអ្នកប្រែចិត្តជឿជនជាតិក្រិកម្នាក់ ហើយរស់នៅក្រុងកូល៉ុស ( សូមមើល កូល៉ុស ៤:៩ ) ។ គាត់បានអនុញ្ញាតឲ្យក្រុមជំនុំប្រជុំនៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់ ( សូមមើល ភីលេម៉ូន ១:២, ៥ ) ។ បន្ទាប់ពីបានរត់គេចខ្លួន អូនេស៊ីម បានចូលសាសនាចក្រ ហើយបានក្លាយជា « ប្អូនស្ងួនភ្ងា … ក្នុងព្រះអម្ចាស់ » ( ភីលេម៉ូន ១:១៦ សូមមើល ភីលេម៉ូន ១:១០–១២ ) ។
ប៉ុលបានសរសេរទៅកាន់ភីលេម៉ូនដើម្បីលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យទទួលយកអូនេស៊ីមទុកជាប្អូនប្រុសក្នុងដំណឹងល្អ ដោយពុំចាំបាច់ដាក់ទោសធ្ងន់ធ្ងរ ដែលជាធម្មតាជាទណ្ឌកម្មដាក់លើទាសករដែលរត់គេចខ្លួននោះឡើយ ( សូមមើល ភីលេម៉ូន ១:១៧ ) ។ ប៉ុលថែមទាំងបានសងថ្លៃប្រាក់ខាត ដែលអូនេស៊ីមបានធ្វើឲ្យភីលេម៉ូនទទួលរង ( សូមមើល ភីលេម៉ូន ១:១៨–១៩ ) ។
តើមានលក្ខណៈពិសេសអ្វីខ្លះ នៅក្នុងគម្ពីរនេះ ?
គម្ពីរភីលេម៉ូនគឺជាសំបុត្រដ៏ខ្លីជាងគេ ហើយអាចជាសំបុត្រផ្ទាល់ខ្លួនបំផុតរបស់ប៉ុល ។ វាគឺជាសំបុត្រដែលទាក់ទងចំពោះបុគ្គលម្នាក់ដោយផ្ទាល់ខ្លួន ដូច្នេះហើយ វាពុំមាននូវបរិបទនៃគោលលទ្ធិច្រើននោះទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សេចក្តីអង្វរកររបស់ប៉ុលដល់ភីលេម៉ូនឲ្យផ្សះផ្សានឹងទាសករអូនេស៊ីម បង្ហាញអំពីរបៀបដែលគោលលទ្ធិនៃដំណឹងល្អអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ—នៅក្នុងករណីនេះ ការបង្ហាញថា ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នាំឲ្យយើងមានទំនាក់ទំនងជាគ្រួសារជាមួយអ្នកដើរតាមឯទៀតៗរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយវាលើកឡើងអំពីសារៈសំខាន់នៃសេចក្ដីមេត្តាករុណា និង ការអភ័យទោស ។
គម្រោងមេរៀន
ភីលេម៉ូន ១ ។ ប៉ុលសរសើរភីលេម៉ូនចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលគាត់បានបង្ហាញដល់ពួកបរិសុទ្ធ ។ លោកពន្យល់ថា ទាសកររបស់ភីលេម៉ូន គឺអូនេស៊ីម ដែលបានរត់គេចខ្លួននោះ បានប្រែចិត្តជឿលើដំណឹងល្អហើយ ។ ប៉ុលស្នើឲ្យភីលេម៉ូនទទួលយកអូនេស៊ីមវិញទុកជាប្អូនប្រុសក្នុងព្រះអម្ចាស់ ។ លោកសងថ្លៃប្រាក់ខាត ដែលអូនេស៊ីមបានធ្វើឲ្យគាត់រងទុក្ខ ។