សេចក្ដីណែនាំស្តីពីគម្ពីរ វិវរណៈ
ហេតុអ្វីសិក្សាគម្ពីរនេះ ?
ដោយសារ « នេះជាសេចក្តីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបើកឲ្យឃើញ » ( វិវរណៈ ១:១ ) ពេលខ្លះគម្ពីរនេះត្រូវបានហៅថា អ័ប៉ូកាលិព្ស ដែលចេញពីភាសាក្រេកមានន័យថា វិវរណៈ បើកសម្ដែង បើកបង្ហាញពីអ្វីដែលលាក់កំបាំង ( សូមមើលសេចក្តីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « អ័ប៉ូកាលិព្ស » ) ។ គម្ពីរនេះគឺជាការបើកសម្តែងមួយរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយជាវិវរណៈមួយអំពីសិទ្ធិអំណាច ព្រះចេស្តា និង តួនាទីដ៏ឧត្តមរបស់ទ្រង់នៅក្នុងផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតា សំខាន់ៗ នៃព្រឹត្តិការណ៍នានារហូតដល់ការយាងមកជាលើកទីពីរ និង សហស្សវត្សរ៍ ។
ការសិក្សាគម្ពីរវិវរណៈនេះ អាចជួយអ្នកទទួលបានការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់អំពីការរស់ឡើងវិញ និង ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានសិរីរុងរឿង ព្រមទាំងទំនាក់ទំនងរបស់ទ្រង់ជាមួយកូនចៅរបស់ព្រះ ពេញទាំងគ្រប់ជំនាន់នៃប្រវត្តិសាស្ត្រផែនដី ជាពិសេសនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។ គម្ពីរនេះមាននូវសារលិខិតនៃសេចក្តីសង្ឃឹមដល់ជនសុចរិត ហើយអាចលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះទីបន្ទាល់របស់អ្នក អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅអំឡុងពេលនៃការបៀតបៀន និង ការសាកល្បង ។
តើនរណាបានសរសេរគម្ពីរនេះ ?
សាវកយ៉ូហាន ជាសិស្សសំណព្វរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាអ្នកនិពន្ធគម្ពីរនេះ ។ ព្រះគម្ពីរមរមនបញ្ជាក់ថា យ៉ូហានត្រូវបានតែងតាំងពីមុនកំណើតលោកិយមកម៉្លេះ ដើម្បីសរសេរការណ៍នានាដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងគម្ពីរវិវរណៈ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ១៤:១៨–២៧, អេធើរ ៤:១៦ ) ។
តើគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរឡើងនៅពេលណា ហើយនៅកន្លែងណា ?
គម្ពីរវិវរណៈត្រូវបានសរសេរឡើងនៅគ្រាដែលពួកគ្រីស្ទានកំពុងជួបប្រទះនឹងការបង្រៀនខុសឆ្គង ភាពព្រងើយកន្តើយ និង ការបៀតបៀនដ៏ខ្លាំងក្លា ( សូមមើល វិវរណៈ ១:៩, ២:៤, ១០, ១៤–១៥, ៣:១៦, ៦:៩ ) ។ ការបៀតបៀននេះទំនងជាបានកើតឡើងដោយស្នាដៃរបស់ពួកមន្ត្រីសាសន៍រ៉ូមនៅក្នុងទសវត្សរ៍ពីរចុងក្រោយនៃសតវត្សរ៍ទីមួយនៃ គ. ស. យ៉ូហានបានសរសេរគម្ពីរនេះពីកោះប៉ាត់ម៉ុសនៅសមុទ្រអាជីអាន់ ចម្ងាយប្រហែល ១០០ គីឡូម៉ែត្រប៉ែកនិរតីនៃក្រុងអេភេសូរ ( សូមមើល វិវរណៈ ១:៩ ) ។
តើគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរដល់នរណា ហើយតើហេតុអ្វី ?
សាវកយ៉ូហានបានសរសេរសារមួយអំពីសេចក្តីសង្ឃឹម និង ការលើកទឹកចិត្តដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅជំនាន់របស់លោក ( សូមមើល វិវរណៈ ១:៤, ១១ ) និង អស់អ្នកដែលនៅក្នុងជំនាន់ថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ជំពូកបីដំបូងនៃគម្ពីរវិវរណៈត្រូវបានថ្លែងជាពិសេសដល់សាខាទាំងប្រាំពីរនៃសាសនាចក្រនៅអាស៊ីតូច ( សូមមើល វិវរណៈ ១:៤, ១១; ២–៣ ) ។ ដោយសារតែការបៀតបៀនជាខ្លាំងពន់ពេក នោះពួកបរិសុទ្ធត្រូវការសារលើកទឹកចិត្តជាខ្លាំងដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរវិវរណៈ ។ លើសពីនេះទៀត ព្យាការីនីហ្វៃក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនបានថ្លែង « ព្រះទ្រង់បានតែងតាំងសាវក » យ៉ូហានឲ្យសរសេរអំពីចុងបំផុតនៃពិភពលោក ( នីហ្វៃទី ១ ១៤:២៥ ) ហើយថាពាក្យរបស់លោកនឹងត្រូវបាននាំចេញមកដល់ទាំងពួកសាសន៍ដទៃ និង សំណល់នៃវង្សអ៊ីស្រាអែលនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ១៣:២០–២៤, ៣៨, ១៤:១៩–២៧ ) ។
តើគម្ពីរនេះមានលក្ខណៈពិសេសអ្វីខ្លះ ?
ព្យាការីយ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបង្រៀនដូចនេះ ៖ « គម្ពីរវិវរណៈ គឺជាគម្ពីរដ៏ច្បាស់បំផុតមួយ ដែលព្រះបានបណ្ដាលឲ្យសរសេរទុក » ( នៅក្នុង History of the Church ៥:៣៤២ ) ។ ទោះបីជាគម្ពីរនេះមានរូបតំណាង និង និមិត្តរូបជាច្រើនដែលធ្វើឲ្យអ្នកអាននាសម័យទំនើបនេះពុំងាយស្រួលយល់ជានិច្ចក្តី ប្រធានបទនៃគម្ពីរនេះមានលក្ខណៈសាមញ្ញ និង បំផុសគំនិត ។
សាវកយ៉ូហានបានពិពណ៌នាពីស្ថានភាពនៃសាសនាចក្រនៅក្នុងជំនាន់របស់លោក ( សូមមើល វិវរណៈ ២–៣ ) ហើយបានសរសេរអំពីព្រឹត្តិការណ៍អតីតកាល និង អនាគតកាល ( សូមមើល វិវរណៈ ៤–២២ ) ។ គម្ពីរវិវរណៈមានវគ្គបទគម្ពីរមួយចំនួននៅក្នុងគម្ពីរនេះ ដែលពិពណ៌នាអំពីសង្គ្រាមនៅលើស្ថានសួគ៌មុនជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ( សូមមើល វិវរណៈ ១២:៧–១១ ) និង បង្ហាញពីការសង្ខេបដ៏បំផុសគំនិតនៃប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ពិភពលោក ផ្តោតជាពិសេសអំពីថ្ងៃចុងក្រោយ និង សហស្សវត្សរ៍ ។ ប្រធានបទចម្បងរបស់គម្ពីរនេះគឺអំពីតួនាទីរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក្នុងការសម្រេចបាននូវផែនការរបស់ព្រះ ព្រះហស្តរបស់ព្រះនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃផែនដី ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រមទាំងការបំផ្លិចបំផ្លាញនៃពួកទុច្ចរិត និង ការសន្យាថា ទីបំផុតផែនដីនឹងក្លាយទៅជាសេឡេស្ទាល ។ គម្ពីរនេះក៏បានពន្យល់ថានឹងមាន « សេចក្ដីអាក្រក់…[ និង ] ជ័យជំនះនគរព្រះលើនគរមនុស្ស និងសាតាំង » ( Bible Dictionary « Revelation of John » ) ។
គម្រោងមេរៀន
វិវរណៈ ១-៣ ។ យ៉ូហានឃើញការនិមិត្តមួយអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ លោកសរសេរសារលិខិតផ្ទាល់របស់លោកទៅកាន់សាសនាចក្រទាំងប្រាំពីរនៅអាស៊ី សារលិខិតនេះរួមមានការសរសើរ ការក្រើនរំឭក និង ការសន្យាដល់ពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់នៅក្នុងសាខានិមួយៗ ។
វិវរណៈ ៤:-១១ ។ យ៉ូហានឃើញការនិមិត្តអំពីការគ្រងរាជសម្បត្តិនៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល កូនចៀមរបស់ព្រះ និង ក្រាំងមួយដែលបានបិទត្រាដោយត្រាទាំងប្រាំពីរ ។ លោកឃើញការនិមិត្តទាក់ទងនឹងការបើកត្រានិមួយៗនៃត្រាទាំងប្រាំពីរនោះ ។ អស់អ្នកដែលមានត្រារបស់ព្រះនៅលើថ្ងាសរបស់ពួកគេ នោះនឹងទទួលការការពារពីព្រះនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។ យ៉ូហានឃើញសង្គ្រាម សេចក្តីវេទនា និង ព្រឹត្តិការណ៍នានាជាច្រើនទៀតនាថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលនឹងកើតមុនការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
វិវរណៈ ១២-១៦ ។ យ៉ូហានឃើញការនិមិត្តអំពីសង្គ្រាមនៅលើស្ថានសួគ៌មុនជីវិតរមែងស្លាប់នេះ និង សង្គ្រាមបន្តទៀតនៅលើផែនដី ។ លោកបង្រៀនថាឥទ្ធិពលនៃអារក្សព្យាយាមបំផ្លាញនគររបស់ព្រះនៅលើផែនដីនេះ ។ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ ដំណឹងល្អនឹងត្រូវបានស្តារឡើងវិញទៅកាន់ផែនដីនៅក្នុងភាពលេញតាមរយៈការបម្រើនៃពួកទេវតា ។ ការរៀបចំខ្លួននឹងត្រូវបានធ្វើឡើងសម្រាប់ចម្បាំងនៃអើម៉ាគេដូន ។
វិវរណៈ ១៧-២២ ។ បាប៊ីឡូនខាងវិញ្ញាណនឹងត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយពេញទូទាំងផែនដី ។ បន្ទាប់ពីពួកបរិសុទ្ធសុចរិតត្រូវបានប្រមូលផ្តុំហើយ នោះបាប៊ីឡូននឹងត្រូវធ្លាក់ ហើយត្រូវបានទួញយំដោយអ្នកដែលគាំទ្រវា ។ ពួកសុចរិតនឹងត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យបរិភោគការកូនចៀមរបស់ព្រះ ។ សាតាំងត្រូវបានចង សហស្សវត្សរ៍នឹងចាប់ផ្តើម ហើយព្រះគ្រីស្ទនឹងសោយរាជ្យដោយព្រះអង្គទ្រង់នៅលើផែនដី ។ ពួកមរណជននឹងត្រូវបានជនុំជម្រះ ។ ផែនដីនេះនឹងទទួលសិរីល្អនៃសេឡេស្ទាល ។