មេរៀនទី ២១ ៖ ថ្ងៃទី ២
រ៉ូម ១២-១៦
សេចក្តីផ្ដើម
សាវកប៉ុលបានបង្រៀនសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងរ៉ូម ឲ្យថ្វាយរូបកាយរបស់ខ្លួនទុកជាយញ្ញបូជារស់ចំពោះព្រះ ហើយគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ។ លោកក៏បានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធអំពីរបៀបចៀសវាងពីទំនាស់ ហើយស្វែងរកសន្តិភាពនៅពេលមានការខ្វែងគំនិតគ្នាកើតឡើងដោយសារតែចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន ។ នៅពេលបញ្ចប់សំបុត្រនេះ ប៉ុលបានព្រមានដល់ជនទាំងឡាយណាដែលព្យាយាមបំភាន់ ។
រ៉ូម ១២-១៣
ប៉ុលទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យថ្វាយរូបកាយរបស់ខ្លួនទុកជាយញ្ញបូជារស់ចំពោះព្រះ ហើយគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ
សូមកត់ចំណាំទ្រង់ទ្រាយវត្ថុរាវនៅក្នុងកែវទីមួយ ។ តើទ្រង់ទ្រាយវត្ថុរាវនេះនឹងផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើអ្នកចាក់វាចេញពីកែវទីមួយទៅក្នុងកែវទីពីរ ? តើទ្រង់ទ្រាយរបស់វានឹងផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើអ្នកចាក់វាចូលទៅក្នុងកែវទីបី ?
សូមស្រមៃថា វត្ថុរាវតំណាងឲ្យបុគ្គលម្នាក់ រីឯវត្ថុដែលដាក់វានោះតំណាងឲ្យជំនឿ និងការអនុវត្តរបស់លោកិយខុសៗគ្នា ។ តើមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីអាចកើតមានមកពីការអនុវត្តតាមជំនឿ និងការអនុវត្តខាងលោកិយម្ដងហើយម្ដងទៀត ?
សូមអាន រ៉ូម ១២:១–២ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានជំរុញឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងរ៉ូមធ្វើ ។
នៅពេលទូន្មានសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យ « ថ្វាយរូបកាយទុកជាយញ្ញបូជារស់ … ដល់ព្រះ » ( រ៉ូម ១២:១ ) ប៉ុលបានប្រៀបធៀបទៅនឹងការអនុវត្តនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់អំពីការនាំយកសត្វទៅកាន់អាសនាក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធទុកជាយញ្ញបូជា ។ សត្វទាំងនេះត្រូវបានឧទ្ទិសជាដង្វាយថ្វាយព្រះ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ប៉ុលបានបង្រៀនថា សមាជិកសាសនាចក្រត្រូវថ្វាយជីវិត—រូបកាយសាច់ឈាម បំណងប្រាថ្នា ជម្រើស សកម្មភាព ទ្រព្យសម្បត្តិ និងពេលវេលារបស់ខ្លួន—ដល់ព្រះ ។ ការធ្វើបែបនេះអាចសម្រេចទៅបានដោយការលះបង់ចោលនូវបំណងប្រាថ្នាពេញដោយអំពើបាប ហើយគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ។
យើងរៀនចេញពីដំបូន្មានរបស់ប៉ុលនៅក្នុង រ៉ូម ១២:១–២ ថា ព្រះមានព្រះទ័យរំពឹងឲ្យយើងថ្វាយជីវិតរបស់យើងដល់ទ្រង់ ហើយចៀសឲ្យឆ្ងាយពីការអនុវត្តតាមលោកិយ ។ សូមគិតដល់ការសរសេរសេចក្តីពិតនេះ ដាក់ក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។
-
ពេញមួយគម្ពីរ រ៉ូម ១២–១៣ ប៉ុលបានបង្រៀនសមាជិកសាសនាចក្រអំពីគោលការណ៍ជាច្រើន ដែលនឹងជួយពួកគេថ្វាយជីវិតរបស់ខ្លួនដល់ព្រះ ហើយចៀសឲ្យឆ្ងាយពីការអនុវត្តតាមលោកិយ ។ ដើម្បីស្វែងរកគោលការណ៍ទាំងនេះ សូមគូរតារាងដែលមានជួរឈរចំនួនបី ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ សូមសរសេរសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅផ្នែកខាងលើនៃជួរឈរនីមួយៗ ៖ រ៉ូម ១២:៩–១៦; រ៉ូម ១២:១៧–២១; រ៉ូម ១៣:៨–១៣ ។ បន្ទាប់មក សូមធ្វើកិច្ចការដូចខាងក្រោម ៖
-
សូមអានវគ្គបទគម្ពីរនីមួយៗ រួចសរសេរសេចក្ដីបង្រៀនមួយ ឬ ពីរ ចេញពីវគ្គបទគម្ពីរនីមួយៗនៅក្នុងជួរឈរដែលទាក់ទងនឹងបទគម្ពីរនោះ ។
-
សូមពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលការរស់នៅតាមសេចក្ដីបង្រៀននានាដែលអ្នកបានរកឃើញនេះ អាចជួយអ្នកថ្វាយជីវិតរបស់អ្នកដល់ព្រះ ហើយចៀសឲ្យឆ្ងាយពីការអនុវត្តតាមលោកិយ ។
-
សូមអាន រ៉ូម ១៣:១៤ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានទូន្មានឲ្យពួកបរិសុទ្ធធ្វើ ។
ឃ្លា « ប្រដាប់ខ្លួនដោយព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ » មានន័យថា ក្លាយដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះទាំងឥរិយាបថ និង ទង្វើ ។ សូមគិតអំពីរបៀបដែលសេចក្ដីបង្រៀននានា ដែលអ្នកបានសិក្សារួចមកហើយនេះនៅក្នុង រ៉ូម ១២–១៣ អាចជួយអ្នកក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
រ៉ូម ១៣:១៤ ជួយយើងយល់ថា ប្រសិនបើយើងថ្វាយជីវិតរបស់យើងដល់ព្រះ ហើយចៀសឲ្យឆ្ងាយពីការអនុវត្តតាមលោកិយ នោះយើងអាចក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាគំរូមួយនៃការថ្វាយជីវិតដល់ព្រះ ហើយចៀសឲ្យឆ្ងាយពីការអនុវត្តតាមលោកិយ ។ សូមគិតអំពីនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ជាបុគ្គលដែលពុះពារធ្វើដូចនេះ ។ សូមសរសរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីបុគ្គលដែលអ្នកបានគិតដល់ និង អ្វីដែលគាត់ធ្វើដែលបង្កើតជាគំរូនៃការថ្វាយដល់ព្រះ ហើយចៀសឲ្យឆ្ងាយពីការអនុវត្តតាមលោកិយ ។ សូមពន្យល់អំពីរបៀបដែលបុគ្គលនេះ ប្រែក្លាយដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលជាលទ្ធផលរបស់គាត់ ។
សូមសរសេរនៅលើក្រដាសមួយសន្លឹកទៀត អំពីរបៀបមួយដែលអ្នកអាចថ្វាយជីវិតរបស់អ្នកដល់ព្រះឲ្យបានកាន់តែពេញលេញ ហើយចៀសឲ្យឆ្ងាយពីការអនុវត្តតាមលោកិយ ។ សូមទុកក្រដាសនេះនៅកន្លែង ដែលវានឹងជួយរំឭកអំពីគោលដៅរបស់អ្នក ។
រ៉ូម ១៤:១–១៥:៣
ប៉ុលបង្រៀនសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យចៀសវាងទំនាស់ ដែលបណ្ដាលមកពីចំណង់ចំណូលចិត្តខុសៗគ្នា ។
តើវាអាចទទួលយកបានដែរឬទេដែលពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយត្រូវ (១) ទទួលទានតែបន្លែសុទ្ធនោះ ? (២) ហូបសូកូឡា ? (៣) ស្លៀកខោខ្លីនៅតាមទីសាធាណៈ ? (៤) ប្រើបច្ចេកវិទ្យានៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ? (៥) ចូលរួមការប្រារព្ធពិធីនៅថ្ងៃបុណ្យនានា ដែលជាពិធីរបស់ប្រពៃណីសាសនា ឬ វប្បធម៌ដទៃៗទៀត ?
ចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះគឺ បាទ/ចាស ។ ទោះជាឥរិយាបថមួយចំនួនត្រូវបានតម្រូវឲ្យមាន ឬ ហាមហាត់យ៉ាងច្បាស់តាមរយៈព្រះបញ្ញត្តិពីព្រះអម្ចាស់ក្ដី ក៏ឥរិយាបថមួយចំនួនទៀតត្រូវបានទុកស្របទៅនឹងចំណូលចិត្ត ឬជម្រើសរបស់សមាជិកម្នាក់ៗដែរ ។ បញ្ហាទាំងនេះអាចរួមបញ្ចូលទាំងជម្រើសមួយចំនួននៅក្នុងវិស័យដូចជា ការកម្សាន្ត ការស្លៀកពាក់ ការទទួលទាន ការគោរពថ្ងៃឈប់សម្រាក និង វិន័យរបស់ឪពុកម្ដាយដាក់សម្រាប់កូនៗ ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានព្រះបញ្ញត្តិ និង បទដ្ឋាននានាដើម្បីដឹកនាំជម្រើសរបស់យើងនៅក្នុងបញ្ហាមួយចំនួនទាំងនេះមានដូចជា ការស្លៀកខោខ្លីដែលរម្យទម ប៉ុន្តែការសម្រេចមួយចំនួនត្រូវបានទុកឲ្យស្របទៅនឹងជម្រើសផ្ទាល់ខ្លួន ។ ពេលខ្លះសមាជិកអាចផ្អែកការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្លួននៅក្នុងវិស័យទាំងនេះទៅលើការបំផុសគំនិតសម្រាប់ស្ថានភាព ឬតម្រូវការជាក់លាក់របស់ពួកគេ ។
នៅពេលអ្នកសិក្សា រ៉ូម ១៤:១–១៥:៣ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតនានាដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីរបៀបដែលយើងគួរតែដោះស្រាយបញ្ហានានានៃចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងសាសនាចក្រ ។
នៅក្នុង រ៉ូម ១៤:១–៥ យើងរៀនថា បញ្ហាមួយនៃចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនដែលសមាជិកសាសនាចក្រនៅជំនាន់របស់ប៉ុលបានប្រឈមមុខនោះគឺ ការទទួលទានអាហារ ។ មនុស្សមួយចំនួនមិនគោរពតាមក្រឹត្យក្រមនៃការទទួលទានអាហារនោះទេ ។ មនុស្សឯទៀតមិនទទួលទានសាច់ ហើយទទួលទានតែបន្លែប៉ុណ្ណោះ ។ លើសពីនេះទៅទៀត សមាជិកមួយចំនួននៃសាសនាចក្របានជ្រើសរើសគោរពតាមទំនៀមទម្លាប់ ការអនុវត្ត និងថ្ងៃបុណ្យទានរបស់ពួកសាសន៍យូដា ។
តើអ្នកគិតថាមានបញ្ហាអ្វីខ្លះកើតឡើងនៅក្នុងសាសនាចក្រ នៅពេលសមាជិកបានធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនខុសៗគ្នាទៅលើបញ្ហាទាំងនេះ ?
សូមអាន រ៉ូម ១៤:៣ ដោយស្វែងរកដំបូន្មានរបស់ប៉ុលបានផ្ដល់ដល់សមាជិកសាសនាចក្រដែលមានចំណង់ចំណូលចិត្តខុសៗគ្នានោះ ។
តើអ្នកគិតថាហេតុអ្វីបានជាសមាជិកមួយចំនួននៃសាសនាចក្រអាចនឹងមើលងាយ ឬប្រមាថ ហើយវិនិច្ឆ័យសមាជិកដទៃទៀតដែលមានជម្រើសខុសពីខ្លួន ?
សូមអាន រ៉ូម ១៤:១០–១៣, ១៥, ២១ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនកុំឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រធ្វើ នៅក្នុងបញ្ហានៃចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួននេះ ។
សេចក្ដីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីសេចក្ដីណែនាំរបស់ប៉ុលនៅក្នុង រ៉ូម ១៤:១៣ គឺថា បញ្ហាដែលពុំទាក់ទងទៅនឹងព្រះបញ្ញត្តិជាក់លាក់ទេនោះ យើងត្រូវចៀសវាងពីការវិនិច្ឆ័យលើជម្រើសរបស់អ្នកដទៃ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ ហេតុអ្វីវាគឺជាបញ្ហាមួយនៅពេលសមាជិកសាសនាចក្រមើលស្រាល ឬបន្ទោសដល់សមាជិកដទៃទៀត ដែលធ្វើជម្រើសខុសៗគ្នានៅក្នុងបញ្ហាដែលគ្មានព្រះបញ្ញត្តិតម្រូវ ឬហាមឃាត់លើឥរិយាបថមួយចំនួននោះ ?
សូមកត់ចំណាំឃ្លា « ធ្វើក្បួនឲ្យបងប្អូនជំពប់ដួល ឬរវាតចិត្តចេញ » នៅក្នុង រ៉ូម ១៤:១៣ ។ ការធ្វើបែបនេះសំដៅទៅលើការមានឥទ្ធិពលលើនរណាម្នាក់ ដើម្បីឲ្យអ្នកនោះជំពប់ខាងវិញ្ញាណ ឬរវាតចិត្តចេញពីការខិតខំរបស់ពួកគេក្នុងការជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយរស់នៅតាមដំណឹងល្អទ្រង់ ។ សូមកំណត់ចំណាំផងដែរថា ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ សម្រាប់ រ៉ូម ១៤:១៥ចែងថា « ប៉ុន្តែ បើអ្នកធ្វើឲ្យបងប្អូនអ្នកព្រួយចិត្ត ដោយព្រោះម្ហូបចំណីអ្វី នោះអ្នកប្រព្រឹត្តមិនមែនដោយស្រឡាញ់ទៀតទេ បើអ្នកទទួលទានម្ហូបចំណីនោះ ។ ហេតុដូច្នេះហើយ សូមកុំធ្វើឲ្យអ្នកណា ដែលព្រះគ្រីស្ទបានសុគតជំនួសត្រូវវិនាស ដោយសារម្ហូបរបស់អ្នកឡើយ ។
ប៉ុលបានទូន្មានសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យចេះពិចារណាឲ្យបានល្អិតល្អន់លើឥទ្ធិពលនៃការប្រព្រឹត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេទៅលើអ្នកដទៃ ហើយមានឆន្ទៈកែប្រែទង្វើនានាដែលអាចជះឥទ្ធិពលឲ្យអ្នកដទៃជំពប់ខាងវិញ្ញាណ ។ ចេញពីសេចក្ដីណែនាំរបស់ប៉ុល យើងក៏រៀនដែរថា បញ្ហាដែលពុំទាក់ទងទៅនឹងព្រះបញ្ញត្តិជាក់លាក់ទេនោះ យើងត្រូវចេះពិចារណាឲ្យបានល្អិតល្អន់ថាតើជម្រើសរបស់យើងជះឥទ្ធិពលលើអ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច ។
សូមរំឭកបញ្ហានានានៃចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន ដែលមាននៅផ្នែកដំបូងនៃមេរៀននេះ ។ សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលសមាជិកសាសនាចក្រនៅជំនាន់យើងនេះ អាចធ្វើដើម្បីធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ប៉ុលនៅក្នុងបញ្ហាទាំងនេះ ។ តើជម្រើសទាំងនេះអាច « នាំឲ្យមេត្រីគ្នា » ក្នុងចំណោមសមាជិកសាសនាចក្រ ( សូមមើល រ៉ូម ១៤:១៩) យ៉ាងដូចម្ដេច ?
រ៉ូម ១៥:៤–១៦:២៧
ប៉ុលបានបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោកទៅដល់ពួករ៉ូម
នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃសំបុត្ររបស់ប៉ុលទៅដល់ពួករ៉ូម លោកបានបង្រៀនសេចក្ដីពិតមួយអំពីព្រះគម្ពីរ ។ សូមអាន រ៉ូម ១៥:៤ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីមូលហេតុដែលព្រះគម្ពីរត្រូវបានចារចែងឡើង ។
យោងតាមអ្វីដែលអ្នកបានអាន សូមបំពេញគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ ព្រះគម្ពីរត្រូវបានចារចែងឡើងសម្រាប់នឹង ។
-
សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីគ្រាមួយដែលការសិក្សាព្រះគម្ពីរបានផ្ដល់ឲ្យអ្នកនូវការរៀនសូត្រ ការសម្រាលទុក្ខ ឬ សេចក្ដីសង្ឃឹម ។
ប៉ុលបានបង្ហាញអំពីរបៀបដែលព្រះគម្ពីរអាចបង្រៀនយើង ហើយផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមដោយដកស្រង់បទគម្ពីរមួយចំនួនចេញពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដើម្បីអះអាងដល់ពួកបរិសុទ្ធថា កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃគឺស្របទៅនឹងផែនការរបស់ព្រះ ( សូមមើល រ៉ូម ១៥:៩–១២ ) ។
ខគម្ពីរដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាននៅក្នុង រ៉ូម ១៥–១៦ មាននូវការលើកទឹកចិត្ត និងដំបូន្មានបន្ថែមទៅដល់សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងរ៉ូម ។ ការលើកទឹកចិត្ត និងដំបូន្មានទាំងនេះរួមបញ្ចូលទាំងការព្រមានអំពីអ្នកដែលធ្វើឲ្យមានការបែងចែក បង្រៀនគោលលទ្ធិខុសឆ្គង ហើយព្យាយាមបំភាន់មនុស្សដទៃ ( សូមមើល រ៉ូម ១៦:១៧–១៨ ) ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា រ៉ូម ១២-១៦ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖