Δύναμη επισφραγίσεως και ευλογίες Ναού

Ο Μαλαχίας, ο τελευταίος εκ των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, έκλεισε τις προβλέψεις του με τα εξής λόγια:

«Δέστε, εγώ θα σας στείλω τον Ηλία τον προφήτη, πριν έρθει η ημέρα του Κυρίου, η μεγάλη και επιφανής·

»αυτός θα επαναφέρει την καρδιά των πατέρων προς τα παιδιά, και την καρδιά των παιδιών προς τους πατέρες τους, μη έλθω και πατάξω τη γη με ανάθεμα». (Μαλαχίας 4:5–6.)

Φαίνεται πολύ κατάλληλο που ο τελευταίος εκ των αρχαίων προφητών τελειώνει τα λόγια του με μία υπόσχεση προς τις μελλοντικές γενεές και σε αυτήν την υπόσχεση προλέγει μία εποχή που θα έλθει, όπου θα υπάρχει μία διασύνδεση των περασμένων θεϊκών νομών με εκείνες των μεταγενέστερων εποχών…

Έχουμε μία πολύ πιο ξεκάθαρη ερμηνεία των λόγων του Μαλαχία, η οποία εδόθη από τον Νεφίτη προφήτη Μορόνι, ο οποίος εμφανίσθηκε στον Τζόζεφ Σμιθ στις 21 Σεπτεμβρίου 1823. Έτσι τα παρέθεσε ο άγγελος:

«Ιδέστε, θα σας αποκαλύψω την Ιεροσύνη, με το χέρι τού Ηλιού τού προφήτη, πριν έλθει η μέρα τού Κυρίου, η μεγάλη και τρομερή.

»Και αυτός θα φυτέψει στις καρδιές των τέκνων τις υποσχέσεις που δόθηκαν στους πατέρες, και οι καρδιές των τέκνων θα στραφούν προς τους πατέρες τους.

»Αν δεν ήταν έτσι, ολόκληρη η γη θα χανόταν εντελώς κατά τον ερχομό του». (Δ&Δ 2:1–3.)

Ο Μορόνι πληροφόρησε τον Τζόζεφ Σμιθ ότι αυτή η πρόβλεψη επρόκειτο να εκπληρωθεί. Η εκπλήρωση ήλθε περίπου δώδεκα χρόνια αργότερα, στις 3 Απριλίου 1836. Εκείνη την ημέρα ο Ηλίας ο Θεσβίτης εμφανίσθηκε στον Τζόζεφ Σμιθ και τον Όλιβερ Κάουντερυ στον Ναό του Κίρτλαντ και εκεί τους απένειμε… τη δύναμη να δένουν ή να επισφραγίζουν επάνω στη γη και στους ουρανούς. Τα κλειδιά αυτής της ιεροσύνης εκρατούντο από τον Ηλία τον Θεσβίτη, στον οποίον ο Κύριος έδωσε δύναμη επί των στοιχείων της φύσεως καθώς και επί των ανθρώπων, με την εξουσία να επισφραγίσει για τον παρόντα καιρό και όλη την αιωνιότητα στους χρηστούς όλες τις διατάξεις αναφορικώς προς την πληρότητα της σωτηρίας.⁴

Ορισμένα μέλη της Εκκλησίας συγχέονται και σκέπτονται ότι ο Ηλίας ο Θεσβίτης ήλθε με τα κλειδιά της βαπτίσεως για τους νεκρούς ή της σωτηρίας για τους νεκρούς. Τα κλειδιά του Ηλιού του Θεσβίτου ήσαν σπουδαιότερα από αυτά. Ήσαν κλειδιά επισφραγίσεως και αυτά τα κλειδιά της επισφραγίσεως αφορούν στους ζώντες και συμπεριλαμβάνουν τους νεκρούς, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να μετανοήσουν.⁵

Ο Ηλίας ο Θεσβίτης ήλθε για να αποκαταστήσει στη γη, απονέμοντας σε θνητούς προφήτες δεόντως επιφορτισμένους από τον Κύριο, την πληρότητα της δύναμης της Ιεροσύνης. Αυτή η Ιεροσύνη φέρει τα κλειδιά για το δέσιμο και την επισφράγιση επί της γης και στους ουρανούς όλων των διατάξεων και των αρχών αναφορικώς προς τη σωτηρία του ανθρώπου, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να γίνονται έγκυρες στο σελέστιο βασίλειο του Θεού…

Ένεκα αυτής της εξουσίας τελούνται οι διατάξεις στους ναούς τόσο για τους ζώντες όσο και για τους νεκρούς. Είναι η δύναμη που ενώνει για την αιωνιότητα συζύγους, όταν εισέρχονται σε γάμο σύμφωνα με το αιώνιο σχέδιο. Είναι η εξουσία διά της οποίας οι γονείς αποκτούν τη διεκδίκηση της γονικής ιδιότητας σχετικά με τα παιδιά τους σε όλη την αιωνιότητα και όχι μόνον για τον παρόντα καιρό, που κάνει την οικογένεια αιώνια στη βασιλεία του Θεού.⁶

Αν δεν είχε έλθει ο Ηλίας ο Θεσβίτης, μπορεί να καταλαβαίναμε ότι όλο το έργο των περασμένων εποχών θα ήταν ανώφελο, διότι ο Κύριος είπε ότι ολόκληρη η γη θα χανόταν εντελώς κατά τον ερχομό του υπό τέτοιες συνθήκες. Συνεπώς, η αποστολή του ήταν τεράστιας σημασίας για τον κόσμο. Δεν τίθεται απλώς θέμα βαπτίσεως για τους νεκρούς, αλλά επίσης επισφράγιση των γονέων και των παιδιών στους γονείς, ώστε να υπάρξει μια «ολοκληρωτική και πλήρης και τέλεια ένωση, και να συγκολληθούν οι θεϊκές νομές και τα κλειδιά και οι δυνάμεις και οι δόξες» από την αρχή ώς το τέλος των καιρών [βλέπε Δ&Δ 128:18]. Αν δεν ήταν επάνω στη γη αυτή η επισφραγιστική δύναμη, τότε θα βασίλευε σύγχυση και η αταξία θα έπαιρνε τη θέση της τάξεως εκείνη την ημέρα κατά την οποία θα έλθει ο Κύριος και ασφαλώς αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει, διότι τα πάντα κυβερνώνται και ελέγχονται από τέλειο νόμο στη βασιλεία του Θεού.⁷

Γιατί θα χανόταν η γη; Απλώς επειδή αν δεν υπάρχει συγκολλητικός δεσμός μεταξύ των πατέρων και των παιδιών—που είναι το έργο για τους νεκρούς—τότε όλοι θα απορριφθούμε. Όλο το έργο του Θεού θα αποτύχει και θα χαθεί εντελώς. Δεν θα υπάρξει ασφαλώς μία τέτοια κατάσταση.⁸

Η αποκατάσταση αυτής της εξουσίας [της επισφράγισης] είναι η ευλογία που σώζει τη γη από το να χαθεί εντελώς κατά τον ερχομό του Ιησού Χριστού. Όταν θέσουμε αυτήν την αλήθεια γερά και ξεκάθαρα στον νου μας, είναι εύκολο να δούμε ότι θα υπήρξε μόνον σύγχυση και καταστροφή, αν κατά τον ερχομό του Χριστού η δύναμη της επισφράγισης δεν ήταν εκεί.⁹

Ο Κύριος μάς [έχει] δώσει προνόμια και ευλογίες και την ευκαιρία να εισέλθουμε σε διαθήκες, αποδεχόμενοι διατάξεις που αφορούν στη σωτηρία μας πέραν όσων κηρύττονται στον κόσμο, πέραν των αρχών της πίστεως στον Κύριο Ιησού Χριστό, μετάνοια από την αμαρτία και βάπτιση προς άφεση αμαρτιών και χειροθεσία για τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Και αυτές οι αρχές και οι διαθήκες δεν λαμβάνονται πουθενά αλλού παρά μόνον στον ναό του Θεού.¹⁰

Το έργο ναού είναι τόσο συνυφασμένο με το σχέδιο σωτηρίας που το ένα δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το άλλο. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία εκεί όπου δεν υπάρχουν διατάξεις ναού, οι οποίες ανήκουν μόνον στον ναό.¹¹

Υπάρχουν χιλιάδες Άγιοι των Τελευταίων Ημερών που… είναι πρόθυμοι να πηγαίνουν σε συγκεντρώσεις, πρόθυμοι να πληρώνουν τα δέκατά τους και να φροντίζουν τα τακτικά καθήκοντά τους της Εκκλησίας, αλλά φαίνεται ότι δεν αισθάνονται ούτε καταλαβαίνουν τη σημασία να λάβουν τις ευλογίες στον ναό του Κυρίου, οι οποίες θα τους φέρουν σε υπερύψωση. Είναι παράξενο. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι είναι ικανοποιημένοι με το να ζουν μία εύκολη ζωή χωρίς να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται και χωρίς να λαμβάνουν αυτές τις απαραίτητες διαθήκες, οι οποίες θα τους φέρουν πίσω στην παρουσία του Θεού ως υιούς και θυγατέρες.¹²

Αν θέλετε σωτηρία πλήρως, δηλαδή υπερύψωση στη βασιλεία του Θεού… πρέπει να πάτε στον ναό του Κυρίου και να λάβετε αυτές τις άγιες διατάξεις, οι οποίες ανήκουν σε εκείνον τον οίκο και δεν μπορούμε να τις έχουμε αλλού. Κανείς άνδρας δεν θα λάβει την πληρότητα της αιωνιότητας, της υπερυψώσεως μόνον. Καμία γυναίκα δεν θα λάβει αυτήν την ευλογία μόνον, αλλά άνδρας και γυναίκα, όταν λάβουν την επισφραγιστική δύναμη στον ναό του Κυρίου, θα περάσουν στην υπερύψωση και θα συνεχίσουν και θα γίνουν σαν τον Κύριο. Και αυτός είναι ο προορισμός των ανθρώπων, δηλαδή αυτό που επιθυμεί ο Κύριος για τα τέκνα Του.¹³

Σημείωση: Για να διαβάσετε ορισμένα από τα λόγια ελπίδος και υποσχέσεως του Προέδρου Σμιθ για πιστούς ανθρώπους, οι οποίοι δεν είναι εις θέσιν να λάβουν όλες τις διατάξεις του ναού στην περίοδο της ζωής τους, δείτε το κεφάλαιο 15 σε αυτό το βιβλίο.

Ποιοι είναι οι πατέρες για τους οποίους μίλησε ο Μαλαχίας και ποια είναι τα παιδιά; Οι πατέρες είναι οι νεκροί μας πρόγονοι οι οποίοι πέθαναν χωρίς το προνόμιο να λάβουν το Ευαγγέλιο, αλλά οι οποίοι έλαβαν την υπόσχεση ότι θα ερχόταν ο καιρός όπου θα τους δινόταν αυτό το προνόμιο. Τα παιδιά είναι αυτοί που ζουν τώρα και προετοιμάζουν γενεαλογικά δεδομένα και οι οποίοι επιτελούν τις διατάξεις εξ υποκαταστάσεως στους Ναούς.¹⁴

Εικόνα

A family at a computer.

Ο Ηλίας ο Θεσβίτης ήλθε, έχοντας τα κλειδιά της επισφράγισης και η δύναμη μάς έχει δοθεί με την οποία μπορούμε να προσεγγίσουμε τους νεκρούς. Αυτή η επισφραγιστική δύναμη περιλαμβάνει όσους είναι νεκροί και είναι πρόθυμοι να μετανοήσουν και να λάβουν το Ευαγγέλιο, οι οποίοι πέθαναν χωρίς αυτήν τη γνώση, το ίδιο ακριβώς όπως προσεγγίζει αυτούς που μετανοούν και ζουν.¹⁵

Ο Κύριος έχει διατάξει όλα του τα παιδιά-πνεύματα, κάθε ψυχή που έχει ζήσει ή θα ζήσει επάνω στη γη, να έχουν μία δίκαιη και κατάλληλη ευκαιρία να πιστέψουν και να υπακούν στους νόμους του παντοτινού Ευαγγελίου του. Όσοι αποδέχονται το Ευαγγέλιο και ζουν σε αρμονία με τους νόμους του, συμπεριλαμβανομένης της βαπτίσεως και του σελέστιου γάμου, θα έχουν αιώνια ζωή.

Είναι προφανές ότι μόνον ένα μικρό τμήμα της ανθρωπότητας έχει, μέχρι τούδε, ακούσει τον λόγο της αποκεκαλυμμένης αλήθειας από τη φωνή ενός εκ των αληθινών υπηρετών του Κυρίου. Με τη σοφία και τη δικαιοσύνη του Κυρίου, όλοι πρέπει να τον ακούσουν. Όπως είπε ο Πέτρος:

«Επειδή, γι’ αυτό κηρύχθηκε το ευαγγέλιο και προς τους νεκρούς, για να κριθούν μεν σύμφωνα με τους ανθρώπους κατά τη σάρκα, να ζουν όμως σύμφωνα με τον Θεό κατά το πνεύμα». (Πέτρου Α΄ 4:6.)

Όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να ακούσουν το μήνυμα της σωτηρίας σε τούτη τη ζωή, αλλά θα το είχαν αποδεχθεί με όλη τους την καρδιά, αν είχαν λάβει μία τέτοια ευκαιρία—είναι όσοι θα το αποδεχθούν στον κόσμο των πνευμάτων. Είναι εκείνοι για τους οποίους θα τελέσουμε τις διατάξεις στον ναό. Και είναι εκείνοι που θα γίνουν, κατ’ αυτόν τον τρόπο, κληρονόμοι μαζί μας της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής.¹⁶

Η στροφή των καρδιών των πατέρων στα παιδιά και των παιδιών στους πατέρες είναι η δύναμη της σωτηρίας για τους νεκρούς, μέσω του έργου εξ υποκαταστάσεως για τους νεκρούς, μέσω του έργου εξ υποκαταστάσεως το οποίο μπορούν να επιτελέσουν τα παιδιά για τους πατέρες του, και είναι υπό κάθε έννοια λογική και συνεπής. Το έχω ακούσει να το λένε πολλές φορές όσοι αντιτίθενται σε αυτό το έργο ότι είναι αδύνατον κάποιο άτομο να σταθεί εξ υποκαταστάσεως για κάποιο άλλο. Όσοι εκφράζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο παρορούν το γεγονός ότι ολόκληρο το έργο της σωτηρίας είναι ένα έργο εξ υποκαταστάσεως, με τον Ιησού να ίσταται ως εξιλεωτής, λυτρώνοντάς μας από τον θάνατο, για τον οποίον δεν ευθυνόμασταν και επίσης λυτρώνοντάς μας από την ευθύνη των δικών μας αμαρτιών, υπό τον όρο να μετανοήσουμε και να αποδεχθούμε το Ευαγγέλιο. Το έχει κάνει αυτό σε μεγάλη και άπειρη κλίμακα και με την ίδια αρχή έχει αναθέσει την εξουσία στα μέλη της Εκκλησίας του να ενεργούν για τους νεκρούς, οι οποίοι δεν είναι εις θέσιν να τελέσουν τις σωτήριες διατάξεις για τον εαυτό τους.¹⁷

Νομίζω ότι ενίοτε εκλαμβάνουμε αυτό το έργο για τη σωτηρία των νεκρών μάλλον με μία περιορισμένη προοπτική. Είναι μία λανθασμένη έννοια να θεωρούμε τους ανθρώπους για τους οποίους κάνουμε έργο στον ναό του Κυρίου νεκρούς. Θα πρέπει να τους θεωρούμε ζώντες. Και ο ζων αντιπρόσωπος απλώς τους εκπροσωπεί στη λήψη ευλογιών τις οποίες θα έπρεπε να είχαν λάβει και θα είχαν λάβει σε τούτη τη ζωή, αν ζούσαν σε μία θεϊκή νομή του Ευαγγελίου. Συνεπώς, κάθε νεκρό άτομο για το οποίο γίνεται έργο στον ναό θεωρείται ζων τη στιγμή που δίδεται η διάταξη.¹⁸

Η διδαχή αυτή της σωτηρίας για τους νεκρούς είναι μία από τις πιο ένδοξες αρχές που έχουν αποκαλυφθεί ποτέ στον άνθρωπο. Είναι ο τρόπος με τον οποίον το Ευαγγέλιο θα προσφερθεί σε όλους τους ανθρώπους. Καταδεικνύει το γεγονός ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης [βλέπε Πράξεις 10:34], ότι κάθε ψυχή είναι πολύτιμη στα μάτια του και ότι όλοι οι άνθρωποι θα κριθούν, στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τα έργα τους.

Τώρα, ευχαριστώ τον Κύριο που έχει αποκαταστήσει το παντοτινό Του Ευαγγέλιο σε εμάς αυτήν την εποχή. Τον ευχαριστώ για την επισφραγιστική δύναμη η οποία επέστρεψε στη γη από τον Προφήτη Ηλία τον Θεσβίτη. Τον ευχαριστώ για την αιώνια οικογενειακή μονάδα, για το προνόμιο που έχουμε να επισφραγισθούμε στους αγίους ναούς του και κατόπιν για το ότι κάνουμε διαθέσιμες αυτές τις ευλογίες επισφραγίσεως ώστε να δοθούν στους προγόνους μας, οι οποίοι πέθαναν χωρίς τη γνώση του Ευαγγελίου.¹⁹

Υπάρχουν πολλές καλές, ταπεινές ψυχές που έχουν στερηθεί ανέσεις και ενίοτε τα αναγκαία της ζωής, προκειμένου να προετοιμάσουν τα αρχεία και να επιτελέσουν το έργο για τους νεκρούς τους, ώστε το δώρο της σωτηρίας να δοθεί σε αυτούς [τους νεκρούς]. Αυτά τα έργα αγάπης δεν θα γίνουν για το τίποτε, διότι όλοι όσοι έχουν εργασθεί σε αυτόν τον μεγάλο σκοπό, θα βρουν τον θησαυρό και τα πλούτη τους στο σελέστιο βασίλειο του Θεού. Μεγάλη θα είναι η ανταμοιβή τους, μάλιστα, ακόμη και πέραν της δύναμης κατανοήσεως των θνητών.²⁰

Δεν υπάρχει κανένα έργο συνδεδεμένο με το Ευαγγέλιο που να είναι πιο ανιδιοτελές παρά το έργο στον Οίκο του Κυρίου, για τους νεκρούς μας. Όσοι εργάζονται για τους νεκρούς δεν αναμένουν να λάβουν καμία επίγεια πληρωμή ή ανταμοιβή. Πάνω απ’ όλα είναι ένα έργο αγάπης, το οποίο μεγαλώνει στις σκέψεις και τα συναισθήματα του ανθρώπου μέσω πιστού και συνεχούς έργου σε αυτές τις σωτήριες διατάξεις. Δεν υπάρχουν οικονομικά ανταλλάγματα, αλλά θα υπάρξει μεγάλη χαρά στους ουρανούς με τις ψυχές εκείνες τις οποίες έχουμε βοηθήσει προς σωτηρία. Είναι ένα έργο που μεγεθύνει την ψυχή ενός ανθρώπου, διευρύνει τις απόψεις του αναφορικά με την ευημερία του συνανθρώπου του και φυτεύει στην καρδιά του μια αγάπη για όλα τα τέκνα του Επουράνιου Πατέρα μας. Δεν υπάρχει έργο που να ισοδυναμεί με εκείνο στον ναό για τους νεκρούς στο να διδάσκει τον άνθρωπο να αγαπά τον πλησίον του σαν τον εαυτό του. Ο Ιησούς αγάπησε τόσο τον κόσμο που ήταν πρόθυμος να προσφερθεί ως θυσία για την αμαρτία, ώστε να μπορέσει να σωθεί ο κόσμος. Έχουμε επίσης το προνόμιο, σε μικρό βαθμό, να δείχνουμε τη μεγάλη αγάπη για Εκείνον και τους συνανθρώπους μας, βοηθώντας τους να λάβουν τις ευλογίες του Ευαγγελίου τις οποίες τώρα δεν μπορούν να λάβουν χωρίς τη βοήθειά μας.²¹

Η διδαχή της σωτηρίας για τους νεκρούς και το έργο ναού μάς παρέχουν την ένδοξη προοπτική της συνέχειας της οικογενειακής σχέσεως. Μέσω αυτού μαθαίνουμε ότι οι οικογενειακοί δεσμοί δεν σπάζουν, ότι σύζυγοι θα έχουν αιωνίως αξίωση ο ένας στον άλλον και στα παιδιά τους ώς την τελευταία γενεά. Εντούτοις, προκειμένου να ληφθούν αυτά τα προνόμια, πρέπει να αποκτηθούν οι επισφραγιστικές διατάξεις στον ναό του Θεού μας. Όλα τα συμβόλαια, δεσμεύσεις, υποχρεώσεις και συμφωνίες που έγιναν από ανθρώπους θα τερματισθούν, αλλά οι υποχρεώσεις και οι συμφωνίες που έγιναν στον οίκο του Κυρίου, αν τηρηθούν με πίστη, θα διαρκέσουν για πάντα [βλέπε Δ&Δ 132:7]. Αυτή η διδαχή μάς δίδει μία πιο ξεκάθαρη έννοια των σκοπών του Κυρίου απέναντι στα τέκνα του. Δείχνει το άφθονο και απεριόριστο έλεος και την αγάπη του προς όλους όσοι τον υπακούν, ναι, ακόμη και προς όσους είναι ανυπότακτοι, διότι με την καλοσύνη του θα δώσει μεγάλες ευλογίες ακόμη και σε αυτούς.²²

Έχουμε διδαχθεί στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού ότι η οικογενειακή οργάνωση θα είναι --όσον αφορά στη σελέστια υπερύψωση-- μία πλήρης οργάνωση, μία οργάνωση συνδεδεμένη από τον πατέρα, τη μητέρα και τα παιδιά μίας γενεάς στον πατέρα, τη μητέρα και τα παιδιά της επόμενης γενεάς και κατ’ αυτόν τον τρόπο διευρύνοντας και εκτείνοντας ώς τη συντέλεια του αιώνα.²³

Εικόνα

A father and son looking through a photo album at the Joseph Smith Memorial Building.

Πρέπει να υπάρχει μία συγκόλληση, ένα δέσιμο των γενεών από τις ημέρες του Αδάμ ώς το τέλος των καιρών. Οικογένειες θα ενωθούν και θα συνδεθούν, γονείς στα παιδιά, παιδιά στους γονείς, μία γενεά στην άλλη, έως ότου ενωθούμε μαζί σε μία μεγάλη, μεγαλοπρεπή οικογένεια με τον πατέρα μας Αδάμ επικεφαλής, όπου τον έθεσε ο Κύριος. Επομένως, δεν μπορούμε να σωθούμε και να υπερυψωθούμε στη βασιλεία του Θεού, αν δεν έχουμε μέσα στην καρδιά μας την επιθυμία να κάνουμε αυτό το έργο και να το επιτελέσουμε όσο είναι εντός των δυνάμεών μας για λογαριασμό των νεκρών μας. Αυτή είναι μία ένδοξη διδαχή, μία εκ των μεγάλων αρχών αληθείας αποκεκαλυμμένων μέσω του Προφήτου Τζόζεφ Σμιθ. Θα πρέπει να εκμεταλλευθούμε τις ευκαιρίες μας και να αποδειχθούμε άξιοι και αποδεκτοί στα μάτια του Κυρίου, ώστε να λάβουμε αυτήν την υπερύψωση αφ’ εαυτού μας και εκεί να αγαλλιάσουμε στη βασιλεία του Θεού με τους συγγενείς και τους φίλους μας σε αυτήν τη μεγάλη επανένωση και συνάθροιση των Αγίων της Εκκλησίας του Πρωτότοκου, οι οποίοι έχουν διατηρηθεί ελεύθεροι και ακηλίδωτοι από τις αμαρτίες του κόσμου.

Προσεύχομαι ώστε ο Κύριος να μας ευλογεί και να δώσει ώστε να έχουμε την επιθυμία στην καρδιά μας να μεγαλύνουμε την κλήση μας και να Τον υπηρετούμε με πίστη σε όλα αυτά.²⁴

• Στο «Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ», διαβάζουμε τη συμβουλή του Προέδρου Σμιθ για το τι «πραγματικώς κάνουμε» σε μία αφιέρωση ναού. Τι μπορούμε να κάνουμε, για να ακολουθήσουμε αυτήν τη συμβουλή;

• Πώς σχετίζονται οι διδασκαλίες στο τμήμα 1 με τις προσπάθειές μας να βοηθήσουμε τους προγόνους μας οι οποίοι έχουν πεθάνει; Πώς μπορούν αυτές οι διδασκαλίες να σχετισθούν με τις σχέσεις μας με τα ζώντα μέλη της οικογένειας;

• Καθώς διαβάζετε το τμήμα 2, αναζητήστε την εξήγηση του Προέδρου Σμιθ γιατί η δύναμη επισφράγισης «σώζει τη γη από το να χαθεί εντελώς κατά τον ερχομό του Ιησού Χριστού». Τι διδάσκει αυτό σχετικά με τη θέση των οικογενειών στο σχέδιο σωτηρίας;

• Με ποιους τρόπους είναι το έργο ναού «συνυφασμένο με το σχέδιο σωτηρίας»; (Βλέπε τμήμα 3.) Πώς μπορεί αυτή η αρχή να επηρεάσει τα συναισθήματά μας για το έργο ναού;

• Ο Πρόεδρος Σμιθ συμβούλευσε ότι όταν κάνουμε έργο ναού για τους νεκρούς, θα πρέπει να θεωρούμε τους ανθρώπους ως ζώντες (βλέπε τμήμα 4). Τι σημαίνει αυτό για εσάς; Πώς θα μπορούσε αυτή η ιδέα να επηρεάσει τον τρόπο που υπηρετείτε στον ναό;

• Καθώς επανεξετάζετε το τμήμα 5, αναζητήστε ευλογίες που είπε ο Πρόεδρος Σμιθ ότι θα λάβουν όσοι κάνουν έργο οικογενειακής ιστορίας. Πώς έχετε ανακαλύψει ότι αυτά είναι αληθινά;

• Μελετήστε το τμήμα 6 και φαντασθείτε την εμπειρία να αγαλλιάζετε με τους προγόνους σας σε μία «μεγάλη επανένωση». Σκεφθείτε τι μπορείτε να κάνετε για να προετοιμάσετε τον εαυτό σας και την οικογένειά σας γι’ αυτό το προνόμιο.

Προς Κορινθίους Α΄ 15:29, Δ&Δ 95:8, 97:15–16, 128:16–19

«Όταν κάποιος κάνει μία ερώτηση, σκεφθείτε το ενδεχόμενο να προσκαλέσετε άλλους να απαντήσουν, αντί να απαντήσετε εσείς ο ίδιος. Επί παραδείγματι, θα μπορούσατε να πείτε: ‘Είναι μία ενδιαφέρουσα ερώτηση. Τι νομίζετε εσείς, οι υπόλοιποι;’ Ή ‘Μπορεί να βοηθήσει κάποιος με αυτήν την ερώτηση;’» (Teaching, No Greater Call [1999], 64).