Pamumuno sa Simbahan at Di-Makasariling Paglilingkod

Hayaang isipin ng bawat lalaking may opisyal na katungkulan, na pinagkalooban ng Diyos ng kanyang banal na priesthood, ang sinabi ng Tagapagligtas sa Labindalawang Apostol bago siya pumunta sa kinaroroonan ng kanyang Ama—“Pakanin mo ang aking mga tupa.” [Juan 21:16–17.] At patuloy niyang sinabi ito hanggang sa malungkot ang kanyang mga apostol na dapat pa siyang manawagan sa kanila sa ganitong paraan. Ngunit sinabi niya—“Pakanin mo ang aking mga tupa.” Ibig sabihin, “Sumulong nang buong puso, na lubos na nakatuon sa aking gawain. Ang mga taong ito sa mundo ay mga kapatid ko. Mahal na mahal ko sila. Alagaan mo ang aking mga tao. Pakanin mo ang aking kawan. Sumulong at ipangaral ang ebanghelyo. Gagantimpalaan ko kayo sa lahat ng sakripisyo ninyo. Huwag ninyong isipin na napakalaking sakripisyo ang pagsasakatuparan ng gawaing ito.” Taos-puso siyang nanawagan sa kanila na gawin ang gawaing ito. At ngayon ay nananawagan ako sa lahat ng maytaglay ng priesthood na ito, ang mga namumunong opisyal [ng] stake, at mga Bishop, at High Council, na sumulong at pakainin ang kawan. Magkaroon ng interes sa kanila. … Magsikap para sa kanila, at huwag ninyong ituon ang inyong isipan at damdamin sa inyong personal na kapakinabangan. At bibigyan kayo ng Diyos ng sunud-sunod na paghahayag at inspirasyon, at tuturuan kayo kung paano matatamo ang mga pagpapala para sa mga Banal sa mga bagay na ukol sa kanilang temporal at espirituwal na kapakanan.² [Tingnan sa mungkahi 2 sa pahina 252.]

Bakit tinatawag ang [isang] lalaki na magsilbing pangulo ng mga tao? Para ba magkaroon ng impluwensya at pagkatapos ay tuwirang gamitin ang impluwensyang iyon para sa sarili niyang kapakinabangan? Hindi, ang totoo, tinawag siyang magsilbi sa isang katungkulan ayon sa alituntuning pinagbatayan nang ibigay ang priesthood sa Anak ng Diyos, kaya dapat siyang magsakripisyo. Para sa kanyang sarili? Hindi, kundi para sa kapakanan ng mga taong pinamumunuan niya. Kakailanganin ba niyang magpapako sa krus tulad ng ginawa ng Tagapagligtas? Hindi, kundi maging lingkod ng kanyang mga kapatid, hindi maging kanilang amo, at magsikap para sa kanilang kabutihan at kapakanan. Hindi para gamitin ang impluwensyang natamo para makinabang siya, ang kanyang pamilya at mga kamag-anak at sariling kaibigan, kundi itinuturing ang lahat bilang kanyang mga kapatid, na may mga karapatang katulad niya, samakatwid, hinahangad na mapagpala at makinabang ang lahat nang pantay-pantay alinsunod sa mga talento at pagkamarapat nila, at nang sa gayon sa paggawa nito ay magkaroon siya ng damdamin ng isang ama na laging nasa puso ng Ama. …

… Hayaang malaman niyaong mga nangangaral sa [mga] Banal, kung bakit ibinigay sa kanila ang Priesthood; ipaalam at ipaunawa sa kanila kung bakit sila hinirang sa ganoon at ganitong katungkulan, na dapat silang kumilos ayon sa kalooban ng ating Guro, ang lingkod ng lahat, na matuto silang pangalagaan ang kapakanan ng lahat ng tao sa mapagmahal na paraan, katulad ng ginagawa nila sa kanilang sarili. … Pagkatapos ay mauunawaan nila ang kahulugan ng dalawang dakilang utos, na ayon sa Tagapagligtas ay dito “nauuwi ang buong kautusan, at ang mga propeta,” na ang sinasabi, mahalin ang Panginoon nang buong kakayahan, isipan at lakas, at ang ating kapwa tulad ng ating sarili [tingnan sa Mateo 22:37–40].³

Manalangin bago [magturo], at ganito iyon: Hilingin sa Panginoon na may masabi kayo sa inyong mensahe na mapapakinabangan ng mga pinatutungkulan ninyo. Huwag nang isipin kung iyon ay makadaragdag sa sarili ninyong kaluwalhatian o hindi, sa halip tandaan lamang na tinawag kayo upang magsalita sa mga tagapakinig at hangarin nilang matanggap ang isang bagay na mapapakinabangan nila. Ito ay magmumula lamang sa Panginoon. Huwag pansinin kung … sabihin ng mga nakikinig sa inyo na maganda kayong magsalita. Huwag man lang ninyong pansinin iyan, kundi alisin ang lahat ng kasakiman na maaaring nasa isipan ninyo para may maidikta sa inyo ang Panginoon na magiging kapaki-pakinabang sa mga tao.⁴ [Tingnan sa mungkahi 3 sa pahina 252.]

Kapag napamahal na ang [isang pinuno] sa puso ng mga tao, at nakilala na nila siya dahil sa kanyang integridad at katapatan, at sa kanyang kahandaang gumawa para sa kapakanan ng Diyos at ng mga tao, na handang gawin ang anumang sakripisyong hinihingi sa kanya, may tiwala sila sa kanya, at kapag nakuha na niya ang napakasagradong tiwala nila, ano ang maaari niyang gawin para masiyahan ang isipan ng mga tao, na humigit-kumulang ay gustong makakita ng pag-unlad? Hayaan ang taong iyon na humingi ng tulong sa kanyang mga kapatid na may malaking kakayahan, at hayaan silang makibahagi sa kanyang mga responsibilidad. Dahil makikita ninyo, sa pangkalahatan, na ang talento ay ibinahagi sa maraming tao at bihirang mapuntang lahat sa iisang tao; at pagkakataon lamang ang kailangan para ito ay mapaunlad. Maaari niyang sabihin sa isa, “Narito, Brother Ganito at ganyan, mas akma ka sa ganito o ganyang posisyon kaysa sa akin;” o, sa isa pa, “Ikaw ang pinakaakma sa departamentong ito;” at kung anu-ano pa hanggang sa mapalabas niya ang mga talento ng lahat, at sa halip na mabawasan ang tiwala niya sa sarili sa harap ng publiko, madaragdagan iyon kapag ginawa niya ito.⁵ [Tingnan sa mungkahi 4 sa pahina 252.]

Hindi ang pagsasamantala sa awtoridad sa pamumuno ang wastong tuntunin para pamahalaan ang mga Banal, kundi ang hangaring mangasiwa nang may pagpapakumbaba, karunungan, at kabutihan, na di-gaanong nagtuturo sa pamamagitan ng teoriya kundi sa pamamagitan ng mabubuting gawi. Bagaman nakapagtuturo ang isang tao na kasing-husay ng pagsasalita ng isang anghel, ang kanyang mabubuting gawi, magagandang halimbawa, at kilos, na palaging nagpapakita ng buong-pusong pagmamalasakit sa kapakanan ng mga tao, ay nakapagtuturo nang mas mahusay at mas epektibo.⁶

Kung kayo ay tapat at nagkakaisa na tulad ng Unang Panguluhan at Labindalawa, at susundin ninyo kami tulad ng pagsunod namin kay Cristo, mapapabuti kayo. Determinado kaming gampanan ang aming tungkulin at maglingkod sa Panginoon at magsikap para sa kapakinabangan ng Kanyang mga tao at maisakatuparan ang Kanyang gawain. Kami ay inyong mga lingkod sa Panginoon at hangad namin ang inyong kapakanan at ang kapakanan ng buong sangkatauhan.

Hindi pumili ang Panginoon ng kilala at maalam sa mundo para gumanap sa Kanyang gawain sa lupa. Hindi Siya pumili ng mga taong sinanay at nakapag-aral sa mga kolehiyo at seminaryo, kundi ng mga taong mapagpakumbaba at tapat sa Kanyang layunin para mamahala sa mga gawain ng Kanyang Simbahan, na handang mapamunuan at magabayan ng Banal na Espiritu, at nagbibigay ng kaluwalhatian sa Kanya, batid na wala silang magagawa kung sila lamang mag-isa. Natitiyak ko sa inyo, mga kapatid, na hindi ko inambisyong mapasaakin ang responsibilidad na nakaatang sa akin ngayon. Kung natakasan ko sana ito sa marangal na paraan ay wala ako sa katungkulang ito ngayon. Hindi ko hiniling ito kailanman, ni nagpatulong ako sa sinuman sa aking mga kapatid para mapunta sa katungkulang ito, kundi inihayag ng Panginoon sa akin at sa aking mga kapatid na ito ang Kanyang kalooban, at hindi ko ugaling takasan ang anumang responsibilidad ni tanggihan ang anumang katungkulang ibinibigay sa akin ng Panginoon.⁷

Sisikapin kong maging tapat sa inyong kapakanan at sa kapakanan ng kaharian ng Diyos. Paglilingkuran ko kayo sa abot ng aking kaalaman at pang-unawa, na may kinalaman sa mga bagay na magtataguyod ng inyong kapakanan na may kaugnayan sa mga layunin ng Makapangyarihang Diyos. Gagawin ko ito, sa tulong ng Panginoon.⁸ [Tingnan sa mungkahi 5 sa kasunod na pahina.]