1 Hlýðið á og heyrið þetta, þér Jakobsniðjar, þér, sem nefndir eruð nafni Ísraels og runnir eruð úr Júda lindum eða úr lindum ^askírnarinnar, þér, sem sverjið við nafn Drottins og tignið Guð Ísraels, en sverjið þó hvorki í sannleika né réttlæti.

2 Engu að síður kenna þeir sig við hina ^ahelgu borg, en leita ekki ^btrausts hjá Guði Ísraels, sem er Drottinn hersveitanna, já, nafn hans er Drottinn hersveitanna.

3 Sjá. Ég hef kunngjört hið ^aliðna frá upphafi, það er útgengið af mínum munni, og ég birti það, já, ég birti það skyndilega.

4 Og ég gjörði það vegna þess, að ég vissi, að ^aþú ert þrjóskur og háls þinn seigur sem járnseymi og enni þitt hart sem kopar —

5 Og ég hef kunngjört þér allt frá upphafi. Áður en það kom fram, sýndi ég þér það, og ég sýndi þér það, til þess að þú skyldir ekki segja — ^aGoð mitt hefur komið því til leiðar, og skurðgoð mitt og hið steypta líkneski mitt hefur ráðstafað því.

6 Þú hefur heyrt og séð allt þetta, en vilt þú ekki kunngjöra það? Og ég hef frá þessari stundu sýnt þér nýja hluti, jafnvel hulda hluti, en þú barst ekki kennsl á þá.

7 Núna eru þeir skapaðir, en voru ei til frá upphafi. Þeir voru kunngjörðir þér, jafnvel áður en þú hafðir nokkuð um þá heyrt, til að þú skyldir ekki geta sagt: Sjá, ég þekkti þá.

8 Já, og þú heyrðir það eigi — já, þú þekktir það eigi — já, eyra þínu var eigi upp lokið frá þessum tíma, því að ég vissi, að þú mundir svikull verða og verða nefndur ^alögmálsbrjótur frá móðurkviði.

9 Engu að síður mun ég skjóta reiði minni á frest sakir ^anafns míns, og vegna lofs míns mun ég halda mig frá þér, svo að ég uppræti þig eigi.

10 Því að sjá. Ég slípaði þig, og ég útvaldi þig í brennsluofni ^aþrengingarinnar.

11 Mín vegna, já, sjálfs mín vegna mun ég gjöra þetta, því að ég mun ekki líða, að ^anafn mitt sé vanhelgað, og dýrð mína gef ég ^beigi öðrum.

12 Heyr mig, ó, Jakob og þú Ísrael, sem ég hef kallað. Ég er Hann, og ég hef kallað. Ég er Hann, og ég er hinn ^afyrsti og einnig hinn síðasti.

13 Hönd mín hefur ^aeinnig grundvallað jörðina, hægri hönd mín hefur þanið út himnana. Ég kalla og þau rísa upp saman.

14 Safnist allir saman og heyrið. Hver á meðal þeirra kunngjörði þeim þetta? Drottinn elskaði hann, já, hann mun láta orð sitt ^arætast, sem hann hefur kunngjört fyrir milligöngu þeirra. Og hann mun fara með ^bBabýlon að geðþótta sínum, og armur hans mun koma yfir Kaldverja.

15 Og Drottinn sagði einnig: Ég, Drottinn, já, ég hef mælt svo og hef kallað hann til frásagnar. Ég hef leitt hann fram, og hann skal veita veg sínum sigurgengi.

16 Komið til mín. Ég hef eigi talað í ^aleynum. Frá upphafi, frá þeim tíma, er það var kunngjört, hef ég talað, og Drottinn Guð og andi hans sendu mig.

17 Og þannig mælti Drottinn, ^alausnari þinn, hinn heilagi Ísraels: Ég hef sent hann, ég Drottinn Guð þinn, sem uppfræði þig þér að gagni og ^bleiði þig eftir veginum, sem þér ber að ganga, ég hef gjört það.

18 Æ, að þú hefðir hlýtt ^aboðum mínum, þá hefði friður þinn verið sem fljót og réttlæti þitt sem bylgjur sjávarins.

19 ^aNiðjar þínir hefðu þá einnig verið sem fjörusandur og lífsafkvæmi þín sem sandkorn hans, nafn hans mundi aldrei afmáð verða og aldrei hverfa frá mínu augliti.

20 ^aYfirgefið Babýlon, flýið Kaldverjana. Boðið þetta og birtið það með gleðisöng, útbreiðið það til endimarka jarðarinnar og segið: Drottinn hefur endurleyst ^bþjón sinn, Jakob.

21 Og þá ^aþyrsti ekki, hann leiddi þá um öræfin, hann lét vatn spretta upp úr ^bkletti handa þeim og hann klauf klettinn, svo að vatnið vall þar fram.

22 En þótt hann hafi gjört allt þetta og enn stórkostlegri hluti, er hinum ranglátu samt enginn ^afriður búinn, segir Drottinn.