፩ እናም እንደገና፤ እናንተ የተገነጠላችሁና በህዝቦቼ እረኞች ኃጢያት የተነሳ ለቃችሁ እንድትወጡ የተደረጋችሁ የእስራኤል ቤት ሆይ ስሙ፤ አዎን እናንተ የተገነጠላችሁ ሁሉ፣ በስፋት የተበተናችሁ በሙሉ፣ ከእኔ ህዝቦች የሆንሽ የእስራኤል ቤት ሆይ። ^ሀደሴቶች ሆይ ስሙኝ፣ እናንተም ^ለበሩቅ ያላችሁ ህዝቦች አድምጡኝ፤ ጌታ ከማህፀን ጠርቶኛል፣ ከእናቴም ማህጸን ጀምሮ ስሜን አንስቶአል።

፪ እናም እርሱ አፌን እንደተሳለ ሰይፍ አድርጎአል፤ በእጁ ጥላ ሰውሮኛል፣ እንደተወለወለ ፍላፃም አድርጎኛል፤ በሰገባውም ውስጥ ሸሽጎኛል፤

፫ እናም እርሱ እስራኤል ሆይ፣ አንተ ^ሀአሽከሬ ነህ፣ በአንተም እከብራለሁ አለኝ።

፬ ከዚያም እኔ በከንቱ ደከምኩ፣ ምንም ጥቅም ለሌለውና በከንቱ ጉልበቴን ፈጀሁ፤ ፍርዴ በእርግጥ ከጌታ ዘንድ ስራዬም በአምላኬ ዘንድ ነው አልሁ።

፭ እናም አሁን ያዕቆብን ወደ እርሱ እንድመልስ አሽከር እሆነው ዘንድ ከማህፀን ጀምሮ ^ሀየሰራኝ ጌታ እንዲህ ይላል፣ እስራኤልን ባትሰበሰብም፣ ግን በጌታ ዐይን ተከባሪ እሆናለሁ፣ አምላኬም ጉልበቴ ይሆንልኛል።

፮ እናም እንዲህ አለ፥ አንተ የያዕቆብን ^ሀነገዶች እንድታስነሳና ከእስራኤልም የዳኑትን እንድትመልስ አገልጋይ መሆንህ እጅግ ቀላል ነገር ነው። እስከምድር ዳር ድረስ መድኃኒት ትሆን ዘንድ ^ለለአህዛብ ^ሐብርሃን አድርጌ እሰጥሃለሁ።

፯ ጌታ፣ የእስራኤል መድኃኒት፣ ቅዱሱ፣ ሰዎች ለሚንቁት፣ ህዝብ ለሚጠላው፣ ለገዢዎች አገልጋይ እንዲህ ይላል፥ ጌታ ታማኝ ስለሆነ ነገሥታት አይተው ይነሳሉ፣ መሳፍንትም ደግሞ ይሰግዳሉ።

፰ ጌታ እንዲህ ይላል፥ በተወደደም ጊዜ ሰምቼሀለሁ፣ የባህር ደሴቶች ሆይ፣ እናም በደህንነት ቀንም ረድቼሃለሁ፤ እናም እጠብቅህማለሁ፣ ምድርን ታቀና ዘንድ ውድማ የሆኑትንም ርስቶች ታወርስ ዘንድ ^ሀአገልጋዬን እንደ ቃል ኪዳን አድርጌ ለህዝቡ እሰጥሀለሁ፤

፱ ^ሀለእስረኞቹ፣ ውጡ፣ ^ለበጨለማም ለተቀመጡትም፣ ተገለጡ በላቸው። በመንገድም ላይ ይበላሉ፣ ^ሐማሰማርያቸውም በወና ኮረብታ ሁሉ ላይ ይሆናል።

፲ አይራቡም፣ አይጠሙም፣ ትኩሳት ወይም ፀሐይ አይጎዳቸውም፤ የሚራራላቸው ይመራቸዋል፣ እንዲሁም በውኃም ምንጮች በኩል ይነዳቸዋል።

፲፩ እናም ተራሮቼን ሁሉ መንገድ አደርጋለሁ፣ ^ሀጎዳኖቼም ከፍ ይላሉ።

፲፪ ከእዚያም የእስራኤል ቤት ሆይ ተመልከቱ፣ ^ሀእነዚህ ከሩቅ፣ እናም አቤቱ፣ ከሰሜን፣ ከምዕራብ እነዚህም ከሲኒም አገር ይመጣሉ።

፲፫ ምክንያቱም ጌታ ህዝቡን አፅናንቶአልና፣ በተሰቃዩትም ላይ ምህረትን ያደርጋልና ሰማያት ሆይ ^ሀዘምሩ፣ እናም ምድር ሆይ ተደሰቱ፣ በምስራቅ ያሉ ህዝቦችሽ ይቋቋማሉና፤ እናም ለመዘመር ተነሱ፣ ተራሮች ሆይ ከእንግዲህ አይቀጡምና።

፲፬ እነሆ ፅዮን ግን እንዲህ ብላለች፥ ጌታ ትቶኛል እናም ጌታዬ እረስቶኛል—ነገር ግን እርሱ እንዳልረሳ ያሳያል።

፲፭ በእውኑ ^ሀሴት ከማህፀንዋ ለተወለደው ወንድ ልጅ እስከማትራራ ድረስ የምታጠባውን ሕፃንዋን ትረሳ ዘንድ ትችላለችን? አዎን፣ የእስራኤል ቤት ሆይ፣ እነርሱ ይረሱ ይሆናል እኔ ግን ^ለአልረሳሽም።

፲፮ እነሆ እኔ በእጄ ^ሀመዳፍ ቀርጬሻለሁ፣ ግንቦችሽም ሁልጊዜ በፊቴ አሉ።

፲፯ ልጆችሽ ያወደሙሽ ላይ ይፈጥናሉ፣ እናም ^ሀያጠፉሽ ከአንቺ ዘንድ ይወጣሉ።

፲፰ ዓይንሽን አንስተሽ በዙሪያሽ ተመልከቺ፣ እናም እነሆ እነዚህ ሁሉ እራሳቸውን ^ሀሰብስበው ወደ አንቺ ይመጣሉ። እኔ ህያው እንደሆንኩ፣ እነዚህን ሁሉ እንደጌጥ ትለብሻቸዋለሽ፣ እንደሙሽራም ትጎናፀፊያቸዋለሽ፣ ይላል ጌታ።

፲፱ ባድማሽና ውድማሽ፣ ወናም የሆነው ምድርሽ፣ እናም የጥፋትሽ ምድር ከሚኖሩብሽ የተነሳ ዛሬ ጠባብ ትሆናለች፣ የዋጡሽም ይርቃሉና።

፳ የመጀመሪያውን ካጣሽ በኋላ ያገኘሻቸው ልጆችሽ በጆሮሽ ስፍራ፥ በጣም ^ሀጠቦኛልና እንቀመጥ ዘንድ ቦታ አስፊልኝ ይላሉ።

፳፩ በዚያም ጊዜ ^ሀአንቺም በልብሽ ትያለሽ፥ የወላድ መካን ሆኜና፣ እኔም ^ለብቸኛ ሆኜ፣ ታስሬና ተቅበዝብዤ እያለሁ እነዚህን ማን ወለደልኝ? እነዚህንስ ማን አሳደጋቸው? እነሆ ብቻዬን ቀርቼ ነበር፣ እነዚህስ ወዴት ነበሩ?

፳፪ ጌታ እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፥ እነሆ እጄን ወደ ^ሀአህዛብ አነሳለሁ፣ ^ለአርማዬንም ወደ ወገኖች አቆማለሁ፤ ወንዶች ልጆችሽንም ^ሐበክንዳቸው ያመጡአቸዋል፥ ሴቶች ልጆችሽንም በጫንቃቸው ይሸከሟቸዋል።

፳፫ ^ሀነገሥታትም ^ለአሳዳጊ አባቶችሽ ይሆናሉ፣ እቴጌዎቻቸውም ሞግዚቶችሽ ይሆናሉ፤ ፊቶቻቸውን ወደ ምድር ዝቅ አድርገው ይሰግዱልሻል፣ እና የእግርሽንም ትቢያ ይልሳሉ፤ እኔም ጌታ እንደሆንኩ ታውቂያለሽ፤ እኔንም ^ሐየጠበቁ አያፍሩምና።

፳፬ በውኑ ብዝበዛ ከኃያል እጅ ይወሰዳልን? ወይስ ^ሀህጋዊ ምርኮኞች ያመልጣሉን?

፳፭ ጌታ ግን እንዲህ ይላል፣ በሃያላን የተማረኩም ይወሰዳሉ፣ የአሸባሪም አደን ይወሰዳል፤ ምክንያቱም ከአንቺ ጋር የሚጣሉትን እጣላቸዋለሁ፣ ልጆችሽንም አድናለሁ።

፳፮ እናም ^ሀአስጨናቂዎችሽን ስጋቸውን አስበላቸዋለሁ፤ እንደጣፋጭም ወይን ጠጅም በደማቸው ይሰክራሉ፤ እናም ስጋ ለባሹም ሁሉ እኔ ጌታ አዳኝሽና መድኃኒትሽና፣ የያዕቆብም ^ለኃያል እንደሆንኩ ^ሐያውቃሉ።