1 Og þá mun ég kveða ^akvæði um ástvin minn, ástarkvæði um víngarð hans. Ástvinur minn átti víngarð á frjósamri hæð.

2 Og hann girti hann af og tíndi grjótið úr honum. Og hann gróðursetti ^agæðavínvið í honum, reisti turn í honum miðjum og bjó þar einnig út vínlagarþró. Og hann vonaði, að garðurinn mundi bera vínber, en hann bar muðlinga.

3 Og dæmið nú, þér Jerúsalembúar og Júdamenn, milli mín og víngarðs míns.

4 Hvað varð meira að gjört við víngarð minn en ég hafði gjört? Hví bar hann muðlinga, þegar ég vonaði, að hann mundi bera vínber?

5 En nú vil ég kunngjöra yður, hvað ég ætla að gjöra við víngarð minn. Ég ætla að ^arífa þyrnigerðið, svo að hann verði etinn upp, og brjóta niður múrvegginn, svo að hann verði troðinn niður —

6 Og ég vil gjöra hann að auðn. Hann skal ekki verða sniðlaður og ekki stunginn upp. Þar skulu vaxa ^aþyrnar og þistlar, og skýjunum vil ég bjóða, að þau láti engu ^bregni yfir hann rigna.

7 Því að ^avíngarður Drottins hersveitanna er hús Ísraels og Júdamenn ástkær planta hans, og hann vænti réttvísi, og sjá, kúgun; réttlætis, en sjá, neyðarkvein.

8 Vei þeim, sem bæta ^ahúsi við hús, uns ekkert landrými er eftir, svo að þeim ^bverði skipað einum á jörðina miðja!

9 Drottinn hersveitanna mælir í eyra mér: Í sannleika skulu mörg hús verða að auðn, miklar og fagrar borgir verða mannlausar.

10 Já, tíu ekrur í víngarði skulu gefa af sér eina ^askjólu og ein tunna sæðis eina skeppu.

11 Vei þeim, sem rísa árla morguns til að ^asækjast eftir áfengum drykk og sitja fram á nótt eldrauðir af ^bvíni!

12 Gígjur, hörpur, bumbur og hljóðpípur kveða við, og vínið flóir við samdrykkjur þeirra, en hvorki gefa þeir gjörðum Drottins ^agaum, né sjá þeir handaverk hans.

13 Þess vegna hefur lýður minn ratað í ánauð, þar sem hann skortir ^aþekkingu, og tignarmennirnir kveljast af hungri, og svallararnir vanmegnast af þorsta.

14 Af þeim sökum hefur hel vaxið ásmegin, og hún glennir ginið sem mest hún má. Og skrautmenni landsins og svallarar, hávaðamennirnir og gleðimennirnir steypast þangað niður.

15 Og hinum smáa verður komið á kné, hinn hái verður lítillækkaður og augu dramblátra verða niðurlút.

16 En Drottinn hersveitanna mun upphefjast í ^adóminum, og hinn heilagi Guð mun helgast í réttlæti.

17 Og lömb munu ganga á beit að vild sinni, og hinar auðu lendur ríkismanna munu ókunnir erja.

18 Vei þeim, sem draga með sér misgjörðir í böndum ^ahégómans og syndir ^beins og í aktaugum!

19 Þeim, sem segja: ^aFlýti hann sér og hraði verki sínu, svo að vér megum ^bsjá það. Komi nú ráðagjörð hins heilaga Ísraels fram og rætist, svo að vér megum þekkja hana.

20 Vei þeim, sem ^akalla hið illa gott og hið góða illt, sem gjöra ^bmyrkur að ljósi og ljós að myrkri, sem gjöra beiskt að sætu og sætt að beisku!

21 Vei þeim, sem ^avitrir eru í augum sjálfra sín og hyggnir að eigin áliti!

22 Vei þeim, sem kappar eru í víndrykkju og öflugar hetjur í því að byrla áfengan drykk!

23 Sem réttlæta hinn rangláta fyrir mútur og ^asvipta hinn réttláta rétti sínum.

24 Eins og ^aeldsloginn eyðir ^bstráinu og ^cheyið hnígur í bálið, skal því rót þeirra fúna og blóm þeirra feykjast sem ryk, af því að þeir hafa hafnað lögmáli Drottins hersveitanna og ^dfyrirlitið orð hins heilaga Ísraels.

25 Þess vegna magnaðist ^areiði Drottins gegn lýð sínum, og hann rétti út hönd sína móti honum og laust hann. Og fjöllin skulfu og líkin lágu sundurtætt á miðjum strætum. Allt fyrir það linnir ekki reiði hans, heldur er hönd hans enn þá útrétt.

26 Og hann reisir ^ahermerki fyrir fjarlægar þjóðir og ^bblístrar á þær frá enda veraldar. Og sjá, þær ^ckoma fljótar og fráar. Enginn er þar móður, og engum skrikar fótur

27 Enginn blundar né tekur á sig náðir. Engum þeirra losnar belti frá lendum, og ekki slitnar skóþvengur nokkurs þeirra —

28 Örvar þeirra skulu hvassar og allir bogar þeirra bentir. Og hófarnir á hestum þeirra eru sem tinna, vagnhjól þeirra sem vindbylur og öskur þeirra sem ljónsöskur.

29 Þeir munu öskra sem ung ^aljón. Já, þeir grenja, grípa herfangið og hafa það á burt, og enginn fær bjargað.

30 Á þeim degi munu þeir koma grenjandi á móti þeim eins og ólgandi brim. Og líti þeir yfir landið, þá sjá. Þar er myrkur og sorg og dagsbirtan er myrkvuð á himnunum.