፩ አዎን፣ ጌታ እንዲህ ይላል—ፈትቻችኋለሁን፣ ወይንስ ለዘለዓለም ወርውሬአችኋለሁ? ጌታ እንዲህ ይላል—እናታችሁን የፈታሁበት የፍቺዋ ፅህፈት የት አለ? ለማን ነው አሳልፌ የሰጠኋችሁ? ወይስ እናንተን ^ሀየሸጥኩት ከአበዳሪዎች ለየትኛው ነው? አዎን፣ ለማን ሸጥኳችሁ? እነሆ፣ ስለኃጢአታችሁ ራሳችሁን ሸጣችኋል፣ እናም ስለመተላለፋችሁ እናታችሁም ተፈታለች።

፪ ስለሆነም፣ እኔ ስመጣ ማንም ሰው አልነበረም፤ ^ሀበምጣራበትም ጊዜ አዎን፣ የሚመልስ አልነበረም። የእስራኤል ቤት ሆይ፣ መታደግ እንዳትችል እጄ ፈፅሞ አጥራለች፣ ወይስ ለማዳን ኃይል የለኝምን? እነሆ በግሰጻዬ ^ለባህሩን አደርቃለሁ፣ ^ሐወንዞችንም ምድረበዳ አደርጋለሁ እናም ^መአሳዎቻቸው ውሃው በመድረቁ ይገማሉ፣ እናም በጥማት ይሞታሉ።

፫ ሰማያትን ^ሀጥቁረት አለብሳቸዋለሁ፣ እናም መሸፈኛቸውን ^ለማቅ አደርጋለሁ።

፬ የእስራኤል ቤት ሆይ ጌታ እግዚአብሔር በትክክለኛው ጊዜ ለእናንተ እንዴት መናገር እንድችል የተማሩትን ^ሀልሳን ሰጥቶኛል። እናንተ በደከማችሁ ጊዜ ማለዳ በማለዳ ያነቃችኋል። እንደተማሪ እንድሰማ ጆሮዬን ያነቃቃል።

፭ ጌታ እግዚአብሔር ^ሀጆሮዬን ከፍቷል፣ እናም እኔ አመፀኛ አልነበርኩም፣ ወደኋላም አልተመለስኩም።

፮ ጀርባዬን ^ሀለገራፊዎች፣ እናም ጉንጬንም ለፀጉር ነጪዎች ሰጠሁ። ፊቴንም ከውርደትና ከትፋት አልመለስኩም።

፯ ጌታ እግዚአብሔር ይረዳኛል፣ ስለዚህም አላፍርም። ስለዚህ ፊቴን እንደባልጩት ድንጋይ አድርጌዋለሁ፣ እናም እንደማላፍር አውቃለሁ።

፰ እናም ጌታ ቅርቤ ነው፣ እርሱም ያጸድቀኛል። ከእኔ ጋር የሚከራከር ማነው? በአንድነት እንቁም። ጠላቴስ ማነው? ወደ እኔ እንዲቀርብ ፍቀዱለት እናም በአፌ ኃይለ ቃል እመታዋለሁ።

፱ ጌታ እግዚአብሔር ይረዳኛል። እናም እኔን ^ሀየሚኮንኑ ሁሉ፣ እነሆ፣ ሁሉ እንደ ልብስ ያረጃሉ፣ እናም ብል ይበላቸዋል።

፲ ከእናንተ መካከል ጌታን የሚፈራ፣ የአገልጋዩን ^ሀድምፅ የሚታዘዝ፣ በጨለማ የሚራመድ እንዲሁም ብርሃን የሌለው ማነው?

፲፩ እነሆ እናንተ እሳት የምታነዱ ሁሉ፣ የእሳትንም ወላፈን የምትጭሩ፣ ^ሀበእሳታችሁ ብርሃን እና ባነደዳችሁት ወላፈን ተመላለሱ። ይህ ከእጄ ይሆንባችኋል—በሀዘንም ትሞታላችሁ።