፩ እናንተ ፅድቅን የምትከተሉ ስሙኝ። የተቆረጣችሁበትን ^ሀድንጋይ፣ እንዲሁም የተቆፈራችሁበትን ጉድጓድ ተመልከቱ።

፪ ወደ ^ሀአባታችሁ አብርሃምና ወደ ወለደቻችሁ ^ለሣራ ተመልከቱ፤ ብቻውን ጠራሁት፣ እናም ባረክሁትም።

፫ ጌታ ^ሀፅዮንን ያፅናናል፣ በእርሷ ባድማ የሆነውን ቦታ ሁሉ ያፅናናል፤ እናም ^ለምድረበዳዋንም እንደ ዔድን፣ እናም በረሃዋን እንደ ጌታ የአትክልት ስፍራ ያደርገዋል። ደስታና ተድላ፣ ምስጋና እና የዝማሬ ድምፅ ይገኝባታል።

፬ ሕዝቤ ሆይ፥ አድምጡኝ፤ ወገኔ ሆይ፣ ስሙኝ፤ ^ሀህግ ከእኔ ይወጣልና፣ እና ፍርዴን ለህዝብ እንደ ^ለብርሃን እንዲያርፍ አደርጋለሁ።

፭ ፅድቄ ቀርቧል፤ ^ሀማዳኔም ወጥቷል፣ እናም ክንዴ በህዝቡ ይፈርዳል። ^ለደሴቶች እኔን ይጠባበቃሉ፣ እናም በክንዴ ይታመናሉ።

፮ ዐይኖቻችሁን ወደ ^ሀሰማያት አንሱ፣ እናም ወደታች ወደ ምድር ተመልከቱ፤ ሰማያት እንደጢስ በንነው ^ለይጠፋሉ፣ ምድርም እንደልብስ ^ሐታረጃለች፤ እናም የሚኖሩባት እንዲሁ ይሞታሉ። ነገር ግን ማዳኔ ለዘለዓለም ይሆናል፣ ፅድቄም አይፈርስም።

፯ ፅድቅን የምታውቁ፣ ህጌንም በልባችሁ የፃፍኩባችሁ እኔን አድምጡኝ፣ የሰዎችን ዘለፋ አትፍሩ፣ ወይም ስድባቸውንም ^ሀአትፍሩ።

፰ እንደልብስም ብል ይበላቸዋልና፣ እናም ትል እንደሱፍ ይበላቸዋል። ነገር ግን ፅድቄ ለዘለዓለም፣ እናም ማዳኔ ከትውልድ ወደ ትውልድ ይሆናል።

፱ የእግዚአብሔር ክንድ ሆይ ተነስ! ተነስ! ^ሀኃይልንም ልበስ፣ እንደጥንቱ ቀናት ተነሳ። ረዓብን የቆራረጥክ፣ ዘንዶውንም የወጋህ አንተ አይደለህምን?

፲ ባህሩን፣ የታላቁን ጥልቅ ውሃ ያደረቅህ፣ የዳኑትም ይሻገሩ ዘንድ ጥልቁን ባህር ^ሀመንገድ ያደረግህ አንተ አይደለህምን?

፲፩ ስለዚህ፣ ጌታ ^ሀያዳናቸው ይመለሳሉ፣ ^ለበዝማሬም ወደ ፅዮን ይመጣሉ፤ እናም የዘለዓለም ደስታና ቅዱስነት በራሳቸው ላይ ይሆናል፤ እናም ደስታና ተድላን ያገኛሉ፤ ሀዘንና ^ሐልቅሶም ይሸሻሉ።

፲፪ ^ሀእኔ እርሱ ነኝ፤ የማፅናናችሁ እኔ ነኝ። እነሆ፣ የሚሞተውን ሰውና ^ለእንደሳርም የሚሆነውን የሰው ልጅ ^ሐትፈራ ዘንድ አንተ ማን ነህ?

፲፫ እናም ሰማያትን የዘረጋውንና፣ የምድርን መሰረት የሰራውን፣ ጌታ ፈጣሪህን ^ሀረሳህ፣ እናም ሊያጠፉህ የተዘጋጁ ይመስል በአስጨናቂዎችህ ቁጣ ምክንያት ሁልጊዜ ቀኑን ሁሉ ፈራህ? እናም የአስጨናቂዎችህ ቁጣ የት አለ?

፲፬ ምርኮኛ እንዲፈታ፣ እና እርሱ በጉድጓድ እንዳይሞት፣ ወይም እንጀራም አይጐድልበት ይፈጥናል።

፲፭ ነገር ግን ሞገዱም እንዲተምም ባሕርን ^ሀየማናውጥ ጌታ እግዚአብሔር እኔ ነኝ፤ ስሜም የሰራዊት ጌታ ነው።

፲፮ እናም ሰማያትን እዘረጋና ምድርንም እመሰርት ዘንድ፣ እናም ለፅዮን፣ እነሆ፣ አንቺ ^ሀህዝቤ ነሽ እንድላት ቃሌን በአፍህ አድርጌአለሁ፣ እንዲሁም በእጄ ጥላ ጋርጄሃለሁ።

፲፯ ከጌታ እጅ ^ሀየቁጣውን አተላ ^ለበፅዋ የጠጣሽ ኢየሩሳሌም ሆይ ንቂ፣ ንቂ፣ ቁሚ፣ ከሚያንገደግድ ዋንጫ መራራን ጠጥተሻል—

፲፰ እናም ከወለደቻቸው ወንዶች ልጆች ሁሉ መካከል የሚመራትም የለም፤ ካሳደገቻቸውም ልጆች ሁሉ እጅዋን የሚይዝ የለም።

፲፱ እነዚህ ሁለቱ ^ሀወንዶች ልጆች ወደ አንቺ ይመጣሉ፣ ላንቺ ማን ያዝንልሻል—መደምሰስሽና መውደምሽ፣ ረሃብና ሰይፍም—እንዲሁም በማን አፅናናሻለሁ?

፳ ከእነዚህ ከሁለቱ በስተቀር ወንዶች ልጆችሽ ዝለዋል፤ በአደባባይ ላይ ተኝተዋል፤ በወጥመድ እንዳለ የሜዳ ኮርማ በጌታ ቁጣ፣ በአምላክሽ ተግሳፅ ተሞልተዋል።

፳፩ ስለዚህ አሁን ይህን ስሚ፣ አንቺ ተሰቃዪና ያለ ወይን ጠጅ ^ሀየሰከርሽ፥

፳፪ ጌታሽ ይላል፣ ጌታ እና አምላክሽ የወገኑ ጉዳይ ^ሀይማፀናል፤ እነሆ፣ የሚያንገደግድን ፅዋ፣ የቁጣዬንም ዋንጫ አተላውን ከእጅሽ ወስጃለሁ፣ ደግመሽም ከእንግዲህ አትጠጪውም።

፳፫ ነገር ግን ነፍስሽን እንሻገር ዘንድ ዝቅ በይ በሚሉት በአስጨናቂዎችሽ እጅ ^ሀአኖረዋለሁ፥ እናም ሰውነትሽንም ለሚሻገሩበት እንደ መሬት መንገድ አድርገሽ ዘርግተሽዋል።

፳፬ ^ሀፅዮን ሆይ ^ለንቂ፣ ንቂ ^ሐሀይልሽን ልበሺ፤ ቅድስት ከተማ ኢየሩሳሌም ሆይ፣ ቆንጆ ልብስሽን ልበሺ፤ ያልተገረዘና እርኩስ ከእንግዲህ ^መአይገባብሽምና።

፳፭ ትቢያን አራግፊ፤ ኢየሩሳሌም ሆይ፣ ^ሀተነሺ፣ ተቀመጪ፤ ምርኮኛይቱ የፅዮን ሴት ልጅ ሆይ የአንገትሽን ^ለእስራት እራስሽ ፍቺ።