ជំពូកទី ១៩
ឡាម៉ូណៃទទួលពន្លឺនៃជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ហើយឃើញព្រះដ៏ប្រោសលោះ — រាជវង្សារបស់ទ្រង់ធ្លាក់ទៅក្នុងការសណ្ដំ ហើយមនុស្សជាច្រើនឃើញពួកទេវតា — អាំម៉ូនត្រូវបានរក្សាទុកដោយអព្ភូតហេតុ — លោកធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យមនុស្សជាច្រើន ហើយតាំងសាសនាចក្រមួយឡើងនៅក្នុងចំណោមពួកគេ។ ប្រមាណជាឆ្នាំ ៩០ ម.គ.ស.។
១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា បន្ទាប់ពីពីរថ្ងៃ និងពីរយប់ក្រោយមក នោះពួកគេបម្រុងនឹងនាំយកសាកសពរបស់ទ្រង់ទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ ដែលគេបានធ្វើសម្រាប់កប់មនុស្សស្លាប់។
២ឥឡូវនេះ ព្រះអគ្គមហេសីបានឮល្បីអំពីអាំម៉ូន ហេតុដូច្នេះហើយ ព្រះនាងបានចាត់ឲ្យគេទៅ ហើយមានព្រះទ័យចង់ឲ្យលោកចូលមកគាល់ព្រះនាង។
៣ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អាំម៉ូនបានធ្វើតាមដែលលោកត្រូវបានបញ្ជា ហើយបានចូលទៅគាល់ព្រះអគ្គមហេសី ហើយចង់ដឹងថា តើព្រះនាងចង់ឲ្យលោកធ្វើអ្វី។
៤ហើយព្រះនាងបានមានបន្ទូលទៅកាន់លោកថា ៖ ពួកអ្នកបម្រើរបស់ព្រះស្វាមីយើង បានប្រាប់ឲ្យយើងដឹងថា លោកគឺជាកព្យាការីនៃព្រះដ៏បរិសុទ្ធ ហើយថា លោកមានអំណាចធ្វើការដ៏អស្ចារ្យជាច្រើនដោយនូវព្រះនាមទ្រង់
៥ហេតុដូច្នេះហើយ បើសិនជាករណីនេះពិតមែន យើងចង់ឲ្យលោកចូលទៅមើលព្រះស្វាមីយើង ព្រោះទ្រង់បានផ្ទំនៅលើគ្រែអស់រយៈពេលពីរថ្ងៃ និងពីរយប់មកហើយ ហើយអ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា ទ្រង់មិនទាន់សុគតទេ តែអ្នកខ្លះនិយាយថា ទ្រង់សុគត ហើយថា ទ្រង់មានក្លិនស្អុយទៅហើយ ហើយថា គេត្រូវតែបញ្ចុះទ្រង់ក្នុងផ្នូរ តែចំពោះខ្លួនយើងផ្ទាល់ យើងឃើញថា ទ្រង់ពុំទាន់ធុំក្លិនស្អុយទេ។
៦ឥឡូវនេះ ការណ៍នេះគឺជាការណ៍ដែលអាំម៉ូនប្រាថ្នា ព្រោះលោកបានដឹងថា ស្ដេចឡាម៉ូណៃនៅក្រោមព្រះចេស្ដានៃព្រះ លោកបានដឹងថា កស្បៃខ្មៅនៃការឥតជំនឿកំពុងតែបានលាតចេញពីគំនិតទ្រង់ ហើយខពន្លឺដែលបានបំភ្លឺគំនិតទ្រង់ គឺជាពន្លឺដែលជាសិរីល្អនៃព្រះ គឺជាពន្លឺដ៏អស្ចារ្យនៃសេចក្ដីល្អសប្បុរសរបស់ទ្រង់ — មែនហើយ ពន្លឺនេះបានធ្វើឲ្យសេចក្ដីអំណរជ្រួលជ្រាបទៅក្នុងព្រលឹងរបស់ទ្រង់ ឯពពកនៃភាពងងឹត ក៏បានផាត់ចេញ ហើយពន្លឺដែលជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ត្រូវបានអុជឡើងនៅក្នុងព្រលឹងទ្រង់ មែនហើយ លោកដឹងថា ការណ៍នេះបានឈ្នះលើរូបរាងកាយធម្មជាតិរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ក៏បាននាំយកទៅដោយព្រះ —
៧ហេតុដូច្នេះហើយ អ្វីៗដែលព្រះអគ្គមហេសីចង់ឲ្យលោកធ្វើ នោះគឺជាបំណងរបស់លោកប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុដូច្នេះហើយ លោកបានចូលទៅមើលស្ដេច តាមសំណូមពររបស់អគ្គមហេសី ហើយលោកបានឃើញស្ដេច ហើយលោកបានដឹងថា ទ្រង់ពុំទាន់សុគតនៅឡើយទេ។
៨ហើយលោកបានទូលទៅកាន់ព្រះអគ្គមហេសីថា ៖ ទ្រង់ពុំទាន់សុគតទេ តែទ្រង់ផ្ទំនៅក្នុងព្រះប៉ុណ្ណោះ ហើយថ្ងៃស្អែក ទ្រង់នឹងក្រោកឡើងវិញ ហេតុដូច្នេះហើយ ចូរកុំបញ្ចុះទ្រង់ឡើយ។
៩ហើយអាំម៉ូនបានទូលទៅព្រះនាងថា ៖ តើព្រះនាងជឿការណ៍នេះទេ? ហើយព្រះនាងបានមានបន្ទូលទៅលោកថា ៖ យើងគ្មានសាក្សីឯណាទេ ក្រៅពីពាក្យរបស់លោក និងពាក្យរបស់ពួកអ្នកបម្រើរបស់យើងប៉ុណ្ណោះ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែយើងជឿថា វានឹងដូចជាពាក្យរបស់លោកនិយាយមែន។
១០ហើយអាំម៉ូនបានទូលទៅកាន់ព្រះនាងថា ៖ ព្រះនាងមានពរហើយ មកពីសេចក្ដីជំនឿដ៏លើសលប់របស់ព្រះនាង ឱព្រះនាងអើយ ទូលបង្គំសូមប្រាប់ព្រះនាងថា ក្នុងចំណោមប្រជាជននៃសាសន៍នីហ្វៃទាំងអស់ នោះគ្មានអ្នកណាមានកសេចក្ដីជំនឿដ៏មុតមាំបែបនេះឡើយ។
១១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ព្រះនាងបាននៅចាំយាមគ្រែរបស់ព្រះស្វាមីរបស់នាង ចាប់ពីពេលនោះមករហូតដល់ថ្ងៃស្អែក ដែលអាំម៉ូនបានកំណត់ថា ទ្រង់នឹងក្រោកឡើងវិញ។
១២ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ទ្រង់ក៏ក្រោកឡើង តាមពាក្យសម្ដីរបស់អាំម៉ូនមែន ហើយពេលទ្រង់តើនឡើង នោះទ្រង់បានហុចព្រះហស្តទៅព្រះអគ្គមហេសី ហើយមានបន្ទូលថា ៖ សូមឲ្យព្រះនាមនៃព្រះបានប្រកបដោយព្រះពរ ហើយព្រះនាងមានពរហើយ។
១៣ព្រោះប្រាកដដូចព្រះនាងរស់នៅដែរ មើលចុះ យើងបានឃើញព្រះដ៏ប្រោសលោះរបស់យើងហើយ ហើយទ្រង់នឹងយាងមក ហើយនឹងកប្រសូតពីខស្ត្រីម្នាក់ ហើយទ្រង់នឹងប្រោសលោះមនុស្សលោកទាំងអស់ដែលជឿដល់ព្រះនាមទ្រង់។ ឥឡូវនេះ កាលដែលទ្រង់មានបន្ទូលនូវពាក្យទាំងនេះ ចិត្តរបស់ទ្រង់រីកឡើង ហើយទ្រង់ក៏ស្រុតចុះវិញដោយសេចក្ដីអំណរ ហើយព្រះអគ្គមហេសីក៏ស្រុតចុះដែរដោយព្រះវិញ្ញាណសណ្ដំ។
១៤ឥឡូវនេះ អាំម៉ូន ដោយឃើញថា តាមការអធិស្ឋានរបស់លោក ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់បានស្រោចមកលើពួកលេមិន គឺជាបងប្អូនលោក ដែលជាដើមហេតុនៃកការទួញសោកជាខ្លាំងនៅក្នុងចំណោមពួកនីហ្វៃ ឬនៅក្នុងចំណោមប្រជាជនទាំងអស់នៃព្រះមកពីអំពើទុច្ចរិត និងខសណ្ដាប់ទាំងឡាយរបស់គេ នោះលោកបានលុតជង្គង់ចុះ ហើយបានចាប់ផ្ដើមអធិស្ឋានដ៏អស់ពីចិត្ត ហើយបានថ្លែងអំណរអរគុណដល់ព្រះចំពោះអ្វីៗដែលទ្រង់បានធ្វើដល់បងប្អូនលោក ហើយលោកក៏បានពោរពេញទៅដោយគសេចក្ដីអំណរ ហើយនោះ ពួកគេទាំងបីនាក់ក៏ឃដួលទៅលើដីទាំងអស់គ្នា។
១៥ឥឡូវនេះ កាលដែលពួកអ្នកបម្រើរបស់ស្ដេច បានឃើញពួកគេដួល នោះពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមអំពាវនាវទៅព្រះ ត្បិតការខ្លាចដល់ព្រះអម្ចាស់បានធ្លាក់មកលើគេដែរ ព្រោះកពួកគេនេះហើយដែលបានឈរនៅចំពោះស្ដេច ហើយបានថ្លែងជាសាក្សីទៅកាន់ស្ដេច អំពីអំណាចដ៏អស្ចារ្យរបស់អាំម៉ូន។
១៦ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេបានអំពាវនាវដល់ព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់ ដោយនូវសមត្ថភាពគេ រហូតដល់ពួកគេទាំងអស់គ្នាដួលទៅលើដីដែរ លើកលែងតែស្ត្រីសាសន៍លេមិនម្នាក់ដែលមានឈ្មោះថា អ័ប៊ីស នាងបានប្រែចិត្តជឿដល់ព្រះអម្ចាស់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដោយសារការនិមិត្តដ៏អស្ចារ្យមួយរបស់ឪពុកនាង —
១៧ម្ល៉ោះហើយ ដោយបានប្រែចិត្តជឿដល់ព្រះអម្ចាស់ តែមិនដែលឲ្យគេដឹង ហេតុដូច្នេះហើយ កាលដែលនាងឃើញថា ពួកអ្នកបម្រើទាំងអស់របស់ឡាម៉ូណៃ បានដួលទៅលើដី ព្រមទាំងម្ចាស់ក្សត្រីរបស់នាង គឺជាព្រះអគ្គមហេសី និងស្ដេច និងអាំម៉ូនដេកស្ដូកនៅលើដី នោះនាងដឹងថា នេះហើយជាព្រះចេស្ដានៃព្រះ ហើយនាងបានគិតថា នេះគឺជាឱកាសមួយ ដើម្បីធ្វើឲ្យប្រជាជនដឹងនូវហេតុការណ៍ ដែលបានកើតឡើងក្នុងចំណោមពួកគេ គឺដោយឃើញឥទ្ធិពលនេះ នឹងកបណ្ដាលឲ្យពួកគេជឿដល់ព្រះចេស្ដានៃព្រះ ហេតុដូច្នេះហើយ នាងបានរត់ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយទៅប្រាប់ឲ្យប្រជាជនបានដឹង។
១៨ហើយពួកគេបានចាប់ផ្ដើមប្រជុំគ្នានៅឯដំណាក់របស់ស្ដេច។ ហើយនៅទីនោះ មានមនុស្សមួយហ្វូងបានមក ហើយគេមានសេចក្ដីអស្ចារ្យជាខ្លាំង កាលដែលគេបានឃើញព្រះអគ្គមហេសី និងស្ដេច និងអស់ពួកអ្នកបម្រើដេកស្ដូកនៅលើដីដូច្នោះ ហើយអ្នកទាំងអស់នោះដេកហាក់ដូចជាស្លាប់ ហើយពួកគេក៏បានឃើញអាំម៉ូនដែរ ហើយមើលចុះ លោកគឺជាសាសន៍នីហ្វៃ។
១៩ហើយឥឡូវនេះ ប្រជាជនបានចាប់ផ្ដើមរអ៊ូរទាំក្នុងចំណោមពួកគេ ខ្លះនិយាយថា នេះគឺជាអំពើអាក្រក់មួយដ៏ធំដែលបានកើតឡើងមកលើអ្នកទាំងនោះ ឬមកលើស្ដេច និងរាជវង្សារបស់ទ្រង់ ពីព្រោះទ្រង់បានទុកឲ្យសាសន៍នីហ្វៃកមកនៅក្នុងដែនដី។
២០តែអ្នកខ្លះទៀតស្ដីបន្ទោសគេថា ៖ ស្ដេចបាននាំអំពើអាក្រក់នេះមកដល់រាជវង្សារបស់ទ្រង់ ពីព្រោះទ្រង់បានសម្លាប់ពួកអ្នកបម្រើ ដែលបានទុកឲ្យហ្វូងចៀមគេរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយ នៅឯកទឹកស៊ីប៊ុស។
២១ហើយគេក៏ត្រូវស្ដីបន្ទោសដោយពួកមនុស្សដែលឈរនៅឯទឹកស៊ីប៊ុស ហើយកបានដេញបង្អើលហ្វូងចៀមដែលជារបស់ផងស្ដេចនោះ ព្រោះពួកគេបានខឹងនឹងអាំម៉ូនមកពីចំនួនមនុស្សដែលលោកបានសម្លាប់បងប្អូនគេនៅឯទឹកស៊ីប៊ុស កាលដែលកំពុងការពារហ្វូងចៀមរបស់ស្ដេច។
២២ឥឡូវនេះ មានមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ ដែលមានបងប្អូនត្រូវកស្លាប់ដោយដាវរបស់អាំម៉ូន ដោយបានខឹងនឹងអាំម៉ូនជាខ្លាំង ទើបដកដាវខ្លួន ហើយស្ទុះមកដើម្បីគាត់អាចនឹងចាក់ទៅលើអាំម៉ូន ដើម្បីប្រហារលោកចោល តែនៅពេលដែលគាត់កំពុងលើកដាវឡើងនឹងចាក់លោក មើលចុះ គាត់ក៏ដួលស្លាប់ទៅ។
២៣ឥឡូវនេះ យើងឃើញថា គេមិនអាចប្រហារអាំម៉ូនបានទេ ព្រោះកព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលទៅម៉ូសាយ ដែលជាបិតារបស់លោកថា ៖ យើងនឹងរក្សាគេទុក ហើយការណ៍នេះនឹងកើតឡើងដល់គេដោយសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នក — ហេតុដូច្នេះហើយ ម៉ូសាយបានខទុកដាក់គេនឹងព្រះ។
២៤ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលដែលបណ្ដាជនបានឃើញថា អ្នកដែលបានលើកដាវបម្រុងនឹងប្រហារអាំម៉ូនបានដួលស្លាប់ទៅ នោះការភ័យខ្លាចក៏បានធ្លាក់មកលើគេទាំងអស់គ្នា ហើយគេមិនហ៊ានលូកដៃទៅប៉ះលោក ឬជនណាមួយ ដែលបានដួលចុះនោះឡើយ ហើយគេបានចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់នៅក្នុងចំណោមពួកគេទៀត មិនដឹងថា តើអ្វីទៅជាប្រភពនៃអំណាចដ៏អស្ចារ្យនេះ ឬក៏ការណ៍ទាំងអស់នេះ មានន័យយ៉ាងណានោះទេ។
២៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មានមនុស្សជាច្រើន នៅក្នុងចំណោមពួកគេបាននិយាយថា អាំម៉ូនគឺជាព្រះវិញ្ញាណកដ៏មហិមា ឯអ្នកខ្លះទៀតបាននិយាយថា ព្រះវិញ្ញាណដ៏មហិមាបានចាត់ឲ្យលោកមក។
២៦តែអ្នកខ្លះទៀត បានស្ដីបន្ទោសអ្នកអស់ទាំងនោះថា លោកគឺជាប្រេតអារក្ស ដែលពួកនីហ្វៃបានចាត់ឲ្យមកធ្វើទុក្ខពួកគេ។
២៧ហើយមានអ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា ព្រះវិញ្ញាណដ៏មហិមាបានចាត់ឲ្យអាំម៉ូនមកធ្វើទុក្ខដល់ពួកគេ មកពីអំពើទុច្ចរិតទាំងឡាយរបស់ពួកគេហើយ ហើយថា នោះហើយជាព្រះវិញ្ញាណដ៏មហិមា ដែលតែងតែយាងមកជួបនឹងពួកនីហ្វៃ គឺធ្លាប់ដោះពួកនីហ្វៃឲ្យរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃពួកគេ ហើយគេបាននិយាយថា នេះហើយជាព្រះវិញ្ញាណដ៏មហិមា ដែលបានបំផ្លាញបងប្អូនគេជាច្រើន គឺពួកសាសន៍លេមិននោះ។
២៨ហើយការប្រកែកគ្នាបានចាប់ផ្ដើមធំធេងឡើងយ៉ាងនេះនៅក្នុងចំណោមពួកគេ។ ហើយកាលដែលពួកគេកំពុងតែប្រកែកគ្នា នោះកនាងបម្រើដែលបានទៅហៅបណ្ដាជនឲ្យមកជួបជុំគ្នានោះបានចូលមក ហើយកាលនាងឃើញថា មានការប្រកែកគ្នានៅក្នុងចំណោមបណ្ដាជន នោះនាងកើតសេចក្ដីសោកសៅជាខ្លាំង រហូតដល់ស្រក់ទឹកភ្នែក។
២៩ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា នាងបានទៅចាប់ព្រះហស្តនៃព្រះអគ្គមហេសី ក្រែងនាងអាចគ្រាព្រះនាងឡើងពីដី ហើយកាលនាងប៉ះព្រះហស្តព្រះនាងភ្លាម នោះព្រះនាងក៏តើន ហើយបានក្រោកឈរឡើង ហើយបានស្រែកយ៉ាងខ្លាំងថា ៖ ឱព្រះយេស៊ូវដ៏ប្រកបដោយព្រះពរ ដែលទ្រង់បានសង្គ្រោះទូលបង្គំឲ្យរួចពីស្ថាននរកកដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាច! ឱព្រះដ៏ប្រកបដោយព្រះពរ សូមទ្រង់មានខសេចក្ដីមេត្តាករុណាដល់ប្រជាជននេះផងចុះ!
៣០ហើយកាលព្រះនាងបានមានបន្ទូលយ៉ាងនេះហើយ នោះព្រះនាងក៏លើកព្រះហស្តប្រណមដោយពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអំណរ ព្រះនាងបានមានបន្ទូលនូវពាក្យដ៏ច្រើន ដែលគេមិនយល់ ហើយបន្ទាប់ពីព្រះនាងបានធ្វើយ៉ាងនេះហើយ នោះព្រះនាងបានចាប់ព្រះហស្តស្ដេចឡាម៉ូណៃ ហើយមើលចុះ ទ្រង់តើន ហើយក៏ក្រោកឈរឡើង។
៣១ហើយកាលបានឃើញប្រជាជនទ្រង់កំពុងតែប្រកែកគ្នា នោះទ្រង់ក៏ទៅ ហើយបានចាប់ផ្ដើមស្ដីបន្ទោសគេមួយរំពេច ហើយបង្រៀនគេនូវកពាក្យទាំងឡាយដែលទ្រង់បានឮពីមាត់អាំម៉ូន ហើយអស់អ្នកណាដែលបានឮព្រះបន្ទូលទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ក៏ជឿ ហើយបានប្រែចិត្តជឿដល់ព្រះអម្ចាស់។
៣២ប៉ុន្តែមានពួកគេជាច្រើននាក់ មិនព្រមស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ឡើយ ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកគេក៏បែកទៅតាមផ្លូវរបស់គេទៅ។
៣៣ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលដែលអាំម៉ូនបានភ្ញាក់ឡើង លោកក៏បានបង្រៀនប្រជាជន ព្រមទាំងពួកអ្នកបម្រើទាំងអស់របស់ឡាម៉ូណៃដែរ ហើយគេទាំងអស់គ្នាបានប្រកាសប្រាប់ប្រជាជននូវពាក្យដដែលដូចគ្នា — ថាចិត្តគេបានកផ្លាស់ប្ដូរ ថាគេគ្មានបំណងនឹងធ្វើខអំពើអាក្រក់ទៀតឡើយ។
៣៤ហើយមើលចុះ មនុស្សជាច្រើនបានប្រកាសប្រាប់ប្រជាជនថា ពួកគេបានឃើញពួកទេវតា ហើយព្រមទាំងបាននិយាយជាមួយនឹងកពួកទេវតាផង ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានប្រាប់ប្រជាជនពីការណ៍ទាំងឡាយនៃព្រះ និងពីសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់។
៣៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មានមនុស្សជាច្រើនបានជឿដល់ពាក្យសម្ដីរបស់គេ ហើយអស់អ្នកណាដែលជឿ ក៏បានកទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយពួកគេបានក្លាយទៅជាប្រជាជនដ៏សុចរិតមួយ ហើយពួកគេបានតាំងសាសនាចក្រមួយឡើងនៅក្នុងចំណោមពួកគេ។
៣៦ម្ល៉ោះហើយ កិច្ចការនៃព្រះអម្ចាស់បានចាប់ផ្ដើមឡើងនៅក្នុងចំណោមពួកសាសន៍លេមិន ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានចាប់ផ្ដើមស្រោចព្រះវិញ្ញាណទ្រង់មកលើគេយ៉ាងដូច្នេះហើយ ហើយយើងឃើញថា ព្រះពាហុរបស់ទ្រង់ បានហុចទៅឲ្យមនុស្សកទាំងអស់ ដែលនឹងប្រែចិត្ត ហើយជឿដល់ព្រះនាមទ្រង់៕