ບົດທີ 41
ໃນການຟື້ນຄືນຊີວິດນີ້ ມະນຸດຈະມາສູ່ສະພາບຂອງຄວາມສຸກ ຫລື ຄວາມທຸກທໍລະມານຕະຫລອດການ—ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍບໍ່ເຄີຍເປັນຄວາມສຸກ—ມະນຸດທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍກາມມະລົມຈະດຳເນີນຊີວິດຢູ່ໃນໂລກນີ້ໂດຍປາດສະຈາກພຣະເຈົ້າ—ທຸກໆຄົນຈະໄດ້ຮັບບຸກຄະລິກລັກສະນະ ແລະ ຄຸນສົມບັດທີ່ເຄີຍມີໃນຊີວິດມະຕະຄືນອີກ. ປະມານ 74 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
1 ແລະ ບັດນີ້, ລູກຂອງພໍ່, ພໍ່ມີສິ່ງໜຶ່ງທີ່ຈະເວົ້າກ່ຽວກັບການນຳຄືນມາຂອງສິ່ງທີ່ໄດ້ເວົ້າເຖິງ; ເພາະຈົ່ງເບິ່ງ, ບາງຄົນໄດ້ ກບິດເບືອນຄວາມໝາຍຂອງພຣະຄຳພີ, ແລະ ຂຫລົງໄປໄກເພາະສິ່ງນີ້. ແລະ ພໍ່ມອງເຫັນວ່າຈິດໃຈຂອງລູກກັງວົນກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ນຳອີກ. ແຕ່ຈົ່ງເບິ່ງ, ພໍ່ຈະອະທິບາຍໃຫ້ລູກຟັງ.
2 ພໍ່ເວົ້າກັບເຈົ້າ, ລູກຂອງພໍ່, ວ່າແຜນການນຳກັບຄືນມາຈຳເປັນຕໍ່ຄວາມຍຸດຕິທຳຂອງພຣະເຈົ້າ; ເພາະມັນຈຳເປັນທີ່ຈະນຳທຸກຢ່າງກັບຄືນມາຫາສະພາບອັນຖືກຕ້ອງຂອງມັນ. ຈົ່ງເບິ່ງ, ມັນຈຳເປັນ ແລະ ທ່ຽງທຳ, ຕາມອຳນາດ ແລະ ຕາມການຟື້ນຄືນພຣະຊົນຂອງພຣະຄຣິດ, ຄືຈິດວິນຍານຂອງມະນຸດຈະຖືກນຳກັບຄືນຫາຮ່າງກາຍຂອງມັນ, ແລະ ຄືທຸກ ກສ່ວນຂອງຮ່າງກາຍຈະຖືກນຳກັບຄືນຫາຕົວ.
3 ແລະ ມັນຈຳເປັນກັບ ກຄວາມຍຸດຕິທຳຂອງພຣະເຈົ້າຄື ມະນຸດຈະຖືກ ຂພິພາກສາຕາມ ຄວຽກງານຂອງພວກເຂົາ; ແລະ ຖ້າຫາກວຽກງານຂອງພວກເຂົາດີໃນຊີວິດນີ້, ແລະ ຄວາມປາດຖະໜາຂອງໃຈຂອງພວກເຂົາດີ, ວ່າໃນວັນສຸດທ້າຍພວກເຂົາກໍຈະຖືກ ງນຳກັບຄືນຫາສິ່ງທີ່ດີນັ້ນ.
4 ແລະ ຖ້າຫາກວຽກງານຂອງພວກເຂົາຊົ່ວ ມັນກໍຈະຖືກ ກນຳກັບຄືນມາຫາເຂົາໃນທາງຄວາມຊົ່ວ. ສະນັ້ນ, ທຸກຢ່າງຈະຖືກນຳກັບຄືນຫາສະພາບອັນຖືກຕ້ອງຂອງມັນ, ທຸກຢ່າງຈະມາຫາໂຄງຮ່າງໂດຍທຳມະຊາດຂອງມັນ—ຂຄວາມເປັນມະຕະຈະຖືກຍົກຂຶ້ນຫາຄວາມເປັນອະມະຕະ, ຄຄວາມເນົ່າເປື່ອຍຫາຄວາມບໍ່ເນົ່າເປື່ອຍ—ຂຶ້ນຫາຄວາມສຸກອັນ ງບໍ່ມີບ່ອນສຸດ ເພື່ອຮັບເອົາອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າເປັນມູນມໍລະດົກ, ຫລື ຂຶ້ນຫາຄວາມທຸກທໍລະມານອັນບໍ່ມີບ່ອນສຸດ ເພື່ອຮັບເອົາອານາຈັກຂອງມານເປັນມູນມໍລະດົກ, ພວກໜຶ່ງຈະຢູ່ທາງໜຶ່ງ, ແລະ ອີກພວກໜຶ່ງຈະຢູ່ອີກທາງໜຶ່ງ—
5 ພວກໜຶ່ງຈະຖືກຍົກຂຶ້ນຫາຄວາມສຸກຕາມການສະແຫວງຫາຄວາມສຸກຂອງຕົນ, ຫລື ຄວາມດີຕາມການສະແຫວງຫາຄວາມດີຂອງຕົນ; ແລະ ອີກພວກໜຶ່ງຫາຄວາມຊົ່ວຕາມການສະແຫວງຫາຄວາມຊົ່ວຂອງຕົນ; ເພາະຖ້າຜູ້ໃດສະແຫວງຫາຄວາມຊົ່ວຕະຫລອດທັງວັນ ຜູ້ນັ້ນກໍຈະໄດ້ຮັບລາງວັນທີ່ເປັນຄວາມຊົ່ວຂອງເຂົາເມື່ອກາງຄືນມາເຖິງ.
6 ແລະ ເປັນດັ່ງນັ້ນກັບອີກພວກໜຶ່ງ. ຖ້າຫາກເຂົາກັບໃຈຈາກບາບຂອງເຂົາ, ແລະ ສະແຫວງຫາຄວາມຊອບທຳຈົນເຖິງທີ່ສຸດຂອງວັນເວລາຂອງເຂົາ, ແລ້ວເຂົາຈະໄດ້ຮັບລາງວັນອັນໄປສູ່ຄວາມຊອບທຳ.
7 ກຄົນເຫລົ່ານີ້ຄືຜູ້ທີ່ຖືກໄຖ່ໂດຍພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ; ແທ້ຈິງແລ້ວ, ຄົນເຫລົ່ານີ້ຄືຄົນທີ່ໄດ້ຮັບການນຳອອກມາ, ແລະ ໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍຈາກຄືນແຫ່ງຄວາມມືດອັນບໍ່ມີບ່ອນສຸດ; ແລະ ພວກເຂົາຈຶ່ງຢືນຢູ່ ຫລື ຕົກໄປດັ່ງນີ້; ເພາະຈົ່ງເບິ່ງ, ພວກເຂົາເປັນຜູ້ພິພາກສາ ຂຂອງຕົນເອງ, ບໍ່ວ່າຈະກະທຳຄວາມດີ ຫລື ຄວາມຊົ່ວ.
8 ບັດນີ້, ຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າ ກປ່ຽນແປງບໍ່ໄດ້; ສະນັ້ນ, ຈຶ່ງມີທາງຕຽມໄວ້ເພື່ອຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ມີເຈດຕະນາຈະເດີນທາງນັ້ນ ແລະ ຈະລອດ.
9 ແລະ ບັດນີ້ຈົ່ງເບິ່ງ, ລູກຂອງພໍ່, ຢ່າສ່ຽງເຮັດຄວາມຜິດຕໍ່ພຣະເຈົ້າຂອງລູກຕາມຫລັກຄຳສອນເຫລົ່ານັ້ນ ກອີກເລີຍ, ຊຶ່ງເຖິງບັດນີ້ລູກກໍສ່ຽງກະທຳບາບມາແລ້ວ.
10 ຢ່າຄິດຂຶ້ນມາເອງ, ເພາະມັນມີເວົ້າໄວ້ກ່ຽວກັບການນຳກັບຄືນ, ວ່າລູກຈະຖືກນຳກັບຄືນຈາກບາບໄປຫາຄວາມສຸກ. ຈົ່ງເບິ່ງ, ພໍ່ເວົ້າກັບລູກວ່າ ກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍບໍ່ເຄີຍເປັນຄວາມສຸກເລີຍ.
11 ແລະ ບັດນີ້, ລູກຂອງພໍ່, ມະນຸດທັງປວງທີ່ຢູ່ໃນສະພາບແຫ່ງ ກທຳມະຊາດ, ຫລື ພໍ່ຢາກເວົ້າ, ຢູ່ໃນສະພາບແຫ່ງ ຂກາມມະລົມ, ຢູ່ໃນນ້ຳບີແຫ່ງຄວາມຂົມຂື່ນ ແລະ ໃນພັນທະການແຫ່ງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ; ພວກເຂົາຢູ່ໃນໂລກໂດຍ ຄບໍ່ມີພຣະເຈົ້າ, ແລະ ພວກເຂົາໄປໃນທາງກົງກັນຂ້າມກັບທຳມະຊາດຂອງພຣະເຈົ້າ; ສະນັ້ນ, ພວກເຂົາຈຶ່ງຢູ່ໃນສະພາບກົງກັນຂ້າມກັບທຳມະຊາດຂອງຄວາມສຸກ.
12 ແລະ ບັດນີ້ຈົ່ງເບິ່ງ, ຄວາມໝາຍຂອງຄຳວ່າການນຳກັບຄືນມາຄືການນຳເອົາສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນສະພາບທຳມະຊາດມາ ແລະ ວາງໄວ້ໃນສະພາບທີ່ບໍ່ເປັນທຳມະຊາດ, ຫລື ວາງໄວ້ໃນສະພາບກົງກັນຂ້າມກັບທຳມະຊາດຂອງມັນບໍ?
13 ໂອ້, ລູກຂອງພໍ່, ມັນບໍ່ໄດ້ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ; ແຕ່ຄວາມໝາຍຂອງຄຳວ່າການນຳກັບຄືນມານັ້ນຄືການນຳເອົາຄວາມຊົ່ວກັບມາຫາຄວາມຊົ່ວ, ຫລື ກາມມະລົມມາຫາກາມມະລົມ, ຫລື ຄວາມຕ່ຳຊ້າມາຫາຄວາມຕ່ຳຊ້າ—ຄວາມດີມາຫາສິ່ງທີ່ດີ; ຄວາມຊອບທຳມາຫາສິ່ງທີ່ຊອບທຳ; ຄວາມທ່ຽງທຳມາຫາສິ່ງທີ່ທ່ຽງທຳ; ຄວາມເມດຕາມາຫາສິ່ງທີ່ມີຄວາມເມດຕາ.
14 ສະນັ້ນ, ລູກຂອງພໍ່, ຈົ່ງເບິ່ງວ່າລູກມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ພີ່ນ້ອງຂອງລູກ; ປະຕິບັດ ກໂດຍທ່ຽງທຳ, ຂຕັດສິນໂດຍຊອບທຳ, ແລະ ກະທຳ ຄຄວາມດີຕະຫລອດເວລາ; ແລະ ຖ້າຫາກລູກເຮັດສິ່ງທັງໝົດນີ້ ແລ້ວລູກຈະໄດ້ຮັບລາງວັນຂອງລູກ; ແທ້ຈິງແລ້ວ, ງຄວາມເມດຕາຈະກັບຄືນມາຫາລູກອີກ; ຄວາມຍຸດຕິທຳຈະກັບຄືນມາຫາລູກອີກ; ການພິພາກສາອັນຊອບທຳຈະກັບຄືນມາຫາລູກອີກ; ແລະ ລູກຈະມີຄວາມດີເປັນລາງວັນແກ່ລູກອີກ.
15 ເພາະສິ່ງທີ່ລູກໄດ້ສົ່ງອອກໄປຈະກັບຄືນມາຫາລູກອີກ, ແລະ ຈະຖືກນຳກັບຄືນມາຫາ; ສະນັ້ນ, ຄຳວ່າການກັບຄືນມາຈຶ່ງກ່າວໂທດຄົນບາບໂດຍຄົບຖ້ວນ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເປັນຄົນຖືກຕ້ອງໄດ້ເລີຍ.