ជំពូកទី ៤៧
អាម៉ាលិកាយប្រើការក្បត់ ឃាតកម្ម និងកលល្បិច ដើម្បីបានធ្វើជាស្ដេចនៃពួកសាសន៍លេមិន — ពួកសាសន៍នីហ្វៃដែលបែកក្រុមចេញ នោះអាក្រក់ ហើយសាហាវជាងពួកសាសន៍លេមិនទៅទៀត។ ប្រមាណជាឆ្នាំ ៧២ ម.គ.ស.។
១ឥឡូវនេះ យើងនឹងត្រឡប់មកឯបញ្ជីយើងវិញ ស្ដីអំពីអាម៉ាលិកាយ និងពួកជនដែលកបានរត់ទៅជាមួយវាចូលទៅក្នុងទីរហោស្ថាន ត្បិតមើលចុះ វាបាននាំពួកអ្នកដែលទៅជាមួយវានោះ ហើយបានឡើងទៅឯខដែនដីនីហ្វៃនៅក្នុងចំណោមសាសន៍លេមិន ហើយបានចាក់រុកឲ្យពួកសាសន៍លេមិនខឹងនឹងប្រជាជននីហ្វៃ ដរាបដល់ស្ដេចរបស់ពួកសាសន៍លេមិន បានចេញសេចក្ដីប្រកាសមួយទូទៅអស់ទាំងដែនដី នៅក្នុងចំណោមប្រជាជនទាំងអស់របស់ទ្រង់ថា ពួកគេត្រូវប្រមូលគ្នាមកដើម្បីទៅច្បាំងនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃទៀត។
២ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលដែលសេចក្ដីប្រកាសនោះបានឮដល់ពួកគេហើយ នោះពួកគេមានការភិតភ័យជាខ្លាំង មែនហើយ គេខ្លាចក្រែងធ្វើឲ្យស្ដេចអាក់អន់ចិត្ត ហើយគេក៏ខ្លាចទៅច្បាំងនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃ ខ្លាចក្រែងត្រូវបាត់បង់ជីវិត។ ហើយហេតុ ការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេមិនព្រម ឬពួកគេជាច្រើនមិនព្រមធ្វើតាមបញ្ជារបស់ស្ដេចទេ។
៣ហើយឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ស្ដេចមានការខ្ញាល់ដោយព្រោះការមិនគោរពបញ្ជានេះ ហេតុដូច្នេះហើយ ទ្រង់បានប្រគល់ឲ្យអាម៉ាលិកាយនូវបញ្ជាផ្នែកនៃកងទ័ព ដែលស្ដាប់បញ្ជារបស់ទ្រង់ ហើយបានបញ្ជាឲ្យអាម៉ាលិកាយចេញទៅបង្ខំឲ្យប្រជាជនប្រដាប់អាវុធ។
៤ឥឡូវនេះ មើលចុះ នេះគឺជាបំណងរបស់អាម៉ាលិកាយ ព្រោះវាជាមនុស្សឈ្លាសវៃក្នុងការធ្វើអំពើអាក្រក់ ហេតុដូច្នេះហើយ វាបានមានគ្រោងការមួយនៅក្នុងចិត្តវា ដើម្បីទម្លាក់ស្ដេចនៃពួកសាសន៍លេមិនពីបល្ល័ង្កចោល។
៥ហើយឥឡូវនេះ វាបានក្ដាប់បញ្ជានៃកងទ័ពលេមិនទាំងឡាយ ដែលគាំទ្រស្ដេច ហើយវាបានស្វែងរកការគាំទ្រពីពួកអ្នកដែលមិនស្ដាប់បង្គាប់ស្ដេច ហេតុដូច្នេះហើយ វាបានទៅកាន់កន្លែងមួយ ដែលគេហៅថា កអូណៃដា ព្រោះនោះជាកន្លែងដែលមានពួកលេមិនរត់គេចចេញ ព្រោះពួកគេបានដឹងថា មានកងទ័ពកំពុងធ្វើដំណើរមក ដោយគិតស្មានថា កងទ័ពកំពុងតែមកបំផ្លាញពួកគេចោល ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកគេបានរត់គេចទៅឯអូណៃដា ទៅកន្លែងដែលមានអាវុធ។
៦ហើយពួកគេបានតែងតាំងបុរសម្នាក់ឲ្យធ្វើជាស្ដេច និងជាមេដឹកនាំពួកគេ ដោយតាំងក្នុងចិត្តនូវការប្ដេជ្ញាចិត្តយ៉ាងមុតមាំថា ពួកគេមិនព្រមច្បាំងនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃឡើយ។
៧ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេបានប្រមូលគ្នាមកនៅលើកំពូលភ្នំមួយ ដែលហៅថា អាន់ទីប៉ាស ដើម្បីរៀបចំធ្វើចម្បាំង។
៨ឥឡូវនេះ ពុំមែនអាម៉ាលិកាយមានបំណងចង់ទៅច្បាំងនឹងពួកគេតាមបញ្ជារបស់ស្ដេចទេ ប៉ុន្តែមើលចុះ ជាបំណងរបស់វាដើម្បីបានការគាំទ្រពីពលទ័ពសាសន៍លេមិនវិញ ដើម្បីវាអាចធ្វើជាមេពួកនោះ ហើយទម្លាក់ស្ដេចពីបល្ល័ង្កចោល និងយកនគរ។
៩ហើយមើលចុះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា វាបានបញ្ជាឲ្យកងទ័ពវាបោះត្រសាលរបស់គេនៅក្នុងច្រកភ្នំ នៅជិតភ្នំអាន់ទីប៉ាស។
១០ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា លុះដល់ពេលយប់ វាបានប្រើឲ្យសារទូតសម្ងាត់ម្នាក់ទៅកាន់ភ្នំអាន់ទីប៉ាស ដោយមានបំណងចង់ឲ្យមេដឹកនាំរបស់ពួកអ្នកដែលនៅលើភ្នំ ដែលមានឈ្មោះថាលីហុនតៃឲ្យចុះមកឯជើងភ្នំ ព្រោះវាមានបំណងចង់និយាយជាមួយនឹងអ្នកនោះ។
១១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលលីហុនតៃបានទទួលសារនោះហើយ គាត់មិនហ៊ានចុះទៅឯជើងភ្នំទេ។ ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អាម៉ាលិកាយបានចាត់ឲ្យមនុស្សទៅជាលើកទីពីរ ដោយមានបំណងចង់ឲ្យអ្នកនោះចុះមក។ ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា លីហុនតៃមិនព្រមចុះមកសោះ ហើយវាក៏បានចាត់មនុស្សទៅជាលើកទីបី។
១២ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលអាម៉ាលិកាយឃើញថា វាមិនអាចហៅលីហុនតៃឲ្យចុះមកពីលើភ្នំបានទេ វាក៏ឡើងទៅលើភ្នំ ជិតដល់ជំរំរបស់លីហុនតៃ ហើយវាបានចាត់ឲ្យសារទូតរបស់វាទៅជួបលីហុនតៃម្ដងទៀត គឺជាលើកទីបួន ដោយមានបំណងចង់ឲ្យគាត់ចុះមក ហើយថាគាត់អាចនាំអ្នកយាមមកជាមួយផង។
១៣ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលលីហុនតៃបានចុះមកជាមួយនឹងពួកអ្នកយាមរបស់គាត់ ដើម្បីទៅជួបនឹងអាម៉ាលិកាយ នោះអាម៉ាលិកាយមានបំណងចង់ឲ្យលោកនាំកងទ័ពរបស់លោកចុះមកក្នុងពេលយប់ ហើយឡោមព័ទ្ធពួកទាហានដែលនៅក្នុងជំរំ ដែលជាពួកទាហាន ដែលស្ដេចបានប្រគល់ឲ្យវាបញ្ជា ហើយថាវានឹងប្រគល់ពួកទាហានទាំងនេះ ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់លីហុនតៃ បើសិនជាលោកព្រមឲ្យវា (អាម៉ាលិកាយ) ធ្វើជាមេដឹកនាំរងទៅលើកងទ័ពទាំងមូល។
១៤ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា លីហុនតៃបានចុះមកជាមួយទ័ពលោក ហើយបានឡោមព័ទ្ធទ័ពរបស់អាម៉ាលិកាយ ដើម្បីឲ្យបានមុនពេលពួកគេភ្ញាក់ពីដេកនៅពេលព្រលឹម នោះពួកគេត្រូវបានឡោមព័ទ្ធជុំវិញ ដោយពលទ័ពរបស់លីហុនតៃ។
១៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលពួកគេបានឃើញថា ពួកគេត្រូវបានឡោមព័ទ្ធជុំវិញ ពួកគេក៏អង្វរអាម៉ាលិកាយ សូមឲ្យវាបណ្ដោយឲ្យពួកគេចុះចូលជាមួយនឹងបងប្អូនគេ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេត្រូវបំផ្លាញបង់។ ឥឡូវនេះ នេះគឺជាការណ៍ដែលអាម៉ាលិកាយប៉ងប្រាថ្នា។
១៦ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា វាបានប្រគល់ទ័ពរបស់វា កផ្ទុយនឹងបញ្ជារបស់ស្ដេច។ ឥឡូវនេះ នេះគឺការណ៍ដែលអាម៉ាលិកាយប៉ងប្រាថ្នា ដើម្បីឲ្យវាអាចសម្រេចផែនការរបស់វា ដើម្បីទម្លាក់ស្ដេចពីបល្ល័ង្កចោល។
១៧ឥឡូវនេះ គឺជាទម្លាប់ក្នុងចំណោមពួកសាសន៍លេមិន បើសិនជាមេដឹកនាំធំរបស់គេត្រូវស្លាប់ គឺត្រូវតែងតាំងមេដឹកនាំរងឲ្យធ្វើជាមេដឹកនាំធំរបស់គេ។
១៨ហើយហេតុការណ៍កើតឡើងថា អាម៉ាលិកាយបានបញ្ជាឲ្យអ្នកបម្រើរបស់វាម្នាក់ ដាក់ថ្នាំបំពុលលីហុនតៃជាសន្សឹមៗដើម្បីឲ្យលោកស្លាប់។
១៩ឥឡូវនេះ កាលលីហុនតៃបានស្លាប់ទៅ នោះពួកសាសន៍លេមិន បានតែងតាំងអាម៉ាលិកាយឡើងឲ្យធ្វើជាអ្នកដឹកនាំរបស់គេ និងជាអគ្គមេបញ្ជាការរបស់គេ។
២០ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អាម៉ាលិកាយបាននាំពលទ័ពរបស់វា (ព្រោះវាបានសម្រេចដូចបំណងរបស់វាហើយ) ទៅកាន់ដែនដីនីហ្វៃ គឺទៅកាន់ទីក្រុងនីហ្វៃ ដែលជាទីក្រុងសំខាន់បំផុត។
២១ហើយស្ដេចបានចេញមកជួបនឹងវា ជាមួយនឹងពួកអ្នកយាមរបស់ទ្រង់ ព្រោះទ្រង់បានគិតស្មានថា អាម៉ាលិកាយបានបំពេញបញ្ជាទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ហើយ ហើយថាអាម៉ាលិកាយបានប្រមូលកងទ័ពយ៉ាងច្រើនដូច្នេះ ដើម្បីទៅច្បាំងនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃ។
២២ប៉ុន្តែមើលចុះ នៅពេលស្ដេចកំពុងតែយាងចេញមកជួបវា នោះអាម៉ាលិកាយបានបញ្ជាឲ្យពួកអ្នកបម្រើរបស់វាចេញទៅជួបស្ដេច។ ហើយពួកគេបានទៅ ហើយបានក្រាបចំពោះស្ដេច ហាក់បីដូចជាសម្ដែងការគោរពកោតក្រែងដល់ទ្រង់ ដោយព្រោះអំណាចរបស់ទ្រង់។
២៣ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ស្ដេចបានហុចព្រះហស្តទៅលើកគេឡើង គឺជាសណ្ដាប់របស់ពួកសាសន៍លេមិន ទុកជាទីសម្គាល់មួយនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត ដែលជាទម្លាប់ពួកគេយកបានមកពីពួកសាសន៍នីហ្វៃ។
២៤ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលទ្រង់បានលើកអ្នកទីមួយពីដីហើយ មើលចុះ វាបានចាក់ស្ដេចចំបេះដូង ហើយទ្រង់ក៏ដួលទៅលើដី។
២៥ឥឡូវនេះ ពួកអ្នកបម្រើរបស់ស្ដេចបានរត់គេចចេញ ហើយពួកអ្នកបម្រើរបស់អាម៉ាលិកាយបានស្រែកឡើងថា ៖
២៦មើលចុះ ពួកអ្នកបម្រើរបស់ស្ដេចបានចាក់ទ្រង់ចំបេះដូង ហើយទ្រង់បានដួល ហើយពួកគេបានរត់គេចខ្លួន មើលចុះ ចូរមក ហើយមើលចុះ។
២៧ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អាម៉ាលិកាយបានបញ្ជាថា ពលទ័ពរបស់វាគួរតែដើរទៅមុខ ហើយមើលថា តើមានអ្វីបានកើតឡើងដល់ស្ដេច ហើយកាលពួកគេបានមកដល់កន្លែងនោះ ហើយបានឃើញស្ដេចដេកនៅក្នុងថ្លុកឈាមរបស់ទ្រង់ នោះអាម៉ាលិកាយធ្វើ ពុតជាខឹង ហើយបាននិយាយថា ៖ អស់អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ស្ដេច ចូរឲ្យគេចេញមក ហើយដេញតាមពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ចុះ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចបានស្លាប់។
២៨ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អស់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ស្ដេច កាលពួកគេបានឮពាក្យទាំងនេះហើយ ក៏ចេញមក ហើយបានដេញតាមពួកអ្នកបម្រើរបស់ស្ដេច។
២៩ឥឡូវនេះ កាលពួកអ្នកបម្រើរបស់ស្ដេចបានឃើញទ័ពមួយកងកំពុងដេញតាមខ្លួន នោះពួកគេភិតភ័យជាថ្មីទៀត ហើយបានរត់គេចខ្លួនចូលទៅក្នុងទីរហោស្ថាន ហើយបានឆ្លងទៅឯដែនដីសារ៉ាហិមឡា ហើយបានចូលរួបរួមនឹងកប្រជាជនអាំម៉ូន។
៣០ហើយកងទ័ពដែលដេញតាមពួកគេនោះ បានត្រឡប់មកវិញ កាលបានដេញតាមពួកគេដោយគ្មានបានលទ្ធផល ម្ល៉ោះហើយ អាម៉ាលិកាយ ដោយការបន្លំរបស់វា ក៏យកបានទឹកចិត្តរបស់ប្រជាជន។
៣១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា លុះដល់ស្អែកឡើង នោះវាបានចូលទៅក្នុងទីក្រុងនីហ្វៃជាមួយនឹងពលទ័ពរបស់វា ហើយបានគ្រប់គ្រងយកទីក្រុងទៅ។
៣២ហើយឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អគ្គមហេសីស្ដេច កាលព្រះនាងបានឮថា ស្ដេចត្រូវគេសម្លាប់ — ព្រោះអាម៉ាលិកាយបានចាត់ឲ្យសារទូតម្នាក់ទៅជួបនឹងអគ្គមហេសីស្ដេច ដើម្បីឲ្យដំណឹងដល់ព្រះនាងថា ស្ដេចត្រូវសុគត ដោយពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ ថាវាបានដេញតាមពួកគេដោយកងទ័ពរបស់វា ប៉ុន្តែគ្មានបានលទ្ធផលអ្វីឡើយ ហើយពួកគេបានរត់គេចខ្លួនទៅហើយ —
៣៣ហេតុដូច្នេះហើយ កាលអគ្គមហេសីស្ដេចបានទទួលសារនេះហើយ នោះព្រះនាងបានចាត់ឲ្យមនុស្សទៅជួបនឹងអាម៉ាលិកាយ ដោយមានព្រះទ័យចង់ឲ្យវាលើកលែងជីវិតឲ្យប្រជាជននៅទីក្រុងនេះ ហើយព្រះនាងក៏មានព្រះទ័យចង់ឲ្យវាមកគាល់ព្រះនាង ហើយព្រះនាងក៏មានព្រះទ័យចង់ឲ្យវានាំពួកសាក្សីមកជាមួយវាផង ដើម្បីធ្វើបន្ទាល់អំពីការសុគតរបស់ស្ដេច។
៣៤ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អាម៉ាលិកាយបាននាំអ្នកបម្រើដដែល ដែលបានសម្លាប់ស្ដេចនោះ និងអស់ទាំងពួកដែលនៅជាមួយនឹងវា ហើយបានចូលទៅគាល់អគ្គមហេសីស្ដេច ត្រង់កន្លែងដែលព្រះនាងអង្គុយ ហើយពួកគេទាំងអស់គ្នា បានធ្វើទីបន្ទាល់ដល់ ព្រះនាងថា ស្ដេចត្រូវសុគតដោយពួកអ្នកបម្រើផ្ទាល់របស់ទ្រង់ ហើយពួកគេក៏បានទូលដែរថា ៖ ពួកគេបានរត់គេចខ្លួន តើពុំមែនការណ៍នេះធ្វើបន្ទាល់ទាស់នឹងពួកគេទេឬ? ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានធ្វើឲ្យអគ្គមហេសីស្ដេចស្កប់ចិត្តអំពីការសុគតរបស់ស្ដេច។
៣៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អាម៉ាលិកាយបានស្វែងរកការប្រោសប្រណីពីអគ្គមហេសីស្ដេច ហើយបានយកព្រះនាងធ្វើជាភរិយាវា ម្ល៉ោះហើយ ដោយការវៀចបន្លំរបស់វា និងដោយជំនួយនៃពួកអ្នកបម្រើរបស់វា ដែលប្រកបដោយកលល្បិច វាយកបាននគរ មែនហើយ វាត្រូវបានទទួលស្គាល់ថាជាស្ដេចទូទៅអស់ទាំងដែនដី នៅក្នុងចំណោមអស់ទាំងប្រជាជននៃពួកលេមិន ដែលកមានរួមទាំងពួកសាសន៍លេមិន និងពួកសាសន៍លេមយួល និងពួកសាសន៍អ៊ីសម៉ាអែល និងអស់ទាំងពួកដែលបែកចេញពីពួកសាសន៍នីហ្វៃ ចាប់តាំងពីរជ្ជកាលនៃនីហ្វៃ រហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
៣៦ឥឡូវនេះ កពួកអ្នកដែលបែកចេញទាំងនេះ មានសេចក្ដីបង្គាប់ដូចគ្នា និងព័ត៌មានដូចគ្នានឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃ មែនហើយ ដោយត្រូវបានបង្គាប់ក្នុងខការចេះដឹងអំពីព្រះអម្ចាស់ដូចគ្នា ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែជាការចម្លែកមួយដែរ គឺបន្ទាប់ពីការបែកចេញរបស់គេមកមិនយូរប៉ុន្មានទេ នោះពួកគេបានក្លាយទៅជាមានចិត្តរឹងទទឹងខ្លាំងឡើង ហើយគគ្មានចិត្តនឹកស្ដាយ និងព្រៃផ្សៃ ទុច្ចរិត និងសាហាវ ច្រើនជាងពួកសាសន៍លេមិនទៅទៀត — ក្រេបជញ្ជក់នូវសណ្ដាប់ទាំងឡាយរបស់ពួកសាសន៍លេមិន ដែលនាំឲ្យមានការខ្ជិលច្រអូស និងអំពើអាសអាភាសគ្រប់យ៉ាង មែនហើយ គឺភ្លេចព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់គេទាំងស្រុង៕