ជំពូកទី ៤៩
ពួកលេមិនដែលឈ្លានពាននោះ មិនអាចយកទីក្រុងអាំម៉ូណៃហា និងណូអេដ៏មាំមួនបានទេ — អាម៉ាលិកាយជេរប្រទេចព្រះ ហើយស្បថថានឹងផឹកឈាមមរ៉ូណៃ — ហេលេមិន និងបងប្អូនលោក បន្តការចម្រើនកម្លាំងដល់សាសនាចក្រ។ ប្រមាណជាឆ្នាំ ៧២ ម.គ.ស.។
១ហើយឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា នៅខែទីដប់មួយក្នុងឆ្នាំទីដប់ប្រាំបួន ទៅថ្ងៃទីដប់នៃខែនោះ នោះពលទ័ពសាសន៍លេមិនត្រូវគេឃើញដើរឆ្ពោះទៅដែនដីអាំម៉ូណៃហា។
២ហើយមើលចុះ ទីក្រុងនេះត្រូវបានស្ថាបនាឡើងវិញ ហើយមរ៉ូណៃបានដាក់ទ័ពមួយកង នៅតាមព្រំប្រទល់ទាំងឡាយនៃទីក្រុង ហើយពួកគេបានពូនដីជុំវិញ ដើម្បីបាំងពួកគេកុំឲ្យត្រូវព្រួញ និងក្រួសរបស់ពួកលេមិន ត្បិតមើលចុះ ពួកគេប្រយុទ្ធដោយប្រើគ្រួស និងព្រួញ។
៣មើលចុះ ខ្ញុំបានប្រាប់ថា ទីក្រុងកអាំម៉ូណៃហាត្រូវបានស្ថាបនាឡើងវិញ។ ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នកថា មែនហើយ គឺវាត្រូវបានស្ថាបនាឡើងវិញតាមកន្លែងខ្លះ ហើយពីព្រោះពួកលេមិនបានបំផ្លាញវាម្ដង ដោយព្រោះសេចក្ដីទុច្ចរិតរបស់ប្រជាជន នោះពួកគេបានសន្និដ្ឋានថា វាជាទិសដៅដ៏ងាយសម្រាប់ពួកគេម្ដងទៀត។
៤ប៉ុន្តែមើលចុះ ពួកគេខកចិត្តជាខ្លាំង ត្បិតមើលចុះ ពួកនីហ្វៃបានជីកធ្វើជាភ្លឺដីមួយជុំវិញពួកគេយ៉ាងខ្ពស់ រហូតដល់ពួកលេមិនមិនអាចបាញ់ក្រួស និងព្រួញទៅលើពួកគេ ដើម្បីវាអាចមានប្រសិទ្ធិភាពបានសោះ ហើយពួកគេក៏មិនអាចវាយលុកចូលទៅលើពួកគេបានដែរ លើកលែងតែតាមផ្លូវចូលរបស់គេប៉ុណ្ណោះ។
៥ឥឡូវនេះ នៅពេលនេះ ពួកមេទ័ពឯកនៃសាសន៍លេមិន មានការភ្ញាក់ផ្អើលហួសប្រមាណ ដោយព្រោះប្រាជ្ញារបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃក្នុងការរៀបចំទីកន្លែងសន្តិសុខទាំងឡាយរបស់ពួកគេ។
៦ឥឡូវនេះ មេដឹកនាំទាំងឡាយរបស់សាសន៍លេមិន បានសន្និដ្ឋានថា ដោយព្រោះពួកគេមានចំនួនច្រើនលើសលប់ មែនហើយ ពួកគេបានសន្និដ្ឋានថា ពួកគេនឹងមានប្រៀបក្នុងការវាយប្រហារពួកគេ ដូចដែលពួកគេធ្លាប់បានធ្វើមក មែនហើយ ហើយពួកគេក៏បានប្រុងប្រៀបខ្លួនដែរ ឲ្យមានខែលទាំងឡាយ និងប្រដាប់បាំងទ្រូងទាំងឡាយ ហើយពួកគេក៏បានរៀបចំខ្លួននូវសំលៀកបំពាក់ ដែលធ្វើពីស្បែកដែរ មែនហើយ សំលៀកបំពាក់ដ៏ក្រាស់មាំ ដើម្បីបិទបាំងភាពអាក្រាតរបស់ពួកគេ។
៧ហើយដោយបានរៀបចំដូច្នេះ ពួកគេបានសន្និដ្ឋានថា គេនឹងយកឈ្នះយ៉ាងងាយ ហើយដាក់បងប្អូនគេឲ្យនៅក្រោមនឹមនៃសេវកភាព ឬសម្លាប់ និងកាប់សម្លាប់ពួកគេរង្គាលតាមចិត្តរបស់ពួកគេ។
៨ប៉ុន្តែមើលចុះ ពួកគេបានភ្ញាក់ផ្អើលហួសប្រមាណ ពួកគេបានកប្រុងប្រៀបខ្លួនចាំពួកគេ តាមរបៀបមួយ ដែលមិនធ្លាប់បានស្គាល់ក្នុងចំណោមកូនចៅរបស់លីហៃឡើយ។ ឥឡូវនេះ ពួកគេបានប្រុងប្រៀបខ្លួនចាំពួកសាសន៍លេមិន ដើម្បីច្បាំងតាមរបៀបនៃសេចក្ដីបង្គាប់ទាំងឡាយរបស់មរ៉ូណៃ។
៩ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកសាសន៍លេមិន ឬពួកសាសន៍អាម៉ាលិកាយបានភ្ញាក់ផ្អើលជាអតិបរមាចំពោះរបៀបរៀបចំធ្វើសង្គ្រាមរបស់ពួកគេនេះ។
១០ឥឡូវនេះ បើសិនជាស្ដេចអាម៉ាលិកាយបានចុះមកពីកដែនដីនីហ្វៃ នៅខាងមុខកងទ័ពរបស់ទ្រង់ ប្រហែលជាទ្រង់បានបញ្ជាឲ្យពួកលេមិនវាយប្រហារពួកនីហ្វៃ នៅឯទីក្រុងអាំម៉ូណៃហាទៅហើយ ត្បិតមើលចុះ ទ្រង់មិនគិតដល់ឈាមរបស់ប្រជាជនទ្រង់ឡើយ។
១១ប៉ុន្តែមើលចុះ អាម៉ាលិកាយមិនបានចុះមកច្បាំងផ្ទាល់ខ្លួនទេ។ ហើយមើលចុះ ពួកមេទ័ពឯករបស់ទ្រង់ ពុំហ៊ានវាយប្រហារពួកនីហ្វៃនៅទីក្រុងអាំម៉ូណៃហាទេ ត្បិតមរ៉ូណៃបានជួសជុលការអភិបាលកិច្ចការនៅក្នុងចំណោមពួកសាសន៍នីហ្វៃ ដរាបដល់ពួកសាសន៍លេមិនខកចិត្ត នៅក្នុងទីតាំងទាំងឡាយរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេមិនអាចវាយលុកមកលើពួកគេបានឡើយ។
១២ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកគេក៏ដកថយទៅក្នុងទីរហោស្ថានវិញ ហើយយកជំរំរបស់គេ ដើរឆ្ពោះទៅដែនដីណូអេ ដោយសន្និដ្ឋានថា នោះគឺជាទីកន្លែងដ៏ល្អបន្ទាប់ សម្រាប់ពួកគេវាយលុកចូលទៅលើពួកនីហ្វៃបាន។
១៣ព្រោះពួកគេពុំដឹងថា មរ៉ូណៃបានពង្រឹង ឬបានកស្ថាបនាបន្ទាយសន្តិសុខទាំងឡាយ សម្រាប់ទីក្រុងនីមួយៗ ដែលនៅក្នុងដែនដីជុំវិញទាំងអស់ទេ ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកគេបានដើរឆ្ពោះទៅឯដែនដីណូអេ ដោយមានការប្ដេជ្ញាយ៉ាងមុតមាំមួយ មែនហើយ ពួកមេទ័ពឯក របស់គេបានចេញមក ហើយស្បថថា ពួកគេនឹងបំផ្លាញប្រជាជននៅទីក្រុងនោះឲ្យបាន។
១៤ប៉ុន្តែមើលចុះ ជាការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ពួកគេវិញ ឯទីក្រុងណូអេ ដែលធ្លាប់ជាកន្លែងមួយដ៏ខ្សោយ ឥឡូវនេះ មកពីមធ្យោបាយទាំងឡាយរបស់មរ៉ូណៃបានក្លាយទៅជាមាំទាំ មែនហើយ មាំទាំជាងទីក្រុងអាំម៉ូណៃហាទៅទៀត។
១៥ហើយឥឡូវនេះ មើលចុះ នេះគឺជាប្រាជ្ញារបស់មរ៉ូណៃ ព្រោះលោកបានសន្និដ្ឋានថា ពួកគេនឹងភិតភ័យនៅឯទីក្រុងអាំម៉ូណៃហា ហើយដោយសារទីក្រុងណូអេ ធ្លាប់ជាកន្លែងដ៏ខ្សោយបំផុតនៃដែនដី ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកគេនឹងទៅទីនោះ ដើម្បីច្បាំង ហើយនេះគឺ ស្របតាមបំណងរបស់លោក។
១៦ហើយមើលចុះ មរ៉ូណៃបានតែងតាំងលីហៃ ឲ្យធ្វើជាមេទ័ពឯកលើទ័ពនៃទីក្រុងនោះ ហើយនោះគឺជាលីហៃកដដែល ដែលបានប្រយុទ្ធជាមួយនឹងពួកលេមិននៅក្នុងច្រកភ្នំ នៅខាងកើតទន្លេស៊ីដូន។
១៧ហើយឥឡូវនេះ មើលចុះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលពួកលេមិនបានដឹងថា លីហៃបញ្ជាការនៅទីក្រុងនោះ ពួកគេក៏ខកចិត្តជាថ្មីទៀត ព្រោះពួកគេខ្លាចលីហៃជាខ្លាំង ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែពួកមេទ័ពឯករបស់គេបានស្បថ ដោយពាក្យសម្បថមួយ ថានឹងវាយប្រហារទីក្រុងនោះ ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកគេបាននាំពលទ័ពគេទៅ។
១៨ឥឡូវនេះ មើលចុះ ពួកលេមិនមិនអាចចូលទៅក្នុងបន្ទាយសន្តិសុខទាំងឡាយរបស់ពួកគេ ដោយផ្លូវណាផ្សេងក្រៅពីតាមទ្វារចូលបានឡើយ មកពីកម្ពស់នៃភ្លឺដែលបានពូនឡើង និងជម្រៅនៃរណ្ដៅដែលត្រូវបានជីកជុំវិញ លើកលែងតែត្រង់ទ្វារចូលប៉ុណ្ណោះ។
១៩ម្ល៉ោះហើយ ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានរៀបចំ ដើម្បីបំផ្លាញអស់ជនណា ដែលបម្រុងឡើងចូលទៅក្នុងបន្ទាយដោយផ្លូវណាផ្សេងៗ ដោយបាញ់ក្រួស និងព្រួញទៅលើពួកគេ។
២០ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានរៀបចំ មែនហើយ នូវមនុស្សដ៏ខ្លាំងពូកែរបស់គេមួយកង ដោយមានដាវរបស់គេ និងខ្សែដង្ហក់របស់គេ ដើម្បីវាយរំលំអស់ជនណា ដែលនឹងបម្រុងចូលទៅក្នុងទីសន្តិសុខរបស់គេ តាមទ្វារចូលរបស់គេ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានរៀបចំការពារខ្លួនពីពួកលេមិន។
២១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកមេទ័ពសាសន៍លេមិន បាននាំពលទ័ពរបស់ខ្លួន មកខាងមុខទ្វារចូល ហើយបានចាប់ផ្ដើមប្រយុទ្ធនឹងពួកនីហ្វៃ ដើម្បីចូលទៅក្នុងកន្លែងសន្តិសុខរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែមើលចុះ ពួកគេត្រូវរុញច្រានថយក្រោយ ម្ដងហើយម្ដងទៀត ដរាបដល់ពួកគេត្រូវស្លាប់ ដោយការកាប់សម្លាប់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។
២២ឥឡូវនេះ កាលពួកគេបានឃើញថា ពួកគេមិនអាចយកឈ្នះដោយកម្លាំងទៅលើពួកសាសន៍នីហ្វៃនៅតាមទ្វារចូលបានទេ ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមជីកទម្លុះភ្លឺដីទាំងឡាយរបស់ពួកគេ ដើម្បីគេអាចធ្វើបានចន្លោះមួយឲ្យពលទ័ពរបស់គេចូល ដើម្បីពួកគេអាចមានប្រៀបស្មើគ្នាដើម្បីប្រយុទ្ធ ប៉ុន្តែមើលចុះ ក្នុងការប៉ុនប៉ងទាំងនេះ ពួកគេត្រូវកៀរទម្លាក់ដោយក្រួស និងព្រួញទាំងឡាយ ដែលបាញ់មកលើពួកគេ ហើយជាជាងការទាញភ្លឺដីទាំងនោះចុះបំពេញរណ្ដៅទាំងឡាយ វាត្រូវបំពេញមួយកម្រិត ដោយសាកសពរបស់គេ និងទ័ពទាំងឡាយរបស់គេដែលត្រូវរបួស។
២៣ម្ល៉ោះហើយ ពួកសាសន៍នីហ្វៃមានអំណាចទាំងស្រុងទៅលើពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់គេ ម្ល៉ោះហើយ ពួកសាសន៍លេមិនបានខិតខំបំផ្លាញពួកសាសន៍នីហ្វៃ រហូតដល់ពួកមេទ័ពឯករបស់គេត្រូវស្លាប់អស់ មែនហើយ ហើយពួកលេមិនជាងមួយពាន់នាក់ត្រូវស្លាប់ តែផ្ទុយទៅវិញ ពុំមានសាសន៍នីហ្វៃណាម្នាក់ត្រូវស្លាប់ឡើយ។
២៤មានប្រហែលហាសិបនាក់ត្រូវរបួស ដោយត្រូវនឹងព្រួញទាំងឡាយរបស់ពួកលេមិន តាមចន្លោះចេញចូល ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវបានបាំងដោយខែលទាំងឡាយរបស់គេ និងប្រដាប់បាំងទ្រូងទាំងឡាយរបស់គេ និងមួកក្បាលទាំងឡាយរបស់គេ ដរាបដល់មានរបួសភាគច្រើន នៅលើជើងរបស់គេ រីឯរបួសជាច្រើននោះមានទម្ងន់ធ្ងន់ណាស់។
២៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលពួកលេមិនបានឃើញថា ពួកមេទ័ពឯករបស់គេទាំងអស់ត្រូវស្លាប់ នោះពួកគេក៏រត់គេចចូលទៅក្នុងទីរហោស្ថាន។ ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេបានត្រឡប់ទៅឯដែនដីនីហ្វៃវិញ ដើម្បីឲ្យដំណឹងដល់ស្ដេចរបស់គេ គឺអាម៉ាលិកាយ ដែលមានដើមកំណើតជាសាសន៍នីហ្វៃ អំពីការបរាជ័យដ៏ធំរបស់ពួកគេ។
២៦ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ទ្រង់បានខឹងនឹងទ័ពរបស់ទ្រង់ជាខ្លាំង ពីព្រោះទ្រង់ពុំបានសម្រេចបំណងរបស់ខ្លួនទៅលើពួកសាសន៍នីហ្វៃសោះ ទ្រង់ពុំបានដាក់ពួកគេឲ្យនៅក្រោមនឹមនៃសេវកភាពឡើយ។
២៧មែនហើយ ទ្រង់ខឹងជាអតិបរមា ហើយទ្រង់កបានជេរប្រទេចព្រះ និងមរ៉ូណៃផង ដោយស្បថនឹងខពាក្យសម្បថមួយថា ទ្រង់នឹងផឹកឈាមរបស់លោក ហើយនេះក៏ពីព្រោះមរ៉ូណៃបានកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះ ក្នុងការរៀបចំសម្រាប់សន្តិសុខរបស់ប្រជាជន របស់លោក។
២៨ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ផ្ទុយទៅវិញ ប្រជាជននីហ្វៃបានអរកព្រះគុណដល់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់គេ ដោយសារព្រះចេស្ដាដ៏ឥតប្រៀបផ្ទឹមបានក្នុងការដោះលែងពួកគេឲ្យរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃនៃពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់គេ។
២៩ម្ល៉ោះហើយ ក៏ចប់ឆ្នាំទីដប់ប្រាំបួនក្នុងរជ្ជកាលនៃពួកចៅក្រមទៅលើប្រជាជននីហ្វៃ។
៣០មែនហើយ ហើយមានសេចក្ដីសុខសាន្តតរៀងមកនៅក្នុងចំណោមពួកគេ ហើយមានការចម្រើនខាងសាសនាចក្រជាអតិបរមា ដោយសារការយកចិត្តទុកដាក់ និងការព្យាយាមរបស់គេ ដែលពួកគេមានចំពោះព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ដែលត្រូវបានប្រកាសដល់គេ ដោយហេលេមិន និងស៊ិបឡុន និងកូរីអានតុន និងអាំម៉ូន និងបងប្អូនរបស់លោក មែនហើយ និងដោយអស់ពួកអ្នកដែលត្រូវបានតែងតាំងឡើងដោយរបៀបកដ៏បរិសុទ្ធនៃព្រះ ដោយបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកចំពោះការប្រែចិត្ត ហើយត្រូវបានចាត់ឲ្យទៅផ្សាយនៅក្នុងចំណោមប្រជាជន៕