ជំពូកទី ៦១
ពេហូរ៉ានប្រាប់មរ៉ូណៃអំពីការបះបោរ និងការរឹងទទឹងទាស់នឹងរដ្ឋាភិបាល — ពួកនិយមស្ដេចយកក្រុងសារ៉ាហិមឡា ហើយចងសម្ព័ន្ធមិត្តជាមួយនឹងពួកសាសន៍លេមិន — ពេហូរ៉ានសូមជំនួយយោធាមកប្រឆាំងនឹងពួកបះបោរ។ ប្រមាណជាឆ្នាំ ៦២ ម.គ.ស.។
១មើលចុះ ឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីមរ៉ូណៃបានផ្ញើសំបុត្ររបស់លោកទៅលោកមេអភិបាល នោះលោកក៏បានទទួលសំបុត្រមួយច្បាប់ពីកពេហូរ៉ាន ជាមេអភិបាល។ ហើយនេះគឺជាពាក្យដែលលោកបានទទួលថា ៖
២ខ្ញុំ ពេហូរ៉ាន ជាមេអភិបាលនៃដែនដីនេះ ផ្ញើពាក្យទាំងនេះមកមរ៉ូណៃ ជាមេទ័ពឯកលើកងទ័ព។ មើលចុះ ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នក គឺមរ៉ូណៃថា ខ្ញុំពុំមានសេចក្ដីអំណរនៅក្នុងសេចក្ដីទុក្ខវេទនាដ៏ធំទាំងឡាយរបស់អ្នកទេ មែនហើយ វាធ្វើឲ្យមានកទុក្ខដល់ព្រលឹងខ្ញុំវិញ។
៣ប៉ុន្តែមើលចុះ មានពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីអំណរក្នុងសេចក្ដីទុក្ខវេទនាទាំងឡាយរបស់អ្នក មែនហើយ ដរាបដល់ធ្វើឲ្យពួកគេបះបោរទាស់នឹងខ្ញុំ និងប្រជាជនរបស់ខ្ញុំទាំងនោះផង ដែលជាកពួកសេរី មែនហើយ ហើយពួកអ្នកដែលបានបះបោរនោះមានគ្នាច្រើនដ៏លើសលប់។
៤ហើយគឺពួកអ្នកដែលបានខិតខំដណ្ដើមយកវេទិកាជំនុំជំរះពីខ្ញុំនោះ ដែលបានបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីទុច្ចរិតដ៏ធំនេះ ព្រោះពួកគេបានប្រើពាក្យបញ្ជោរដ៏ធំ ហើយពួកគេបានបញ្ឆោតចិត្តមនុស្សជាច្រើន ដែលជាមូលហេតុនៃសេចក្ដីទុក្ខវេទនាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ នៅក្នុងចំណោមពួកយើង ពួកគេបានឃាត់ទុកស្បៀងរបស់យើង ហើយបានគំរាមកំហែងពួកសេរីរបស់យើង ដែលធ្វើឲ្យពួកគេពុំហ៊ានទៅរកអ្នកឡើយ។
៥ហើយមើលចុះ ពួកគេបានរុញច្រានខ្ញុំចេញពីគេ ហើយខ្ញុំបានរត់ទៅឯដែនដីគេឌាន ជាមួយនឹងទ័ពទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំមានលទ្ធភាពអាចយកទៅបាន។
៦ហើយមើលចុះ ខ្ញុំបានផ្ញើសេចក្ដីប្រកាសមួយ ទូទៅក្នុងភូមិនៃដែនដីនេះ ហើយមើលចុះ ពួកគេបានប្រមូលគ្នាមកជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីកាន់អាវុធការពារប្រទេសរបស់គេ និងកសេរីភាពរបស់គេ ហើយដើម្បីសងសឹកដល់ការខុសឆ្គងដែលមានមកលើពួកយើង។
៧ហើយពួកគេបានមករកយើងជាច្រើន ដរាបដល់ពួកអ្នកដែលបានបះបោរទាស់នឹងយើង ត្រូវនៅក្នុងស្ថានភាពទល់នឹងការជម្នះ មែនហើយ ដរាបដល់ពួកគេខ្លាចយើង ហើយមិនហ៊ានមកច្បាំងតតាំងនឹងយើងទេ។
៨ពួកគេយកបានដែនដី ឬទីក្រុងសារ៉ាហិមឡា ពួកគេបានតែងតាំងស្ដេចមួយលើពួកគេ ហើយទ្រង់បានសរសេរសំបុត្រទៅស្ដេចនៃពួកសាសន៍លេមិន នៅក្នុងនោះ ទ្រង់បានចូលសម្ព័ន្ធមិត្តជាមួយនឹងទ្រង់នៅក្នុងសម្ព័ន្ធមិត្តនេះ ទ្រង់បានសុខចិត្តថែរក្សាទីក្រុង សារ៉ាហិមឡា ឯការថែរក្សានេះទ្រង់បានសន្និដ្ឋានថា នឹងផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យពួកលេមិនវាយយកដែនដីដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មានឲ្យបាន ហើយទ្រង់នឹងត្រូវបានតាំងឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើប្រជាជននេះ កាលណាពួកគេនឹងត្រូវត្រួតត្រាក្រោមពួកសាសន៍លេមិន។
៩ហើយឥឡូវនេះ នៅក្នុងសំបុត្ររបស់អ្នក អ្នកបានរិះគន់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែវាមិនជាអ្វីទេ ខ្ញុំមិនខឹងទេ ប៉ុន្តែអររីករាយនឹងចិត្តខ្ពង់ខ្ពស់របស់អ្នក។ ខ្ញុំ ពេហូរ៉ាន ពុំស្វែងរកអំណាចទេ គ្រាន់តែចង់រក្សាវេទិកាជំនុំជំរះរបស់ខ្ញុំទុកប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីខ្ញុំអាចរក្សាសិទ្ធិទាំងឡាយ និងឥស្សរភាពរបស់ប្រជាជនខ្ញុំ។ ព្រលឹងខ្ញុំឈររឹងប៉ឹងនៅក្នុងឥស្សរភាពនោះ នៅក្នុងនោះ ព្រះទ្រង់បានធ្វើឲ្យយើងរាល់គ្នាមានកសេរី។
១០ហើយឥឡូវនេះ មើលចុះ យើងនឹងតទល់នឹងសេចក្ដីទុច្ចរិត រហូតដល់ទៅការខ្ចាយឈាម។ យើងមិនកំចាយឈាមពួកសាសន៍លេមិនទេ បើសិនជាពួកគេនៅក្នុងដែនដីគេផ្ទាល់។
១១យើងមិនកំចាយឈាមបងប្អូនយើងទេ បើសិនជាពួកគេមិនបះបោរឡើង ហើយកាន់ដាវប្រឆាំងនឹងយើង។
១២យើងនឹងដាក់ខ្លួនយើង ក្រោមនឹមនៃសេវកភាព ប្រសិនបើការណ៍នេះតម្រូវដោយសេចក្ដីយុត្តិធម៌នៃព្រះ ឬប្រសិនបើទ្រង់បញ្ជាឲ្យយើងធ្វើយ៉ាងនេះ។
១៣ប៉ុន្តែមើលចុះ ទ្រង់មិនបានបញ្ជាយើងថា យើងត្រូវចំណុះខ្លួនទៅឲ្យពួកខ្មាំងសត្រូវយើងទេ ប៉ុន្តែថា យើងត្រូវដាក់កទីទុកចិត្តរបស់យើងទៅលើទ្រង់ ហើយទ្រង់នឹងដោះលែងពួកយើងឲ្យរួច។
១៤ហេតុដូច្នេះហើយ មរ៉ូណៃ បងជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ ចូរយើងតទល់នឹងសេចក្ដីអាក្រក់ រីឯសេចក្ដីអាក្រក់ណាដែលយើងមិនអាចតទល់បានដោយពាក្យសម្ដីរបស់យើង មែនហើយ ដូចជាការបះបោរ និងការបែកចេញទាំងឡាយ នោះចូរយើងកតទល់នឹងវាដោយដាវរបស់យើងវិញ ដើម្បីយើងអាចរក្សាសេរីភាពរបស់យើងទុក ដើម្បីយើងអាចបានអររីករាយ នៅក្នុងឯកសិទ្ធដ៏ធំ នៃសាសនាចក្ររបស់យើង និងក្នុងឧត្ដមគតិនៃព្រះដ៏ប្រោសលោះរបស់យើង និងព្រះរបស់យើង។
១៥ហេតុដូច្នេះហើយ ចូរមករកខ្ញុំជាប្រញាប់ជាមួយនឹងទ័ពរបស់អ្នកបន្តិចបន្តួច ហើយទុកចំនួនដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាន ឲ្យនៅក្រោមបង្គាប់របស់លីហៃ និងទីអានគុមចុះ ចូរឲ្យពួកគេនូវអំណាចដើម្បីធ្វើបញ្ជាចម្បាំងនៅក្នុងភូមិនៃដែនដីនោះ ស្របតាមកព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ដែលជានិស្ស័យនៃសេរីភាពផង គឺនៅក្នុងពួកគេ។
១៦មើលចុះ ខ្ញុំបានបញ្ជូនស្បៀងខ្លះទៅឲ្យគេ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេវិនាសបង់ រហូតដល់អ្នកអាចមករកខ្ញុំ។
១៧ចូរប្រមូលកងកម្លាំងដែលអ្នកអាចធ្វើបាន នៅពេលអ្នកធ្វើដំណើរមកទីនេះ ហើយយើងនឹងប្រញាប់ទៅប្រឆាំងនឹងពួកដែលបែកចេញនោះ នៅក្នុងកម្លាំងនៃព្រះរបស់យើង ស្របតាមសេចក្ដីជំនឿដែលនៅក្នុងយើង។
១៨ហើយយើងនឹងយកទីក្រុងសារ៉ាហិមឡា ដើម្បីយើងអាចបានស្បៀងអាហារបន្ថែម ផ្ញើទៅឲ្យលីហៃ និងទីអានគុម មែនហើយ ពួកយើងនឹងចេញទៅប្រឆាំងនឹងពួកគេនៅក្នុងកម្លាំងនៃព្រះអម្ចាស់ ហើយយើងនឹងបញ្ចប់សេចក្ដីទុច្ចរិតដ៏ធំនេះឲ្យបាន។
១៩ហើយឥឡូវនេះ មរ៉ូណៃ ខ្ញុំមានសេចក្ដីអំណរនៅក្នុងការទទួលសំបុត្ររបស់អ្នក ព្រោះខ្ញុំបារម្ភមិនដឹងជាត្រូវធ្វើអ្វី មិនដឹងថា តើវាត្រឹមត្រូវឬទេ បើយើងទៅវាយតទល់នឹងបងប្អូនយើង។
២០ប៉ុន្តែអ្នកបាននិយាយថា លើកលែងតែពួកគេប្រែចិត្ត បើពុំនោះសោតទេ នោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានបញ្ជាឲ្យអ្នកទៅវាយតទល់នឹងពួកគេហើយ។
២១ចូរឲ្យឃើញថា អ្នកជួយចម្រើនកកម្លាំងដល់លីហៃ និងទីអានគុមនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ចុះ ចូរប្រាប់ពួកគេកុំឲ្យខ្លាចឡើយ ព្រោះព្រះទ្រង់នឹងដោះលែងពួកគេឲ្យរួច មែនហើយ និងអស់អ្នកណាដែលឈររឹងប៉ឹងនៅក្នុងឥស្សរភាពផង ដោយសារនោះ ព្រះទ្រង់បានធ្វើឲ្យពួកគេមានសេរី។ ហើយឥឡូវនេះ ខ្ញុំសូមបញ្ចប់សំបុត្ររបស់ខ្ញុំទៅកាន់មរ៉ូណៃ ជាបងដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ សិនហើយ៕