1 Evet, hatta İşaya şöyle demiyor mu: Haberimize kim inandı ve Rab’bin kolu kime gösterildi?

2 Çünkü O’nun önünde körpe bir fidan gibi ve kurak topraktan çıkan bir kök gibi büyüyecek; onun ne biçimi, ne de güzelliği var; ve gösterişi de yok ki, kendisine bakınca gönlümüz onu istesin.

3 Hor görüldü ve insanlar tarafından kabul edilmedi; acıları tanımış, dertlerin adamı; ve ondan yüzlerimizi saklıyormuşuz gibi hor görüldü ve biz O’nu saymadık.

4 Elbette bizim acılarımızı O taşıdı ve dertlerimizi O yüklendi; yine de biz O’nun cezaya uğradığını, Tanrı tarafından vurulduğunu ve eziyete uğratıldığını sandık.

5 Fakat günahlarımızdan ötürü O yaralandı; kötülüklerimizden ötürü O ezildi; huzurumuz için olan ceza O’nun üzerine indi; ve O’nun kamçı yaralarıyla biz şifa bulduk.

6 Hepimiz koyunlar gibi yolu şaşırdık; her birimiz kendi yoluna döndü; ve Rab, hepimizin kötülüklerini O’nun üzerine koydu.

7 Ona kötü muamele ettiler; acılar çektirdiler, yine de ağzını açmadı; boğazlanmaya götürülen bir kuzu gibi ve kırkıcılarının önünde dilsiz duran bir koyun gibi ağzını açmadı.

8 Hapishaneden alınıp yargılanmadan götürüldü; ve onun soyunu kim duyuracak? Çünkü O diriler diyarından kesilip alındı; halkımın günahları yüzünden vuruldu.

9 Ve hiç kötülük yapmadığı ve ağzında hiç hile bulunmadığı halde, mezarını kötülerin yanında yaptılar; ve ölümünde zenginlerle beraberdi.

10 Yine de onu ezmek Rab’be hoş göründü; O’nu eleme düşürdü; O’nun canını günaha kurban olarak sunacağın zaman, O kendi soyunu görecek, ömrünün günlerini uzatacak ve Rab’bin muradı onun elinde ileri gidecek.

11 Ruhunun çektiği acıları görecek ve memnun olacak; doğru hizmetkârım birçoklarını kendi bilgisiyle temize çıkaracak; çünkü onların kötülüklerini kendisi yüklenecek.

12 Bu yüzden büyüklerle beraber ona pay vereceğim ve ganimeti güçlülerle bölüşecek; çünkü canını ölüme döktü ve günahkârlarla sayıldı; ve çoğunun günahını O taşıdı ve günahkârlar için aracı oldu.