1 Og nú, þegar Benjamín konungur hafði lokið að tala til þjóðarinnar, taldi hann ráðlegast að skrá ^anöfn allra, sem gjört höfðu sáttmála við Guð um að halda boðorð hans.

2 Og svo bar við, að hver einasta sál, að smábörnum undanskildum, hafði gjört sáttmálann og tekið á sig nafn Krists.

3 Og enn bar svo við, að þegar Benjamín konungur hafði lokið öllu þessu, hafði vígt son sinn ^aMósía til stjórnanda og konungs yfir þjóð sinni og falið honum alla umsjón ríkisins, ^bútnefnt presta til að ^ckenna fólkinu, svo að það gæti þar með heyrt og þekkt boðorð Guðs og haft í minnum ^deiðinn, sem það sór, sendi hann mannfjöldann burtu, og allir sneru aftur til eigin híbýla, hver og einn með fjölskyldu sinni.

4 Og ^aMósía tók við völdum í stað föður síns. Og hann tók við stjórn á þrítugasta aldursári sínu, og þá voru liðin samtals um fjögur hundruð sjötíu og sex ár, frá ^bþví að Lehí yfirgaf Jerúsalem.

5 Og Benjamín konungur lifði enn í þrjú ár, en þá dó hann.

6 Og svo bar við, að Mósía konungur gekk á vegum Drottins og virti ákvæði hans og reglur og hélt að öllu leyti þau boð, sem hann gaf honum.

7 Og Mósía konungur lét þegna sína yrkja jörðina. Og sjálfur yrkti hann jörðina til að verða ^aekki þegnum sínum til byrði og fór í einu og öllu að dæmi föður síns. Og enginn ágreiningur kom upp meðal þegna hans um þriggja ára bil.