1 Ary ankehitriny, i Benjamina mpanjaka dia nihevitra fa mety, rehefa avy namarana ny lahateniny tamin’ny vahoaka izy, ny ^ahandraisany ny anaran’ireo izay efa nanao fanekempihavanana tamin’ Andriamanitra mba hitandrina ny didiny.

2 Ary ny zava-nitranga dia tsy nisy na dia olona iray aza, afa-tsy ireo ankizy madinika, ka tsy nanao fanekempihavanana sy tsy nitondra teo aminy ny anaran’i Kristy.

3 Ary koa ny zava-nitranga, rehefa avy namarana izany zavatra rehetra izany i Benjamina mpanjaka sy efa nanokana an’i ^aMôzià zanany lahy ho mpanapaka sy mpanjaka eo amin’ny vahoaka ary efa nanolotra azy ny fiadidiana rehetra momba ny fanjakana, ary koa efa ^bnanendry mpisorona ^dhampianatra ny olona, fa amin’izany no hahazoany mandre sy mahalala ny didin’ Andriamanitra sy hanaitra azy ho amin’ny fahatsiarovana ny ^efianianana izay efa nataony, dia noravany ny valalabemandry, ary ny tsirairay dia samy niverina tany amin’ny isam-pianakaviany sy ny isan-tokantranony avy.

4 Ary nanomboka nanjaka teo amin’ny toeran-drainy i ^aMôzià. Ary izy dia nanomboka nanjaka teo amin’ny fahatelopolon’ny taonany, koa raha ny fitambarany rehetra dia enina amby fitopolo sy efajato taona taorian’ny ^bfotoana izay nandaozan’i Lehia an’i Jerosalema.

5 Ary niaina telo taona i Benjamina mpanjaka dia nodimandry.

6 Ary ny zava-nitranga dia nandeha tamin’ny lalan’ny Tompo i Môzià mpanjaka, ary nohajainy ny fitsipiny sy ny satany ary notandremany ny didiny tamin’ny zava-drehetra izay nandidiany azy.

7 Ary nasain’i Môzià mpanjaka niasa ny tany ny vahoakany. Ary ny tenany mihitsy koa dia niasa ny tany mba ^atsy hahatonga azy ho enta-mavesatra ho an’ny olony, ka hahazoany manao araka izay efa nataon-drainy amin’ny zava-drehetra. Ary tsy nisy fifandirana teo anivon’ny vahoakany rehetra nandritra ny telo taona.