พระคัมภีร์
หลักคำสอนและพันธสัญญา 112


ภาค ๑๑๒

การเปิดเผยที่ประทานผ่านโจเซฟ สมิธ ศาสดาพยากรณ์ถึงโธมัส บี. มาร์ช, ที่เคิร์ทแลนด์, รัฐโอไฮโอ, วันที่ ๒๓ กรกฎาคม ค.ศ. ๑๘๓๗ (History of the Church, 2:499–501). การเปิดเผยครั้งนี้มีพระคำของพระเจ้าถึงโธมัส บี. มาร์ช เกี่ยวกับอัครสาวกสิบสองของพระเมษโปดก. ท่านศาสดาพยากรณ์บันทึกว่าได้รับการเปิดเผยนี้ในวันที่สั่งสอนพระกิตติคุณเป็นครั้งแรกในประเทศอังกฤษ. เวลานั้น โธมัส บี. มาร์ช เป็นประธานโควรัมอัครสาวกสิบสอง.

๑–๑๐, อัครสาวกสิบสองต้องประกาศพระกิตติคุณและเปล่งเสียงเตือนประชาชาติและผู้คนทั้งปวง; ๑๑–๑๕, ท่านเหล่านั้นต้องแบกกางเขนของพวกท่าน, ตามพระเยซู, และเลี้ยงแกะของพระองค์; ๑๖–๒๐, คนเหล่านั้นที่รับฝ่ายประธานสูงสุดย่อมรับพระเจ้า; ๒๑–๒๙, ความมืดปกคลุมแผ่นดินโลก, และคนเหล่านั้นผู้ที่เชื่อและรับบัพติศมาเท่านั้นจะได้รับการช่วยให้รอด; ๓๐–๓๔, ฝ่ายประธานสูงสุดและอัครสาวกสิบสองถือกุญแจทั้งหลายของสมัยการประทานความสมบูรณ์แห่งเวลา.

ตามจริงแล้ว พระเจ้าตรัสดังนี้กับเจ้า ผู้รับใช้ของเรา โธมัส : เราได้ยินคำสวดอ้อนวอนของเจ้า; และทานของเจ้าขึ้นมาเป็นอนุสรณ์ต่อหน้าเรา, แทนคนเหล่านั้น, พี่น้องของเจ้า, ผู้ที่ได้รับเลือกให้แสดงประจักษ์พยานถึงนามของเราและให้ส่งมันออกไปทั่วประชาชาติ, ตระกูล, ภาษา, และคนทั้งปวง, และได้รับแต่งตั้งโดยการให้ผู้รับใช้ของเราเป็นเครื่องมือ.

ตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เจ้า, มีเรื่องบางเรื่องในใจเจ้าและอยู่กับเจ้าซึ่งเรื่องนั้น เรา, พระเจ้า, ไม่สู้จะพอใจ.

กระนั้นก็ตาม, ตราบเท่าที่เจ้าถ่อมตน เจ้าจะได้รับการยกให้สูงส่ง; ฉะนั้น, บาปทั้งหมดของเจ้าได้รับการให้อภัยแล้ว.

ให้ใจเจ้ารื่นเริงต่อหน้าเราเถิด; และเจ้าพึงกล่าวคำพยานถึงนามของเรา, ไม่เพียงกับคนต่างชาติเท่านั้น, แต่กับชาวยิวด้วย; และเจ้าพึงส่งคำของเราออกไปถึงสุดแดนแผ่นดินโลก.

ฉะนั้น, เจ้าจงต่อสู้ไป, เช้าแล้วเช้าเล่า; และวันแล้ววันเล่าจงให้เสียงเตือนของเจ้าออกไป; และเมื่อกลางคืนมาถึง อย่าให้ผู้อยู่อาศัยของแผ่นดินโลกหลับใหล, เนื่องจากคำพูดของเจ้า.

ให้การอาศัยอยู่ของเจ้าเป็นที่รู้ในไซอัน, และอย่าย้ายที่พำนักของเจ้า; เพราะเรา, พระเจ้า, มีงานสำคัญยิ่งให้เจ้าทำ, ในการประกาศนามของเราในบรรดาลูกหลานมนุษย์.

ฉะนั้น, จงคาดเอวเจ้าเพื่องานนั้น. ให้สวมเท้าของเจ้าด้วย, เพราะเจ้าได้รับเลือก, และวิถีของเจ้าอยู่หว่างเทือกเขา, และในบรรดาประชาชาติมากมาย.

และโดยคำของเจ้าคนสูงมากมายจะถูกพาลงต่ำ, และโดยคำของเจ้าคนต่ำมากมายจะได้รับการยกให้สูงส่ง.

เสียงของเจ้าจะเป็นการติเตียนผู้ล่วงละเมิด; และในการติเตียนของเจ้าก็ให้ลิ้นของผู้ใส่ร้ายยุติมิจฉาทิฐิของมัน.

๑๐ เจ้าจงอ่อนน้อมถ่อมตน; และพระเจ้า พระผู้เป็นเจ้าของเจ้าจะทรงจูงมือนำเจ้าไป, และให้คำตอบคำสวดอ้อนวอนของเจ้าแก่เจ้า.

๑๑ เรารู้ใจเจ้า, และได้ยินคำสวดอ้อนวอนของเจ้าเกี่ยวกับพี่น้องเจ้า. อย่าลำเอียงต่อพวกเขาในความรักเหนือคนอื่น ๆ มากมาย, แต่ให้ความรักของเจ้าที่มีต่อพวกเขาเหมือนกับที่มีต่อตัวเจ้า; และให้ความรักของเจ้ามีท่วมท้นต่อมนุษย์ทั้งปวง, และต่อคนทั้งปวงที่รักนามของเรา.

๑๒ และจงสวดอ้อนวอนเพื่อพี่น้องของเจ้าซึ่งเป็นอัครสาวกสิบสอง. จงตักเตือนพวกเขาอย่างเฉียบขาดเพื่อเห็นแก่นามเรา, และให้พวกเขาได้รับการตักเตือนสำหรับบาปทั้งหมดของพวกเขา, และเจ้าจงซื่อสัตย์ต่อหน้าเราต่อนามของเรา.

๑๓ และหลังจากการล่อลวงของพวกเขา, และความยากลำบากยิ่ง, ดูเถิด, เรา, พระเจ้า, จะควานหาพวกเขา, และหากพวกเขาหาทำใจแข็งกระด้างไม่, และหาดื้อรั้นต่อเราไม่, พวกเขาจะเปลี่ยนใจเลื่อมใส, และเราจะรักษาพวกเขา.

๑๔ บัดนี้, เรากล่าวแก่เจ้า, และสิ่งใดที่เรากล่าวแก่เจ้า, เราก็กล่าวแก่อัครสาวกสิบสองทุกคนว่า : จงลุกขึ้นและคาดเอวเจ้า, แบกกางเขนของเจ้า, ตามเรามา, และเลี้ยงแกะของเรา.

๑๕ จงอย่ายกตน; อย่ากบฏต่อผู้รับใช้ของเรา โจเซฟ; เพราะตามจริงแล้วเรากล่าวแก่เจ้า, เราอยู่กับเขา, และมือของเราจะอยู่เหนือเขา; และกุญแจซึ่งเราให้ไว้กับเขา, และกับเจ้าด้วย, เราจะไม่นำออกไปจากเขาจนกว่าเราจะมา.

๑๖ ตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เจ้า, ผู้รับใช้ของเรา โธมัส, เจ้าเป็นคนที่เราเลือกให้ถือกุญแจอาณาจักรของเรา, ดังที่เกี่ยวกับอัครสาวกสิบสอง, ทั่วบรรดาประชาชาติทั้งปวง—

๑๗ เพื่อเจ้าจะเป็นผู้รับใช้ของเราที่จะไขกุญแจประตูแห่งอาณาจักรในทุกสถานที่ซึ่งผู้รับใช้ของเรา โจเซฟ, และผู้รับใช้ของเรา ซิดนีย์, และผู้รับใช้ของเรา ไฮรัม, มาไม่ได้;

๑๘ เพราะบนพวกเขาเราวางภาระของหน่วยทั้งปวงของศาสนจักรไว้ชั่วระยะเวลาไม่นาน.

๑๙ ดังนั้น, ที่ใดก็ตามที่พวกเขาจะส่งเจ้าไป, เจ้าจงไป, และเราจะอยู่กับเจ้า; และในสถานที่ใดก็ตามที่เจ้าจะประกาศนามของเรา ประตูที่ให้ประสิทธิผลจะเปิดไว้ให้เจ้า, เพื่อพวกเขาจะรับคำของเรา.

๒๐ ผู้ใดก็ตามที่รับคำของเราย่อมรับเรา, และผู้ใดก็ตามที่รับเรา, ย่อมรับคนเหล่านั้น, ฝ่ายประธานสูงสุด, ที่เราส่งมา, ผู้ที่เราตั้งเป็นที่ปรึกษาให้เจ้าเพื่อเห็นแก่นามเรา.

๒๑ และอนึ่ง, เรากล่าวแก่เจ้า, ว่าผู้ใดก็ตามที่เจ้าจะส่งไปในนามของเรา, โดยเสียงของพี่น้องเจ้า, อัครสาวกสิบสอง, ที่เจ้ารับรองและให้สิทธิอำนาจอย่างถูกต้อง, จะมีอำนาจเปิดประตูแห่งอาณาจักรของเราให้ประชาชาติใดก็ได้ไม่ว่าที่ใดก็ตามที่เจ้าจะส่งพวกเขาไป—

๒๒ ตราบเท่าที่พวกเขาจะนอบน้อมถ่อมตนต่อหน้าเรา, และยังอยู่ในคำของเรา, และสดับฟังเสียงพระวิญญาณของเรา.

๒๓ ตามจริงแล้ว, ตามจริงแล้ว, เรากล่าวแก่เจ้า, ความมืดปกคลุมแผ่นดินโลก, และความมืดสนิทปกคลุมจิตใจผู้คน, และเนื้อหนังทั้งปวงกลายเป็นเนื้อหนังเสื่อมทรามต่อหน้าเรา.

๒๔ ดูเถิด, การแก้แค้นมาถึงผู้อยู่อาศัยของแผ่นดินโลกอย่างรวดเร็ว, วันแห่งพระพิโรธ, วันแห่งการเผาไหม้, วันแห่งความอ้างว้าง, แห่งการร่ำไห้, แห่งความโศกเศร้า, และแห่งการคร่ำครวญ; และดังลมหมุนมันจะเกิดขึ้นทั่วพื้นพิภพ, พระเจ้าตรัส.

๒๕ และบนครัวเรือนของเรามันจะเริ่มต้น, และจากครัวเรือนของเรามันจะออกไป, พระเจ้าตรัส;

๒๖ ลำดับแรกในบรรดาคนเหล่านั้นในบรรดาพวกเจ้า, พระเจ้าตรัส, ผู้ที่อ้างว่ารู้จักนามของเราและหารู้จักเราไม่, และลบหลู่เราท่ามกลางครัวเรือนของเรา, พระเจ้าตรัส.

๒๗ ฉะนั้น, จงดูว่า เจ้าไม่กังวลเกี่ยวกับกิจจานุกิจของศาสนจักรแห่งเราในสถานที่นี้, พระเจ้าตรัส.

๒๘ แต่จงทำให้ใจของเจ้าบริสุทธิ์ต่อหน้าเรา; และจากนั้นเจ้าจงไปทั่วโลก, และสั่งสอนกิตติคุณของเราแก่ชาวโลกทั้งปวงผู้ที่ยังไม่ได้รับ;

๒๙ และคนที่เชื่อและรับบัพติศมาจะรอด, และคนที่หาเชื่อไม่, และไม่รับบัพติศมา, จะอัปมงคล.

๓๐ เพราะแก่เจ้า, อัครสาวกสิบสอง, และคนเหล่านั้น, ฝ่ายประธานสูงสุด, ผู้ได้รับการกำหนดไว้กับเจ้าให้เป็นที่ปรึกษาของเจ้าและผู้นำของเจ้า, จะให้อำนาจฐานะปุโรหิตนี้, เพื่อวันเวลาสุดท้ายและเพื่อเป็นครั้งสุดท้าย, ซึ่งในเวลาดังกล่าวเป็นสมัยการประทานความสมบูรณ์แห่งเวลา.

๓๑ ซึ่งอำนาจนี้เจ้าดำรงอยู่, พร้อมกับคนทั้งหลายทั้งปวงเหล่านั้นผู้ได้รับสมัยการประทานในเวลาหนึ่งเวลาใดนับจากกาลเริ่มต้นของการสร้าง;

๓๒ เพราะตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เจ้า, กุญแจของสมัยการประทาน, ซึ่งเจ้าได้รับ, ตกทอดมาจากบรรพบุรุษ, และท้ายสุดนี้, เราส่งลงมาจากสวรรค์ถึงเจ้า.

๓๓ ตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เจ้า, ดูเถิด การเรียกของเจ้าสำคัญยิ่งเพียงไร. จงชำระใจเจ้าและอาภรณ์เจ้าให้สะอาด, เกลือกเลือดของคนรุ่นนี้จะถูกเรียกร้องจากมือเจ้า.

๓๔ จงซื่อสัตย์จนกว่าเราจะมา, เพราะเรามาโดยพลัน; และรางวัลของเราอยู่กับเราเพื่อชดเชยให้มนุษย์ทุกคนตามที่งานของเขาจะเป็น. เราคืออัลฟาและโอเมกา. เอเมน.