เกลียดชัง (ความ), ชัง, ดูหมิ่น ดู แก้แค้น (การ); รัก (ความ); อริ (ความเป็น) ด้วย ความเกลียดชังหมายถึงความรู้สึกไม่ชอบคนบางคนหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างรุนแรง. เรา, พระเจ้า, ให้โทษบิดาตกทอดไปถึงลูกหลานของผู้ที่ชังเรา, อพย. ๒๐:๕. มีหกสิ่งซึ่งพระเจ้าทรงเกลียด, สภษ. ๖:๑๖. คนโง่ดูหมิ่นมารดาของตน, สภษ. ๑๕:๒๐. ท่านได้ถูกมนุษย์ดูหมิ่นและทอดทิ้ง, อสย. ๕๓:๓. จงทำดีต่อคนที่เกลียดชังท่าน, มธ. ๕:๔๔. เขาจะชังนายข้างหนึ่ง, และจะรักนายอีกข้างหนึ่ง; หรือจะนับถือนายฝ่ายหนึ่ง, และจะดูหมิ่นนายอีกฝ่ายหนึ่ง, มธ. ๖:๒๔. คนทั้งปวงจะเกลียดชังท่านเพราะความภักดีที่ท่านมีต่อเรา, มธ. ๑๐:๒๒. ทุกคนที่ประพฤติชั่วก็เกลียดความสว่าง, ยอห์น ๓:๒๐. อย่าให้ผู้ใดหมิ่นประมาทความหนุ่มแน่นของท่าน, ๑ ทธ. ๔:๑๒. เพราะพวกเขาร่ำรวย, พวกเขาจึงดูหมิ่นคนจน, ๒ นี. ๙:๓๐. อย่าได้ดูหมิ่นการเปิดเผยของพระผู้เป็นเจ้า, เจคอบ ๔:๘. พวกเขามีความเกลียดต่อเราตลอดกาล, เจคอบ ๗:๒๔. มนุษย์จะถือว่าคำแนะนำของพระผู้เป็นเจ้าไร้ค่า, และดูหมิ่นพระวจนะของพระองค์, คพ. ๓:๗. ข้าพเจ้าถูกเกลียดชังและถูกข่มเหงเพราะกล่าวว่าข้าพเจ้าเห็นนิมิต, จส—ป ๑:๒๕.