Wet van Mozes

God gaf het huis van Israël wetten door middel van Mozes ter vervanging van de hogere wet die zij niet hadden gehoorzaamd (Ex. 34; BJS, Ex. 34:1–2; BJS, Deut. 10:2 [Aanhangsel]). De wet van Mozes bestond uit tal van beginselen, regels, ceremonieën, rites en symbolen om de mensen te herinneren aan hun plicht. Zij omvatte zedelijke, religieuze en vleselijke geboden en verrichtingen — met inbegrip van offeranden (Lev. 1–7) — die bedoeld waren om hen indachtig te doen zijn aan God en hun plicht jegens Hem (Mos. 13:30). Geloof, bekering, de doop in water en vergeving van zonden vormden een onderdeel van de wet, evenals de tien geboden en vele andere geboden van hoge ethische en zedelijke waarde. Veel van de ceremoniële wet werd door de dood en opstanding van Jezus Christus vervuld, waarmee er een eind kwam aan offers door het vergieten van bloed (Alma 34:13–14). De wet, die werd bediend onder het Aäronisch priesterschap, was een voorbereidend evangelie dat de aanhangers ervan tot Christus moest brengen.