បញ្ជីត្រួតពិនិត្យរបស់គ្រូបង្រៀន

ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ជាមួយអែលឌើរ អុជដូហ្វ

អែលឌើរ ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ

ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់

ថ្ងៃទី១២ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២២

មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ !

បងប្អូនប្រុសស្រី មិត្តជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ នេះជាគ្រាដ៏អស្ចារ្យណាស់ដើម្បីជួបជុំគ្នា ហើយមើលវីដេអូដ៏អស្ចារ្យ និងល្អនេះ ដែលបង្ហាញដល់យើងអំពីរបៀបដែលសមាជិកនៃសាសនាចក្រ និងប្រជាជននៅលើពិភពលោក អាចបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅគ្រប់វ័យ គ្រប់ជំនាន់ ។

មែនហើយ មិត្តជាទីស្រឡាញ់អើយ ខ្ញុំមានអំណរគុណណាស់ដើម្បីនៅជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំនាថ្ងៃនេះ ៖ ដោយសារមនុស្សទាំងអស់គឺជាគ្រូបង្រៀនតាមទម្រង់មួយ ឬផ្សេងទៀត នោះខ្ញុំគួរតែគិតអំពីក្រុមមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ដែលខ្ញុំត្រូវរាប់បញ្ចូល ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់គ្រូបង្រៀនទាំងឡាយ ។ ខ្ញុំចូលចិត្តនៅជាមួយពួកគេណាស់ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ ហើយជំពាក់គុណគ្រូបង្រៀនទាំងឡាយនៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ ពុំមានអ្វីអាចកាត់ថ្លៃបាន ។

អ្នកប្រាជ្ញបានសិក្សាពីអ្វីដែលធ្វើឲ្យគ្រូបង្រៀនល្អឥតខ្ចោះរាប់រយឆ្នាំ ហើយបានដាក់ស្នើរ ផ្សព្វផ្សាយ និងបោះពុម្ពទ្រឹស្ដីរបស់ពួកគាត់យ៉ាងទូលំទូលាយ ជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យមានបទពិសោធន៍រៀនសូត្រដោយជោគជ័យផងដែរ ។

យើងទាំងអស់គ្នាមានពរជ័យដើម្បីរៀនមកពីគ្រូបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៅគ្រប់ជំនាន់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ផ្នែកដ៏ល្អប្រសើរកាលពីជាងពីរពាន់ឆ្នាំកន្លងទៅ ខ្ញុំមិនគិតថាមានការរំលងមួយវិនាទី— ឬនៅកន្លែងណាមួយក្នុងពិភពលោកនេះ— ដែលការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ពុំត្រូវបានគេរក្សាទុក សិក្សា ពិចារណា លើកឡើងដដែលៗ និងធ្វើជាគំរូនោះទេ ។

ហើយតើនោះពុំមែនជាគោលដៅរបស់គ្រូបង្រៀនទាំងអស់ទេឬអី ? ដើម្បីធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែកដ៏យូរអង្វែងសម្រាប់សេចក្ដីល្អ ? ដើម្បីប្រទានពរជីវិតអ្នកដទៃតាមរបៀបមួយ ដែលលើសហួសពីមេរៀនមួយ ឬថ្នាក់រៀនមួយ ?

ហើយព្រះយេស៊ូវនៃណាសារ៉ែត មានឥទ្ធិពលប្រភេទនោះ— តាំងពីអតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគតកាល ។ ដូច្នេះតើមាននរណាល្អជាងនេះ ដើម្បីឲ្យយើងសិក្សាតាម ? បើយើងរៀនពីទ្រង់ នោះយើងនឹងកែលម្អ មិនគ្រាន់តែជាគ្រូបង្រៀនប៉ុណ្ណោះទេ មិនថាស្ថានភាពក្នុងជីវិតរបស់យើងយ៉ាងណាទេ ប៉ុន្តែយើងនឹងកែលម្អយ៉ាងខ្លាំងក្នុងនាមជាមនុស្សជាតិ ។

ដូច្នេះ វាគឺជាឯកសិទ្ធិ និងកិត្តិយសរបស់ខ្ញុំដើម្បីថ្លែងទៅកាន់អ្នកនៅថ្ងៃនេះអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ— ដោយសាររបៀបដ៏ល្អបំផុតដើម្បីប្រែក្លាយជាគ្រូបង្រៀនកាន់តែល្អប្រសើរ គឺត្រូវធ្វើជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឲ្យកាន់តែល្អប្រសើរ ។

សារៈសំខាន់នៃការពិនិត្យមើលពីមុនការហោះហើរ

កាលខ្ញុំនៅជាអ្នកបើកយន្ដហោះ រាល់ពេលខ្ញុំទៅដល់កន្លែងអង្គុយបើកយន្ដហោះ ខ្ញុំមានគោលដៅចម្បងមួយថា— ខ្លួនខ្ញុំ ក្រុមខ្ញុំ និងអ្នកដំណើររបស់ខ្ញុំត្រូវទៅដល់គោលដៅដោយសុវត្ថិភាព ។ គោលបំណងនេះ តម្រូវឲ្យមានការផ្ដោតយកចិត្តទុកដាក់ និងប្រុងប្រយ័ត្នណាស់ ។

ដើម្បីរក្សាការយកចិត្តទុកដាក់នេះ នោះអ្នកបើកយន្ដហោះ ត្រូវធ្វើការពិនិត្យមើលពីមុនការហោះហើរមួយចំនួន សូត្រនិតិវិធីសុវត្ថិភាពឡើងវិញ ហើយពិនិត្យមើលមុខងាររបស់ឧបករណ៍ និងស្ថេរភាពខាងមេកានិក ។ គ្រប់ចំណុចនៅលើបញ្ជីពិនិត្យ គឺជាអ្វីមួយដែលអ្នកបើកយន្ដហោះ បានធ្វើរាប់រយដង ( បើមិនរាប់ពាន់ដង ) ។

អ្នកបើកយន្ដហោះជំនាញ ពុំចេះតែគិតស្មានដោយសារតែគាត់បានបើកហោះហើររាប់ពាន់ដង ដោយមិនចាំបាច់រវល់ធ្វើការពិនិត្យមុនពេលហោះហើរ ឬមើលត្រួសៗដោយឥតខ្វល់នោះឡើយ ។

ការពិនិត្យមើលមុនពេលហោះហើរ លត់ដំអ្នកបើកយន្ដហោះដើម្បីរក្សាការផ្ដោតរបស់ពួកគេទៅលើរឿងសំខាន់ៗ ដែលធ្វើឲ្យហោះហើរទទួលបានជោគជ័យ ។

ក៏ដូចជាអ្នកបើកយន្ដហោះ ដែលមានគោលបំណងដឹកនាំជាក់លាក់មួយដែរ យើងក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀននៃពិភពលោកគឺ ៖ ដើម្បីនាំព្រលឹងមកកាន់តែជិតនឹងព្រះគ្រីស្ទ ។ នៅពេលណាយើងមានឱកាសបង្រៀន គោលដៅនោះគួរតែជារឿងសំខាន់បំផុតក្នុងគំនិតរបស់យើង ។

ក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀន តើយើងមានបញ្ជីមួយដើម្បីជួយយើងផ្ដោតទៅលើគោលបំណងពិសិដ្ឋរបស់យើងដែរឬទេ ? បាទមាន !

ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ

ខែនេះ សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ នឹងបោះពុម្ពកំណែថ្មីនៃសៀវភៅការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ វាគឺជាមគ្គុទេសន៍សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ដែលបង្រៀនដំណឹងល្អ — នៅក្នុងគេហដ្ឋាន និងព្រះវិហារ ។ វានឹងមានចំនួន ៧០ ភាសានៅលើកម្មវិធីបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ ។ ច្បាប់បោះពុម្ពនឹងមាននៅខែក្រោយ ។

ធនធាននេះផ្ដោតទៅលើជីវិត និងការបង្រៀននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាមគ្គុទេសន៍ និងការបំផុសគំនិតរបស់យើង ក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀន ។ វាជួយយើងផ្ដោតទៅលើការបង្រៀនតាមរបៀបដែលទ្រង់បានបង្រៀន ។

ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងជួយមនុស្សទាំងអស់ដែលកំពុងបង្រៀន ។ វាអាចផ្ដល់ការបំផុសគំនិត និងការណែនាំដល់ឪពុកម្ដាយ អ្នកជិតខាង បងប្អូនប្រុសស្រីដែលផ្ដល់លើការងារបម្រើ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និងពួកសិស្សទាំងអស់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ភាពជាសិស្សមានន័យថា ការស្រឡាញ់ ការមើលថែ ការប្រទានពរ និងការលើកកម្ពស់ដល់អ្នកដទៃ ហើយនោះមានន័យថាការបង្រៀន ។

ម្យ៉ាងទៀត បើអ្នកកំពុងព្យាយាមស្រឡាញ់ និងបម្រើដូចជាព្រះយេស៊ូវ នោះអ្នកគឺជាគ្រូបង្រៀនហើយ ហើយការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺសម្រាប់អ្នក និងខ្ញុំ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា វានឹងជាទ្រព្យរបស់អ្នក មិនថាអ្នកថ្មីថ្មោងចំពោះរឿងនេះ ឬបានធ្វើជាច្រើនឆ្នាំមកហើយក្ដី ។

នៅក្នុងផ្នែកទី ៣ នៃការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នេះ មានការវាយតម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន — ជាបញ្ជីពិនិត្យមើលការហោះហើរ— ដែលអាចជួយយើងឲ្យកាន់តែផ្ដោតទៅលើការខិតខំប្រឹងប្រែងបង្រៀនរបស់យើង ។ វានឹងដឹកនាំទៅរកការឆ្លុះបញ្ចាំង បើកបង្ហាញចំណុចខ្វះខាត ហើយបំផុសឲ្យមានការបំផុសគំនិតអំពីរបៀបដែលយើងអាចកែលម្អ ។ វានឹងមានប្រយោជន៍សម្រាប់គ្រូបង្រៀន ដូចជាបញ្ជីពិនិត្យការហោះហើរសម្រាប់អ្នកបើកយន្ដហោះផងដែរ ។

ប្រសិនបើអ្នកនឹងអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំអង្គុយជិតអ្នកនៅក្នុងកាប៊ីន ប្រៀបប្រដូចថា ខ្ញុំចង់ធ្វើការពិនិត្យមើលមុនពេលហោះហើរសម្រាប់ការបង្រៀន ។ ខ្ញុំអញ្ជើញអ្នកឲ្យយកក្ដារបញ្ជីចេញមក ហើយពិចារណាអំពីរបៀបដែលអ្នកវាយតម្លៃខ្លួនឯងទៅលើចំណុចនីមួយៗ ។ ការវាយតម្លៃផ្ទាល់ខ្លួននេះ អាចជាពរជ័យដ៏ធំមួយ— នៅថ្ងៃនេះ និងរាល់ពេលដែលយើងរៀបចំខ្លួនដើម្បីបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

ផ្តោតលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

ចំណុចទីមួយនៅលើបញ្ជីពិនិត្យមើលមុនពេលហោះហើរ គឺ « ផ្ដោតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។ វាគឺជាឱកាសមួយដើម្បីនឹកគិតថា តើព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺពិតជាផ្នែកដ៏សំខាន់នៃការបង្រៀនរបស់យើងឬទេ ។ សូមពិចារណាសំណួរទាំងនេះ ៖

មិនថាខ្ញុំកំពុងបង្រៀនអ្វីក៏ដោយ តើខ្ញុំបង្រៀនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំគូសបញ្ជាក់អំពីគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំជួយសិស្សឲ្យស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់ ព្រះចេស្ដា និងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំជួយសិស្សឲ្យខិតខំព្យាយាមដើម្បីប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយចេតនាពិតដែរឬទេ ?

ទាំងនេះគឺជាសំណួរដ៏ល្អ !

ចូរប្រឈមមុខនឹងវា ៖ ដំណឹងល្អគឺមានតម្លៃណាស់ ដែលយើងអាចចំណាយពេលពេញមួយជីវិតដើម្បីសិក្សា ហើយរៀនបានតែបន្ដិចបន្ដួចប៉ុណ្ណោះ ។ សូមស្រម៉ៃអំពីការគូរូបគោលដៅមួយ ឲ្យបានធំ ហើយខ្ពស់ ដូចជាអគារឈើដ៏ធំមួយ ដែលអាចតំណាងឲ្យទំហំនៃដំណឹងល្អ ។

យើងទាំងអស់គ្នាមានល្បែងដំណឹងល្អដែលយើងចូលចិត្ត— រឿងដែលយើងចាប់អារម្មណ៍ ។ នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ កម្មវិធីសាសនាចក្រ ប្រធានបទខាងគោលលទ្ធិ ឬសូម្បីតែខ មួយនៃព្រះគម្ពីរ ។ ហើយយើងអាចត្រូវបានល្បួងឲ្យផ្ដោតជាចម្បងទៅលើប្រធានបទដែលយើងពេញចិត្ត ។

ប៉ុន្តែដោយសារគោលដៅនៃការបង្រៀនដំណឹងល្អភាគច្រើន គឺផ្ដោតទៅលើ ភ្នែកកណ្ដាល—ចំណុចកណ្ដាលនៃគោលដៅនោះ— ដែលយើងពុំគួរមើលរំលងឡើយ— វាមានទំហំតូច ។ ហើយវាគឺជាចំណុចកណ្ដាលដែលបានផ្ដល់មកឲ្យយើង ពុំមែនជាការសរសើរ ការបោះឆ្នោតមតិ ឬការជជែកវែកញែកទេ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្ទាល់បានប្រទានវាមកឲ្យយើង ។

តើវាជាអ្វី ?

ស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់អ្នកដទៃ ។

នោះជាចំណុចកណ្ដាល ។

រឿងផ្សេងៗទៀតអាចនឹងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ចំពោះយើង ។ វាអាចថាសំខាន់ផងដែរ ។ ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាចំណុចកណ្ដាលនោះទេ ។

វាជាការគាំទ្រការសម្ដែង ។ វាជាម្ហូបបន្ទាប់បន្សំនៅក្នុងបញ្ជីរបស់យើង អាចថាជាសាឡាត់ពីមុនមុខម្ហូបសំខាន់ ។ វាមានបន្ថែមគ្រឿងផ្សំ ឬអ្វីផ្សេងៗ ហើយមានវីតាមីនច្រើន ប៉ុន្តែវាពុំមែនជាមុខម្ហូបសំខាន់ទេ ។

ដូច្នេះ តើគោលដៅយើងជាអ្វីនៅក្នុងការបង្រៀន ?

គោលដៅរបស់យើងគឺដើម្បីជួយអ្នកទាំងឡាយដែលយើងបង្រៀនឲ្យខិតកាន់តែជិតនឹងព្រះគ្រីស្ទ ចម្រើនចំណេះដឹងរបស់ពួកគេ ហើយស្រឡាញ់ព្រះ និងបម្រើព្រះឈោងទៅជួយកូនចៅរបស់ទ្រង់ទាំងអស់ដោយក្ដីមេត្តាករុណា ។

នោះជាចំណុចកណ្ដាល ។

ហើយតើយើងស្វែងរកគំរូល្អបំផុតនៃការស្រឡាញ់ព្រះ និងអ្នកដទៃនៅកន្លែងណា ?

នៅក្នុងជីវិត និងការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ។

នៅពេលយើងនាំព្រលឹងជាច្រើនមកខិតកាន់តែជិតព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងជួយពួកគេចម្រើនសេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ ។ ហើយយើងជួយពួកគេឲ្យចម្រើនសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកដទៃ ។

នៅពេលណាយើងត្រូវបានល្បួងឲ្យងាកចេញ ហើយមានប្រធានបទមួយចំនួនផ្សេងទៀតចូលមករំខាន ដែលវាហាក់ដូចជាគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ចំពោះយើងដែរនោះ ចូរយើងសួរខ្លួនឯងឲ្យច្បាស់ ៖

« តើខ្ញុំផ្ដោតទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះដែរឬទេ មិនថាខ្ញុំកំពុងបង្រៀនអំពីអ្វីនោះ ? »

« តើអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងបង្រៀនជួយដល់អ្នកដទៃឲ្យចម្រើនសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ ហើយបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ ដោយការស្រឡាញ់ និងការបម្រើ និងដោយការអនុវត្តការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងដែរឬទេ ? »

ក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀន យើងអាចនិយាយដោយភាសានៃពួកទេវតា យើងអាចឲ្យមានការលេងកម្សាន្ដ រីករាយ សប្បាយ និងភ្ញាក់ផ្អើល ។ ប៉ុន្តែបើយើងពុំបានរក្សាការផ្ដោតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទេ នោះយើងពុំបានធ្វើចំគោលដៅទេ^១ហើយការបង្រៀនរបស់យើង គឺគ្រាន់តែជាស្រមោលនៃអ្វីដែលគួរតែធ្វើប៉ុណ្ណោះ ។

សូមរក្សាការផ្ដោតទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះ ជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជានិច្ច ។

ស្រឡាញ់អ្នកទាំងឡាយដែលអ្នកបង្រៀន

ប្រភេទបញ្ជីត្រួតពិនិត្យទីពីរគឺ « ស្រឡាញ់អ្នកទាំងឡាយដែលអ្នកបង្រៀន » ប្រភេទបញ្ជីត្រួតពិនិត្យនេះ អនុញ្ញាតឲ្យយើងនឹកគិតអំពីអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀន ហើយវារំឭកយើងឲ្យរក្សាដួងចិត្តយើងផ្ដោតទៅលើការស្រឡាញ់ និងការឲ្យតម្លៃដល់អ្នកទាំងឡាយដែលយើងបង្រៀន ។ នេះគឺជាសំណួរមួយចំនួនដែលអ្នកអាចយកមកពិចារណា ៖

តើខ្ញុំព្យាយាមមើលទៅសិស្សតាមរបៀបដែលព្រះទតមើលពួកគេដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំព្យាយាមស្គាល់មនុស្សដែលខ្ញុំបង្រៀន—ដើម្បីយល់ពីស្ថានភាព តម្រូវការ និងភាពខ្លាំងរបស់ពួកគេដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំអធិស្ឋានឲ្យសិស្សតាមឈ្មោះដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំបង្កើតបរិយាកាសសុវត្ថិភាពមួយ ដែលសិស្សគ្រប់គ្នាទទួលបានការគោរព និងដឹងថាការរួមចំណែករបស់ពួកគេត្រូវបានឲ្យតម្លៃដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំរកវិធីសមរម្យដើម្បីបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំដែរឬទេ ?

ខ្ញុំស្ដាប់ឮអំពីស្ត្រីម្នាក់ដែលជាគ្រូបង្រៀនវិទ្យាល័យដ៏ជំនាញម្នាក់ ។ គាត់បានចំណាយពេលជាច្រើនឆ្នាំអភិវឌ្ឍរបៀបរបស់គាត់ដើម្បីបង្រៀន ហើយបានបរិច្ចាគយ៉ាងសំខាន់ដល់ជីវិតរបស់សិស្សវិទ្យាល័យគាត់ ។ គាត់បានស្គាល់របៀបដើម្បីគ្រប់គ្រងក្រុមវ័យនេះបានយ៉ាងល្អ ។

មានឆ្នាំមួយនោះ គាត់បានចូលបង្រៀនក្នុងកម្មវិធីសាលានៅរដូវក្ដៅ ដែលគាត់បានបង្រៀនដល់សិស្សក្មេងៗ ខុសប្លែកគ្នាយ៉ាងខ្លាំងគឺ ៖ កុមារអាយុប្រាំឆ្នាំ ។ ប្រាកដណាស់ កុមារគឺមានរំភើបចិត្ត ហើយមានថាមពលពេញលេញ នៅពេលពួកគេចូលមកក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់គាត់ ។ ពួកគេឡូឡារ ហើយសើចក្អាកក្អាយ ស្រែក រត់ពីតុមួយទៅតុមួយ ហើយរត់ដេញចាប់គ្នា ។ គ្រូបង្រៀននេះ បាននាំសិស្សឲ្យមានសណ្ដាប់ធ្នាប់ ដោយប្រើ « សំឡេងជាគ្រូបង្រៀន » របស់គាត់ ដែលគាត់ប្រើវាបានការជាមួយនឹងសិស្សវិទ្យាល័យ ដើម្បីឲ្យពួកគេស្ងាត់ស្ងៀម ហើយអង្គុយចុះបាន ។ តើមានអ្វីខ្លះបានកើតឡើង ?

ក្នុងថ្នាក់បានស្ងាត់ ។ ក្មេងៗបានឈប់ធ្វើនូវអ្វីដែលពួកគេកំពុងធ្វើនោះមួយរំពេច ហើយបើកភ្នែកធំៗ រត់ទៅកាន់តុយ៉ាងប្រញាប់ ។ លើកលែងតែក្មេងពីរនាក់ ។

ក្មេងទីមួយ ជាក្មេងស្រី បានអង្គុយយំលើឥដ្ឋ ។ ទោះជាគ្រូបង្រៀនពុំមានអារម្មណ៍ខឹងចំពោះនាងក្ដី ក៏នាងតូចនេះមានអារម្មណ៍ថា នាងច្បាស់ជាធ្វើអ្វីមួយមិនល្អ ហើយក៏យំយ៉ាងខ្លាំង ។

ក្មេងទីពីរ ជាក្មេងប្រុស មាឌមាំ មើលទៅគ្រូបង្រៀនទាំងភ័យ ហើយបានគេចចេញតាមច្រកទ្វារ ប្រញាប់រត់ទៅបាត់ ។ គ្រូឆ្ងល់ថាតើគាត់នឹងត្រឡប់មកវិញឬទេ ។

ថ្ងៃនោះ គ្រូបង្រៀនបានរៀនមេរៀនសំខាន់មួយ ៖ បច្ចេកទេសដែលគាត់បានប្រើជាមួយនឹងយុវវ័យ ពុំដំណើរការល្អជាមួយនឹងកុមារតូចៗទេ ។

ហើយនេះជាមេរៀនមួយសម្រាប់យើង សម្រាប់អ្នក និងខ្ញុំ ផងដែរ ។

មនុស្សគ្រប់រូប ដែលយើងបង្រៀនគឺជាបុត្ររបស់ព្រះ ហើយមានបុគ្គលិកលក្ខណៈមួយ ។

តើយើងមើលទៅពួកគេតាមរបៀបដែលព្រះវរបិតាសួគ៌យើងទតមើលពួកគេ— ជាបុគ្គលពិសេសដែលមានគំនិត អារម្មណ៍ ការសាកល្បង និងឧបសគ្គផ្ទាល់ខ្លួនឬទេ ? តើយើងកំពុងបង្កើតបរិយាកាសសុវត្ថិភាព— ជាកន្លែងមួយដែលមនុស្សម្នាក់ៗអាចមានអារម្មណ៍សុវត្ថិភាព និងទទួលយកដែរឬទេ ?

មិនថាភាសាកំណើតយើងជាអ្វីនោះទេ តើសិស្សរបស់យើងដឹងថាយើងនិយាយភាសានៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលជាភាសាសាកលដែរឬទេ ? ថាយើងឲ្យតម្លៃពួកគេ ថាយើងមានក្ដីមេត្តាដល់ពួកគេ ហើយថាយើងគោរពពួកគេដែរឬទេ ?

ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានចំណាយពេលយ៉ាងច្រើនក្នុងព្រះជន្មទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងអ្នកដែលត្រូវគេបណ្ដេញចេញ និងមិនរាប់រកក្នុងសង្គម ។

ទ្រង់អាចបង្រៀន និងថ្កោលទោសពួកគេបាន ។ តែផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានឱបក្រសោប ព្យាបាល និងលួងលោមចិត្តពួកគេ ។

មែនហើយ ទ្រង់បានបង្រៀនពួគគេ « ឲ្យទៅចុះ ហើយឈប់ធ្វើបាបទៀត » ។^២ ប៉ុន្តែចំពោះមនុស្សឈឺ អ្នកមានបាប និងពិការ ទ្រង់បានមានបន្ទូល និងធ្វើកិច្ចការដោយក្ដីស្រឡាញ់ ក្ដីមេត្តា និងការគោរព ។

ទ្រង់ទតមើលពួកគេម្នាក់ៗ ជាបុត្រា និងបុត្រីនៃព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឬទ្ធិ— ពុំមែននៅទាបជាងទ្រង់ទេ ប៉ុន្តែមានសក្ដានុពលដ៏អស់កល្បជានិច្ចដើម្បីដើរនៅចំហៀងទ្រង់នៅក្នុងសិរីល្អ ។

អ្នកនិពន្ធគ្រីស្ទានដ៏អស្ចារ្យ ឈ្មោះ ស៊ី អេស ឡូវីស បាននិយាយពីទស្សនៈវិស័យនេះនៅពេលគាត់បង្រៀនថា « វាជារឿងដ៏សំខាន់បំផុតនៅក្នុងការរស់នៅក្នុងសង្គមដែលមានមនុស្សអាចនឹងក្លាយទៅជាព្រះ និងទេពធីតា ដោយត្រូវចងចាំថាមនុស្សដែល … មិនគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍បំផុតដែលអ្នកមិនចង់និយាយជាមួយនាពេលនេះ នៅថ្ងៃណាមួយនឹងក្លាយជាអង្គបង្កបង្កើត ហើយបើឥឡូវនេះ អ្នកបានឃើញនូវរឿងនេះជាមុន នោះអ្នកនឹងចង់ថ្វាយបង្គំជាមិនខានឡើយ ។ ហើយគាត់បានបន្ដ « ពុំមានមនុស្សធម្មតាទេ ។ អ្នកពុំគ្រាន់តែនិយាយនឹងមនុស្សនៃជីវិតរមែងស្លាប់ប៉ុណ្ណោះទេ… គឺយើងកំពុងនិយាយជាមួយ ធ្វើការជាមួយ រៀបការជាមួយ ស្ដីបន្ទោស និងស្វែងរកប្រយោជន៍ជាមួយនឹង—មនុស្សនៃអមតៈភាព … ជីវិតអមតៈ រុងរឿងដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ »^៣

នៅពេលយើងប្រព្រឹត្តនឹងអ្នកដទៃដោយការគោរពប្រភេទនេះ នោះយើងនឹកគិតអំពីគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ យើងស្រឡាញ់ ដូចជាទ្រង់ស្រឡាញ់ ។ យើងលើក ដូចជាទ្រង់បានលើក ។ យើងបង្រៀន ដូចជាទ្រង់បង្រៀន ។

ឥឡូវ សូមឲ្យយើងចងចាំថាត្រូវស្រឡាញ់ គោរព និងលើកអ្នកទាំងឡាយដែលយើងបង្រៀន ។

បង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ

ប្រភេទបញ្ជីត្រួតពិនិត្យទីបីគឺ « បង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ » ។ សូមពិចារណាសំណួរទាំងនេះ ៖

តើខ្ញុំរៀបចំខ្លួនរបស់ខ្ញុំខាងវិញ្ញាណដើម្បីបង្រៀនដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំឆ្លើយតបទៅនឹងការបំផុសគំនិតខាងវិញ្ញាណអំពីតម្រូវការរបស់សិស្សដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំបង្កើតបរិយាកាស និងឱកាសឲ្យសិស្សទទួលការបង្រៀនពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំជួយសិស្សឲ្យស្វែងរក ស្គាល់ និងធ្វើតាមវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ជាញឹកញាប់ ហើយលើកទឹកចិត្តអ្នករៀនឲ្យធ្វើដូចគ្នាដែរឬទេ ?

ខ្ញុំព្យាយាមរំឭកខ្លួនឯងជាញឹកញាប់ថា នៅគ្រប់ការខិតខំរបស់ខ្ញុំដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អ និងនាំមនុស្សមកកាន់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ខ្ញុំពុំអាចផ្លាស់ប្រែចិត្តនរណាម្នាក់បានទេ ។

មានតែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចធ្វើរឿងនោះបាន ។

យើងអាចនិយាយអំពីព្រះបន្ទូល ប៉ុន្តែការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿគឺជារឿងរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ។ វាកើតឡើងនៅពេលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានប៉ះដួងចិត្ត ហើយបុគ្គលនោះឆ្លើយតបទៅនឹងឥទ្ធិពលរបស់ទ្រង់ ដោយការធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

បើនរណាម្នាក់ត្រូវបាន « បញ្ចុះបញ្ចូល » ឲ្យដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយសារតែពាក្យបញ្ចុះបញ្ចូល ឬការប្រកែកគ្នាដោយមានហេតុផលល្អៗ នោះការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿនៃបុគ្គលនោះ អាចនឹងដូចជាគ្រាប់ពូជដែលជ្រុះទៅលើកន្លែងដែលមានថ្មដូច្នោះដែរ ។^៤

កិច្ចការរបស់យើងពុំមែនដើម្បីផ្លាស់ប្រែចិត្តនរណាម្នាក់ទេ ។ នោះពុំមែនជាការទទួលខុសត្រូវរបស់យើងទេ ។

តើការងារយើងជាអ្វី ? ដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ដែលត្រូវបានស្ដារឡើងវិញនៅជំនាន់របស់យើង ! ហើយវាជាការងាររបស់យើងដើម្បីបញ្ជាក់ និងគាំទ្រពាក្យសម្ដីយើងដោយទង្វើភាពទៀងត្រង់ និងស្មោះត្រង់ ! ជីវិតរបស់យើង របៀបដែលយើងរស់នៅ និងធ្វើសកម្មភាព ។

ទោះជានរណាម្នាក់ឆ្លើយតប ឬមិនឆ្លើយតបចំពោះអ្វីដែលយើងបង្រៀនក្ដី នោះគឺជារឿងរវាងពួកគេជាមួយនឹងព្រះ ។ ប៉ុន្តែយើងអាចធ្វើជាស្ពានដើម្បីភ្ចាប់ពួកគេទៅនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ យើងអាចធ្វើជាបង្អួចដើម្បីព្រះវិញ្ញាណអាចយាងចូលទៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ ពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពរបស់យើង អាចបង្រៀនគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទតាមរបៀបមួយ ដែលជួយសិស្សមានបទពិសោធន៍នៃការទទូចអង្វរពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។

ដូចជាអែលឌើរ ដាល្លិន អេកអូក បានបង្រៀនថា « ការសិក្សា និងការចេះសួររកហេតុផល អាចស្វែងរកឃើញសេចក្ដីពិត… ប៉ុន្តែមានតែតាមវិវរណៈប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីពិតនោះបាន » ។^៥

ខ្ញុំសូមថាឡើងវិញនូវប្រយោគនោះ ៖ « ការសិក្សា និងការចេះសួររកហេតុផល អាចស្វែងរកឃើញសេចក្ដីពិត… ប៉ុន្តែមានតែតាមវិវរណៈប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីពិតនោះបាន » ។

ជួនកាល យើងហាក់ដូចជាដើរទាំងដេកលក់នៅក្នុងជីវិត ។ យើងមើលឃើញរឿងនានា ប៉ុន្តែកម្រចងចាំអំពីវាណាស់ ។ ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ពាក្យដកស្រង់ Pinterest ឬសូម្បីតែផ្លាកសញ្ញាដងផ្លូវ ។ ភាគច្រើនគឺយើងមិនចាំវា ទាំងពុំចាក់ដោតក្នុងដួងចិត្តរបស់យើងឡើយ ។

ប៉ុន្តែបើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ថ្លែងមកកាន់ព្រលឹងរបស់អ្នក របស់ខ្ញុំ អ្នក និងខ្ញុំ នោះយើងពុំអាចភ្លេចវាឡើយ ដោយសារតែវាផ្លាស់ប្ដូរអ្នក វាផ្លាស់ប្ដូរពួកយើង ។ សូមចងចាំពីអ្វីដែលយ៉ូសែបស៊្មីធបានថ្លែងបន្ទាប់ពីអានយ៉ាកុប ១:៥៖ « ពុំដែលមានបទគម្ពីរណាមួយ ដែលមានប្រសិទ្ធភាពទៅលើចិត្តមនុស្ស ដូចជាបទគម្ពីរនេះមានប្រសិទ្ធភាពមកលើចិត្តខ្ញុំឡើយ » ។^៦

ព្រះវិញ្ញាណអាចយកគំនិតសាមញ្ញ ដែលនិយាយយ៉ាងសាមញ្ញមកបណ្ដាលឲ្យវាឆេះរោលដូចជាភ្លើង ។

ការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿរបស់មនុស្សផ្សេង គឺពុំអាស្រ័យទៅលើការសន្ទនា ឬការបង្គាប់ក្នុងគម្ពីររបស់យើងទេ ។ វាពុំអាស្រ័យទៅលើរបៀបដែលយើងបង្រៀន ឬការពារគោលលទ្ធិបានល្អប៉ុណ្ណានោះទេ ។ វាពុំអាស្រ័យទៅលើបញ្ញា មន្ដស្នេហ៍ ឬការបង្គាប់នៃភាសារបស់យើងទេ ។

អ្វីដែលយើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើ គឺត្រូវដឹងដោយខ្លួនឯង ។ បន្ទាប់មកព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង អញ្ជើញយើងឲ្យ « បើកមាត់ [ របស់យើង ] គ្រប់ពេល ហើយប្រកាសប្រាប់ពីដំណឹងល្អ [ របស់ទ្រង់ ] ដោយសំឡេងរីករាយចុះ » ។^៧ ហើយប្រសិនបើយើងធ្វើដូច្នោះ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិត ។

យើងមិនចាំបាច់ « ត្រូវធ្វើ » អ្វីច្រើនជាង ឬតិចជាងខ្លួនយើងជា—បុត្ររបស់ព្រះ ហើយជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះទេ ។

តើអ្នកអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ និងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ដោយអំណរបានដែរឬទេ ?

បើយើងធ្វើនូវចំណែករបស់យើង នោះព្រះវិញ្ញាណនឹងធ្វើនូវចំណែករបស់ទ្រង់ ។ នោះគឺជារបៀបដែលយើង « បង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ » ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

ចំណុចទីបួននៅលើបញ្ជីត្រួតពិនិត្យមុនពេលហោះហើររបស់យើង គឺ « បង្រៀនគោលលទ្ធិ » — ប្រាកដណាស់ ពុំមែនជាគោលលទ្ធិណាក៏បាននោះទេ ប៉ុន្តែជាគោលលទ្ធិដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានទទួលមកពីព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលថា « សេចក្តីដែលខ្ញុំបង្រៀននេះ មិនមែនជារបស់ខ្ញុំទេ គឺជារបស់ផងព្រះ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមកនោះវិញ ។ »^៨ ដើម្បីវាយតម្លៃថាអ្នកកំពុងធ្វើតាមគំរូរបស់ទ្រង់បានល្អយ៉ាងណានោះ សូមពិចារណាសំណួរទាំងនេះ ៖

តើខ្ញុំរៀនគោលលទ្ធិសម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំឬទេ ?
តើខ្ញុំបង្រៀនចេញពីបទគម្ពីរ និងប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំជួយសិស្សឲ្យស្វែងរក ស្គាល់ និងយល់ពីសេចក្តីពិតនៅក្នុងបទគម្ពីរដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំផ្ដោតទៅលើសេចក្ដីពិត ដែលស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឬទេ ?
តើខ្ញុំជួយអ្នករៀនស្វែងរកភាពទាក់ទងផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងគោលលទ្ធិដែរឬទេ ?

នៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា ៖ « យើងប្រទានដល់អ្នកនូវព្រះបញ្ញត្តិមួយថា អ្នកត្រូវបង្រៀនគ្នាទៅវិញទៅមកនូវគោលលទ្ធិនៃនគរ ។ « ចូរអ្នករាល់គ្នាព្យាយាមបង្រៀន ហើយព្រះគុណរបស់យើងនឹងនៅជាមួយអ្នក » ។^៩

តើគោលលទ្ធិអ្វីខ្លះដែលយើងត្រូវបង្រៀន ?

វាគឺជាពាក្យដែលចេញមកពីគម្ពីរបរិសុទ្ធ និងមាត់របស់ពួកសាវក និងពួកព្យាការី ។ វាគឺជាអ្នកដែលមានសិទ្ធិ និងសិទ្ធិអំណាចដើម្បីពន្យល់ និងបំភ្លឺគោលលទ្ធិ ។ ហើយតាមរយៈអ្នកទាំងនោះ ដែលព្រះបានប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ប្រទានការដឹកនាំ និងការយល់ដឹងដល់កូនចៅរបស់ទ្រង់ជានិច្ច ។

គោលលទ្ធិសំខាន់ និងជួយសង្គ្រោះរបស់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ គឺថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះនៃមនុស្សទាំងអស់ ។ សាវកប៉ុល បានមើលឃើញ និងបានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បានសរសេរទៅកាន់ពួកកូរិនថូសថា « ខ្ញុំចង់ប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងពីដំណឹងល្អដែលខ្ញុំបានផ្សាយរួចមកហើយ … ថា [ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] បានសុគតដោយព្រោះបាបរបស់យើងរាល់គ្នា …ទ្រង់ត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ រួចដល់ថ្ងៃទី ៣ នោះទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ… ទ្រង់បានលេចមកឲ្យកេផាសឃើញ រួចដល់ពួកដប់ពីរនាក់ដែរ។ »^១០

ពួកយើងត្រូវបានបង្គាប់ឲ្យ « ទទួលព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ដែលរស់ ហើយពូកែ … ដែល[ នឹង ] ដឹកនាំអ្នកសំណព្វនៃព្រះគ្រីស្ទចូលទៅក្នុងផ្លូវមួយដ៏តូច ហើយចង្អៀត … ហើយដាក់ព្រលឹងរបស់គេ មែនហើយ ព្រលឹងដ៏អមតរបស់គេ នៅខាងស្ដាំព្រះហស្តនៃព្រះនៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ » ។ ^១១

ក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀន យើងមិនត្រូវខ្មាស់ចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ។^១២ ប៉ុន្តែយើងត្រូវតម្លើងសំឡេងរបស់យើងបង្រៀនគោលលទ្ធិរបស់ទ្រង់ដោយអំណរ ទោះបីជាវាហាក់ដូចជា ជាការជំពប់ដួលចំពោះមនុស្សមួយចំនួន ហើយល្ងីល្ងើចំពោះមនុស្សដទៃក្ដី ។^១៣ « ពីព្រោះជាព្រះចេស្ដានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ » ។^១៤

អញ្ជើញឲ្យមានការរៀនសូត្រដ៏ឧស្សាហ៍ព្យាយាម

ចំណុចចុងក្រោយនៅលើបញ្ជីត្រួតពិនិត្យមុនពេលការហោះហើររបស់យើងគឺ « អញ្ជើញឲ្យរៀនសូត្រដោយឧស្សាហ៍ » ។ ចំនុចនេះ គឺជាការរំឭកមួយថា ការបង្រៀនដោយឧស្សាហ៍របស់យើង គឺបានតែពាក់កណ្ដាលសមីការប៉ុណ្ណោះ ។ ឯពាក់កណ្ដាលទៀត — នៅក្នុងរយៈពេលវែង ប្រហែលជាវាកាន់តែសំខាន់— នោះគឺការរៀនសូត្រដោយឧស្សាហ៍របស់សិស្សយើង។ នេះគឺជាសំណួរមួយចំនួនដើម្បីជួយយើងវាយតម្លៃថា តើការបង្រៀនដោយឧស្សាហ៍របស់យើងនឹងដឹកនាំទៅរកការរៀនសូត្រតាមរបៀបណា ៖

តើខ្ញុំជួយសិស្សឲ្យទទួលខុសត្រូវលើការរៀនសូត្ររបស់ពួកគេដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំលើកទឹកចិត្តអ្នករៀនឲ្យសិក្សាដំណឹងល្អប្រចាំថ្ងៃដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យចែកចាយសេចក្ដីពិតដែលពួកគេកំពុងរៀនដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំអញ្ជើញសិស្សឲ្យរស់នៅតាមអ្វីដែលពួកគេកំពុងរៀនដែរឬទេ ។

វិញ្ញាណរបស់យើង ត្រូវការការចិញ្ចឹមបីបាច់ដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួន ដើម្បីយើងអាចក្លាយជាពន្លឺ និងសិរីល្អដែលព្រះបានបង្កើតយើងឲ្យប្រែក្លាយ។ នៅពេលយើងសិក្សា និងពិចារណាពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការីនៃព្រះ នោះយើងផឹកទឹករស់ ហើយទទួលទានព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ។

វាពុំគ្រប់គ្រាន់ទេ ដោយគ្រាន់តែអាននោះ ។ យើងចាំបាច់ត្រូវផ្ទៀងស្ដាប់ យើងចាំបាច់ត្រូវពិចារណា និងយកមកដាក់នៅក្នុងខ្លួន ។^១៥

ខ្ញុំដកឃ្លាមួយក្នុងសុភាសិតថា « បង្រៀនដំណឹងល្អដល់មនុស្សម្នាក់ នោះអ្នកបានប្រទានពរដល់គាត់មួយថ្ងៃ ។ បង្រៀនមនុស្សម្នាក់ឲ្យទទួលទានព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ហើយនៅជាប់ជាមួយនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះអ្នកបានប្រទានពរគាត់ពេញមួយជីវិត » ។

តាមរយៈដំណើរការនៃការបំផុសំគនិត និងវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួននេះ ដែលយើងស្ថាបនាជីវិតយើងនៅលើថ្មដានៃព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ។^១៦ បន្ទាប់មកដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះ អាចក្លាយទៅជា « យុថ្កានៃព្រលឹង » ។^១៧

ការបង្រៀនដំណឹងល្អគឺសំខាន់ ។ ការបង្រៀនអ្នកដទៃឲ្យជ្រមុជខ្លួនទៅក្នុងការអធិស្ឋាន ស្វែងរកព្រះវិញ្ញាណ ហើយអនុវត្តអ្វីដែលពួកគេបានរៀន គឺសំខាន់ដូចគ្នា ។

ពរជ័យ&សន្យា ។

បងប្អូនប្រុសស្រី មិត្តជាទីស្រឡាញ់ និងគ្រូបង្រៀនជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ —អ្នកទាំងអស់គ្នាគឺជាគ្រូបង្រៀន យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាគ្រូបង្រៀន— អរគុណចំពោះភាពស្មោះត្រង់ និងបំណងប្រាថ្នាដើម្បីធ្វើការល្អរបស់អ្នក ។ អរគុណចំពោះម៉ោងជាច្រើនដែលបានចំណាយដើម្បីរៀបចំ ផ្ដល់ការងារបម្រើ និងបង្រៀនដល់អ្នកដទៃអំពីដំណឹងល្អដោយអំណរ ។

ខ្ញុំសូមអញ្ជើញអ្នកឲ្យសិក្សាមគ្គុទេសន៍ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះថ្មីនេះ និងប្រើប្រាស់វាដើម្បីវាយតម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីរំឭកខ្លួនឯងអំពីគោលបំណង ។

តាមរយៈការកាន់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ហើយបង្រៀនអ្នកដទៃឲ្យធ្វើដូចគ្នា— ដោយការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ—នោះយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងបងប្អូនរបស់យើង និងមនុស្សទូទៅ ។ ហើយនៅពេលយើងដើរនៅលើផ្លូវតូច និងចង្អៀត នោះយើងមានចំណែកក្នុងការហៅដ៏បរិសុទ្ធបំផុត ដើម្បីដឹកនាំព្រលឹងអមតរបស់យើង និងព្រលឹងមនុស្សដទៃទៀត ដើរឆ្ពោះទៅ « ខាងស្ដាំព្រះហស្តនៃព្រះនៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ដើម្បីអង្គុយជាមួយនឹងអ័ប្រាហាំ និងអ៊ីសាក និងយ៉ាកុប និងជាមួយពួកអយ្យកោដ៏បរិសុទ្ធទាំងអស់របស់យើង ដើម្បីកុំចេញពីទីនេះទៅទៀតឡើយ » ។^១៨

បងប្អូនគ្រូបង្រៀន មិត្តជាទីស្រឡាញ់ បងប្អូនរបស់ខ្ញុំ សូមព្រះប្រទានពរអ្នកចំពោះកិច្ចការដ៏ស្មោះស្ម័គ្ររបស់អ្នកដើម្បីបង្រៀនដោយនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃគ្រូបង្រៀនដ៏មហិមាបំផុតនៅគ្រប់សម័យកាល នៅក្នុងព្រះនាមនៃលោកចៅហ្វាយរបស់យើង នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕