من یک پیرو عیسی مسیح هستم.

تصویر

لوگوی موضوعِ جوانان ۲۰۲۴

آیا تا بحال به این فکر کرده‌اید که چرا عیسی، پس از شفای مردم، به برخی از آنها گفت که به کسی نگویند (رجوع کنید به مرقس ۷: ۳۶)؟ یکی از دلایل آن می‌تواند مربوط به نوع پیروانی باشد که او نیاز داشت. ممکن است فکر کنید که اگر مردم در مورد شفاهای خود صحبت می‌کردند، این می‌توانست راه خوبی جهت جذب پیروان برای عیسی باشد. با این حال، عیسی فقط به پیروان نیاز نداشت. او به شاگرد نیاز داشت.

عیسی به پطرس و اندریاس گفت: «از پی من آیید» (متی ۴: ۱۹). ترجمۀ جوزف اسمیت از این آیه اینچنین خوانده می‌شود: «من همان کسی هستم که پیامبران درباره‌اش نوشته‌اند؛ از پی من آیید» ( ترجمۀ جوزف اسمیت، متی ۴: ۱۸). دعوتش اين نبود که آنها یک مدتی با او باشند. او می‌خواست که آنها برای همیشه شاگردان او باشند.

وقتی او به مردم آموزش می‌داد، به مردم محبت می‌کرد، و معجزاتی را انجام می‌داد، او نمی‌خواست که آنها فقط او را تماشا کنند. او از آنها می‌خواست که همان کار را انجام دهند. او می‌خواست کارش، کارِ آنها شود. انتخابِ مسیح به این معنی بود که آنها یاد می‌گرفتند همانطور که او خدمت می‌کرد، خدمت کنند و همانطور که او فکر می‌کرد، فکر کنند. آنها همانطور که او زندگی می‌کرد، زندگی می‌کردند، و او به آنها آموزش می‌داد و به آنها نسبت به نیازی که داشتند کمک می‌کرد تا بیشتر شبیه او شوند.

تصویر

عیسی مسیح

کلمۀ یونانیِ برای شاگرد، mathetes [مَتِتِس] است. آن معنایی فراتر از پیرو یا دانش‌آموز دارد. اغلب به عنوان شاگرد ترجمه می‌شود. در روزگار مسیح، شاگردان معمولاً استادی را که می‌خواستند از او بیاموزند، انتخاب می‌کردند با هدف اینکه روزی خودشان استاد شوند. مسیح از روش معمول پیروی نکرد. او برعکس آن را انجام داد و در عوض شاگردانش را جستجو کرد. امروز، مسیح ما را فرامی‌خواند تا نزد او بیاییم. او ما را فرامی‌خواند تا شاگردان او باشیم و کلام او را در میان مردمش اعلام کنیم تا بتوانند زندگی ابدی داشته باشند (رجوع کنید به ۳ نیفای ۵: ۱۳).

یک زن جوان از هائیتی در دریای کارائیب، با دعوت از دوستش که عضو کلیسا نبود برای آمدن با او به همایشِ «برای تقویت نوجوانان»، تمایل خود به شاگردی مسیح را نشان داد. پدر دوستش ابتدا نمی‌خواست به دخترش اجازۀ رفتن بدهد. رهبران کلیسا در مورد تجربیات مثبتی که در انتظار او بود و مشاوران جوان فوق العاده‌ای که مراقب او می‌بودند، توضیح دادند. پدر به دخترش اجازه داد تا در آن همایش شرکت کند، و پس از دیدن تفاوتی که در زندگی او ایجاد کرد، به او اجازه داد تا در جلسات کلیسا شرکت کند و — شش ماه بعد — تعمید بگیرد.

یک مرد جوان از آرژانتین، در آمریکای جنوبی، با تقسیم کردنِ مقداری از آب نبات خود با یکی از دوستانش درحالیکه سوار اتوبوس به سمتِ مدرسه بودند، تمایل خود را برای شاگردی مسیح نشان داد. وقتی به یک تکۀ آب‌نبات با طعم قهوه رسید، توضیح داد از آنجایی که هیچکس در خانواده‌اش قهوه نمی‌نوشد، هرگز مزۀ آن طعم را نچشیده است. این منجر به گفتگو در مورد کلیسا شد، که آن نیز منجر به دعوت برای آمدن به جلسات شد، که در نهایت منجر به پیوستن دوستش به کلیسا و رفتنش به یک مأموریت تبشیری در شیلی شد.

هر کسی که با او دربارۀ کلیسا صحبت می‌کنید یا به یک فعالیت کلیسا دعوت می‌کنید، لزوماً نباید بخواهد که به آن بپیوندند. این اشکالی ندارد. هر کسی که مسیح در طول خدمت زمینی خود با او صحبت کرد نیز به او ملحق نشد. با این حال، همانطور که ما انتخاب می‌کنیم که شاگردان عیسی مسیح باشیم و کلام او را اعلام کنیم، او به ما شجاعت و کمک الهی خواهد داد. ما یاد خواهیم گرفت که چگونه بیشتر شبیه او شویم، و این کاری است که شاگردان انجام می‌دهند.