اعتقاد داشتن به مسیح قبل از باز‌آمدن او

«هر کسی ایمان آورد که مسیح می‌آید، همان از گناهش آمرزش دریافت می‌کند، و با شادی بی اندازه بزرگی، حتّی گویی او هم اکنون به میان آنها آمده بوده شادمانی می‌کند» (موصایا ۳:۱۳؛ تأکید شده است).

«و صدایی بر من آمد، گفتا: انوش، گناهان تو بخشیده شده‌اند و تو برکت می‌یابی. … از این رو، جُرم من پاک شد. و من گفتم: سَروَرا، چگونه این انجام شده است؟ و او به من گفت: به سبب ایمان تو به مسیح، کسی که تو پیش از این هرگز نه شنیده‌ای نه دیده‌ای. و سال‌های بسیاری می‌گذرد پیش از اینکه او خودش را در جسم پدیدار کند؛ … ایمانت تو را کامل کرده است» (انوش ۱: ۵–۸؛ تأکید اضافه شده است).

«ما از مسیح آگاه بودیم، و به شکوه او صدها سال پیش از آمدنش امید داشتیم. … به اندازه‌ای که ما براستی می‌توانیم به نام مسیح فرمان دهیم و حتّی درختان، یا کوه‌ها، یا موج‌های دریا» (یعقوب ۴ :۴، ۶؛ تأکید اضافه شده).

«و بسیاری بودند که ایمانشان بی‌اندازه قوی بود، حتّی پیش از آنکه مسیح بیاید، که نمی‌توانستند از آنسوی پرده نگه داشته شوند، بلکه براستی با چشمانشان چیزهایی را دیدند» (عاتر ۱۲:‌ ۱۹؛ تاکید اضافه شده است).

وقتی ما برای نگه داشتنِ پیمان‌هایمان تلاش می‌کنیم، برای زندگی در ملکوت سلستیال آماده می‌شویم. «زیرا بنگرید، این زندگی زمانی برای آدمیان است تا برای دیدار با خدا آماده شوند؛ آری، بنگرید این زندگی برای آدمیان روزگاری است تا کارهای خود را انجام دهند» (آلما ۳۴: ۳۲).

ما توسط رئیس راسل ام. نلسون دعوت شده‌ایم که بخشی از «بزرگترین کار در روی زمین» یعنی گرد آوری [بنی] اسرائیل باشیم. «پدر آسمانی ما بسیاری از شریف‌ترین ارواح خود را—شاید، می‌توانم بگویم، بهترین تیمش — را برای این مرحله آخر ذخیره نگاه داشته است. آن ارواح شریف — آن بهترین بازی‌کنان، آن قهرمانان شما هستید!»^۱

هنگامی که منجی باز آید، پرهیزکاران در آرامش زندگی خواهند کرد. منجی سلطنت خواهد کرد و بی‌عدالتی به درستی تبدیل خواهد شد. «زیرا سَروَر در میان آنها خواهد بود، و شُکوه او بر آنها خواهد بود، و او پادشاه آنها و قانونگذار آنها خواهد بود، (اصول و پیمان‌ها ۴۵: ۵۹ )».

همه آدمیان زنده خواهند شد. ما همه جسم‌های نامیرای کاملی خواهیم داشت. ما می‌توانیم دوباره عزیزانی که از دنیا رفته‌اند را ببینیم. «روح و بدن دوباره در شکل کامل خود بهم خواهند پیوست؛ هم اندام و هم مفصل به پیکرِ فراخورشان دوباره باز آورده می‌شوند، همان گونه که ما در این زمان هستیم» (آلما ۱۱: ۴۳).