Dwa tysiące młodych wojowników

1. Tych mło-dych wo-jo-wni-ków ty-sią-ce by-ły dwa,

Gdy zew do wal-ki ro-zniósł się, sta-nęli w bo-ju wraz:

„Za-pra-wdę, Bóg jest z na-mi! On wo-dzem na-szym jest”.

Nie zna-li oni, co to strach, by ży-cie od-dać swe.

2. Ta męż-na brać słu-cha-ła swych mąd-rych ma-tek rad,

By u-fać Bo-gu, ca-ły czas Mu wier-nie słu-żyć tak.

Bo Bóg ich bę-dzie chro-nił, na-gro-dzi wia-rę tą,

Ich mat-ki praw-dę zna-ły wszak, swym sy-nom da-ły ją.

3. He-la-man im prze-wo-dził, bra-ter-ską mie-li więź,

Og-rom-na by-ła wia-ra ich, wspie-ra-li dziel-nie się.

Prze-le-wać krwi nie chcie-li, wol-noś-ci słod-ki smak

Wy-wal-czyć tyl-ko chcie-li go, by swym ro-dzi-nom dać.

4. Tych mło-dych wo-jow-ni-ków ty-sią-ce posz-ły dwa,

By wal-czyć o swą spra-wę i by za nią ży-cie dać.

Nie zgi-nął jed-nak ża-den, o-chro-nił ich sam Bóg,

Za wia-rę do-dał mo-cy im, uś-wię-cił chłop-ców trud.

Alma 53; 56–57