Ang Saad sa Pasko

Ang pag-anhi ni Kristo gipanagna na mga liboan ka tuig. Mga 2,000 ka tuig sa wala pa ang pagkatawo ni Jesukristo, si Abraham mitudlo sa Iyang tahas diha sa plano sa kaluwasan. Mga 1,400 ka tuig sa wala pa Siya matawo, si Moises mitudlo sa samang talagsaong mga kamatuoran. Mga 700 ka tuig sa wala pa ang Iyang pagkatawo, gipadayag ni Isaias ang kahimtang sa Iyang pagkatawo, kinabuhi ug kamatayon:

“Busa ang Ginoo gayud maoy mohatag kaninyo ug usa ka timaan; Ania karon, ang usa ka ulay manamkon, ug magaanak og usa ka anak nga lalaki, ug pagatawgon ang iyang ngalan Emmanuel” (Isaias 7:14).

“Kay alang kanato ang usa ka bata matawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag: ug ang kagamhanan igatungtong sa iyang abaga: ug ang iyang ngalan pagatawgon Kahibulongan, Magtatambag, Dios nga Makagagahum, Amahan nga walay Katapusan, Prinsipe sa Pakigdait” (Isaias 9:6).

“Gitamay siya ug gisalikway sa mga tawo; usa ka tawo sa mga kasub-anan, ug nakasinati sa pag-antus. …

“Sa pagkamatuod gipas-an niya ang atong kasakitan, ug gipas-an niya ang atong mga kasub-anan: apan siya giila nato nga binunalan, hinampak sa Dios, ug sinakit.

“Apan siya gisamaran tungod sa atong kalapasan, siya napangos tungod sa atong mga kasal-anan … ug tungod sa iyang mga labod kita nangaayo. …

“… Ingon sa usa ka nating karnero nga ginadala ngadto sa ihawan, ug ingon sa usa ka karnero nga naamang sa atubangan sa iyang mga maggugunting, mao usab wala niya bukha ang iyang baba.

“Pinaagi sa pagdaugdaug ug sa paghukom siya gikuha. …

“Ug gibuhat nila ang iyang lubnganan uban sa dautan, ug ang iyang kamatayon uban sa mga datu; ngani siya wala makabuhat og pagpanlupig, ni dihay limbong sa iyang baba” (Isaias 53:3–5, 7–9).

Sa wala madugay human sa panagna ni Isaias, si propeta Lehi nagdamgo ug mitudlo sa iyang pamilya sa iyang nakat-unan. Si Nephi mirekord: “Unom ka gatus ka mga tuig gikan sa panahon nga mibiya ang akong amahan sa Jerusalem, usa ka propeta nga ang Ginoong Dios mopasanay taliwala sa mga Judeo—gani usa ka Mesiyas, o, sa lain nga mga pulong, usa ka Manluluwas sa kalibutan (1 Nephi 10:4).

Si Lehi namulong usab sa daghang mga propeta kinsa nagpamatuod kabahin sa pag-anhi sa Manunubos sa kalibutan (tan-awa sa 1 Nephi 10:5).

Ang Ebanghelyo ni Lucas nagrekord nga sa wala pa matawo ang Manluluwas, ang Iyang inahan nagdali-dali og biyahe sa pagbisita sa iyang ig-agaw nga si Elisabet.

“Ug sa pagkadungog ni Elisabet sa pangumusta ni Maria, ang bata miulpot sulod sa iyang tiyan; ug si Elisabet napuno sa Espiritu Santo:

“Ug sa makusog nga tingog siya misinggit, nga nag-ingon, Dalaygon ikaw diha sa mga kababayen-an, ug dalaygon ang bunga sa imong tiyan” (Lucas 1:41–42).

Samtang ang Espiritu Santo mipamatuod ngadto kang Elisabet, Siya nagpamatuod kanatong tanan nga ang mga pulong sa mga propeta natuman. Ang Manluluwas miabut ug mibuhat sa buluhaton nga gipahimo Kaniya sa Iyang Amahan.

Kabahin sa Manluluwas, si Nephi mirekord:

“Ug ako mitan-aw ug nakakita sa birhen pag-usab, nagkugos og bata diha sa iyang mga bukton.

“Ug ang anghel miingon ngari kanako: Tan-awa ang Kordero sa Dios, oo, gani, ang Anak sa Amahan sa kahangturan!” (1 Nephi 11:20–21).

Sa dihang ang Manluluwas 12 anyos na, Siya mitudlo diha sa templo. Iyang gipasabut sa Iyang nabalaka nga ginikanan nga Siya naghimo sa buluhaton sa Iyang Amahan (tan-awa sa Lucas 2: 42–49).

Kana nga buluhaton natuman samtang Iyang gihimo Iyang misyon dinhi sa yuta. Ang Manluluwas mihulagway sa katumanan niana nga misyon niining makapadasig nga mga pulong:

“Ako miabut ngadto sa akong kaugalingon, ug ang akong kaugalingon wala modawat kanako. Ug ang mga kasulatan mahitungod sa akong pag-anhi natuman.

“Ug kutob sa modawat kanako, ngadto kanila Ako naghatag nga mahimo nga mga anak sa Dios; ug bisan pa niana Ako mohatag kutob sa motuo sa akong ngalan, kay tan-awa, pinaagi kanako ang katubsanan moabut, ug dinhi kanako ang balaod ni Moises natuman” (3 Nephi 9:16–17).

Ang iyang saad nga kita mamahimong Iyang mga anak matuman samtang kita motuo Kaniya ug mogamit og hugot nga pagtuo diha Kaniya pinaagi sa pagkamasulundon. Dayon kita maandam sa pagdawat sa gasa sa kinabuhing dayon.

Siya miingon: “Tan-awa, Ako mao siya kinsa giandam gikan sa katukuran sa kalibutan sa pagtubos sa akong mga katawhan. Tan-awa, Ako mao si Jesukristo. … Ngari kanako mahimo nga ang mga katawhan adunay kinabuhi, ug nga sa kahangturan, sila kinsa motuo sa akong ngalan; ug sila mahimo nga akong anak nga mga lalaki ug anak nga mga babaye” (Ether 3:14).

Ang Pasko mao ang panahon sa pagpakigbahin sa atong mga regalo, paglig-on sa uban, ug pagbuhat sa atong bahin diha sa gingharian sa Dios. Ang Pasko panahon usab sa pagpahayag sa atong gugma ngadto sa uban ug sa atong pagpamatuod sa Manluluwas.

Usa ka paagi nga kita makapakigbahin sa atong pagpamatuod mao ang pagbutang og belen sa atong panimalay aron makasugod og panag-istoryahanay kabahin sa pagkatawo sa Ginoo. Laing paagi mao ang pagsaysay og istorya sama sa The Mansion ni John Weightman.

Si John Weightman usa ka malampusong tawo kansang mga charity naghatag og pagtagad kaniya ug nakapahimo niyang inila. Usa ka gabii, human og basa sa mga artikulo sa newspaper nga nagdayeg sa iyang pagkamanggihatagon, iyang gikuha iyang Biblia. Sa wala madugay nakatulog siya human og basa sa pulong sa Manluluwas: “Ayaw kamo pagtigum og mga bahandi alang kaninyo dinhi sa yuta, diin ang tangkob ug ang taya nagakutkot, ug diin ang mga kawatan nagapanakasaka ug nagapangawat” (Mateo 6:19).

Samtang siya natulog, nakaplagan ni John iyang kaugalingon sa usa ka “langitnong siyudad,” nagkuyog sa uban samtang ilang nadawat ilang mga mansyon. Sa dihang ang Magbalantay sa Gate mihunong sa atubangan sa usa ka gamay kaayo nga payag nga hinimo sa ginamit na nga mga materyal, siya miingon ngadto ni John, “Kini ang imong mansyon.”

Mireklamo si John, nagsulti sa iyang daghang natampo sa publiko.

“Dili ba kining tanan mainampingong girekord didto sa yuta aron sa pagpasidungog kanimo?” nangutana ang Magbalantay sa Gate. “Gigantihan na ka niini. Doblehon pa ba ang imong ganti?”¹

Atol niining panahon sa Pasko, manghinaut ko nga ang matag usa kanato adunay oportunidad sa paghatag nga dili magpahibalo.

Matag semana samtang kita moapil sa mga ordinansa sa sakrament, atong gibag-o ang atong saad sa pagkatawo sa Manluluwas sa atong kinabuhi. Atong dalhon ang Iyang ngalan, ug atong bag-uhon atong pakigsaad sa pagkamasulundon ug sa saad nga kita kanunay mohinumdom Kaniya.

Ang ebanghelyo, sumala sa girekord diha sa Doktrina ug mga Pakigsaad, mao:

“Nga siya mianhi sa kalibutan, gani si Jesus, aron ilansang sa krus alang sa kalibutan, ug mag-antus sa mga sala sa kalibutan, ug magbalaan sa kalibutan, ug sa paghugas niini gikan sa tanan nga dili matarung;

“Nga pinaagi kaniya ang tanan unta maluwas” (D&P 76:41–42).

Unta kita mogahin og panahon sa pagbag-o sa atong mga pakigsaad sa pagsunod sa Manluluwas ug sa pagbuhat sa Iyang kabubut-on, sama sa Iyang pagtuman sa kabubut-on sa atong Langitnong Amahan. Kon ato kining buhaton, ang mga pulong sa katawhan ni Haring Benjamin, girekord sa mga 125 ka tuig sa wala pa matawo ang Manluluwas, matuman kanato karon: “O kaloy-i, ug dihogi sa inula nga dugo ni Kristo nga kami mahimo nga makadawat sa kapasayloan sa among mga sala, ug ang among mga kasingkasing mahimo nga putli; kay kami mituo kang Jesukristo, ang Anak sa Dios, kinsa milalang sa langit ug sa yuta, ug sa tanan nga mga butang; kinsa manaog nganhi taliwala sa mga katawhan” (Mosiah 4:2).

Ako mopamatuod nga ang Manluluwas mianhi sa tunga-tunga sa kapanahunan ug Siya moanhi pag-usab. Ako mopamatuod nga ang Iyang Simbahan, gipahiuli niining katapusang dispensasyon sa dili pa ang Iyang Ikaduhang Pag-anhi, mao ang “kahibulongan nga buhat ug usa ka katingalahan” (2 Nephi 25:17) diin kita mga Santos sa Ulahing mga Adlaw naapil.