“Ano ang dapat kong isipin sa oras ng sakramento?”

Sa oras ng sakramento, bumabaling ang aking isipan kay Jesucristo at sa Kanyang Pagbabayad-sala. Nahihirapan akong ipahayag ang nararamdaman ko sa oras ng sakramento kapag iniisip ko ang Pagbabayad-sala ni Jesucristo. Alam ko na si Jesucristo ang hinirang na maging Manunubos natin. Alam kong Siya ay buhay.

Sa oras ng sakramento iniisip ko ang pinagdaanan ng Tagapagligtas para mapagsisihan natin ang nagawa nating mga pagkakamali. Iniisip ko rin ang lahat ng pagpapalang naibigay Niya sa akin at ang kamangha-manghang mga himalang naisagawa at isasagawa Niya. Napakapalad natin na nakikibahagi tayo sa sakramento para mapagsisihan natin ang ating mga kasalanan at makapangako tayo na magpapakabuti.

Itinuturo ng mga himno sa sakramento kung ano ang dapat nating isipin sa oras ng sakramento. Halimbawa, sinasabi sa paborito kong himno sa sakramento, ang “Aba Naming Kahilingan” (Mga Himno, blg. 102), “H’wag hayaang malimutan, ang pagdurusa Ninyo nang ang puso N’yo’y pinaslang do’n sa krus sa Kalbaryo.” Ang pag-alaala sa mga titik ng mga himno ng sakramento sa oras ng sagradong ordenansang ito ay nagpapadama sa akin ng kapayapaan at nagpapaibayo ng pasasalamat ko sa Pagbabayad-sala ni Jesucristo.

Sa oras ng sakramento dapat nating isipin kung gaano kadakila ang sakripisyong ginawa ng ating Tagapagligtas para sa atin at puspusin ng pasasalamat ang ating puso. Kapag nakibahagi ako ng sakramento, gusto kong pasalamatan ang Ama sa Langit at ang Kanyang Pinakamamahal na Anak na si Jesucristo para sa mga pagpapalang natanggap ko.

Mayroon akong maliit na card na nakasingit sa aking mga banal na kasulatan na hinuhugot ko tuwing Linggo sa oras ng sakramento. Pantanda ito sa Mosias 18, kung saan ipinangaral ni Alma ang tipan sa binyag. May maiikling sulat sa card, tulad ng “Magpasalamat sa Pagbabayad-sala,” na nakasulat dito para maalala ko ang layunin at kabanalan ng sakramento. Ang pagbabasang muli sa maiikling sulat ay nagtutuon sa aking isipan sa layunin at kasagraduhan ng sakramento.

Dapat nating isipin ang nagbabayad-salang sakripisyo ni Jesucristo at ang kahalagahan ng marapat na pakikibahagi sa mga simbolo ng Kanyang katawan at Kanyang dugo. Maaari din nating isipin ang panahon na binasbasan Niya ang tinapay at alak na kasama ang Kanyang Labindalawang Apostol.

Ang layunin ng sakramento ay upang mapanibago natin ang ating mga tipan sa ating Ama sa Langit at malinis tayo mula sa mga kasalanang pinagsisihan natin. Sa oras ng sakramento, inaalala natin ang sakripisyo ni Cristo para sa atin at pinag-iisipan kung paano natin ito maiaangkop sa ating buhay. Sinisikap kong isipin kung ano ang nagawa ko sa nakaraang buong linggo at kung gaano kahusay kong natupad ang aking mga tipan sa aking Ama. Inaamin ko ang mga kasalanang nagawa ko at pinagtutuunan ko kung paano ko magagamit ang Pagbabayad-sala para mapaglabanan ang mga ito. Kapag ginagawa ko ito, ang sakramento ay isang karanasang nakasisigla at espirituwal na nagpapalakas sa akin.

Noong bata-bata pa ako, ang tanging iniisip ko sa oras ng sakramento ay kung paano ako tatahimik. Ngayong may priesthood na ako, nauunawaan ko na para magkaroon ng kahulugan ang sakramento at matulungan ako nitong lumago sa espirituwal, kailangan kong magnilay-nilay sa oras na ito. Iniisip ko ang Pagbabayad-sala ng Tagapagligtas at kung paano Niya ipinakita na mahal Niya tayo. Iniisip ko rin kung paano mapapalakas ng sakramento ang aking pananampalataya at hangaring tuparin ang aking tipan sa binyag.