Geloofsportret
Markus Tilgner
Saksen–Anhalt (Duitsland)
Markus, Karen en hun zoontje van drie kregen in 1989 toestemming om van hun woonplaats in Oost-Duitsland op vakantie naar Hongarije te gaan. Hongarije opende tijdens hun vakantie de grens met Oostenrijk. Hierdoor kregen duizenden Oost-Duitse vluchtelingen hun vrijheid. Markus en Karen realiseerden zich dat dit een unieke gelegenheid was. Ook zij konden weggaan.
Fotograaf Leslie Nilsson
Ik zei: ‘Laten we naar Oostenrijk vertrekken.’
‘O nee, dat kun je niet maken,’ zei Karen. ‘Zowel jouw ouders als mijn ouders zijn nog in Oost-Duitsland.’
‘Die begrijpen het wel,’ antwoordde ik.
‘We zijn al met de bouw van een huis begonnen,’ zei Karen. ‘Laten we dat afwerken.’
‘Nee, laten we een nieuwe start maken,’ zei ik, ‘ergens anders, in West-Duitsland.’
Ik probeerde haar nogmaals te overtuigen om weg te gaan. Ze hield voet bij stuk: ‘Nee, want je bent net geroepen als bisschop en je hebt ingestemd dat je zou dienen.’
Dat is de reden waarom we niet uit Oost-Duitsland zijn weggegaan. Enkele weken later viel de Berlijnse muur. Gelukkig waren we gebleven. Dit was de weg die onze hemelse Vader voor ons had voorzien.
Een vriend (midden) bezoekt Karren en Markus Tilgner. De familie Tilgner ontvangt iedereen hartelijk.Ze voelen zich gezegend dat ze anderen van dienst kunnen zijn.
De schoondochter van de Tilgners streelt haar baby liefdevol. Markus en Karren genieten van hun kleinkind. Karren zegt dat door in hun eigen land te blijven hun familie nog hechter is geworden.
De zendelingenzusters helpen Markus een ovenschotel af te werken.