Z wysokich szczytów gór

1. Z wysokich szczytów gór

Powiewa sztandar nam.

Narody świata już

Bezwłocznie spójrzcie nań.

To Deseret, spokojny ląd.

Syjonu jasny szczyt wyznacza on.

2. Bo Bóg pamięta też,

Co przyrzekł w dawnych dniach,

Że tu w Syjonie nam

On prawdy sztandar da,

By światłem Swym przyciągał wzrok

I dni ostatnich rozjaśniał mrok.

3. Bóg wzniesie tu Swój dom —

Objawi chwałę Swą.

Z dalekich krajów wnet

Popłynie pieśni ton:

„Pójdziemy wraz, by służyć tam,

Przestrzegać Jego prawd i słuchać rad”.

4. Praw, co popłyną w świat,

Nauczy nas tu Bóg,

By ziemią całą już

Z mądrością rządzić mógł.

On ścieżką Swą nas powieść chce.

Byśmy z przodkami zbawili się,