Të Dish K’të, Çdo Shpirt Ësht’ i Lir’ 

1. Të dish k’të, çdo shpirt ësht’ i lir’

Të zgjedh’ çdo t’jet’ n’jetën e tij;

E vërtet’ e përjetshme thot’:

Per’ndia me forc’ n’qiell asnjë s’çon.

2. Ai do th’rras’, bind’ dhe drejtoj’,

Me urt’si, dashuri t’bekoj’,

Pa u mburrur të jesh i mir’,

Por kurr’ mos detyro njeri.

3. Pa pasur arsyen, lirin’,

Që na bëjn’ njerëz, çfar’ jemi?

Thjesht kafsh’. Po ashtu dhe bishat

Mund t’mendojn’ për ferr o parajs’.

4. Pushtetin ton’ t’mos shpërdorojm’,

Por t’vërtetën, mir’sin’ t’zgjedhim;

Per’ndia gëzon kur Hirin

Dhe dashurin’ e Tij kërkojm’.