Twój cel: Zapraszaj ludzi, aby przyszli do Chrystusa, pomagając im w przyjęciu przywróconej ewangelii poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie, pokutę, chrzest, przyjęcie daru Ducha Świętego i wytrwanie do końca.
Zastanów się
Jaki cel mam realizować jako misjonarz?
Jakie upoważnienie i moc płyną z mojego powołania?
W jaki sposób polegać na Duchu, rozpoznawać Go i nauczać poprzez Niego?
Czym jest ewangelia Jezusa Chrystusa?
Jakie jest przesłanie Przywrócenia? Dlaczego jest tak ważne?
Jaki jest mój obowiązek związany z ustanawianiem i budowaniem Kościoła Jezusa Chrystusa?
Skąd będę wiedzieć, czy jestem odnoszącym sukcesy misjonarzem?
Twoje zadanie nauczania przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa
Otaczają cię ludzie. Mijasz ich na ulicy i podróżujesz wśród nich. Odwiedzasz ich w domach i kontaktujesz się z nimi on-line. Wszyscy oni są dziećmi Boga — twoimi braćmi i siostrami. Bóg kocha ich tak samo, jak kocha ciebie.
Wielu z tych ludzi poszukuje celu w życiu. Martwią się o swoją przyszłość i o swoje rodziny. Potrzebują poczucia przynależności, które wynika z wiedzy, że są dziećmi Boga i członkami Jego wiecznej rodziny. Chcą czuć się bezpiecznie w świecie zmieniających się wartości. Pragną „pokoju w tym świecie i życia wiecznego w świecie, który nastanie” (Doktryna i Przymierza 59:23).
Jest wielu, którzy są „powstrzymywani od prawdy tylko dlatego, że nie wiedzą, gdzie ją znaleźć” (Doktryna i Przymierza 123:12). Ewangelia Jezusa Chrystusa — przywrócona poprzez Proroka Józefa Smitha — zapewnia wieczną prawdę. Prawda ta odpowiada na duchowe potrzeby ludzi i pomaga im spełnić ich najgłębsze pragnienia.
Jako upoważniony przedstawiciel Jezusa Chrystusa nauczasz, że „odkupienie następuje w Świętym Mesjaszu i przez Niego” (II Ks. Nefiego 2:6). Zapraszasz ludzi, aby przyszli do Chrystusa i nawrócili się do Niego i Jego przywróconej ewangelii. Kiedy przyjmą twoje zaproszenie, doświadczą większego szczęścia, nadziei, spokoju i poczucia celu.
Aby przyjść do Zbawiciela, ludzie muszą w Niego wierzyć. Możesz pomóc im rozwinąć tę wiarę, gdy:
nauczasz ich przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa i świadczysz o jej prawdzie;
zapraszasz ich, aby zobowiązali się, że będą żyć zgodnie z jej naukami;
sprawdzasz ich postęp i pomagasz im działać według podjętych zobowiązań;
pomagasz im doświadczyć sytuacji, w których odczuwają wpływ Ducha Świętego (zob. I Ks. Nefiego 10:17–19).
Wiara w Jezusa Chrystusa poprowadzi ludzi do pokuty. Dzięki zadośćuczynieniu za nasze grzechy Jezus umożliwia pokutę. Kiedy ludzie odpokutują, zostaną oczyszczeni z grzechu i zbliżą się do Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa. Doświadczą radości i spokoju płynącego z otrzymania przebaczenia.
Pokuta przygotowuje ludzi do zawarcia przymierza chrztu i przyjęcia daru Ducha Świętego. Zbawiciel powiedział: „Oto jest przykazanie: Odpokutujcie, wszystkie krańce ziemi, i przyjdźcie do mnie, i zostańcie ochrzczeni w imię moje, abyście zostali uświęceni przez przyjęcie Ducha Świętego, abyście ostatecznego dnia mogli stanąć przede mną bez skazy” (III Nefi 27:20).
Wraz ze wzrostem zrozumienia i świadectwa o Zbawicielu i Jego Zadośćuczynieniu wzrośnie twoje pragnienie dzielenia się ewangelią. Poczujesz, podobnie jak Lehi, „jak ważne jest uświadomienie tego mieszkańcom ziemi” (II Ks. Nefiego 2:8).
Obraz
wizja drzewa życia
Drzewo życia — Damir Krivenko.
Studiowanie osobiste lub z towarzyszem
Podczas studiowania o wizji drzewa życia z I Ks. Nefiego 8 i 11 przeanalizuj załączoną ilustrację.
Co, według tej wizji, ludzie musieli zrobić, aby spożyć owoc? Co musimy zrobić, aby otrzymać wszystkie błogosławieństwa Zadośćuczynienia Zbawiciela? W jaki sposób zobowiązania i przymierza pomagają nam w otrzymaniu tych błogosławieństw?
W jaki sposób możesz pomóc innym ludziom spożywać owoce ewangelii?
Upoważnienie i moc twojego powołania
Jesteś powołany i wyświęcony, aby „[głosić] dobrą nowinę wielkiej radości, samą wieczną ewangelię” (Doktryna i Przymierza 79:1). Podobnie jak synowie Mosjasza, możesz nauczać z upoważnieniem i mocą Boga (zob. Ks. Almy 17:2–3).
Pod kierownictwem Chrystusa upoważnienie do głoszenia ewangelii zostało przywrócone poprzez Proroka Józefa Smitha. Kiedy zostałeś wyświęcony na misjonarza, otrzymałeś to upoważnienie. Wraz z nim pojawia się prawo, przywilej i obowiązek reprezentowania Pana i nauczania Jego ewangelii.
Upoważnienie to obejmuje obowiązek życia tak, by być godnym swojego powołania. Potraktuj swoje wyświęcenie dosłownie. Trzymaj się z dala od grzechu i od wszystkiego, co jest ordynarne i wulgarne. Trzymaj się z dala od światowych dróg i takiego sposobu myślenia. Postępuj zgodnie ze standardami podanymi w Normach misjonarskich dla uczniów Jezusa Chrystusa. Jako przedstawiciel Pana bądź „dla wierzących wzorem” (I List do Tymoteusza 4:12). Okazuj szacunek imieniu Jezusa Chrystusa poprzez swoje uczynki i słowa.
Oprócz upoważnienia potrzebujesz duchowej mocy, aby wypełniać swoje powołanie. Bóg daje duchową moc, kiedy konsekwentnie pracujesz nad tym, aby wzmocnić swoje świadectwo o Nim, o Jezusie Chrystusie i nauczanych przez ciebie prawdach ewangelii. On nadaje duchową moc, kiedy się modlisz, studiujesz pisma święte i dążysz do wypełnienia swojego celu misjonarskiego. Udziela duchowej mocy, gdy starasz się przestrzegać Jego przykazań i przymierzy, które zawarłeś, kiedy otrzymałeś obrzędy zbawienia (zob. Doktryna i Przymierza 35:24).
Duchowa moc może się zamanifestować, gdy:
korzystasz z pism świętych, aby nauczać ludzi, pogłębiać ich zrozumienie prawd ewangelii i pomagać im dostrzec, w jaki sposób te prawdy odnoszą się do ich życia (zob. I Ks. Nefiego 19:23; Ks. Almy 26:13; 31:5);
otrzymujesz przewodnictwo Ducha odnośnie do tego, co Pan chciałby, abyś powiedział (zob. Doktryna i Przymierza 84:85);
Przejrzyj i rozważ następujące przymierza, które zawarłeś z Bogiem. Przestudiuj błogosławieństwa, które Bóg obiecał tym, którzy dotrzymują tych przymierzy. Zastanów się nad błogosławieństwami, które otrzymałeś dzięki ich dotrzymywaniu. Swoje odczucia zapisz w dzienniku do studiowania.
Chrzest i konfirmacja
Być gotowym, by wziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa.
(Zob. Wybrane zagadnienia z Podręcznika ogólnego, 27.2).
Studiowanie osobiste lub z towarzyszem
Przeczytaj Ew. Jana 15:1–16. W jakim sensie Chrystus jest krzewem winnym? W jaki sposób jesteś latoroślą tego krzewu winnego? W jaki sposób wyświęcenie ma związek z tą relacją?
Przeczytaj swoje zaświadczenie dla misjonarza czyniącego posługę. Zapisz swoje uczucia i przemyślenia na temat tego, co przeczytałeś. Za każdym razem, gdy będziesz studiować ten rozdział, możesz powtarzać ten proces. Zwróć uwagę na to, jak z czasem zmieniają się twoje uczucia.
Zrób listę błogosławieństw, o jakie Józef Smith prosił dla wiernych, którzy zostali obdarowani w świętym domu Pana. Jakie są twoje odczucia związane z tymi błogosławieństwami?
Zabiegaj o to, by mieć ze sobą Ducha Świętego
Otrzymałeś dar Ducha Świętego, kiedy zostałeś konfirmowany na członka Kościoła. Podczas służby misjonarskiej — i przez całe życie — jedną z twoich największych potrzeb będzie towarzystwo Ducha Świętego (zob. I Ks. Nefiego 10:17; III Nefi 19:9). Duch Święty jest trzecim członkiem Boskiej Trójcy.
Duch Święty cię prowadzi, naucza i pociesza. On cię oczyszcza i uświęca. Świadczy o wszelkiej prawdzie i składa świadectwo o Ojcu i Synu. Prowadzi do nawrócenia ciebie i tych, których nauczasz. (Zob. III Nefi 27:20; 28:11; Ks. Etera 12:41; Ks. Moroniego 8:26; 10:5; Ew. Jana 15:26).
Duch Święty „ukaże […] [ci] wszystko, co [masz] czynić” (II Ks. Nefiego 32:5). On spotęguje twoje zdolności i służbę daleko poza to, co sam możesz zrobić.
Zabieganie o to, by mieć ze sobą Ducha Świętego, powinno być jednym z twoich najszczerszych pragnień. Poczujesz Jego towarzystwo, kiedy będziesz:
„Błagam was, żebyście rozwijali swą umiejętność otrzymywania objawień […]. Zdecydujcie, że podejmiecie się duchowej pracy, która jest niezbędna, byście mogli cieszyć się darem Ducha Świętego oraz słyszeć Jego głos coraz częściej i wyraźniej” (Russell M. Nelson, „Objawienie dla Kościoła, objawienie dla nas”, Liahona, maj 2018, str. 96).
Naucz się rozpoznawać Ducha
Lepiej wypełnisz swój cel misjonarski, kiedy nauczysz się rozpoznawać przewodnictwo Ducha Świętego i podążać zgodnie z nim. Duch zazwyczaj komunikuje się po cichu, poprzez uczucia i myśli. Poświęć się szukaniu, rozpoznawaniu i podążaniu za tymi subtelnymi podszeptami. Przychodzą one na wiele sposobów (zob. rozdział 4.; zob. także Doktryna i Przymierza 8:2–3; 11:12–14; List do Galacjan 5:22–23).
Nauczaj poprzez Ducha
Ewangelia Jezusa Chrystusa jest „mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy” (List do Rzymian 1:16). Z tego powodu przesłanie Przywrócenia ewangelii musi być nauczane z boską mocą — mocą Ducha Świętego.
Pan powiedział: „A Duch będzie wam dany przez modlitwę wiary; a jeżeli nie otrzymacie Ducha, nie będziecie nauczać” (Doktryna i Przymierza 42:14; zob. także 50:13–14, 17–22). Kiedy będziesz nauczać mocą Ducha Świętego, On:
nauczy cię prawdy i przypomni ci doktrynę, którą przestudiowałeś (zob. Ew. Jana 14:26);
poniesie swoje przesłanie do serc osób, które nauczasz (zob. II Ks. Nefiego 33:1);
pomoże tobie — i tym, którzy przyjmują przez Ducha — zrozumieć siebie nawzajem oraz być podbudowanym i radować się razem (zob. Doktryna i Przymierza 50:17–22);
złoży świadectwo o prawdziwości twojego przesłania i potwierdzi twoje słowa tym, którzy cię przyjmą (zob. Doktryna i Przymierza 100:5–8).
Pan pobłogosławi cię obficie, jeśli będziesz starać się o Ducha Świętego, polegać na Nim i nauczać przez Niego (zob. rozdziały 4. i 10.).
Obraz
Jeden po drugim — Walter Rane
Ewangelia Chrystusa i doktryna Chrystusa
Ewangelia Jezusa Chrystusa określa zarówno twoje przesłanie, jak i cel. Zawiera zarówno przesłanie, jak i powody waszej służby misjonarskiej (odpowiada na pytania „co” i „dlaczego”). Jego ewangelia zawiera całą doktrynę, zasady, prawa, przykazania, obrzędy i przymierza niezbędne do zbawienia i wywyższenia.
Przesłanie ewangelii mówi o tym, że możemy uzyskać dostęp do zbawczej, odkupicielskiej mocy Jezusa Chrystusa poprzez wykazywanie się wiarą w Niego, pokutę, przyjęcie chrztu, przyjęcie daru Ducha Świętego i wytrwanie do końca (zob. III Nefi 27:13–22).
Jest to również znane jako doktryna Chrystusa. Życie według tej doktryny to sposób, w jaki przychodzimy do Chrystusa i jesteśmy zbawieni (zob. I Ks. Nefiego 15:14). Jest to z mocą nauczane w Księdze Mormona (zob. II Ks. Nefiego 31; 32:1–6; III Nefi 11:31–40). Twoim celem jest pomóc ludziom w przyjściu do Chrystusa, pomagając im żyć według Jego doktryny.
Obraz
Hyrum Smith
„Głoście podstawowe zasady ewangelii — głoście je ponownie. Odkryjecie, że dzień po dniu będą wam objawiane nowe idee i uzyskacie dodatkowe światło dotyczące tych zasad. Będziecie mogli je lepiej zrozumieć, żeby stały się one dla was bardziej przejrzyste. Wówczas będziecie mogli sprawić, że będą bardziej zrozumiałe dla osób, których nauczacie” (Hyrum Smith, w: History, 1838–1856, tom E-1 [1 July 1843 – 30 April 1844], 1994, josephsmithpapers.org).
Studiowanie pism świętych
Czego uczą następujące fragmenty pism świętych i proklamacja na temat ewangelii Jezusa Chrystusa i doktryny Chrystusa? Rób notatki w dzienniku do studiowania, abyś mógł je zrozumieć i zapamiętać.
Wiara jest podstawą wszystkich innych zasad ewangelii. Jest zasadą działania i mocy.
Nasza wiara musi koncentrować się na Jezusie Chrystusie, aby doprowadzić nas do zbawienia. Zbawiciel nauczał: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Ew. Jana 3:16).
Wiara w Jezusa Chrystusa obejmuje przekonanie, że jest On Jednorodzonym Synem Boga. Jest to pokładanie ufności w Nim jako naszym Zbawicielu i Odkupicielu (zob. Ks. Mosjasza 3:17; 4:6–10; Ks. Almy 5:7–15). To pełne zaufanie do Niego i Jego słowa, nauk i obietnic. Nasza wiara w Chrystusa wzrasta, gdy ze szczerym zamiarem w sercu podążamy za Jego naukami i przykładem (zob. II Ks. Nefiego 31:6–13; III Nefi 27:21–22).
Jako misjonarz pomagaj ludziom podejmować zobowiązania, które budują ich wiarę w Jezusa Chrystusa, a także dotrzymywać ich. Zobowiązania te przygotują ich do przyjęcia obrzędów oraz zawarcia i dotrzymania świętych przymierzy z Bogiem.
Pokuta
Wiara w Jezusa Chrystusa prowadzi nas do pokuty (zob. Ks. Helamana 14:13). Pokuta to proces zwrócenia się do Boga i odwrócenia się od grzechu. Kiedy pokutujemy, nasze czyny, pragnienia i myśli zmieniają się, stając się bardziej zgodne z wolą Bożą.
Poprzez Swoją zadość czyniącą ofiarę Zbawiciel zapłacił za nasze grzechy (zob. Ks. Mosjasza 15:9; Ks. Almy 34:15–17). Kiedy dokonujemy pokuty, możemy uzyskać przebaczenie dzięki Jezusowi Chrystusowi i Jego ofierze, gdyż domaga się On Swego prawa do miłosierdzia dla skruszonych (zob. Ks. Moroniego 7:27–28). Zgodnie ze słowami proroka Lehiego nasze „odkupienie następuje […] [poprzez] zasługi i miłosierdzie, i [łaskę] Świętego Mesjasza” (II Ks. Nefiego 2:6, 8).
Pokuta to coś więcej niż wykazywanie się silną wolą, by zmienić zachowanie czy przezwyciężyć słabość. Pokuta to szczere zwrócenie się do Chrystusa, który daje nam moc doświadczania „wielkiej przemiany” w naszych sercach (zob. Ks. Almy 5:12–14). Obejmuje pokorne uleganie Duchowi i poddanie się woli Boga. Kiedy pokutujemy, zwiększamy nasze zobowiązanie, by służyć Bogu i przestrzegać Jego przykazań. Rodzimy się duchowo na nowo w Chrystusie.
Pokuta jest pozytywną zasadą, która przynosi radość i pokój. Prowadzi nas „do mocy Odkupiciela, do zbawienia [naszych] dusz” (Ks. Helamana 5:11).
Bądź odważny i pełen miłości, gdy pomagasz ludziom zrozumieć, dlaczego powinni odpokutować. Zapraszając nauczane przez ciebie osoby do podjęcia zobowiązań, zachęcasz je do pokuty i dajesz im nadzieję.
Studiowanie pism świętych
Czego możesz się nauczyć z poniższych fragmentów pism świętych na temat głoszenia pokuty?
Wiara w Jezusa Chrystusa i pokuta przygotowują nas do obrzędu chrztu. „Pierwszym owocem pokuty jest chrzest” (Ks. Moroniego 8:25). Wchodzimy przez bramę prowadzącą ku życiu wiecznemu, kiedy jesteśmy ochrzczeni przez zanurzenie przez osobę, która ma upoważnienie od Boga.
Przyjmując chrzest, zawieramy przymierze z Bogiem. Kiedy dotrzymujemy tego przymierza, Bóg obiecuje, że da nam towarzystwo Ducha Świętego, wybaczy nam nasze grzechy i da nam członkostwo w Kościele Jezusa Chrystusa (zob. Doktryna i Przymierza 20:77, 79; Ks. Moroniego 6:4). Jesteśmy gromadzeni w Panu i duchowo odradzamy się poprzez ten radosny i pełen nadziei obrzęd.
Chrzest i konfirmacja osób, które nauczasz, są kluczowe dla twojego celu. Pomóż im zrozumieć, że aby kwalifikować się do chrztu, muszą spełnić warunki zawarte w Doktrynie i Przymierzach 20:37.
Na podstawie powyższych fragmentów przygotujcie dwie listy:
Wymagania do przyjęcia chrztu
Przymierza zawarte podczas chrztu
Omówcie razem, w jaki sposób nauczać tego innych.
Konfirmacja i dar Ducha Świętego
Chrzest składa się z dwóch części: chrztu wodą i chrztu Duchem. Po chrzcie wodą chrzest jest kompletny, kiedy dokonywana jest konfirmacja przez nałożenie rąk przez tego, który ma upoważnienie od Boga. Poprzez konfirmację możemy otrzymać dar Ducha Świętego i odpuszczenie naszych grzechów.
Prorok Józef Smith nauczał: „Chrzest wodą jest zaledwie połową chrztu i jest niczym bez drugiej połowy, jaką jest chrzest Duchem Świętym” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [Nauki Prezydentów Kościoła. Józef Smith] [2007], str. 95).
Alma nauczał: „Cała ludzkość […] [musi] się ponownie narodzić; zaiste, narodzić się z Boga, przechodząc przemianę z cielesnego i upadłego stanu w stan prawości, dostępując odkupienia Boga i stając się Jego synami i córkami. I tak stają się nowymi stworzeniami” (Ks. Mosjasza 27:25–26).
Dla osoby, która odpokutowała, chrzest wodą i Duchem to ponowne duchowe narodziny.
Studiowanie pism świętych
Jakie są niektóre z błogosławieństw posiadania daru Ducha Świętego?
Podążanie za Jezusem Chrystusem jest zobowiązaniem trwającym całe życie. Trwamy do końca, kiedy przez całe życie wykazujemy się wiarą w Chrystusa, codziennie pokutujemy, przyjmujemy wszystkie obrzędy i zawieramy wszystkie przymierza ewangelii, dochowujemy tych przymierzy i mamy towarzystwo Ducha Świętego. Obejmuje to odnawianie przymierzy, jakie zawarliśmy, poprzez przyjmowanie sakramentu.
Obraz
Pan jest pasterzem moim — Yongsung Kim
Pan jest pasterzem moim — Yongsung Kim. Zdjęcie dzięki uprzejmości Havenlight.
Ewangelia — ścieżka naszego Ojca Niebieskiego prowadząca z powrotem do Niego
Ewangelia Jezusa Chrystusa może zmienić sposób, w jaki żyjemy i kim się stajemy. Jej zasady to nie tylko kroki, które podejmujemy raz w życiu. Kiedy powtarzamy je przez całe życie, sprawiają, że zbliżamy się do Boga, a podejmowanie ich staje się coraz bardziej satysfakcjonującym wzorcem życia. Przynoszą pokój, uzdrowienie i wybaczenie. Określają również ścieżkę, jaką nasz Ojciec Niebieski nam wyznaczył, abyśmy wiedli z Nim życie wieczne.
Ewangelia Jezusa Chrystusa kieruje tym, jak pracujesz jako misjonarz. Skupia też na sobie twoje wysiłki. Pomóż ludziom zdobyć wiarę w Jezusa Chrystusa prowadzącą do pokuty (zob. Ks. Almy 34:15–17). Nauczaj i świadcz o tym, że pełnia ewangelii Jezusa Chrystusa i upoważnienie kapłańskie zostały przywrócone. Zapraszaj ludzi, aby przyjęli chrzest i żyli zgodnie z naukami Zbawiciela.
Ewangelia Jezusa Chrystusa stanowi błogosławieństwo dla wszystkich dzieci Boga
Ewangelia Jezusa Chrystusa jest dla wszystkich dzieci Boga. Pisma święte uczą, że „wszyscy są Bogu jednakowi”. On „zaprasza wszystkich, aby przyszli do Niego i korzystali z Jego dobroci, i nie odmawia On nikomu spośród tych, którzy przystępują do Niego” (II Ks. Nefiego 26:33).
Ewangelia błogosławi nas przez całe nasze doczesne życie i przez całą wieczność. Najpewniej osiągniemy szczęście — zarówno indywidualnie, jak i jako rodzina — kiedy będziemy żyć według nauk Jezusa Chrystusa (zob. Ks. Mosjasza 2:41; „Rodzina. Proklamacja dla świata”, KosciolJezusaChrystusa.org). Życie według ewangelii pogłębia naszą radość, inspiruje nasze działania i wzbogaca nasze relacje.
Jednym ze wspaniałych przesłań przywróconej ewangelii jest to, że wszyscy jesteśmy częścią rodziny Boga. Jesteśmy Jego umiłowanymi synami i córkami. Bez względu na sytuację rodzinną na ziemi, każdy z nas jest członkiem rodziny Boga.
Kolejną wspaniałą częścią naszego przesłania jest to, że rodziny mogą być zjednoczone na wieczność. Rodzina jest ustanowiona przez Boga. Prorocy w dniach ostatnich nauczali:
„Plan szczęścia [Ojca Niebieskiego] umożliwia, aby relacje rodzinne trwały nadal po śmierci. Święte obrzędy i przymierza dostępne w świętych świątyniach umożliwiają indywidualnym osobom powrót do obecności Boga, a rodzinom zjednoczenie na wieczność” („Rodzina. Rodzina. Proklamacja dla świata”).
Wielu ludzi ma ograniczone możliwości zawarcia małżeństwa lub posiadania pełnych miłości relacji rodzinnych. Wiele osób doświadczyło rozwodu i innych trudnych rodzinnych okoliczności. Jednakże ewangelia błogosławi nas indywidualnie, niezależnie od warunków. Kiedy będziemy wierni, Bóg zapewni nam sposób na otrzymanie błogosławieństw kochających rodzin, czy to w tym życiu, czy w życiu przyszłym (zob. Ks. Mosjasza 2:41).
Przesłanie Przywrócenia — podstawą wiary
Bez względu na to, gdzie służysz lub kogo nauczasz, koncentruj swoje nauczanie na Jezusie Chrystusie i Przywróceniu Jego ewangelii. Podczas studiowania doktryny zawartej w lekcjach misjonarskich zauważysz, że mamy jedno przesłanie: Jezus jest Chrystusem, naszym Zbawicielem i Odkupicielem. Poprzez współczesnego proroka Ojciec Niebieski przywrócił wiedzę o Swoim planie zbawienia. Ten plan koncentruje się na Jezusie Chrystusie. Dzięki Swojej zadość czyniącej ofierze Zbawiciel umożliwia nam wszystkim zbawienie od grzechu i śmierci oraz powrót do Ojca Niebieskiego.
Bóg jest naszym dosłownym Ojcem w Niebie. On kocha nas w doskonały sposób. Każda osoba na ziemi jest dzieckiem Boga i członkiem Jego rodziny.
Ojciec Niebieski przygotował dla nas plan uzyskania nieśmiertelności i życia wiecznego, które są Jego największymi błogosławieństwami (zob. Ks. Mojżesza 1:39). Przyszliśmy na ziemię, aby uczyć się, wzrastać i przygotowywać się na pełnię Jego błogosławieństw.
W ramach Swojego planu Ojciec Niebieski dał nam przykazania, które mają nas prowadzić w tym życiu i pomóc nam w powrocie do Niego (zob. na przykład II Ks. Mojżeszowa 20:3–17).
W tym życiu wszyscy grzeszymy i wszyscy umieramy. Ze względu na to, że Ojciec Niebieski nas kocha, posłał do nas Swego Syna, Jezusa Chrystusa, aby odkupił nas od grzechu i śmierci.
Dzięki zadość czyniącej ofierze Jezusa możemy zostać oczyszczeni z naszych grzechów, kiedy odpokutujemy, przyjmiemy chrzest i konfirmację. To przynosi nam spokój i umożliwia nam powrót do obecności Boga i otrzymanie pełni radości.
Dzięki Zmartwychwstaniu Jezusa wszyscy zmartwychwstaniemy po śmierci. Oznacza to, że duch i ciało każdej osoby zostaną ponownie połączone i będą żyć wiecznie.
Przez całą historię opisaną w Biblii Pan objawiał Swoją ewangelię i organizował Swój Kościół poprzez proroków. Raz po raz większość ludzi ją odrzucała. Wzorzec odchodzenia od ewangelii i potrzeby jej przywrócenia rozpoczął się w czasach Starego Testamentu.
Po śmierci i Zmartwychwstaniu Zbawiciela przez pewien czas Kościołowi przewodzili Apostołowie. Kiedy umarli, upoważnienie kapłańskie zostało utracone i nastąpiło ponowne odejście od nauk Zbawiciela. Ludzie zmienili doktrynę i obrzędy.
Ewangelia Jezusa Chrystusa została przywrócona przez Ojca Niebieskiego za pośrednictwem Proroka Józefa Smitha. Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus ukazali się Józefowi wiosną 1820 roku. Józef Smith później otrzymał upoważnienie kapłańskie i został pokierowany, aby ponownie zorganizować Kościół Jezusa Chrystusa na ziemi.
Nauczaj, że Kościół Jezusa Chrystusa nie jest po prostu kolejną religią. Nie jest to również kościół amerykański. Jest to przywrócenie „[pełni] ewangelii” Jezusa Chrystusa (Doktryna i Przymierza 1:23). Nigdy więcej nie zostanie już ona zabrana z ziemi.
Księga Mormona. Kolejne świadectwo o Jezusie Chrystusie składa świadectwo o Jezusie Chrystusie i Jego boskiej misji jako Zbawiciela świata. Jest ona również pełnym mocy świadectwem, że Jezus Chrystus przywrócił Swoją ewangelię i Kościół poprzez Proroka Józefa Smitha. Zapraszaj ludzi i pomagaj im czytać Księgę Mormona i modlić się w kwestii jej przesłania.
Zaufaj niezwykłej obietnicy z Ks. Moroniego 10:3–5. Zachęcaj ludzi, aby zapytali Boga szczerze i ze szczerą intencją, czy Księga Mormona jest słowem Bożym. Modlitwa ze szczerą intencją oznacza gotowość do działania zgodnie z odpowiedzią, która płynie ze świadectwa Ducha Świętego. To świadectwo staje się podstawą wiary danej osoby w to, że Chrystus przywrócił Swój Kościół. Pomóż nauczanym przez siebie osobom dążyć do uzyskania duchowego potwierdzenia.
Studiowanie pism świętych
W jaki sposób powinieneś korzystać z Księgi Mormona w pracy misjonarskiej?
Zob. także Abyście głosili moją ewangelię, rozdział 5.
Osobiste studiowanie
Wyobraź sobie, że masz napisać kilka zdań na temat przesłania Przywrócenia w mediach społecznościowych lub dla lokalnego serwisu informacyjnego. W dzienniku do studiowania napisz tytuł, który opisuje główne przesłanie. Następnie zapisz swoje uczucia i przemyślenia na temat tego przesłania. Podaj, w jaki sposób jego lepsze zrozumienie zmieniło sposób, w jaki żyjesz, oraz sposób, w jaki postrzegasz otaczający cię świat.
Ustanawiaj i rozbudowuj Kościół
Kiedy Jezus Chrystus przywrócił Swój Kościół, poinstruował Proroka Józefa Smitha i innych ludzi, aby go „[ustanowili]” i „[rozbudowali]” (Doktryna i Przymierza 31:7; 39:13). Kościół jest ustanawiany i rozbudowywany, kiedy ludzie posiadający świadectwo są chrzczeni i konfirmowani, dochowują przymierzy, przygotowują się do pójścia do świątyni i pomagają we wzmacnianiu swojego okręgu lub gminy.
Obraz
modlący się mężczyzna
Jako misjonarz pomagasz ustanowić i rozbudować Kościół Zbawiciela. Istnieje wiele sposobów, na jakie możesz to robić. Możesz wspierać członków, gdy dzielą się ewangelią poprzez zasady kochania, dzielenia się i zapraszania (zob. Wybrane zagadnienia z Podręcznika ogólnego, 23.1). Możesz pomóc ludziom w przyjęciu chrztu i wzrastaniu w wierze. Możesz pomóc nowym członkom w dostosowaniu się do nowego życia i kontynuowaniu rozwoju duchowego. Możesz też pomóc członkom powracającym do aktywności we wzmacnianiu ich wiary w Jezusa Chrystusa.
Nowi i powracający do aktywności członkowie wzrastają w świadectwie i wierze, kiedy doświadczają, jak ewangelia działa w ich życiu. Aby im w tym pomóc, ważne jest, aby:
mieli przyjaciół, którzy są członkami Kościoła;
otrzymali jakiś obowiązek w Kościele;
byli odżywiani słowem Bożym.
(Zob. Gordon B. Hinckley, „Converts and Young Men” [Nawróceni i młodzi mężczyźni], Ensign, maj 1997, str. 47).
Misjonarze, lokalni przywódcy i inni członkowie Kościoła powinni chętnie przyjąć możliwość odżywiania i wzmacniania nowych oraz powracających do aktywności członków. Służba ta pomaga im „[utrzymać] się na właściwej drodze” (Ks. Moroniego 6:4).
Czyń dobro
Podczas Swojej doczesnej posługi Zbawiciel służył bliźnim. Chodził, „czyniąc dobrze” i „głosząc ewangelię” (Dzieje Apostolskie 10:38; Ew. Mateusza 4:23). Kiedy będziesz podążać za Jego przykładem, odnajdziesz ludzi, którym możesz służyć i którzy cię przyjmą.
Poprzez służbę wypełniasz dwa wielkie przykazania, by miłować Boga i bliźnich (zob. Ew. Mateusza 22:36–40; 25:40; Ks. Mosjasza 2:17). Poprzez służbę ty i inne osoby możecie zjednoczyć się w pełen mocy, inspirujący sposób.
Jako misjonarz co tydzień służysz w zaplanowany sposób (zob. Normy misjonarskie, 2.7 i 7.2, aby uzyskać informacje i wskazówki). Pod kierunkiem swojego prezydenta misji możesz znaleźć okazje do służby w społeczności poprzez JustServe (gdzie jest to zatwierdzone) oraz kościelne działania humanitarne i reagowanie na klęski żywiołowe.
Każdego dnia módl się i szukaj nieplanowanych okazji do czynienia dobra. Słuchaj Ducha, aby rozpoznać okazje do małych aktów dobroci, które możesz zaoferować.
Obraz
Prezydent Gordon B. Hinckley
„Czy chcecie być szczęśliwi? Zapomnijcie o sobie i zatraćcie się w tej wspaniałej sprawie. Trudźcie się, by pomagać bliźnim […]. Doskonalcie się, podnoście tych, których kolana są słabe, podnoście ręce, które opadły. Żyjcie zgodnie z ewangelią Jezusa Chrystusa” (Gordon B. Hinckley, Nauki Prezydentów Kościoła. Gordon B. Hinckley [2016], str. 217–218).
Twój sukces misjonarski zależy przede wszystkim od twojego pragnienia i zobowiązania, by znaleźć, nauczać, chrzcić i konfirmować nawróconych oraz pomóc im stać się wiernymi uczniami Chrystusa i członkami Jego Kościoła (zob. Ks. Almy 41:3).
Twój sukces nie zależy od tego, ile osób nauczasz lub ilu osobom pomagasz przyjąć chrzest. Nie jest też uzależniony od zajmowania stanowisk przywódczych.
Twój sukces nie zależy od tego, w jaki sposób inni ludzie zareagują na ciebie, twoje zaproszenie czy szczere akty dobroci. Ludzie mają wolną wolę, by zdecydować, czy przyjmą przesłanie ewangelii, czy nie. Twoim obowiązkiem jest nauczać w jasny i pełen mocy sposób, aby mogli dokonać świadomego wyboru, który ich pobłogosławi.
Pomyśl o przypowieści Zbawiciela o talentach z Ew. Mateusza 25:14–28. Pan w przypowieści, który reprezentuje Pana Jezusa, pochwalił obu swych wiernych sług, mimo że wielkość ich darów była różna (zob. Ew. Mateusza 25:21, 23). Dał im też taką samą nagrodę, prosząc ich, aby „[weszli] do radości pana swego”, ponieważ pomnożyli to, co im dano.
Bóg dał ci talenty i dary, z których możesz korzystać podczas służby dla Niego. Twoje talenty i dary różnią się od talentów innych ludzi. Zdaj sobie sprawę, że wszystkie one są ważne, łącznie z tymi, które są mniej widoczne. Kiedy poświęcasz swoje talenty i dary Jemu, On będzie je rozwijał i czynił cuda dzięki temu, co oferujesz.
Unikaj porównywania się z innymi misjonarzami i mierzenia zewnętrznych wyników twoich wysiłków z ich wynikami. Porównywanie zazwyczaj prowadzi do negatywnych skutków, takich jak zniechęcenie czy popadanie w dumę. Porównywanie jest również często mylące. Pan chce, abyś starał się „Mu [służyć] całym [swym] sercem, mocą, umysłem i siłą” (Doktryna i Przymierza 4:2, wyróżnienie dodane).
Możesz odczuwać smutek, jeśli ludzie nie przyjmą ewangelii. Czasami możesz czuć zniechęcenie. Nawet wielcy misjonarze i prorocy z pism świętych czasami odczuwali zniechęcenie (zob. II Ks. Nefiego 4:17–19; Ks. Almy 26:27). W takich sytuacjach naśladuj Nefiego, zwracając się do Pana, pokładając w Nim ufność, modląc się o siłę i pamiętając o dobrych rzeczach, które On dla ciebie uczynił (zob. II Ks. Nefiego 4:16–35).
Obraz
dwaj modlący się misjonarze
Kiedy zwrócisz się do Pana w trudnych chwilach, On obiecuje: „Wzmocnię cię, a dam ci pomoc, podeprę cię” (Ks. Izajasza 41:10). Poprzez wykazywanie się wiarą w Chrystusa możesz odnaleźć spokój i pewność co do swoich wysiłków. Wiara pomoże ci dążyć naprzód i trwać w prawych pragnieniach.
Pozostań skupiony na swoim zobowiązaniu wobec Chrystusa i celach misjonarskich — a nie na zewnętrznych rezultatach. Rezultaty te często nie są widoczne od razu. Jednocześnie niech twoje oczekiwania będą wysokie niezależnie od wyzwań, jakim stawiasz czoła. Wysokie oczekiwania zwiększą twoją skuteczność, pragnienie i zdolność do podążania za podszeptami Ducha.
Poniżej przedstawiono kilka sposobów oceny swojego zobowiązania wobec Pana i swoich wysiłków związanych z sukcesem w pracy misjonarskiej.
Staraj się gorliwie, aby być uczniem Jezusa Chrystusa, ucząc się o Nim i stopniowo się udoskonalając (zob. Ew. Jana 8:31; II Ks. Nefiego 28:30).
Czyń dobro i służ ludziom przy każdej okazji, niezależnie od tego, czy przyjmą twoje przesłanie, czy nie (zob. Dzieje Apostolskie 10:38).
Kiedy czynisz to, co w twojej mocy, nadal możesz doświadczać rozczarowania, ale nie będziesz rozczarowany sobą. Możesz odczuwać pewność, że Pan jest z ciebie zadowolony, kiedy czujesz, że Duch działa za twoim pośrednictwem.
Studiowanie pism świętych
Co słudzy Pana czują względem tej pracy? W jaki sposób słudzy Pana wpływają na tych, którym służą? Co ty czujesz względem tej pracy?
Pomyśl o misjonarskich wysiłkach Abinadiego i Ammona (zob. Ks. Mosjasza 11–18; Ks. Almy 17–20; 23–24). Dlaczego wysiłki obu misjonarzy były przyjęte przez Pana, mimo że natychmiastowe rezultaty tych wysiłków się różniły?
W swoim dzienniku do studiowania zapisz to, czego się dowiesz.
Zastanów się nad wydarzeniami z twojego życia, które wzmocniły twoje świadectwo o Józefie Smithie i Przywróceniu. Zapisuj swoje odczucia.
Studiowanie z towarzyszem i wymiana zdań
Wybierzcie jednego z poniższych wspaniałych misjonarzy i przeczytajcie wymienione fragmenty pism świętych. Podczas czytania omówcie, w jaki sposób ten misjonarz (1) rozumiał swoje powołanie i był mu oddany, (2) okazywał swoje nastawienie i pragnienie, by pracować oraz (3) pomógł innym ludziom przyjąć ewangelię.
Wybierzcie dwa hymny o Przywróceniu ewangelii. Przeczytajcie lub zaśpiewajcie je. Omówcie znaczenie ich słów.
Rada dystryktu, konferencje strefy i rada przywódców misji
Poproś dwóch lub trzech nowo nawróconych, aby opowiedzieli o swoich doświadczeniach związanych z nawróceniem. Jakie były ich uczucia względem misjonarzy? Jakie były ich odczucia na temat tego, czego nauczali misjonarze? Co pomogło im dotrzymywać zobowiązań? Co najbardziej wpłynęło na ich nawrócenie?
Na kilka dni przed spotkaniem wyznacz kilku misjonarzy, aby rozważyli wybrane pytania z części „Zastanów się” z początku tego rozdziału. Poproś każdego misjonarza, aby przygotował dwu- lub trzyminutowe przemówienie na temat przydzielonego pytania. Podczas rady dystryktu lub konferencji strefy poproś misjonarzy, aby wygłosili swoje przemówienia. Po przemówieniach omówcie, czego się nauczyliście i w jaki sposób można to wykorzystać w pracy misjonarskiej.
Podziel misjonarzy na cztery grupy. Poproś każdą grupę, aby wypisała jak najwięcej prawd, przymierzy i obrzędów, które zostały przywrócone i objawione poprzez Proroka Józefa Smitha. Niech każda grupa przedstawi swoje listy. Poproś misjonarzy, aby opowiedzieli o tym, w jaki sposób którakolwiek z prawd objawionych poprzez Przywrócenie wpłynęła na ich życie.
Porozmawiajcie o tym, co to znaczy być odnoszącym sukcesy misjonarzem. Poproś misjonarzy, aby podali konkretne przykłady.
Przywódcy misji i doradcy w misji
Podczas wywiadów lub rozmów z misjonarzami proś ich co jakiś czas, aby podzielili się z tobą:
Świadectwem o Jezusie Chrystusie.
Świadectwem o przywróconej ewangelii i misji Józefa Smitha.
Świadectwem o Księdze Mormona.
Przemyśleniami na temat ich celu, jaki mam jako misjonarz.
Poproś misjonarzy, aby zapisali w dzienniku do studiowania to, co ich zdaniem jest jednym z celów ich misji. Podczas wywiadu lub rozmowy poproś, aby podzielili się tym, co zapisali.