แสวงหาและพึ่งพาพระวิญญาณ

พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงเป็นสมาชิกองค์ที่สามในพระผู้เป็นเจ้าสามพระองค์ พระองค์ทรงมีรูปกายเป็นวิญญาณและไม่มีพระวรกายเป็นเนื้อหนังและกระดูก (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 130:22) พระองค์ทรงเป็นพระผู้ปลอบโยนซึ่งพระผู้ช่วยให้รอดทรงสัญญาว่าจะทรงสอนผู้ติดตามพระองค์ทุกสิ่งและทำให้ระลึกถึงทุกสิ่งที่พระเยซูทรงสอน (ดู ยอห์น 14:26)

พยานที่มาถึงผู้แสวงหาความจริงอย่างจริงใจก่อนบัพติศมาจะผ่านมาทางอำนาจของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทุกคนได้รับประจักษ์พยานเกี่ยวกับพระเยซูคริสต์และพระกิตติคุณที่ได้รับการฟื้นฟูผ่านอำนาจของพระวิญญาณบริสุทธิ์ “โดยอำนาจของพระวิญญาณบริสุทธิ์ [เรา] จะรู้ความจริงของทุกเรื่อง” (โมโรไน 10:5)

ของประทานแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์คือสิทธิ์ของการมีความเป็นเพื่อนที่ยั่งยืนของพระวิญญาณบริสุทธิ์เมื่อเรามีค่าควร เราได้รับของประทานแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์หลังจากเรารับบัพติศมาด้วยน้ำ ซึ่งจะประสาทให้เราผ่านศาสนพิธีแห่งการยืนยัน

ศาสดาพยากรณ์โจเซฟ สมิธกล่าวว่า “มีความแตกต่างระหว่างพระวิญญาณบริสุทธิ์กับของประทานแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ โครเนลิอัสได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์ก่อนรับบัพติศมาซึ่งคือเดชานุภาพของพระผู้เป็นเจ้าในการทำให้เขาเชื่อมั่นความจริงของพระกิตติคุณ แต่เขาจะรับของประทานแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ไม่ได้จนหลังจากเขารับบัพติศมา” (ดู คำสอนของประธานศาสนาจักร: โจเซฟ สมิธ [2007], 104)

โดยของประทานและอำนาจของพระวิญญาณบริสุทธิ์เราได้รับการชำระให้บริสุทธิ์—ทำให้ศักดิ์สิทธิ์มากขึ้น สมบูรณ์มากขึ้น ครบถ้วนมากขึ้น เหมือนพระผู้เป็นเจ้ามากขึ้น เราสามารถเกิดใหม่ทางวิญญาณผ่านการไถ่ของพระคริสต์และอำนาจการชำระให้บริสุทธิ์ของพระวิญญาณบริสุทธิ์เมื่อเรารักษาพันธสัญญาที่ทำไว้กับพระผู้เป็นเจ้า (ดู โมไซยาห์ 27:25–26)

พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงมีชื่อเรียกอีกชื่อว่าพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งคำสัญญา (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 88:3) ในหน้าที่นี้ พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงยืนยันว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงยอมรับศาสนพิธีฐานะปุโรหิตที่เราได้รับและพันธสัญญาที่เราทำ คนที่รับการผนึกโดยพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งคำสัญญาจะได้รับทั้งหมดที่พระบิดาทรงมี (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 76:51–60; เอเฟซัส 1:13–14; คู่มือพระคัมภีร์, “พระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งคำสัญญา”)

ศาสนพิธีและพันธสัญญาทั้งหมดต้องผนึกโดยพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งคำสัญญาจึงจะมีผลหลังจากชีวิตนี้ (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 132:7, 18–19, 26) การผนึกดังกล่าวขึ้นอยู่กับความซื่อสัตย์ต่อเนื่องของเรา

พระเจ้าทรงมอบของประทานแห่งพระวิญญาณเพื่อเป็นพรแก่เราและใช้ในการเป็นพรแก่ผู้อื่น (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 46:8–9, 26) ตัวอย่างเช่น ผู้สอนศาสนาที่เรียนภาษาใหม่อาจได้รับของประทานแห่งการพูดภาษาเพื่อให้พระเจ้าทรงช่วยพวกเขาสอนคนอื่นๆ ในภาษาของคนเหล่านั้น

ของประทานหลายอย่างของพระวิญญาณมีอธิบายไว้ใน โมโรไน 10:8–18, หลักคำสอนและพันธสัญญา 46:11–33 และ 1 โครินธ์ 12:1–12 นี่เป็นเพียงของประทานบางอย่างในหลายๆ อย่างของพระวิญญาณ พระเจ้าอาจประทานพรเราด้วยของประทานอื่นขึ้นอยู่กับความซื่อสัตย์ของเรา ความต้องการของเรา และความต้องการของผู้อื่น

พระผู้ช่วยให้รอดทรงเชื้อเชิญให้เราแสวงหาของประทานฝ่ายวิญญาณอย่างตั้งใจ (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 46:8; 1 โครินธ์ 14:1, 12) ของประทานเหล่านี้มาโดยการสวดอ้อนวอน ศรัทธา และความพยายาม—และตามพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า

พระเยซูทรงสอนเราว่าจะสวดอ้อนวอนอย่างไร (ดู มัทธิว 6:9–13; 3 นีไฟ 18:19) สวดอ้อนวอนอย่างจริงใจและด้วยเจตนาแท้จริงเพื่อทำตามการกระตุ้นเตือนที่ท่านได้รับจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ การสวดอ้อนวอนที่มีประสิทธิภาพต้องใช้ความพยายามอย่างถ่อมตนและต่อเนื่อง (ดู โมโรไน 10:3–4; หลักคำสอนและพันธสัญญา 8:10)

ใช้ภาษาถ่ายทอดความสัมพันธ์ที่แสดงว่าท่านรักและเคารพพระผู้เป็นเจ้า ในภาษาไทยให้ใช้คำว่า พระองค์ของพระองค์ แทนที่จะใช้สรรพนามทั่วไปเช่น ท่าน และ ของท่าน

แสดงความสำนึกคุณเสมอ การพยายามสำนึกคุณจะช่วยให้ท่านรับรู้ว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงเมตตาเพียงใดในชีวิตท่าน จะเปิดใจและความคิดท่านรับการดลใจ

จงสวดอ้อนวอน “จนสุดพลังของใจ” ขอทรงมอบจิตกุศลให้ท่าน (โมโรไน 7:48) สวดอ้อนวอนให้ผู้อื่นโดยเอ่ยชื่อ สวดอ้อนวอนให้คนที่ท่านสอน แสวงหาการดลใจให้รู้ว่าท่านจะเชื้อเชิญและช่วยให้พวกเขามาหาพระคริสต์อย่างไร

ท่านควรสวดอ้อนวอนเมื่อใด? พระเจ้าตรัสว่า “จงค้นหาอย่างขยันหมั่นเพียร, สวดอ้อนวอนเสมอ, และจงเชื่อ, และสิ่งทั้งปวงจะร่วมกันส่งผลเพื่อความดีของเจ้า” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 90:24)

แอลมากล่าวว่า “จงปรึกษาพระเจ้าในการกระทำทั้งหมดของลูก, และพระองค์จะทรงชี้ทางให้ลูกเพื่อความดี; แท้จริงแล้ว, เมื่อลูกลงนอนตอนกลางคืนจงลงนอนอยู่กับพระเจ้า, เพื่อพระองค์จะทรงดูแลลูกในการหลับของลูก; และเมื่อลูกลุกขึ้นตอนเช้าขอให้ใจลูกเต็มไปด้วยความขอบพระทัยพระผู้เป็นเจ้า” (แอลมา 37:37; ดู 34:17–27 ด้วย)

พระเจ้าทรงเชื้อเชิญให้ท่านสงวนเวลาเงียบๆ ส่วนตัวไว้สวดอ้อนวอน: “เข้าไปในห้องส่วนตัว, และ … สวดอ้อนวอนพระบิดาของเจ้า” (3 นีไฟ 13:6; ดู ข้อ 7–13 ด้วย)

ประธานกอร์ดอน บี. ฮิงค์ลีย์สอนว่า “ทุกเช้า … ผู้สอนศาสนาควรคุกเข่าทูลวิงวอนพระเจ้าให้ทรงปลดปล่อยลิ้นของพวกเขาและพูดผ่านพวกเขาเพื่อเป็นพรแก่คนที่พวกเขาจะสอน หากทำเช่นนี้ แสงไฟดวงใหม่จะเข้ามาในชีวิตพวกเขา จะมีความกระตือรือร้นในการทำงานมากขึ้น พวกเขาจะรู้ว่าแท้จริงแล้วพวกเขาเป็นผู้รับใช้ที่พูดแทนพระเจ้า” (“Missionary Service,” First Worldwide Leadership Training Meeting, Jan. 11, 2003, 20)

การมีศรัทธาในพระผู้เป็นเจ้าหมายถึงการไว้วางใจพระองค์ รวมถึงการไว้วางใจพระประสงค์และจังหวะเวลาของพระองค์ในการตอบคำสวดอ้อนวอนของท่านด้วย (ดู อิสยาห์ 55:8–9) ประธานดัลลิน เอช. โอ๊คส์สอนว่า:

“ไม่ว่าศรัทธาของเราแรงกล้าเพียงใดก็ไม่สามารถเกิดผลตรงข้ามกับพระประสงค์ของพระองค์ผู้ซึ่งเราศรัทธาได้ จำสิ่งนั้นไว้เมื่อคำสวดอ้อนวอนของท่านดูเหมือนไม่ได้รับคำตอบในแบบหรือตามเวลาที่ท่านต้องการ การใช้ศรัทธาในพระเจ้าพระเยซูคริสต์อยู่ภายใต้ระเบียบของสวรรค์ พระกรุณาธิคุณ พระประสงค์ พระปรีชาญาณ และจังหวะเวลาของพระเจ้า เมื่อเรามีศรัทธาและความไว้วางใจในพระเจ้าเช่นนั้น เราจะมีความมั่นคงและความสงบสุขอย่างแท้จริงในชีวิต” (“การชดใช้และศรัทธา,” เลียโฮนา, เม.ย. 2008, 8)

เกี่ยวกับคำสวดอ้อนวอนที่อาจดูเหมือนไม่ได้รับคำตอบ ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันกล่าวว่า:

“ข้าพเจ้ารู้จักความรู้สึกนั้น! ข้าพเจ้ารู้จักความกลัวและน้ำตาของชั่วขณะนั้น แต่รู้ด้วยว่าคำสวดอ้อนวอนของเราไม่เคยถูกเมินเฉย ศรัทธาของเราไม่เคยไร้ค่า ข้าพเจ้ารู้ว่าสายพระเนตรอันแหลมคมของพระบิดาบนสวรรค์ผู้ทรงปรีชาญาณกว้างไกลกว่าเรามาก แม้เราจะรู้ปัญหาและความเจ็บปวดของเรา แต่พระองค์ทรงรู้ความก้าวหน้าและศักยภาพอมตะของเรา หากเราสวดอ้อนวอนขอให้รู้พระประสงค์และยอมทำตามนั้นด้วยความอดทนและกล้าหาญ การรักษาจากเบื้องบนจะเกิดขึ้นในวิธีและเวลาของพระองค์” (ดู “พระเยซูคริสต์—พระผู้เชี่ยวชาญการรักษา,” เลียโฮนา, พ.ย. 2005, 101)

เมื่อสวดอ้อนวอนขอการดลใจ จงเปรียบเทียบการกระตุ้นเตือนทางวิญญาณของท่านกับพระคัมภีร์และคำสอนของศาสดาพยากรณ์ที่มีชีวิตอยู่ การกระตุ้นเตือนจากพระวิญญาณจะสอดคล้องกับแหล่งเหล่านี้

จงแน่ใจว่าความรู้สึกที่ท่านได้รับสอดคล้องกับงานมอบหมายของท่าน หากท่านไม่ได้รับเรียกโดยผู้มีสิทธิอำนาจที่ถูกต้อง ท่านจะไม่ได้รับการกระตุ้นเตือนจากพระวิญญาณให้แนะนำหรือแก้ไขผู้อื่น ตัวอย่างเช่น ท่านจะไม่ได้รับการเปิดเผยให้บอกอธิการว่าเขาควรทำอะไรในการเรียกของเขา

ภาพ

ของประทานแห่งความสว่าง

แยกแยะอิทธิพลแท้จริงของพระวิญญาณ

ประธานฮาเวิร์ด ดับเบิลยู. ฮันเตอร์แนะนำว่า “ข้าพเจ้าขอให้คำเตือน … ข้าพเจ้าคิดว่าถ้าเราไม่ระวัง … เราอาจเริ่มพยายามปลอมแปลงอิทธิพลที่แท้จริงของพระวิญญาณของพระเจ้าโดยใช้วิธีชักจูงที่ไม่เหมาะไม่ควร ข้าพเจ้าเป็นห่วงเมื่อดูเหมือนเราเอาอารมณ์ที่รุนแรงหรือน้ำตาไหลพรากมาเทียบกับการสถิตอยู่ของพระวิญญาณ แน่นอนว่าพระวิญญาณของพระเจ้าสามารถทำให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกที่รุนแรงได้ รวมทั้งน้ำตา แต่ไม่ควรนำปรากฏการณ์ภายนอกมาปะปนกับการสถิตอยู่ของพระวิญญาณ” (The Teachings of Howard W. Hunter [1997], 184)

เราจะบีบบังคับเรื่องทางวิญญาณไม่ได้ ท่านสามารถปลูกฝังเจตคติและสภาพแวดล้อมที่อัญเชิญพระวิญญาณ และท่านสามารถเตรียมตนเองให้พร้อม แต่ท่านไม่สามารถสั่งให้การดลใจมาอย่างไรหรือเมื่อใด จงอดทนและวางใจว่าท่านจะได้รับสิ่งที่ท่านต้องการเมื่อถึงเวลาเหมาะสม

ในฐานะผู้สอนศาสนา ท่านอาจรับรู้ประสบการณ์ทางวิญญาณได้มากกว่าที่ท่านเคยได้รับในชีวิต ประสบการณ์เหล่านี้ศักดิ์สิทธิ์และโดยทั่วไปแล้วมีไว้เพื่อจรรโลงใจ สอน หรือแก้ไขท่าน

จะดีที่สุดถ้าเก็บประสบการณ์หลายอย่างนี้ไว้กับตัว และแบ่งปันเฉพาะเมื่อพระวิญญาณทรงบอกว่าท่านสามารถเป็นพรแก่ผู้อื่นได้โดยการทำเช่นนั้น (ดู แอลมา 12:9; หลักคำสอนและพันธสัญญา 63:64; 84:73)

บางครั้งเราต้องการให้พระวิญญาณทรงนำในทุกสิ่ง แต่บ่อยครั้งพระเจ้าทรงต้องการให้เราลงมือปฏิบัติโดยใช้ดุลพินิจที่ดีที่สุดของเรา (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 60:5; 61:22; 62:5) ประธานดัลลิน เอช. โอ๊คส์สอนว่า:

“ความปรารถนาจะให้พระเจ้าทรงนำเป็นข้อดี แต่ต้องควบคู่กับการเข้าใจว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงปล่อยให้เราเลือกตัดสินใจหลายเรื่องด้วยตนเอง การตัดสินใจด้วยตนเองเป็นแหล่งหนึ่งของการเติบโตที่มุ่งหมายให้เราประสบในความเป็นมรรตัย บุคคลที่พยายามปัดการตัดสินใจทั้งหมดให้พระเจ้าและทูลขอการเปิดเผยในการเลือกทุกอย่างไม่นานจะอยู่ในสถานการณ์ที่พวกเขาสวดอ้อนวอนขอการนำทางและไม่ได้รับ ตัวอย่างเช่น กรณีนี้อาจเกิดขึ้นได้ในหลายๆ สถานการณ์ซึ่งการเลือกเหล่านั้นไม่สำคัญหรือไม่เป็นที่ยอมรับ

“เราควรศึกษาไตร่ตรองในความคิดโดยใช้พลังความสามารถในการใช้เหตุผลที่พระผู้สร้างทรงใส่ไว้ในเรา จากนั้นเราควรสวดอ้อนวอนทูลขอการนำทางและทำตามนั้นหากเราได้รับ หากเราไม่ได้รับการนำทาง เราควรทำตามดุลพินิจที่ดีที่สุดของเรา บุคคลที่ดึงดันแสวงหาการนำทางด้วยการเปิดเผยในเรื่องที่พระเจ้าไม่ทรงเลือกชี้นำเราอาจกุคำตอบจากความเพ้อฝันหรืออคติของตน หรือพวกเขาอาจรับคำตอบผ่านสื่อกลางของการเปิดเผยเท็จ” (“Our Strengths Can Become Our Downfall,” Ensign, Oct. 1994, 13–14)

• แบ่งหน้ากระดาษออกเป็นสองคอลัมน์ คอลัมน์หนึ่งเขียนว่า “สิ่งที่พระเจ้าทรงทำ” และอีกคอลัมน์หนึ่งเขียนว่า “สิ่งที่ลีไฮหรือนีไฟทำ” อ่านเรื่องเลียโฮนาและคันธนูหัก (1 นีไฟ 16:9–31) หรือเรื่องนีไฟต่อเรือ (1 นีไฟ 17:7–16; 18:1–6) เขียนเหตุการณ์จากเรื่องลงในคอลัมน์ที่เหมาะสม พิจารณาว่าเรื่องนั้นสอนอะไรท่านเกี่ยวกับธรรมชาติของการดลใจ

• ดูสมุดบันทึกของท่านและหาเวลาที่พระวิญญาณเคยทรงนำท่านหรือท่านเคยประสบของประทานแห่งพระวิญญาณ นึกดูว่าประสบการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อใด ที่ไหน และเพราะเหตุใด พระหัตถ์ของพระเจ้าประจักษ์อย่างไร? ท่านรู้สึกอย่างไร? การจดจำประสบการณ์เหล่านี้จะช่วยให้ท่านรับรู้พระวิญญาณ

• ศึกษา แอลมา 33:1–12 และ แอลมา 34:17–31 แอลมาและอมิวเล็คถามคำถามอะไรบ้าง? (ทบทวน แอลมา 33:1–2) พวกเขาตอบคำถามเหล่านี้อย่างไร? พวกเขาให้การรับรองอะไรบ้าง?

• พระเจ้าทรงสัญญาว่าพระวิญญาณจะทรงนำทางเราในด้านสำคัญหลายๆ ด้าน ขณะอ่านข้อต่อไปนี้ ให้ระบุงานด้านต่างๆ ของท่านที่ต้องอาศัยการนำทางของพระวิญญาณ หลักธรรมในข้อพระคัมภีร์ต่อไปนี้มีความหมายอะไรต่อการศึกษาส่วนตัวและกับคู่? ต่อการประชุมสภาดิสตริกท์ การประชุมโซน พิธีบัพติศมา และการประชุมอื่นๆ?

  สวดอ้อนวอน

  • 3 นีไฟ 19:24

  • โรม 8:26

  ดำเนินการประชุม

  • โมโรไน 6:9

  • หลักคำสอนและพันธสัญญา 20:45; 46:2

• พูดคุยกันเรื่องการสวดอ้อนวอนของท่านกับคู่ พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงนำทางการสวดอ้อนวอนเหล่านั้นหรือไม่? ท่านเคยได้รับคำตอบของการสวดอ้อนวอนกับคู่อย่างไร? เมื่อท่านสวดอ้อนวอนกับคู่ ท่าน:

  • เชื่อหรือไม่ว่าพระผู้เป็นเจ้าจะประทานสิ่งที่ท่านทูลขอในความชอบธรรมและตามพระประสงค์ของพระองค์?

  • ยอมรับและขอบพระทัยสำหรับคำตอบการสวดอ้อนวอนของท่านหรือไม่?

  • สวดอ้อนวอนให้ผู้คนโดยเอ่ยชื่อและพิจาณาความต้องการของพวกเขาหรือไม่?

  • สวดอ้อนวอนให้กันและให้พระวิญญาณทรงนำทางท่านหรือไม่?

  • รับรู้คำตอบการสวดอ้อนวอนของท่านหรือไม่?

  • สวดอ้อนวอนด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจว่าจะทำตามการกระตุ้นเตือนที่ท่านได้รับหรือไม่?

• สนทนาว่าท่านจะตั้งใจแสวงหาพระวิญญาณมากขึ้นอย่างไร

• สนทนาวิธีต่างๆ ที่ผู้คนพูดถึงอิทธิพลของพระวิญญาณบริสุทธิ์ จดบันทึกความคิดเห็นของคนที่ท่านสอนลงในสมุดบันทึกการศึกษาของท่านเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขากับพระวิญญาณ ท่านจะช่วยให้ผู้อื่นรับรู้อิทธิพลอันศักดิ์สิทธิ์นี้ได้อย่างไร?

• เมื่อเห็นเหมาะสม ให้ผู้สอนศาสนาเล่าเรื่องหรือเล่าประสบการณ์ที่พวกเขาได้ยินในการประชุมประจักษ์พยานเมื่อเร็วๆ นี้ ประสบการณ์การสอน หรือสภาวะแวดล้อมอื่น เรื่องราวและประสบการณ์ทางวิญญาณที่คนอื่นเล่าสามารถช่วยท่านพัฒนาศรัทธาและรับรู้ว่าอิทธิพลของพระวิญญาณประจักษ์อย่างกว้างขวางบ่อยๆ

• ขอให้ผู้สอนศาสนาเป็นผู้พูดเรื่องงานเผยแผ่และอำนาจของพระวิญญาณบริสุทธิ์

• สนทนาว่าการแสดงความสำนึกคุณช่วยให้ท่านเห็นพระเจ้าทรงอวยพรท่านในวิธีเล็กๆ น้อยๆ แต่สำคัญมากอย่างไร (ดู อีเธอร์ 3:5; หลักคำสอนและพันธสัญญา 59:21) สนทนาวิธีแสดงความสำนึกคุณ

• อาจจะขอให้สมาชิกใหม่บอกว่าเขาได้รับอิทธิพลจากพระวิญญาณอย่างไรเมื่อเรียนรู้เกี่ยวกับศาสนจักร ขอให้บุคคลนั้นแบ่งปันเฉพาะประสบการณ์ที่รู้สึกว่าเหมาะสม

• ท่านอาจจะขอให้ผู้สอนศาสนารวมประสบการณ์ทางวิญญาณที่เหมาะสมไว้ในจดหมายประจำสัปดาห์ถึงท่านด้วย

• ในการสัมภาษณ์หรือในการสนทนา ให้ถามผู้สอนศาสนาเป็นครั้งคราวเกี่ยวกับการสวดอ้อนวอนตอนเช้าและตอนค่ำของพวกเขา หากจำเป็น ให้ปรึกษากับพวกเขาเกี่ยวกับวิธีทำให้การสวดอ้อนวอนของพวกเขามีความหมายมากขึ้น

• ถามผู้สอนศาสนาว่าพวกเขาช่วยคนที่พวกเขาสอนให้รู้สึกและรับรู้พระวิญญาณอย่างไร