Pierwsza Księga Nefiego
Jego panowanie i posługa
Dzieje Lehiego, jego żony Sarii i jego czterech synów, nazwanych (poczynając od najstarszego) Laman, Lemuel, Sam i Nefi. Pan ostrzega Lehiego, aby opuścił ziemię jerozolimską, gdyż Lehi prorokował ludziom o ich niegodziwości, i nastają oni na jego życie. Lehi wędruje z rodziną przez trzy dni w głąb pustkowia. Nefi zabiera swych braci i powraca do ziemi jerozolimskiej po kroniki Żydów. Opis ich cierpień. Biorą za żony córki Ismaela. Zabierają swe rodziny i uchodzą w głąb pustkowia. Ich cierpienia i udręki na pustkowiu. Przebieg ich wędrówek. Dochodzą do wielkich wód. Bracia Nefiego powstają przeciwko niemu. Nefi krzyżuje ich plany, i buduje statek. Nadają miejscu nazwę Obfitość. Przemierzają wielkie wody do ziemi obiecanej i dalej. Jest to zgodne z relacją Nefiego; innymi słowy ja, Nefi, sam to napisałem.
Rozdział 1
Nefi rozpoczyna kronikę swego ludu. Lehi widzi słup ognia w wizji, i czyta księgę proroctwa. Sławi Boga, przepowiada przyjście Mesjasza i prorokuje o zagładzie Jerozolimy. Jest prześladowany przez Żydów. Około 600 r. p.n.e.
1. Ja, Nefi, wywodząc się z dobrych rodziców, byłem nauczany nieco z całej wiedzy mojego ojca, i jako że widziałem wiele udręk w dniach mego życia, Pan miał we mnie wielkie upodobanie przez wszystkie moje dni; zaiste, otrzymałem wielką wiedzę o dobroci Boga i Jego tajemnicach. Dokonuję więc zapisu dziejów swego życia.
2. Zaiste, dokonuję zapisu w języku mego ojca, na który składają się nauka Żydów i język Egipcjan.
3. I wiem, że zapis, którego dokonuję, jest prawdą, i dokonuję go swą własną ręką, i dokonuję go według swej wiedzy.
4. Stało się bowiem na początku pierwszego roku panowania Sedekiasza, króla Judy (mój ojciec, Lehi, mieszkał w Jerozolimie przez wszystkie swoje dni); i tego roku, pojawiło się tam wielu proroków prorokujących ludziom, że muszą odpokutować albo wielkie miasto Jerozolima będzie musiało ulec zagładzie.
5. Dlatego stało się, że kiedy mój ojciec, Lehi, wyruszył, modlił się do Pana z całego serca za swój lud.
6. I stało się, że gdy modlił się do Pana, pojawił się słup ognia i zatrzymał na skale przed nim; i Lehi zobaczył i usłyszał wiele, a przez to, co zobaczył i usłyszał, drżał i trząsł się niezmiernie.
7. I stało się, że gdy powrócił do swego domu w Jerozolimie, rzucił się na swe łoże, będąc przejęty Duchem i tym, co zobaczył.
8. I będąc tak przejęty Duchem, został poniesiony w wizji, że ujrzał same niebiosa otwarte, i sądził, że zobaczył Boga siedzącego na tronie, otoczonego przez niezliczone zastępy aniołów śpiewających i sławiących Swego Boga.
9. I stało się, że zobaczył Jednego zstępującego z nieba, i zobaczył, że Jego blask był ponad blask słońca w południe.
10. I zobaczył także dwunastu innych, którzy za Nim podążali, a ich blask przewyższał blask gwiazd na firmamencie.
11. I zstąpili oni, i poszli w świat. I ten, który był pierwszy, przyszedł i stanął przed moim ojcem, i dał mu księgę, nakazując mu, że ma czytać.
12. I stało się, że gdy czytał, został przepełniony Duchem Pana.
13. I czytał te słowa: Biada, biada ci, Jerozolimo, bowiem widziałem twe występki! I mój ojciec przeczytał wiele na temat Jerozolimy — że ulegnie zagładzie wraz z jej mieszkańcami, wielu zginie od miecza, a wielu zostanie wziętych do niewoli do Babilonu.
14. I stało się, że gdy mój ojciec przeczytał i zobaczył dużo wielkich i zdumiewających rzeczy, zawołał do Pana o wielu rzeczach następująco: Wielkie i zdumiewające są Twe dzieła, O Panie Boże Wszechmocny! Twój tron jest wysoko w niebiosach, a swą potęgę, dobroć i miłosierdzie roztaczasz nad wszystkimi mieszkańcami ziemi; i ponieważ jesteś miłosierny, nie pozwolisz, aby ci, którzy przychodzą do Ciebie, zginęli!
15. I w ten sposób mówił mój ojciec, sławiąc Swego Boga, gdyż jego dusza radowała się i całe jego serce było przepełnione z powodu tego, co zobaczył, zaiste, tym, co mu Pan pokazał.
16. I ja, Nefi, nie przytoczę w pełni tego, co zapisał mój ojciec, gdyż pisał on o wielu rzeczach, które zobaczył w wizjach i snach, a także spisał wiele z tego, o czym prorokował, i mówił swoim dzieciom, czego nie przytoczę w pełni.
17. Natomiast podam, czego ja dokonałem za moich dni. Oto podaję streszczenie kroniki mego ojca na płytach, które wykonałem własnymi rękami; dlatego, kiedy podam streszczoną kronikę mego ojca, wtedy dokonam zapisu o swoim własnym życiu.
18. Pragnę bowiem, abyście wiedzieli, że gdy Pan pokazał tyle zdumiewających rzeczy mojemu ojcu, Lehiemu, zaiste, na temat zagłady Jerozolimy, poszedł on między ludzi i zaczął prorokować, i głosić im rzeczy, które zarówno widział, jak i słyszał.
19. I stało się, że Żydzi szydzili z niego ze względu na to, co o nich świadczył, gdyż prawdziwie świadczył o ich niegodziwości i występkach, a także świadczył, że rzeczy, które widział i słyszał, i o których przeczytał w księdze, wskazywały wyraźnie na przyjście Mesjasza, a także na zbawienie świata.
20. I gdy Żydzi to usłyszeli, rozgniewali się na niego, tak jak na dawnych proroków, których wypędzali, kamienowali i zabijali; jemu także chcieli odebrać życie. Ale ja, Nefi, wykażę wam, że troskliwe miłosierdzie Pana roztacza się nad wszystkimi, których wybrał ze względu na ich wiarę, że czyni ich silnymi, a nawet posiadającymi moc do wyratowania się.