1. Mówię teraz do ciebie, Józefie, ostatniego z moich synów. Urodziłeś się na pustkowiu podczas moich udręk, zaiste, w dniach mojego największego smutku zrodziła cię twoja matka.

2. I niech Pan także dla ciebie poświęci tę ziemię, która jest cenniejsza niż wszystkie inne, aby była twoim dziedzictwem oraz dziedzictwem dla twoich potomków, razem z potomkami twoich braci, dla waszego bezpieczeństwa na zawsze, jeśli stanie się, że będziecie przestrzegać przykazań Świętego Izraela.

3. I teraz, Józefie, ostatni z moich synów, którego wywiodłem z pustkowia podczas moich udręk, niech Pan cię błogosławi na wieki, bowiem twoje potomstwo nie zostanie całkowicie zniszczone.

4. Oto jesteś owocem moich lędźwi, a ja jestem potomkiem Józefa wziętego do niewoli do Egiptu. I wielkie były przymierza Pana, które zawarł z Józefem.

5. Albowiem Józef rzeczywiście widział nasze dni. I otrzymał obietnicę od Pana, że spośród owocu jego lędźwi Pan Bóg wzbudzi prawą gałąź domowi Izraela; nie Mesjasza, lecz gałąź, która miała zostać odłamana; jednakże będzie się o niej pamiętać w przymierzach Pana, że Mesjasz objawi im się w dniach ostatnich w duchu mocy i wyprowadzi ich z ciemności na światło — zaiste, z ukrytej ciemności i niewoli na wolność.

6. Albowiem Józef prawdziwie świadczył tymi słowy: Pan, mój Bóg, wzbudzi widzącego, który będzie znamienitym widzącym dla owocu moich lędźwi.

7. Zaiste, oto Józef rzeczywiście powiedział: Tak powiedział mi Pan: Znamienitego widzącego wzbudzę z owocu twoich lędźwi, i będzie on wielce ceniony pośród owocu twoich lędźwi. I dam mu przykazanie, aby dla owocu twoich lędźwi, a więc jego braci, dokonał dzieła, które będzie miało dla nich wielką wartość, albowiem przyprowadzi ich do wiedzy o przymierzach, które zawarłem z twoimi ojcami.

8. I dam mu przykazanie, aby jego dziełem nie było nic, poza tym, co mu nakażę. I uczynię go wielkim w moich oczach, gdyż będzie dokonywał mojego dzieła.

9. I będzie on wielki niczym Mojżesz, o którym powiedziałem, że go wzbudzę, aby wyratował mój lud, o domu Izraela.

10. I Mojżesza wzbudzę, aby wyzwolił twój lud z ziemi egipskiej.

11. Ale widzącego wzbudzę z owocu twoich lędźwi, i dam mu moc, aby ujawnił moje słowo potomstwu z twoich lędźwi — i nie tylko aby ujawnił moje słowo — rzecze Pan — lecz aby przekonał ich o prawdzie mojego słowa, które już pojawiło się pomiędzy nimi.

12. Dlatego owoc twoich lędźwi będzie pisać, a także owoc lędźwi Judy będzie pisać; a co zostanie zapisane przez owoc twoich lędźwi, a także to, co będzie zapisane przez owoc lędźwi Judy, zrośnie się razem, aż do wykazania fałszywych doktryn i zaprzestania sporów, i ustanowienia pokoju pośród owocu twoich lędźwi, i zaznajomienia ich w dniach ostatnich z wiedzą ich ojców i z moimi przymierzami — rzecze Pan.

13. I ze słabego uczynię go silnym, gdy rozpocznę moje dzieło pośród całego mojego ludu, aż do odzyskania ciebie, o domu Izraela — rzecze Pan.

14. I tak prorokował Józef: Oto Pan będzie błogosławił tego widzącego; a ci, którzy będą się starali go zniszczyć, zostaną skonfundowani, albowiem spełni się obietnica, którą otrzymałem od Pana, dotycząca owocu moich lędźwi. Oto jestem pewien spełnienia tej obietnicy.

15. Będzie on nazwany po mnie; i będzie nazwany po swoim ojcu. I będzie mi podobny; albowiem to, czego Pan dokona jego ręką, mocą Pana, przywiedzie mój lud do zbawienia.

16. I tak prorokował Józef: Jestem pewien tego, nawet tak pewien jak obietnicy Mojżesza, gdyż Pan mi powiedział: Zachowam na zawsze twoje potomstwo.

17. I Pan powiedział: Wzbudzę Mojżesza i dam mu moc w lasce; i dam mu rozsądek w pisaniu. Jednak nie rozwiążę mu języka, by nie mówił wiele, i nie uczynię go mocnym w mowie. Ale napiszę mu moje prawo palcem mojej własnej ręki, i wzbudzę dla niego głosiciela.

18. I Pan mi także powiedział: Wzbudzę go dla owocu twoich lędźwi, i wyznaczę mu rzecznika. I oto, spowoduję, że zapisze pisma owocu twoich lędźwi twoim potomkom; i głosiciel z twoich lędźwi to ogłosi.

19. I zapisane przez niego słowa będą słowami, które według mojej mądrości mają być dane owocom twoich lędźwi. I będzie to, jak gdyby owoc twoich lędźwi wołał do nich z prochu, albowiem znam ich wiarę.

20. I będą oni wołać z prochu; zaiste, nawołując swych braci do pokuty, nawet gdy przeminie po nich wiele pokoleń. I stanie się, że ich wołanie rozejdzie się w prostocie ich słów.

21. Na skutek ich wiary ich słowa wyjdą z moich ust do ich braci, którzy są owocem twoich lędźwi; a słabość ich słów uczynię silną według ich wiary, aż przypomną sobie przymierze, które zawarłem z twymi ojcami.

22. I oto, w ten sposób, mój synu, Józefie, mój praojciec prorokował.

23. Przeto jesteś błogosławiony z racji tego przymierza i twoje potomstwo nie zostanie zniszczone, albowiem będzie zważać na słowa tej księgi.

24. I powstanie pośród nich człowiek mający wielką moc, który dokona wiele dobra w słowie i w czynie, będąc narzędziem w rękach Boga, aby przez niezmierną wiarę czynić wielkie dziwy i to, co wielkie w oczach Boga, aż wiele zostanie przywrócone domowi Izraela i potomkom twoich braci.

25. I teraz, błogosławiony jesteś, Józefie. Oto jesteś jeszcze mały; przeto zważaj na słowa swego brata, Nefiego, a stanie ci się według słów, które powiedziałem. Zapamiętaj słowa umierającego ojca. Amen.