๑ จงสดับฟังเรา, เจ้าที่ดำเนินตามความชอบธรรม. จงดูศิลา^กซึ่งเจ้าถูกสกัดออกมา, และโพรงของหลุมซึ่งเจ้าถูกขุดขึ้นมา.

๒ จงดูอับราฮัม, บรรพบุรุษ^กของเจ้า, และซาราห์^ข, นางผู้ให้กำเนิดเจ้า; เพราะเราเรียกเขาผู้เดียว, และให้พรเขา.

๓ เพราะพระเจ้าจะทรงปลอบโยนไซอัน^ก, พระองค์จะทรงปลอบโยนที่รกร้างว่างเปล่าทั้งหมดของนาง; และพระองค์จะทรงทำให้แดนทุรกันดาร^ขของนางดังเอเดน, และทะเลทรายของนางเหมือนอุทยานของพระเจ้า. ในที่นั้นจะพบปีติและความยินดี, การน้อมขอบพระทัยพระเจ้าและเสียงร้องเพลง.

๔ จงสดับฟังเรา, ผู้คนของเรา; และเงี่ยหูฟังเรา, โอ้ประชาชาติของเรา; เพราะกฎ^กข้อหนึ่งจะออกไปจากเรา, และเราจะทำให้คำพิพากษาของเราเป็นความสว่าง^ขแก่ผู้คน.

๕ ความชอบธรรมของเราอยู่ใกล้; ความรอด^กของเราปรากฏออกมา, และแขนของเราจะพิพากษาผู้คน. เกาะ^ขทั้งหลายจะรอคอยเรา, และพวกเขาจะไว้วางใจแขนของเรา.

๖ จงแหงนดูฟ้าสวรรค์, และมองไปยังแผ่นดินโลกเบื้องล่าง; เพราะฟ้าสวรรค์^กจะหายไป^ขเหมือนควัน, และแผ่นดินโลกจะเก่าลง^คเหมือนอาภรณ์; และพวกเขาที่อาศัยอยู่ในนั้นจะตายในลักษณะเดียวกันนั้น. แต่ความรอดของเราจะยั่งยืนตลอดกาล, และความชอบธรรมของเราจะไม่สูญสิ้น.

๗ จงสดับฟังเรา, เจ้าผู้รู้จักความชอบธรรม, ผู้คนซึ่งเราเขียนกฎของเราไว้ในใจพวกเขา, เจ้าอย่ากลัวคำตำหนิของมนุษย์^ก, ทั้งเจ้าอย่ากลัวคำด่าว่าของพวกเขา.

๘ เพราะแมลงกินผ้าจะกินพวกเขาสิ้นเหมือนอาภรณ์, และหนอนจะกินพวกเขาเหมือนขนแกะ. แต่ความชอบธรรมของเราจะยั่งยืนตลอดกาล, และความรอดของเราจากรุ่นสู่รุ่น.

๙ จงตื่นเถิด, จงตื่นเถิด ! จงรวบรวมกำลัง^กเข้า, โอ้พาหุของพระเจ้า; จงตื่นดังสมัยโบราณ. พระองค์มิใช่หรือคือผู้ที่ทรงห้ำหั่นราหับ, และทรงทำให้มังกรนั้นบาดเจ็บ ?

๑๐ พระองค์มิใช่หรือคือผู้ที่ทรงทำให้ทะเล, ผืนน้ำแห่งห้วงลึกอันใหญ่หลวงแห้ง; ที่ทรงทำให้ห้วงลึกของทะเลเป็นทาง^กให้คนที่ทรงไถ่ผ่านไป ?

๑๑ ดังนั้น, คนที่พระเจ้าทรงไถ่^กจะกลับมา, และมาพร้อมกับการร้องเพลง^ขสู่ไซอัน; และปีติและความบริสุทธิ์อันเป็นนิจจะอยู่บนศีรษะของพวกเขา; และพวกเขาจะได้รับความยินดีและปีติ; โทมนัสและความโศกเศร้า^คจะหลบลี้ไปสิ้น.

๑๒ เราคือเขา; แท้จริงแล้ว, เราคือเขาที่ปลอบโยนเจ้า^ก. ดูเถิด, เจ้าเป็นใคร, ที่เจ้าจะเกรงกลัว^ขมนุษย์, ผู้จะตาย, และกลัวบุตรของมนุษย์, ผู้จะถูกทำเหมือนกับต้นหญ้า^คเล่า ?

๑๓ และลืม^กพระเจ้าพระผู้รังสรรค์ของเจ้า, ที่ทรงกางฟ้าสวรรค์, และวางรากฐานของแผ่นดินโลก, และกลัวอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน, เพราะความเกรี้ยวกราดของผู้กดขี่, ประหนึ่งว่าเขาพร้อมแล้วที่จะทำลายหรือ ? และความเกรี้ยวกราดของผู้กดขี่อยู่ที่ไหนเล่า ?

๑๔ ผู้ถูกคุมขังไว้ต่างแดนจะเร่งรีบ, เพื่อเขาจะได้รับการปลดปล่อย, และเพื่อเขาจะไม่ตายในหลุม, หรือเพื่ออาหารของเขาจะไม่ขาด.

๑๕ แต่เราคือพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าของเจ้า, ซึ่งคลื่น^กของเราคำราม; พระเจ้าจอมโยธาคือชื่อของเรา.

๑๖ และเราเอาคำของเราใส่ไว้ในปากเจ้า, และบังเจ้าไว้ในร่มเงาแห่งมือเรา, เพื่อเราจะได้ปลูกฟ้าสวรรค์และวางรากฐานของแผ่นดินโลก, และกล่าวแก่ไซอัน : ดูเถิด, เจ้าเป็นผู้คน^กของเรา.

๑๗ จงตื่นเถิด, จงตื่นเถิด, จงยืนขึ้น, โอ้เยรูซาเล็ม, ซึ่งดื่มถ้วย^กแห่งความเกรี้ยวกราด^ขของพระองค์แล้วจากพระหัตถ์ของพระเจ้า—เจ้าดื่มตะกอนที่คั้นจากถ้วยแห่งความหวาดหวั่น—

๑๘ และในบรรดาบุตรทั้งหมดที่นางคลอดออกมาไม่มีใครนำนาง; ทั้งในบุตรทั้งหมดที่นางเลี้ยงมา, ก็ไม่มีใครจูงนาง.

๑๙ บุตร^กสองคนนี้จะมาหาเจ้า, ใครเล่าจะเสียใจเพื่อเจ้า—ความอ้างว้างและความพินาศของเจ้า, และความอดอยากและดาบ—และโดยใครเล่าที่เราจะปลอบโยนเจ้า ?

๒๐ พวกบุตรของเจ้าเป็นลมไป, นอกจากสองคนนี้; พวกเขานอนอยู่ที่หัวถนนทุกสาย; ดังวัวป่าที่ติดบ่วง, พวกเขาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดของพระเจ้า, และการดุว่าของพระผู้เป็นเจ้าของเจ้า.

๒๑ ฉะนั้นบัดนี้จงฟังเรื่องนี้, เจ้าซึ่งทุกข์, และเมามาย^ก, และมิใช่ด้วยเหล้าองุ่น :

๒๒ ดังนั้นพระเจ้าของเจ้าตรัส, พระเจ้าและพระผู้เป็นเจ้าของเจ้าทรงวิงวอนแก้ต่าง^กให้ผู้คนของพระองค์; ดูเถิด, เราเอาถ้วยแห่งความหวาดหวั่น, ตะกอนในถ้วยแห่งความเกรี้ยวกราดของเราออกจากมือเจ้าแล้ว; เจ้าจะไม่ดื่มมันอีกต่อไป.

๒๓ แต่เราจะใส่มัน^กไว้ในมือของคนที่ทำให้เจ้าทุกข์; คนที่กล่าวแก่จิตวิญญาณเจ้าว่า : จงหมอบลง, เพื่อเราจะเดินข้ามไป—และเจ้าวางตัวของเจ้าดังพื้นดินและดังถนนให้พวกเขาที่ผ่านไป.

๒๔ จงตื่น^กเถิด, จงตื่นเถิด, จงสวมกำลัง^ขของเจ้า, โอ้ไซอัน^ค; จงสวมอาภรณ์ที่สวยงามของเจ้า, โอ้เยรูซาเล็ม, นครศักดิ์สิทธิ์; เพราะนับแต่นี้ก็จักหาได้มี^งผู้ไม่เข้าสุหนัตและผู้ไม่สะอาดมาสู่เจ้าอีกต่อไปเลย.

๒๕ จงสลัดตัวเจ้าออกจากภัสมธุลี; จงลุกขึ้น^ก, จงนั่งลง, โอ้เยรูซาเล็ม; จงปลดปล่อยตนเองจากโซ่ตรวน^ขที่คอเจ้า, โอ้ธิดาผู้เป็นเชลยแห่งไซอัน.