1. I stało się, że przykazał rzeszy oraz Swoim uczniom, aby skończyli się modlić. I przykazał im, że nie powinni poniechać modlitwy w swych sercach.

2. I nakazał im, aby powstali i stanęli na nogi. I powstali, i stanęli na nogi.

3. I stało się, że ponownie łamał chleb, błogosławił go, i dawał uczniom, aby jedli.

4. I gdy zjedli, nakazał im, aby łamali chleb i dawali zgromadzonym.

5. I gdy dali chleb zgromadzonym, Jezus także dał im wino, aby pili, i nakazał im, aby dali zgromadzonym.

6. A nikt nie przyniósł chleba ani wina, czy to uczniowie, czy zgromadzona rzesza;

7. Lecz naprawdę dał im chleb, aby jedli, i wino, aby pili.

8. I powiedział im: Kto spożywa ten chleb, spożywa z mego ciała dla swej duszy; a kto pije to wino, pije z mej krwi dla swej duszy; i jego dusza nigdy nie będzie głodna ani spragniona, ale zostanie napełniona.

9. Teraz, gdy cała rzesza zjadła i napiła się, oto zostali napełnieni Duchem; i zawołali jednym głosem, oddając chwałę Jezusowi, którego zarówno widzieli, jak i słyszeli.

10. I stało się, że gdy wszyscy oddali chwałę Jezusowi, powiedział do nich: Oto wypełnię do końca przykazanie Ojca w kwestii tego ludu będącego resztką z domu Izraela.

11. Pamiętacie, jak wam powiedziałem, a powiedziałem, że gdy wypełnią się słowa Izajasza — oto są one zapisane i macie je przed sobą, więc badajcie je —

12. I zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że gdy wypełnią się jego słowa, wtedy wypełni się przymierze Ojca, które zawarł ze Swym ludem, o domu Izraela.

13. I wtedy resztki rozproszone po całej powierzchni ziemi, zostaną zgromadzone ze wschodu i z zachodu, i z południa, i z północy; i zostaną przywiedzone do wiedzy o Panu, Swym Bogu, który je odkupił.

14. I Ojciec nakazał mi dać wam tę ziemię w dziedzictwo.

15. I mówię wam, że jeśli Inne narody nie odpokutują, otrzymawszy błogosławieństwo po rozproszeniu mego ludu —

16. Wtedy wy, którzy jesteście resztką z domu Jakuba, pójdziecie między nich; i będziecie między tymi, którzy będą liczni, i będziecie jak lew między zwierzyną leśną, jak młody lew między stadami owiec, który przechodząc, depcze je i rozdziera, i nikt nie może ich wyratować.

17. Ręka wasza zatriumfuje nad przeciwnikami i wszyscy wasi nieprzyjaciele zostaną wycięci.

18. I zbiorę swój lud, jak człowiek zbiera snopy na klepisku.

19. Gdyż uczynię memu ludowi, z którym Ojciec zawarł przymierze, zaiste, uczynię mu róg z żelaza i kopyta jego uczynię z mosiądzu. I na kawałki rozbijesz wiele ludów; i poświęcę Panu ich zdobycz, a ich majętności Panu całego świata. I oto, Ja jestem tym, który to czyni.

20. I stanie się, mówi Ojciec, że miecz mojej sprawiedliwości zawiśnie nad nimi tego dnia; i jeśli nie odpokutują, spadnie na nich, mówi Ojciec, zaiste, nawet na wszystkie nacje Innych narodów.

21. I stanie się, że ustanowię swój lud, o domu Izraela.

22. I oto ustanowię ten lud na tej ziemi, aż wypełni się przymierze, które zawarłem z waszym ojcem, Jakubem; i nastanie Nowa Jerozolima. I moce niebieskie będą z tym ludem; zaiste, nawet Ja sam będę pośród was.

23. Oto jestem tym, o którym Mojżesz powiedział te słowa: Pan, wasz Bóg, wzbudzi wam podobnego do mnie proroka spośród waszych braci; Jego będziecie słuchać we wszystkim, co wam powie. I stanie się, że każda dusza, która nie da posłuchu temu prorokowi, zostanie odcięta od tego ludu.

24. Zaprawdę, powiadam wam, zaiste, i wszyscy prorocy od czasu Samuela i ci, którzy nastali po nim; tylu, ilu mówiło, dawało o mnie świadectwo.

25. Oto jesteście dziećmi proroków; i jesteście z domu Izraela; i należycie do przymierza, które Ojciec zawarł z waszymi ojcami, gdy powiedział do Abrahama: I wszystkie plemiona ziemi będą błogosławione przez twoje potomstwo.

26. I Ojciec posłał mnie najpierw do was, aby was błogosławić, odwodząc każdego z was od czynienia niegodziwości; albowiem jesteście dziećmi przymierza —

27. I gdy otrzymacie błogosławieństwo, Ojciec wypełni przymierze, które zawarł z Abrahamem, gdy powiedział: Wszystkie plemiona ziemi będą błogosławione przez twoje potomstwo — i za moim pośrednictwem przeleje Ducha Świętego na Inne narody, a błogosławieństwo to sprawi, że staną się nad wszystkimi potężne, i rozproszą mój lud, o domu Izraela.

28. I staną się dyscypliną dla ludu tej ziemi. Jednakże, jeśli po otrzymaniu pełni mojej ewangelii znieczulą swe serca wobec mnie, kara za ich niegodziwości spadnie na ich własne głowy, mówi Ojciec.

29. I przypomnę sobie przymierze, które zawarłem z moim ludem; a zawarłem przymierze z nimi, że we właściwym dla mnie czasie zgromadzę ich, że ponownie dam im w dziedzictwo ziemię ich ojców, która jest ziemią jerozolimską, obiecaną im na zawsze, mówi Ojciec.

30. I stanie się, że nadejdzie czas, gdy pełnia mojej ewangelii będzie im głoszona;

31. I uwierzą we mnie, że jestem Jezusem Chrystusem, Synem Boga, i będą się modlić do Ojca w imię moje.

32. Wtedy ich strażnicy podniosą głos i wspólnym głosem zaśpiewają; bowiem zobaczą na własne oczy.

33. Wtedy Ojciec ponownie ich zgromadzi i da im Jerozolimę za ziemię ich dziedzictwa.

34. Wtedy rozbrzmią radością: Śpiewajcie razem, nieużytki Jerozolimy; bowiem Pan pocieszył Swój lud, odkupił Jerozolimę.

35. Ojciec obnażył Swe święte ramię na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie Ojca; i Ojciec, i Ja jesteśmy jednym.

36. I wtedy stanie się, co zapisano: Obudź się, obudź się znowu i oblecz się w swoją siłę, Syjonie! Oblecz się w swe piękne szaty, Jerozolimo, święte miasto, gdyż już nigdy nie wejdzie do ciebie nieobrzezany ani nieczysty.

37. Otrząśnij się z prochu; powstań, siądź, o Jerozolimo. Uwolnij swą szyję z więzów, zniewolona córo Syjonu.

38. Albowiem tak rzecze Pan: Sprzedaliście się za nic i zostaniecie wykupieni bez pieniędzy.

39. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że lud mój będzie znać moje imię; zaiste, tego dnia przekonają się, że ja jestem tym, który przemawia.

40. I wtedy powiedzą: Jak piękne na górach są stopy Tego, który zwiastuje im dobre nowiny, który ogłasza pokój; który zwiastuje dobre nowiny tym, którzy są dobrzy, który ogłasza zbawienie; który mówi do Syjonu: Bóg twój króluje!

41. Wtedy podniesie się krzyk: Precz, precz, wyjdźcie stamtąd, nieczystego nie dotykajcie; wyjdźcie spośród niej; oczyśćcie się, wy, którzy nosicie naczynia Pańskie.

42. Bo nie wyjdziecie w pośpiechu ani w ucieczce, albowiem Pan pójdzie przed wami, i Bóg Izraela będzie waszą tylną strażą.

43. Oto mój sługa postępuje roztropnie; wywyższony będzie i zaszczycony, postawiony na wysokości.

44. Jak wielu się przeraziło na jego widok — tak uciemiężony, bardziej niż jakikolwiek człowiek, a jego postać niepodobna do synów ludzkich —

45. Tak pokropi liczne narody; królowie zamkną przed nim swe usta, bo zobaczą to, o czym nie opowiadano, i zrozumieją to, czego nie słyszeli.

46. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że wszystko to nastąpi, dokładnie tak, jak Ojciec mi nakazał. Wtedy wypełni się przymierze, które Ojciec zawarł ze Swoim ludem; i lud mój zamieszka ponownie w Jerozolimie, i będzie ona ziemią jego dziedzictwa.