1. Teraz Alma widząc, że Zeezrom zamilkł na słowa Amuleka, zauważywszy, że Amulek przyłapał go na kłamstwie i na tym, że pragnął go zwieść, by go zniszczyć; i widząc, że Zeezrom zaczął drżeć pod wpływem wyrzutów sumienia, otworzył usta i zaczął do niego przemawiać, potwierdzając słowa Amuleka i wyjaśniając więcej ponad te sprawy, czyli wyjawiając pisma święte w większym stopniu, niż dokonał tego Amulek.

2. Teraz słowa, które Alma powiedział do Zeezroma, usłyszeli ludzie wokół; albowiem rzesza była wielka, a on mówił tak:

3. Teraz, Zeezromie, przyłapano cię na kłamstwie i przebiegłości, bo kłamałeś nie tylko ludziom, lecz kłamałeś Bogu; oto zna On wszystkie twoje myśli, i przekonałeś się, że twoje myśli zostały nam ujawnione przez Jego Ducha.

4. I przekonałeś się, że wiemy, iż plan twój był wyrafinowany, według wyrafinowania diabła, aby okłamać i zwieść ten lud, abyś mógł nastawić ludzi przeciwko nam, aby złorzeczyli nam i wypędzili nas —

5. I był to plan twego przeciwnika, a jego moc działała przez ciebie. Teraz chcę, abyście zapamiętali, że co mówię do Zeezroma, odnosi się do wszystkich.

6. I oto mówię wam wszystkim, że była to pułapka zastawiona przez przeciwnika, aby usidlić ten lud, aby uczynić z was jego poddanych, aby mógł otoczyć was swymi łańcuchami i przykuć was do wiecznej zagłady według mocy jego niewoli.

7. Teraz, gdy Alma powiedział te słowa, Zeezrom zaczął jeszcze bardziej drżeć, bo był coraz bardziej przekonany o mocy Boga; i był też przekonany, że Alma i Amulek przejrzeli go na wskroś, gdyż był przekonany, że znali jego myśli i zamiary jego serca; albowiem dana im była moc poznania tego wszystkiego przez ducha proroctwa.

8. I Zeezrom zaczął ich usilnie wypytywać, aby dowiedzieć się więcej o królestwie Bożym. I zwrócił się do Almy: Co oznacza to, co Amulek powiedział o zmartwychwstaniu zmarłych, że wszyscy powstaną z martwych, zarówno sprawiedliwi, jak i niesprawiedliwi, i zostaną przyprowadzeni, i staną przed Bogiem, aby zostali osądzeni według swych uczynków?

9. I teraz Alma zaczął mu to objaśniać następująco: Wielu ludziom dane jest poznanie tajemnic Boga, jednakże są oni zobowiązani ścisłym przykazaniem, aby przekazać tylko tę część Jego słowa, którą On wyznacza dzieciom ludzkim zależnie od uwagi i pilności wobec Niego.

10. I dlatego ten, kto znieczula swe serce, otrzymuje mniejszą część słowa; a ten, kto nie znieczula swego serca, otrzymuje większą część słowa, aż dane mu będzie poznanie tajemnic Boga, aż pozna je w pełni.

11. I ci, którzy znieczulają swe serca, otrzymują coraz mniejszą część słowa, aż nie wiedzą nic o Jego tajemnicach; i wtedy diabeł bierze ich do niewoli i prowadzi według swej woli ku zagładzie. I takie jest znaczenie łańcuchów piekła.

12. I Amulek powiedział wam w prosty sposób o śmierci i powstaniu ze śmiertelności do stanu nieśmiertelności, oraz że zostaniemy przyprowadzeni przed Trybunał Boga, abyśmy zostali osądzeni według swych uczynków.

13. Wtedy, gdybyśmy znieczulili nasze serca, zaiste, gdybyśmy znieczulili nasze serca na słowo, że nie będzie miało ono w nas miejsca, wtedy okropny będzie nasz stan, gdyż zostaniemy potępieni.

14. Albowiem nasze słowa potępią nas, zaiste, wszystkie nasze uczynki potępią nas i nie okażemy się bez skazy; i nasze myśli także nas potępią; i w tym okropnym stanie nie odważymy się podnieść oczu ku naszemu Bogu; i wtedy bylibyśmy radzi, gdybyśmy mogli nakazać skałom i górom, by nas przywaliły i ukryły nas przed Jego obecnością.

15. Lecz tak się nie stanie; musimy wystąpić i stanąć przed Nim, w Jego chwale i w Jego mocy, i w Jego potędze, i majestacie, i władzy, i przyznać ku naszemu wiecznemu wstydowi, że wszystkie Jego sądy są sprawiedliwe; że On jest sprawiedliwy we wszystkim, co czyni, że jest miłosierny wobec dzieci ludzkich i że ma On wszelką moc zbawienia każdego człowieka, który wierzy w Jego imię i przynosi owoce godne odpokutowania.

16. I teraz oto mówię wam, że wtedy nastąpi śmierć, zaiste, druga śmierć, która jest śmiercią duchową; wtedy nastanie czas, kiedy ten, kto umrze w swoich grzechach według śmierci doczesnej, umrze także śmiercią duchową; zaiste, umrze on według tego, co dotyczy prawości.

17. Wtedy nastanie czas, gdy ich męki będą niczym jezioro ognia i siarki, którego płomienie wznoszą się na wieki wieków; i wtedy nastanie czas, że zostaną przykuci do wiecznej zagłady według władzy i niewoli Szatana, który ich ujarzmił zgodnie ze swoją wolą.

18. Wtedy, mówię wam, będzie im tak, jak gdyby nie nastąpiło odkupienie; gdyż według sprawiedliwości Boga nie mogą być odkupieni; i nie mogą umrzeć, bo już nie będzie więcej zepsucia.

19. Teraz stało się, że gdy Alma skończył mówić te słowa, ludzie jeszcze bardziej zaczęli się dziwić.

20. Lecz był pośród nich pewien Antionah, który był głównym włodarzem wśród nich; wystąpił on i powiedział mu: Co to było, co powiedziałeś, że człowiek powstanie z martwych i przejdzie z tego śmiertelnego stanu do nieśmiertelnego, i że dusza nigdy nie może umrzeć?

21. Co oznacza fragment pisma, który mówi, że Bóg postawił cheruby i płomienny miecz na wschodzie ogrodu Eden, aby nasi pierwsi rodzice nie weszli i nie spożyli owocu drzewa życia, i nie żyli wiecznie? I tak widzimy, że nie było żadnej możliwości, aby żyli wiecznie.

22. I Alma powiedział mu: Miałem wam to właśnie wytłumaczyć. Teraz widzimy, że upadek Adama nastąpił przez zjedzenie zakazanego owocu, według słowa Boga; i tak widzimy, że przez jego upadek cała ludzkość stała się zgubiona i upadła.

23. I teraz oto mówię wam, że jeśli byłoby to możliwe, żeby Adam zjadł wtedy owoc drzewa życia, nie byłoby śmierci i słowo byłoby na próżno, czyniąc Boga kłamcą, albowiem powiedział: Jeśli zjesz, na pewno umrzesz.

24. I widzimy, że cała ludzkość podlega śmierci, zaiste, śmierci, o której mówił Amulek, że jest śmiercią doczesną; jednak dany jest człowiekowi czas, podczas którego może odpokutować; dlatego to życie stało się stanem próby; okresem przygotowania na spotkanie z Bogiem; okresem przygotowania do niekończącego się stanu, o którym mówiliśmy, że nastąpi po zmartwychwstaniu zmarłych.

25. I teraz, gdyby nie plan odkupienia przygotowany od założenia świata nie mogłoby być żadnego zmartwychwstania zmarłych; lecz plan odkupienia został przygotowany i doprowadza do zmartwychwstania zmarłych, o którym mówiono.

26. I oto, jeśli byłoby to możliwe, żeby nasi pierwsi rodzice mogli pójść i spożywać z drzewa życia, byliby na zawsze nieszczęśliwi, nie przechodząc przez stan przygotowawczy; i w ten sposób plan odkupienia zostałby zniweczony, a słowo Boga byłoby na próżno, nie wypełniwszy się.

27. Lecz tak się nie stało, gdyż wyznaczono ludziom, że muszą umrzeć; a po śmierci muszą przyjść na sąd, na ten sam sąd, o którym mówiliśmy, oznaczający koniec.

28. I gdy Bóg wyznaczył, że ludzie mają doświadczyć tego wszystkiego, oto uznał za właściwe, żeby ludzie wiedzieli o tym, co dla nich wyznaczył.

29. Dlatego posłał aniołów, aby rozmawiali z ludźmi, a oni pozwolili im ujrzeć z chwały Jego.

30. Od tego czasu ludzie zaczęli wzywać Jego imienia; przeto Bóg rozmawiał z ludźmi i uczynił im wiadomym plan odkupienia przygotowany od założenia świata; i ujawniał im to zależnie od ich wiary i odpokutowania, i ich świętych uczynków.

31. Dlatego dał przykazania ludziom, którzy po uprzednim przekroczeniu pierwszego przykazania odnoszącego się do tego, co doczesne, stali się jak bogowie, odróżniający dobro od zła, i sami dochodzący do takiego stanu, w którym mogli działać, to jest będący doprowadzeni do stanu, w którym mogli działać według swej woli i upodobania, czyniąc zło lub dobro —

32. Dlatego po ujawnieniu im planu odkupienia Bóg dał im przykazania, aby nie czynili zła, za które karą jest druga śmierć, która jest wieczną śmiercią według tego, co dotyczy prawości; albowiem dla takich plan odkupienia nie mógł mieć żadnej mocy, gdyż według najwyższej dobroci Boga uczynki sprawiedliwości nie mogą ulec zniszczeniu.

33. Lecz Bóg wzywał ludzi w imię Swego Syna (zgodnie z przygotowanym planem odkupienia) tymi słowy: Jeśli odpokutujecie i nie znieczulicie swych serc, wtedy okażę wam miłosierdzie poprzez mego Jednorodzonego Syna.

34. Przeto kto odpokutuje i nie znieczuli swego serca, będzie miał prawo do miłosierdzia poprzez mego Jednorodzonego Syna aż do odpuszczenia grzechów; i ci wejdą do mego odpoczynku.

35. I kto znieczuli swe serce, i będzie czynić niegodziwość, oto przysięgam w gniewie, że nie wejdzie do mego odpoczynku.

36. I teraz, moi bracia, mówię wam, że jeśli znieczulicie swe serca, nie wejdziecie do odpoczynku Pana; przeto wasza niegodziwość prowokuje Go, że sprowadza na was Swój gniew, jak w pierwszej prowokacji, zaiste, zgodnie z Jego słowem, podczas ostatniej prowokacji tak jak podczas pierwszej, aż do wiecznej zagłady waszych dusz; przeto Jego Słowo spełni się co do ostatniej śmierci, tak samo, jak co do pierwszej.

37. I teraz, moi bracia, widząc, że wiemy te rzeczy, a są one prawdziwe, odpokutujmy i nie znieczulajmy naszych serc, abyśmy nie prowokowali Pana, naszego Boga, by sprowadził na nas Swój gniew za przekraczanie owych drugich przykazań, które nam dał; lecz wejdźmy do odpoczynku Boga, który jest przygotowany zgodnie z Jego słowem.