Pisma święte
Doktryna i Przymierza 29


Rozdział 29

Objawienie dane za pośrednictwem Proroka Józefa Smitha w obecności sześciu starszych w Fayette w stanie Nowy Jork we wrześniu 1830 r. Objawienie to zostało dane na kilka dni przed konferencją rozpoczynającą się 26 września 1830 r.

1–8: Chrystus gromadzi Swoich wybranych; 9–11: Jego przyjście początkuje Milenium; 12–13: Dwunastu będzie sądzić cały Izrael; 14–21: Znaki, plagi i spustoszenia poprzedzą Drugie Przyjście; 22–28: Po Milenium nastąpi ostatnie zmartwychwstanie i sąd ostateczny; 29–35: Wszystko jest duchowe dla Pana; 36–39: Diabeł i jego zastępy zostały wypędzone z nieba, aby kusić człowieka; 40–45: Upadek i Zadośćuczynienie przynoszą zbawienie; 46–50: Małe dzieci są odkupione przez Zadośćuczynienie.

1. Słuchajcie głosu Jezusa Chrystusa, waszego Odkupiciela, Wielkiego Jam Jest, którego ramię miłosierdzia zadośćuczyniło za wasze grzechy;

2. Który zgromadzi swój lud, jak kokosz gromadzi pod skrzydła swe pisklęta, tylu, ilu będzie zważać na mój głos i ukorzy się przede mną, i wzywać mnie będzie w żarliwej modlitwie.

3. Oto, zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że przebaczone są w tej chwili grzechy wasze, przeto otrzymujecie te rzeczy; lecz pamiętajcie, abyście więcej nie grzeszyli, aby nie spadły na was niebezpieczeństwa.

4. Zaprawdę, powiadam wam, że wybrani jesteście ze świata, byście głosili moją ewangelię głosem radości niczym głosem trąby.

5. Wznieście swe serca i radujcie się, bowiem jestem pośród was i jestem waszym orędownikiem u Ojca; a Jego dobrą wolą jest dać wam królestwo.

6. I, jak jest napisane: O cokolwiek poprosiciewiarą, zjednoczeni w modlitwie według mojego nakazu, otrzymacie.

7. A powołano was, abyście doprowadzili do zgromadzenia moich wybranych, bowiem moi wybrani słyszą mój głos i nie znieczulają swych serc;

8. Przeto wyszło zarządzenie od Ojca, aby zgromadzili się w jednym miejscu na powierzchni tej ziemi, by przygotowali swe serca i byli we wszystkim przygotowani na dzień, kiedy utrapienie i spustoszenie zostaną wysłane na niegodziwych.

9. Albowiem bliska jest godzina i niedaleki dzień, gdy dojrzeje ziemia, a wszyscy pyszni i ci, którzy czynią niegodziwie, będą jako ścierń; i spalę ich, rzecze Pan Zastępów, aby nie było niegodziwości na ziemi;

10. Albowiem bliska jest godzina i musi się wypełnić to, o czym mówili moi apostołowie, albowiem stanie się, jako mówili;

11. Albowiem objawię się z nieba w mocy i wielkiej chwale, ze wszystkimi jego zastępami, i będę mieszkał w prawości wraz z ludźmi na ziemi przez tysiąc lat, a niegodziwi nie ostoją się.

12. I ponownie, zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, wyszło to jako wiążące zarządzenie z woli Ojca, że apostołowie moi, tych Dwunastu, którzy byli ze mną w mojej posłudze w Jerozolimie, staną po mojej prawicy w dniu, gdy przyjdę w słupie ognia, będąc odziani w szaty prawości, z koronami na głowach, w chwale, jako i ja, aby sądzić cały dom Izraela, tylu, ilu mnie kochało i przestrzegało moich przykazań, i nikogo innego.

13. Bowiem trąba zabrzmi długo i donośnie, tak jak na górze Synaj, i zadrży ziemia cała, i wystąpią ci — zaiste, ci zmarli, którzy zmarli we mnie, aby otrzymać koronę prawości i aby zostali odziani jak ja sam, aby byli ze mną, abyśmy byli jednym.

14. Lecz oto, powiadam wam, że zanim nastąpi ten wielki dzień, zaćmione będzie słońce, a księżyc zamieniony będzie w krew, a gwiazdy spadną z nieba i będą większe znaki na niebie wysoko i nisko na ziemi;

15. I nastąpi płacz i zawodzenie wśród zastępów ludzkich;

16. I zesłana zostanie wielka burza gradowa, aby zniszczyć plony na ziemi.

17. I stanie się to z powodu niegodziwości świata, że wezmę zemstę na niegodziwych, bo nie chcą odpokutować; albowiem wypełnił się kielich mego oburzenia, bo oto krew moja nie oczyści ich, jeżeli mnie nie usłuchają.

18. Przeto ja, Pan Bóg, ześlę na powierzchnię ziemi muchy, które uczepią się jej mieszkańców i jeść będą ich ciała, i spowodują, że zalęgną się w nich larwy;

19. Zaś języki ich zostaną porażone, aby nie mówili przeciwko mnie; i odpadnie ich ciało od kości, a ich oczy wypadną z oczodołów;

20. I stanie się, że pożre ich zwierzyna leśna i ptaki z powietrza.

21. A wielki i występny kościół, ta nierządnica całej ziemi, zostanie obalony przez pożerający ogień, zgodnie z tym, co jest powiedziane ustami proroka Ezechiela, który mówił o tych rzeczach, które jeszcze nie nastąpiły, ale muszą z pewnością nadejść, jako żyję, albowiem występki nie będą panować.

22. I ponownie, zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że kiedy minie owe tysiąc lat i ludzie ponownie zaczną wypierać się Swojego Boga, wówczas oszczędzę ziemię zaledwie na krótki okres;

23. I przyjdzie koniec, i niebo, i ziemia zostaną pochłonięte, i przeminą, i nastanie nowe niebo i nowa ziemia.

24. Bowiem wszystkie stare rzeczy przeminą i wszystko stanie się nowe, nawet niebo i ziemia, i cała ich pełnia, tak ludzie, jak i zwierzyna, ptactwo w powietrzu i ryby morskie;

25. I nie zagubi się ani jeden włos, ani źdźbło, bowiem są to dzieła moich rąk.

26. Lecz oto, zaprawdę, powiadam wam, że zanim przeminie ziemia, archanioł mój, Michał, zadmie w swoją trąbę, i obudzą się wtedy wszyscy zmarli, bo otworzą się ich groby i, zaiste, wyjdą wszyscy.

27. prawi będą zgromadzeni po mojej prawicy na życie wieczne, a do niegodziwych po lewicy wstydził się będę przyznać przed Ojcem.

28. Przeto powiem im — Odejdźcie ode mnie, przeklęci, w wieczny ogień przygotowany dla diabła i jego aniołów.

29. Oto teraz powiadam wam, nigdy, w żadnej chwili nie głosiłem ustami moimi, że powrócą, bowiem gdzie ja jestem, tam przyjść nie mogą, bo nie mają mocy.

30. Lecz pamiętajcie, że wszystkie moje sądy nie są dane ludziom; i jako słowa wyszły z moich ust, tak muszą się wypełnić, że pierwsi będą ostatnimi, a ostatni będą pierwszymi, we wszystkich rzeczach, które stworzyłem słowem mojej mocy, która jest mocą mojego Ducha.

31. Bowiem mocą mego Ducha stworzyłem je, zaiste, wszystko, tak rzeczy duchowe, jak i doczesne —

32. Najpierw duchowe, potem doczesne, co jest początkiem mego dzieła; i znowu, najpierw doczesne, a potem duchowe, co jest końcem mojego dzieła —

33. Mówiąc do was, abyście mogli pojąć w sposób naturalny; lecz dla mnie dzieła moje nie mają końca ani początku; lecz jest wam to dane, abyście pojęli, bo prosiliście mnie o to i jesteście w zgodzie.

34. Przeto, zaprawdę, powiadam wam, że wszystkie rzeczy są dla mnie duchowe i w żadnym momencie nie dałem wam prawa, które było doczesne; ani żadnemu człowiekowi, ani dzieciom ludzkim, ani Adamowi, waszemu ojcu, któregom stworzył.

35. Oto sprawiłem, że sam sobą władał; i dałem mu przykazanie, ale nie dałem mu żadnego doczesnego przykazania, bowiem przykazania moje są duchowe; nie są one ani naturalne, ani doczesne, ani cielesne, ani zmysłowe.

36. I stało się, że Adam, będąc kuszony przez diabła — bowiem diabeł był przed Adamem, gdyż zbuntował się przeciw mnie, mówiąc: Daj mi twą cześć, bo jest moją mocą, a także trzecią część zastępów niebieskich odwrócił on ode mnie z powodu ich wolnej woli;

37. I zostali strąceni, i tak powstał diabeł i jego aniołowie;

38. I oto, jest dla nich miejsce przygotowane od samego początku, a miejscem tym jest piekło.

39. I musi być, że diabeł kusi dzieci ludzkie, bo inaczej nie mogłyby same sobą władać; bowiem gdyby nigdy nie zaznały goryczy, nie wiedziałyby, co to słodycz —

40. Przeto stało się, że diabeł skusił Adama, i skosztował on zakazanego owocu, i przekroczył przykazanie, przez co podporządkował się woli diabła, gdyż uległ pokusie.

41. Przeto ja, Pan Bóg, sprawiłem, że został wypędzony z Ogrodu Eden, sprzed mojej obecności z powodu swojego wykroczenia, przez które umarł duchowo, co jest pierwszą śmiercią, tą samą, która jest ostatnią śmiercią, która jest duchowa, na którą skażę niegodziwych, kiedy powiem: Odejdźcie, przeklęci.

42. Ale oto powiadam wam, że ja — Pan Bóg — spowodowałem, że Adam i jego potomstwo nie umarli śmiercią doczesną, dopóki ja — Pan Bóg — nie posłałem aniołów, aby im głosili pokutęodkupienie przez wiarę w imię mojego Jednorodzonego Syna.

43. I tak ja — Pan Bóg — wyznaczyłem człowiekowi dni jego próby — aby przez swoją naturalną śmierć mógł być podniesionynieśmiertelności do życia wiecznego, tylu, ilu uwierzy;

44. A ci, którzy nie uwierzą — na wieczne potępienie, bo nie mogą być odkupieni ze swojego duchowego upadku, bowiem nie pokutują;

45. Albowiem kochają ciemność bardziej niż światło, a uczynki ich są złe i otrzymują wynagrodzenie od tego, którego zdecydowali się słuchać.

46. Ale oto powiadam wam, że małe dzieci odkupione są od założenia świata poprzez mojego Jednorodzonego;

47. Przeto nie mogą grzeszyć, bowiem Szatanowi nie jest dana moc kuszenia małych dzieci, dopóki nie zaczną być odpowiedzialne przede mną;

48. Bo jest im dane, zgodnie z moją wolą i upodobaniem, aby można było wymagać wielkich rzeczy od ich ojców.

49. I ponownie, powiadam wam, czy nie rozkazałem odpokutować temu, kto posiada wiedzę?

50. A temu, kto nie ma zrozumienia z mojej strony, pozostaje uczynić według tego, co jest zapisane. A teraz nie ogłaszam wam nic więcej w tej chwili. Amen.