1. I zważał Adam na głos Boga i nawoływał swoich synów do pokuty.

2. I ponownie obcował Adam z żoną, i porodziła syna, którego nazwał Set. I sławił Adam imię Boga; mówił bowiem tak: Bóg dał mi kolejnego potomka na miejsce Abla, którego zabił Kain.

3. I objawił się Bóg Setowi, i Set nie zbuntował się, lecz złożył ofiarę godną przyjęcia, jak jego brat, Abel. I jemu także urodził się syn, i nazwał go Enosz.

4. I wówczas ludzie ci zaczęli wzywać imienia Pana, a Pan im błogosławił.

5. I prowadzili księgę pamięci pisaną językiem Adama, albowiem tylu, ilu prosiło Boga, było dane pisać przez ducha natchnienia;

6. I uczyli swoje dzieci czytać i pisać, a język był nieskalany i niesplugawiony.

7. A to samo Kapłaństwo, które istniało od początku, istnieć będzie także przy końcu świata.

8. Tak prorokował Adam poruszony przez Ducha Świętego; i prowadzili genealogię dzieci Boga. A była to księga pokoleń Adama, w której zapisano: W dniu, w którym Bóg stworzył człowieka, uczynił go na podobieństwo Boga.

9. Na obraz Swego własnego ciała, mężczyznę i kobietę, stworzył ich i błogosławił im, i nazwał Adamem w dniu ich stworzenia, i stali się żywymi duszami w krainie u podnóżka Boga.

10. I żył Adam sto trzydzieści lat, i zrodził syna na swe podobieństwo, na swój własny obraz, i nazwał go Set.

11. A dni Adama po zrodzeniu Seta było osiemset lat, i zrodził wielu synów i wiele córek.

12. I wszystkich dni Adama, w których żył, było dziewięćset trzydzieści lat, i umarł.

13. Set żył sto pięć lat, i zrodził Enosza, i przez wszystkie swoje dni prorokował i nauczał swego syna, Enosza, dróg Bożych; dlatego Enosz także prorokował.

14. I żył Set po zrodzeniu Enosza osiemset siedem lat, i zrodził wielu synów i wiele córek.

15. I dzieci ludzkie były liczne na całej powierzchni ziemi. A w tamtych czasach Szatan miał wielkie władanie pośród ludzi i szalał w ich sercach; i wynikały stąd wojny i rozlew krwi; i człowiek podnosił rękę przeciwko bratu swojemu, zadając śmierć z powodu tajemnych uczynków i żądzy władzy.

16. Wszystkich dni Seta było dziewięćset dwanaście lat, i umarł.

17. I żył Enosz dziewięćdziesiąt lat, i zrodził Kainana. I Enosz wraz z resztką ludu Boga wyszedł z krainy Szulon, i zamieszkał na ziemi obiecanej, którą nazwał imieniem swego syna — Kainan.

18. I Enosz po zrodzeniu Kainana żył osiemset piętnaście lat, i zrodził wielu synów i wiele córek. I wszystkich dni Enosza było dziewięćset pięć lat, i umarł on.

19. I żył Kainan siedemdziesiąt lat, i zrodził Mahalalela; i Kainan po zrodzeniu Mahalalela żył osiemset czterdzieści lat, i zrodził synów i córki. I wszystkich dni Kainana było dziewięćset dziesięć lat, i umarł on.

20. A Mahalalel żył sześćdziesiąt pięć lat, i zrodził Jereda; I żył Mahalalel po zrodzeniu Jereda osiemset trzydzieści lat, i zrodził synów i córki. I wszystkich dni Mahalalela było osiemset dziewięćdziesiąt pięć lat, i umarł on.

21. I żył Jered sto sześćdziesiąt dwa lata, i zrodził Enocha; i żył Jered po zrodzeniu Enocha osiemset lat, i zrodził synów i córki. I Jered nauczał Enocha wszystkich dróg Bożych.

22. Taka jest genealogia synów Adama, syna Boga, z którym Bóg rozmawiał we własnej osobie.

23. I byli kaznodziejami prawości, mówili, prorokowali i wzywali do pokuty wszystkich ludzi wszędzie; i nauczano dzieci ludzkie wiary.

24. I stało się, że żył Jered przez wszystkie swoje dni dziewięćset sześćdziesiąt dwa lata, i umarł.

25. A Enoch miał sześćdziesiąt pięć lat, kiedy zrodził Metuszelacha.

26. I stało się, że podróżował Enoch po kraju, pośród ludu; i gdy tak podróżował, Duch Boga zstąpił z nieba i przebywał z nim.

27. I usłyszał głos z nieba, mówiący: Enochu, synu mój, prorokuj temu ludowi i mów mu: Odpokutujcie, bo tak rzecze Pan: Gniewam się na ten lud, a mój srogi gniew rozpala się na nich; albowiem stwardniały ich serca i stępiał ich słuch, a oczy ich nie widzą daleko.

28. I wiele pokoleń temu, w dniu, w którym ich stworzyłem, zeszli na manowce i wyparli się mnie, szukając dla siebie rad w ciemnościach; i będąc występni, uknuli morderstwo, i nie przestrzegali przykazań, które dałem ich ojcu, Adamowi.

29. Dlatego popełniali krzywoprzysięstwa i przez swoje przysięgi sprowadzili na siebie śmierć; i przygotowałem dla nich piekło, jeżeli nie odpokutują.

30. Oto jest zarządzenie, jakie ogłosiłem na początku świata własnymi ustami, od czasu jego założenia, a które głosiłem ustami moich sług, waszych ojców; tak samo, jak będzie głoszone w świecie, aż po jego krańce.

31. I gdy Enoch usłyszał te słowa, skłonił się do ziemi przed Panem i przemówił do Pana tymi słowy: Dlaczego znalazłem łaskę w Twych oczach, będąc tylko chłopcem, i wszyscy ludzie nienawidzą mnie; bowiem nieskładna jest ma mowa; zatem czy jestem Twoim sługą?

32. I rzekł Pan do Enocha: Idź i czyń, jak ci nakazałem, a żaden człowiek cię nie przebije. Otwórz usta, a zostaną napełnione, i dam ci mowę, albowiem wszelkie ciało jest w moich rękach, i czynię, co uważam za słuszne.

33. Powiedz temu ludowi: Wybierzcie dzisiaj służbę Panu Bogu, który was uczynił.

34. Oto Duch mój spoczął na tobie, dlatego wszystkie twoje słowa spełnią się; i góry rozstąpią się przed tobą, a rzeki zmienią swój bieg; i będziesz trwał we mnie, a ja w tobie; dlatego chodź ze mną.

35. I przemówił Pan do Enocha tymi słowy: Namaść oczy gliną i przemyj je, a ujrzysz. I uczynił to.

36. I ujrzał duchy, które stworzył Bóg; i dojrzał także rzeczy niedostrzegalne dla naturalnego oka; i odtąd poszła wieść po ziemi: Widzącego wychował Pan dla Swego ludu.

37. I stało się, że Enoch poszedł po kraju pośród ludzi, i stojąc na wzgórzach i wzniesieniach, wołał donośnym głosem i świadczył przeciwko ich uczynkom; i wszyscy ludzie czuli się obrażeni przez niego.

38. I przyszli go posłuchać na wzniesieniach, powiedziawszy do sług pilnujących namiotów: Pozostańcie tu i pilnujcie namiotów, podczas gdy my pójdziemy tam zobaczyć widzącego; albowiem prorokuje on i dziwna rzecz stała się w tym kraju — szalony człowiek przyszedł do nas.

39. I stało się, że gdy go usłyszeli, nikt go nie napadł; bowiem strach objął wszystkich, którzy go słuchali, gdyż chodził on z Bogiem.

40. I przyszedł doń człowiek o imieniu Mahidżach i powiedział doń: Powiedz nam wyraźnie, kim jesteś i skąd przychodzisz.

41. I odpowiedział im: Przyszedłem z ziemi kainańskiej, ziemi moich ojców, która do dziś jest ziemią prawości. A ojciec mój nauczał mnie wszystkich dróg Bożych.

42. I stało się, że gdy podróżowałem z ziemi kainańskiej koło morza na wschód, ujrzałem wizję; i oto, zobaczyłem niebiosa, i Pan mówił do mnie, i dał mi przykazanie; dla tej przyczyny mówię te słowa, aby przestrzegać tego przykazania.

43. I tak dalej mówił Enoch: Pan, który do mnie mówił, jest Bogiem nieba, i moim Bogiem, i waszym Bogiem, i braćmi mymi jesteście, dlaczegóż więc sami sobie doradzacie i wypieracie się Boga w niebie?

44. On uczynił niebiosa; ziemia jest Jego podnóżkiem, i Jego są jej podstawy. Oto stworzył ją i umieścił zastępy ludzi na jej powierzchni.

45. I śmierć przyszła na naszych ojców; ale znamy ich i nie możemy temu zaprzeczyć, a znamy nawet pierwszego ze wszystkich, samego Adama.

46. Albowiem prowadziliśmy księgę pamięci, zgodnie ze wzorem danym nam przez palec Boga; a napisana jest w naszym własnym języku.

47. I gdy Enoch mówił słowa Boga, zatrzęśli się ludzie i nie mogli stać w jego obecności.

48. I powiedział im: Istniejemy przez upadek Adama, i przez jego upadek przyszła śmierć, a dolą naszą jest nędza i niedola.

49. Oto Szatan przyszedł do dzieci ludzkich i kusi je, aby oddawały mu cześć; i ludzie stali się cieleśni, zmysłowi i diabelscy, i odsunięci są sprzed obecności Boga.

50. Jednakże Bóg ujawnił naszym ojcom, że wszyscy ludzie muszą odpokutować.

51. I odezwał się do naszego ojca, Adama, Swoim własnym głosem: Jam jest Bóg; Ja uczyniłem świat i ludzi, zanim powstali w ciele.

52. I powiedział mu także: Jeżeli zwrócisz się do mnie i zważać będziesz na mój głos, i wierzyć, i odpokutujesz za wszystkie swoje wykroczenia, i zostaniesz ochrzczony, zaiste, w wodzie w imię mego Jednorodzonego Syna, który pełen jest łaski i prawdy, którym jest Jezus Chrystus — a jest to jedyne imię, jakie będzie dane pod niebem, przez które dzieci ludzkie uzyskają zbawienie — otrzymasz dar Ducha Świętego, i pytać będziesz o wszystko w Jego imieniu, a o cokolwiek poprosisz, dane ci będzie.

53. I powiedział nasz ojciec, Adam, do Pana: Dlaczego ludzie muszą odpokutować i zostać ochrzczeni w wodzie? I rzekł Pan Adamowi: Oto przebaczyłem ci twoje wykroczenie w Ogrodzie Eden.

54. Stąd poszła wieść pośród ludzi, że Syn Boga zadośćuczynił za pierworodną winę, przez co grzechy rodziców nie mogą spaść na głowy dzieci, albowiem dzieci czyste są od założenia świata.

55. I rzekł Pan do Adama tymi słowy: Jako że dzieci twoje poczęte są w grzechu, kiedy zaczynają dorastać, grzech rodzi się w ich sercach, i kosztują goryczy, aby nauczyły się doceniać dobro.

56. I dane im jest rozeznanie między dobrem a złem; przeto same sobą władają, i dałem ci kolejne prawo i przykazanie.

57. Dlatego nauczaj swoje dzieci, że wszyscy ludzie, wszędzie, muszą odpokutować, bo inaczej nie mogą odziedziczyć królestwa Boga, albowiem żadna nieczysta rzecz nie może tam zamieszkać ani przebywać w Jego obecności; albowiem w języku Adama: Człowiek Świętości to Jego imię, a imię Jego Jednorodzonego to Syn Człowieczy, Jezus Chrystus, Sędzia Sprawiedliwy, który przyjdzie w połowie czasu.

58. Przeto daję ci przykazanie, abyś nauczał otwarcie swoje dzieci tych spraw następująco:

59. Z powodu wykroczenia przychodzi upadek, który przynosi śmierć; i jako że przyszedłeś na ten świat przez wodę i krew, i ducha, którego ja uczyniłem, i z prochu stałeś się żywą duszą, tak musisz się ponownie narodzić do królestwa niebieskiego z wody i z Ducha, i musisz zostać oczyszczony przez krew, zaiste, przez krew mojego Jednorodzonego, abyś został uświęcony od wszelkiego grzechu i radował się słowami wiecznego życia na tym świecie i nieśmiertelną chwałą, czyli wiecznym życiem w świecie, który nastanie.

60. Albowiem przez wodę przestrzegasz przykazania, przez Ducha zostajesz usprawiedliwiony, a przez krew zostajesz uświęcony;

61. Przeto jest ci to dane, aby trwało w tobie i pozostało z tobą; świadectwo nieba; Pocieszyciel; pokojowe sprawy nieśmiertelnej chwały; prawda wszelkich rzeczy; to, co pobudza wszystko i ożywia wszystko; ten, który zna wszystkie sprawy i ma wszelką moc według mądrości, miłosierdzia, prawdy, sprawiedliwości i osądu.

62. A teraz powiadam ci: Oto jest plan zbawienia dla wszystkich ludzi przez krew mojego Jednorodzonego, który przyjdzie w połowie czasu.

63. Oto wszystkie rzeczy mają swoje podobieństwa, a wszystkie rzeczy zostały stworzone i uczynione, aby dać świadectwo o mnie, zarówno rzeczy doczesne, jak i rzeczy duchowe; rzeczy, które są na górze w niebiosach, i rzeczy, które są na ziemi; i rzeczy, które są w ziemi, i rzeczy, które są pod ziemią, tak na górze, jak i na dole; wszystko daje świadectwo o mnie.

64. I stało się, że gdy Pan przemówił do Adama, naszego ojca, Adam zawołał do Pana i został przeniesiony przez Ducha Pana, i został opuszczony do wody, i złożony pod wodą, i podniesiony z wody.

65. I tak został ochrzczony, i Duch Boga zstąpił nań; i tak narodził się z Ducha, i został ożywiony w wewnętrznym człowieku.

66. I usłyszał głos z nieba, mówiący: Zostałeś ochrzczony ogniem i Duchem Świętym. Oto jest świadectwo Ojca i Syna, odtąd i na wieki.

67. I jesteś według porządku tego, który jest bez początku dni czy końca lat, od całej wieczności po całą wieczność.

68. Oto jesteś jednym ze mną, synem Boga; i tak wszyscy mogą stać się moimi synami. Amen.