Nëna në Qiell

Kisha e Jezu Krishtit e Shenjtorëve të Ditëve të Mëvonshme jep mësim se të gjitha qeniet njerëzore, meshkuj e femra, janë fëmijë të dashur shpirtërorë të prindërve qiellorë, një Ati Qiellor dhe një Nëne Qiellore. Ky kuptim i ka rrënjët në mësimet e shkrimeve të shenjta dhe ato profetike rreth natyrës së Perëndisë, marrëdhënies sonë me Hyjninë dhe potencialin e perëndishëm të burrave dhe grave. ¹ Doktrina e një Nëne Qiellore është një bindje fetare e dashur dhe dalluese midis shenjtorëve të ditëve të mëvonshme. ²

Ndërkohë që nuk ka anal për një zbulesë formale ndaj Jozef Smithit mbi këtë doktrinë, disa gra shenjtore të ditëve të mëvonshme të hershme kujtuan se ai vetë u dha mësim atyre rreth një Nëne në Qiell. ³ Referencat më të hershme të doktrinës të botuara u shfaqën pak pas vdekjes së Jozef Smithit në vitin 1844, në dokumentet e shkruara nga të njohur të tij të afërt. ⁴ Shprehja më e dukshme e idesë gjendet në një poezi nga Eliza R. Snou, e titulluar “Ati Im në Qiell” dhe tani e njohur si himni “O Ati Im”. Ky tekst deklaron: “Në qiej a ka prindër t’vetëm? / Jo, kuptim s’ka kjo ide! / E vërteta e përjetshme / Më thot’ kam një nën’ atje.” ⁵

Udhëheqësit pasues të Kishës e kanë pohuar ekzistencën e një Nëne në Qiell. Në vitin 1909, Presidenca e Parë dha mësim se “të gjithë burrat e gratë kanë ngjashmëri me Atin dhe Nënën universale dhe janë me kuptimin e plotë të fjalës bij e bija të Hyjnisë” ⁶ . Suza Jang Gejtsi, një udhëheqëse e spikatur në Kishë, shkroi në vitin 1920 se vegimet dhe mësimet e Jozef Smithit zbuluan të vërtetën se “Nëna hyjnore [është] krah për krah me Atin hyjnor” ⁷ . Dhe te dokumenti “Familja: Një Proklamatë drejtuar Botës”, e nxjerrë në vitin 1995, Presidenca e Parë dhe Kuorumi i Dymbëdhjetë Apostujve, deklaruan: “Secili [person] është një bir ose bijë shpirtërore e dashur e prindërve qiellorë dhe, si i tillë, secili ka një natyrë dhe destinacion hyjnor” ⁸ .

Profetët kanë dhënë mësim se prindërit tanë qiellorë punojnë së bashku për shpëtimin e familjes njerëzore. “Ne jemi pjesë e një plani hyjnor të hartuar nga Prindër Qiellorë që na duan”, dha mësim Plaku M. Rasëll Ballard, i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve. ⁹ Presidenti Harold B. Li shpalli: “Ne harrojmë se kemi një Atë Qiellor dhe një Nënë Qiellore që ndoshta janë akoma më të shqetësuar se ati dhe nëna jonë tokësore, dhe se ndikimet nga e përtejmja po punojnë gjatë gjithë kohës për t’u përpjekur të na ndihmojnë kur ne bëjmë gjithçka mundemi” ¹⁰ .

Shenjtorët e ditëve të mëvonshme e drejtojnë adhurimin e tyre drejt Atit Qiellor, në emrin e Krishtit, dhe nuk i luten Nënës Qiellore. Në këtë gjë, ata ndjekin modelin e caktuar nga Jezu Krishti, i cili u mësoi dishepujve të Tij që t’i “luten gjithmonë Atit në emrin tim” ¹¹ . Shenjtorëve të ditëve të mëvonshme u mësohet t’i luten Atit Qiellor por, siç tha Presidenti Gordon B. Hinkli: “Fakti që ne nuk i lutemi Nënës sonë në Qiell, në asnjë mënyrë nuk ia pakëson vlerën ose e denigron atë” ¹² . Njëmend, siç shkroi Plaku Ruxher Klouson: “Ne e nderojmë gruan kur e pranojmë perëndishmërinë në Prototipin e saj të përjetshëm ” ¹³ .

Si me shumë të vërteta të tjera të ungjillit, njohuria jonë e tanishme rreth një Nëne në Qiell është e kufizuar. Prapëseprapë, neve na është dhënë njohuri e mjaftueshme për ta vlerësuar shenjtërinë e kësaj doktrine dhe për ta kuptuar modelin hyjnor të krijuar për ne si fëmijë të prindërve qiellorë. Shenjtorët e ditëve të mëvonshme besojnë se ky model pasqyrohet te pohimi i Palit se “në Zotin as burri s’është pa gruan, as gruaja pa burrin” ¹⁴ . Burrat dhe gratë nuk mund të ekzaltohen pa njëri-tjetrin. Ashtu siç kemi një Atë në Qiell, kemi një Nënë në Qiell. Siç ka thënë Plaku Dallin H. Ouks, i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve: “Teologjia jonë fillon me prindërit qiellorë. Aspirata jonë më e lartë është të jemi si ata.” ¹⁵