Αλλά, και αν όχι…

Ως νέος άνδρας, επέστρεψα στο σπίτι από ένα τουρνουά μπάσκετ της όγδοης τάξης καταπτοημένος, απογοητευμένος και μπερδεμένος. Ξεστόμισα στη μητέρα μου: «Δεν ξέρω γιατί χάσαμε – είχα πίστη ότι θα νικούσαμε!»

Τώρα συνειδητοποιώ ότι τότε δεν ήξερα τι είναι πίστη.

Η πίστη δεν είναι λεονταρισμός, ούτε απλώς μία ευχή, ούτε απλώς μία ελπίδα. Αληθινή πίστη είναι η πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό – πεποίθηση και εμπιστοσύνη στον Ιησού Χριστό που οδηγεί ένα άτομο στο να Τον ακολουθήσει¹.

Αιώνες πριν, ο Δανιήλ και οι νέοι σύντροφοί του ωθήθηκαν ξαφνικά από την ασφάλεια του σπιτιού τους στον κόσμο – έναν κόσμο ξένο και τρομακτικό. Όταν ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ αρνήθηκαν να υποκλιθούν και να λατρεύσουν τη χρυσή εικόνα που είχε στήσει ο βασιλιάς, ο οργισμένος Ναβουχοδονόσορας τους είπε ότι αν δεν λάτρευαν όπως προστάχθηκαν, θα ρίχνονταν αμέσως στο καμίνι της φωτιάς που καίει. «Και ποιος είναι εκείνος ο Θεός, που θα σας ελευθερώσει από τα χέρια μου;»²

Οι τρεις νέοι άνδρες γρήγορα και με πεποίθηση απάντησαν: «Αν είναι έτσι [αν μας ρίξεις στο καμίνι], ο Θεός μας, που εμείς λατρεύουμε, είναι δυνατός να μας ελευθερώσει από το καμίνι τής φωτιάς που καίει· και από το χέρι σου, θα μας ελευθερώσει». Αυτό μοιάζει με την πίστη μου, όταν ήμουν στην όγδοη τάξη. Αλλά κατόπιν έδειξαν ότι καταλάβαιναν πλήρως τι είναι η πίστη. Συνέχισαν: «Αλλά, και αν όχι, … τους θεούς σου δεν τους λατρεύουμε, και τη χρυσή εικόνα, που έχεις στήσει, δεν την προσκυνούμε»³. Αυτή είναι μία δήλωση αληθινής πίστης.

Ήξεραν ότι μπορούσαν να εμπιστεύονται τον Θεό – ακόμα κι αν τα πράγματα δεν κατέληγαν όπως ήλπιζαν⁴. Ήξεραν ότι η πίστη είναι περισσότερο από διανοητική συγκατάθεση, περισσότερο από μία αναγνώριση ότι ο Θεός ζει. Πίστη είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη σε Εκείνον.

Πίστη είναι η πεποίθηση ότι παρόλο που εμείς δεν καταλαβαίνουμε τα πάντα, Εκείνος τα καταλαβαίνει. Πίστη είναι το να ξέρουμε ότι αν και η δύναμή μας είναι περιορισμένη, η δική Του δεν είναι. Η πίστη στον Ιησού Χριστό αποτελείται από τέλεια εμπιστοσύνη σε Εκείνον.

Ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ ήξεραν ότι μπορούσαν πάντα να στηρίζονται σε Εκείνον, επειδή ήξεραν το σχέδιό Του, και ήξεραν ότι Εκείνος δεν αλλάζει⁵. Γνώριζαν, όπως εμείς γνωρίζουμε, ότι η θνητότητα δεν είναι ένα τυχαίο συμβάν της φύσης. Είναι ένα σύντομο τμήμα του μεγάλου σχεδίου⁶ του στοργικού μας Πατέρα στους Ουρανούς για να το κάνει εφικτό για μας, τους υιούς και τις θυγατέρες Του, να επιτύχουμε τις ίδιες ευλογίες που Εκείνος απολαμβάνει, αν είμαστε πρόθυμοι.

Γνώριζαν, όπως εμείς γνωρίζουμε, ότι στην προγήινη ζωή μας, μάς δόθηκαν οδηγίες από Εκείνον ως προς τον σκοπό της θνητότητας: «[Θα] κάνουμε μια γη επάνω στην οποία να κατοικήσουν αυτοί. Και να τους δοκιμάσουμε με αυτό, για να δούμε αν θα κάνουν όλα όσα ο Κύριος ο Θεός τους τούς προστάξει»⁷.

Έχουμε απόδειξη – είναι μία δοκιμασία. Ο κόσμος είναι ένας τόπος δοκιμασίας για θνητούς άνδρες και γυναίκες. Όταν καταλάβουμε ότι όλα είναι μία δοκιμασία, που διοικούνται από τον Επουράνιο Πατέρα μας, ο οποίος θέλει να Τον εμπιστευτούμε και να Του επιτρέψουμε να μας βοηθήσει, τότε μπορούμε να τα δούμε όλα πιο ξεκάθαρα.

Το έργο Του και η δόξα Του, μας είπε, είναι «να πραγματοποιήσ[ει] την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου»⁸. Εκείνος έχει ήδη πετύχει τη θειότητα. Τώρα ο μόνος σκοπός Του είναι να μας βοηθήσει – να μας καταστήσει ικανούς να γυρίσουμε σε Εκείνον και να είμαστε σαν κι Εκείνον και να ζήσουμε το είδος της ζωής Του αιώνια.

Γνωρίζοντας όλα αυτά, δεν ήταν δύσκολο για αυτούς τους τρεις νέους Εβραίους να πάρουν την απόφασή τους. Θα ακολουθούσαν τον Θεό· θα ασκούσαν πίστη σε Αυτόν. Εκείνος θα τους ελευθέρωνε, αλλά, και αν όχι – και ξέρουμε την υπόλοιπη ιστορία.

Ο Κύριος μας έχει δώσει ελεύθερη βούληση, το δικαίωμα και την ευθύνη να αποφασίζουμε⁹. Μας δοκιμάζει με το να μας επιτρέπει να έχουμε δυσκολίες. Μας διαβεβαιώνει ότι δεν θα μας αφήσει να πειραστούμε περισσότερο από τη δύναμη μας να αντισταθούμε¹⁰. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι οι μεγάλες δυσκολίες κάνουν τους μεγάλους άνδρες. Δεν επιζητούμε δοκιμασίες, αλλά αν ανταποκριθούμε με πίστη, ο Κύριος μας ενδυναμώνει. Τα αλλά, και αν όχι μπορούν να γίνουν αξιοσημείωτες ευλογίες.

Ο Απόστολος Παύλος έμαθε αυτό το σημαντικό μάθημα και διακήρυξε, ύστερα από δεκαετίες αφοσιωμένου ιεραποστολικού έργου: «Καυχώμαστε στις θλίψεις· γνωρίζοντας ότι η θλίψη εργάζεται υπομονή, η δε υπομονή δοκιμή, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίδα δεν ντροπιάζει»¹¹.

Διαβεβαιώθηκε από τον Σωτήρα: «Αρκεί σε σένα η χάρη μου· επειδή, μέσα σε αδυναμία, η δύναμή μου φανερώνεται τέλεια»¹².

Ο Παύλος απάντησε: «Με βαθύτατη ευχαρίστηση, λοιπόν, θα καυχηθώ περισσότερο στις αδυναμίες μου, για να κατοικήσει μέσα μου η δύναμη τού Χριστού… Αρέσκομαι στις αδυναμίες, στις ύβρεις, στις ανάγκες, στους διωγμούς, στις στενοχώριες για χάρη τού Χριστού· επειδή, όταν είμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός»¹³. Όταν ο Παύλος αντιμετώπισε τις δυσκολίες του με τον τρόπο του Κυρίου, η πίστη του μεγάλωσε.

«Με πίστη ο Αβραάμ, όταν δοκιμαζόταν, προσέφερε τον Ισαάκ»¹⁴. Ο Αβραάμ, λόγω της μεγάλης του πίστης, έλαβε την υπόσχεση για απογόνους μεγαλύτερους σε αριθμό από τα αστέρια του ουρανού και ότι αυτοί οι απόγονοι θα έρχονταν μέσω του Ισαάκ. Αλλά ο Αβραάμ αμέσως συμμορφώθηκε με την εντολή του Κυρίου. Ο Θεός θα τηρούσε την υπόσχεσή Του, αλλά, και αν όχι με τον τρόπο που ο Αβραάμ περίμενε, Τον εμπιστευόταν ακόμα πλήρως.

Οι άνθρωποι κατορθώνουν υπέροχα πράγματα έχοντας εμπιστοσύνη στον Κύριο και τηρώντας τις εντολές Του – ασκώντας πίστη ακόμα και αν δεν ξέρουν πώς τους διαμορφώνει ο Κύριος.

«Με πίστη ο Μωυσής… αρνήθηκε να λέγεται γιος τής θυγατέρας τού Φαραώ,

»προκρίνοντας να κακουχείται με τον λαό τού Θεού, μάλλον, παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση αμαρτίας·

»κρίνοντας τον ονειδισμό χάρη τού Χριστού μεγαλύτερον πλούτο παρά τούς θησαυρούς τής Αιγύπτου…

»Με πίστη άφησε την Αίγυπτο, χωρίς να φοβηθεί τον θυμό τού βασιλιά…

»Με πίστη διάβηκαν την Ερυθρά Θάλασσα σαν διαμέσου ξηράς…

»Με πίστη έπεσαν τα τείχη τής Ιεριχούς»¹⁵.

Άλλοι «με την πίστη καταπολέμησαν βασιλείες… πέτυχαν τις υποσχέσεις, έφραξαν στόματα λιονταριών,

»έσβησαν δύναμη φωτιάς, διέφυγαν από στόματα μάχαιρας, ενδυναμώθηκαν από ασθένεια, έγιναν ισχυροί σε πόλεμο»¹⁶.

Αλλά εν μέσω όλων αυτών των ένδοξων συνεπειών που ήλπισαν και περίμεναν από τους συμμετέχοντες, υπήρχαν πάντα τα αλλά, και αν όχι:

«Και άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγες… δεσμά και φυλακή·

»λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν από δοκιμασίες, πέθαναν με σφαγή μάχαιρας, περιπλανήθηκαν… με στερήσεις, με θλίψεις, με κακουχίες…»¹⁷

«Ο Θεός προέβλεψε για αυτούς κάτι καλύτερο μέσω των ταλαιπωριών τους, γιατί δίχως ταλαιπωρίες δεν θα μπορούσαν να τελειοποιηθούν»¹⁸.

Οι γραφές μας και η ιστορία μας είναι γεμάτες με αφηγήσεις σπουδαίων ανδρών και γυναικών του Θεού οι οποίοι πίστεψαν ότι Εκείνος θα τους ελευθέρωνε, αλλά, και αν όχι, έδειξαν ότι θα είχαν εμπιστοσύνη και θα ήταν αληθινοί.

Εκείνος έχει τη δύναμη – αλλά η δοκιμασία είναι δική μας.

Τι περιμένει ο Κύριος από εμάς με σεβασμό προς τις δυσκολίες μας; Περιμένει να κάνουμε όλα όσα μπορούμε να κάνουμε. Εκείνος κάνει τα υπόλοιπα. Ο Νεφί είπε: «Επειδή ξέρουμε ότι με τη χάρη σωζόμαστε, ύστερα από όλα όσα μπορούμε να κάνουμε»¹⁹.

Πρέπει να έχουμε την ίδια πίστη με τον Σεδράχ, τον Μισάχ και τον Αβδέ-νεγώ.

Ο Θεός μας θα μας ελευθερώσει από το όνειδος και την καταδίωξη, αλλά, και αν όχι… Ο Θεός μας θα μας ελευθερώσει από την αρρώστια και την ασθένεια, αλλά, και αν όχι… Θα μας ελευθερώσει από τη μοναξιά, την κατάθλιψη ή τον φόβο, αλλά, και αν όχι… Ο Θεός μας θα μας ελευθερώσει από απειλές, κατηγορίες και ανασφάλεια, αλλά, και αν όχι… Θα μας ελευθερώσει από τον θάνατο ή τις αναπηρίες των αγαπημένων μας προσώπων, αλλά, και αν όχι… θα εμπιστευτούμε τον Κύριο.

Ο Θεός μας θα φροντίσει να λάβουμε δικαιοσύνη και ευθυδικία, αλλά, και αν όχι… Θα φροντίσει ώστε να μας αγαπούν και να μας αναγνωρίζουν, αλλά, και αν όχι… Θα λάβουμε έναν τέλειο σύντροφο και χρηστά και υπάκουα παιδιά, αλλά, και αν όχι… θα έχουμε πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, ξέροντας ότι αν κάνουμε όλα όσα μπορούμε, θα ελευθερωθούμε και θα λάβουμε όλα όσα έχει, εν ευθέτω χρόνω Του και με τον τρόπο Του²⁰. Δίδω μαρτυρία για αυτό στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.